IZOSTAL S.A. |SPRAWOZDANIE FINANSOWE
pobierania korzyści ekonomicznych płynących z wykorzystywania zidentyfikowanego składnika aktywów oraz prawo
decydowania o wykorzystaniu tego składnika.
Umowy najmu zawarte na czas nieokreślony, jako niespełniające definicji umowy leasingu, Spółka nie rozlicza wg zasad
ustalonych w MSSF 16.
Dokonując klasyfikacji umów, Spółka odróżnia umowy leasingu lub umowy zawierające elementy leasingu, od umów o
świadczenie usług. W umowie leasingu Spółka otrzymuje i kontroluje prawo do korzystania ze zidentyfikowanego
składnika aktywów w określonym okresie udostępnienia, natomiast w umowie o świadczenie usług Spółka nie otrzymuje
składnika aktywów, który kontroluje w okresie umowy. W przypadku, gdy umowa leasingu jest połączona z umową o
usługi, Spółka rozdziela leasing od świadczenia usługi, a uregulowania MSSF 16 stosuje wyłącznie do leasingu.
W dacie rozpoczęcia leasingu Spółka ujmuje w księgach rachunkowych prawo do korzystania ze składnika aktywów oraz
zobowiązanie z tytułu leasingu. Elementem wartości początkowej prawa do korzystania ze składnika aktywów będą:
wartość początkowej wyceny zobowiązania z tytułu leasingu;
opłaty leasingowe zapłacone na rzecz leasingodawcy w dniu rozpoczęcia leasingu lub wcześniej pomniejszone o
wszelkie zachęty otrzymane w ramach leasingu;
początkowe koszty bezpośrednie poniesione przez Spółkę, np. związane z montażem;
szacunkowe koszty demontażu, usunięcia składnika, doprowadzenia miejsca do stanu poprzedniego lub innego
stanu określonego w umowie, które poniesie jednostka (chyba że koszty te dotyczą kosztów wytworzenia
zapasów).
W następnych okresach Spółka wycenia prawo do korzystania ze składnika aktywów według modelu kosztowego (MSR
16). W modelu kosztowym na dzień bilansowy prawo do korzystania ze składnika aktywów wyceniane jest w wartości
początkowej pomniejszonej o łączne odpisy amortyzacyjne oraz łączne straty z tytułu utraty wartości.
W przypadku, gdy prawo do korzystania ze składnika aktywów dotyczy klasy aktywów trwałych, która jest
przeszacowywana zgodnie z MSR 16, wówczas Spółka prawo do korzystania też wycenia w ten sposób. W modelu
przeszacowania odpisy amortyzacyjne oraz straty z tytułu utraty wartości ujmowane są w wyniku finansowym, a kwoty
wynikające z przeszacowania w pozostałych całkowitych dochodach.
W związku z tym, że Spółka stosuje do wyceny nieruchomości inwestycyjnych model wartości godziwej zgodnie z MSR 40,
to ten model wyceny analogicznie stosuje także do wyceny prawa do korzystania ze składnika aktywów stanowiącego
nieruchomość inwestycyjną.
Dla umów krótkoterminowych oraz leasingu przedmiotów niskowartościowych Spółka nie rozpoznaje aktywów i
zobowiązań, a są one rozliczane w okresie leasingu bezpośrednio w koszty metodą liniową. Krótkoterminowa umowa
leasingu to umowa bez możliwości zakupu składnika aktywów, zawarta na okres krótszy niż 12 miesięcy od momentu
rozpoczęcia umowy. W przypadku leasingu przedmiotów niskowartościowych Spółka za podstawę oceny „niskiej”
wartości nowego składnika aktywów uznaje kwotę wynosząca mniej, niż 5 000,00 USD, w przeliczeniu na PLN, wg kursu
NBP z dnia poprzedzającego dzień zawarcia umowy.
W sprawozdaniu z sytuacji finansowej prawa do użytkowania składników aktywów Spółka prezentuje w tej samej pozycji,
w której przedmiot umowy leasingu byłby wykazywany, gdyby był jej własnością i ujawnia w informacjach dodatkowych,
które pozycje sprawozdania z sytuacji finansowej obejmują prawa do użytkowania składników aktywów.
Inwestycje
Wszystkie inwestycje są początkowo ujmowane według ceny nabycia odpowiadającej wartości godziwej uiszczonej
zapłaty, obejmującej koszty związane z nabyciem inwestycji.
Po początkowym ujęciu inwestycje w nieruchomości wyceniane są według wartości godziwej. Zyski lub straty ujmowane
są w rachunku zysków i strat.
Długoterminowe aktywa finansowe ujmowane są według ceny nabycia odpowiadającej wartości godziwej uiszczonej
zapłaty, obejmującej koszty związane z nabyciem inwestycji, pomniejszonej o dokonane odpisy z tytułu utraty wartości.
Zapasy
Zapasy wyceniane są wg cen zakupu lub kosztu wytworzenia, nie wyższych od cen sprzedaży netto na dzień bilansowy.
Kwota wszelkich odpisów wartości zapasów do poziomu wartości netto możliwej do uzyskania oraz wszelkie straty
w zapasach ujmowane są jako koszt okresu, w którym odpis lub straty miały miejsce.