Jednostkowe Sprawozdanie Finansowe Sanok Rubber Company S.A.  13 
 
zyski lub straty wynikające z usunięcia nieruchomości inwestycyjnej z bilansu są ujmowane w zysku lub stracie w tym 
okresie, w którym dokonano takiego usunięcia. 
Przeniesienia aktywów do nieruchomości inwestycyjnych dokonuje się tylko wówczas, gdy następuje zmiana sposobu 
ich użytkowania potwierdzona przez zakończenie użytkowania składnika aktywów przez właściciela lub zawarcie umowy 
leasingu  operacyjnego.  Jeżeli  składnik  aktywów  wykorzystywany  przez  właściciela  -  Spółkę  staje  się  nieruchomością 
inwestycyjną, Spółka stosuje zasady opisane w części Rzeczowe aktywa trwałe aż do dnia zmiany sposobu użytkowania 
tej nieruchomości.  W przypadku przeniesienia aktywów z zapasów do nieruchomości inwestycyjnych, różnicę między 
wartością godziwą nieruchomości ustaloną na ten dzień przeniesienia a jej poprzednią wartością bilansową ujmuje się w 
zysku lub stracie. 
W  przypadku  przeniesienia  nieruchomości  inwestycyjnej  do  aktywów  wykorzystywanych  przez  właściciela  lub  do 
zapasów, domniemany koszt takiego składnika aktywów, który zostanie przyjęty dla celów jego ujęcia w innej kategorii 
jest równy wartości godziwej nieruchomości ustalonej na dzień zmiany jej sposobu użytkowania. 
  Wartości niematerialne 
Wartości  niematerialne  nabyte  w  oddzielnej  transakcji  lub  wytworzone  (jeżeli  spełniają  kryteria  rozpoznania  dla 
kosztów  prac  rozwojowych)  wycenia  się  przy  początkowym  ujęciu  odpowiednio  w  cenie  nabycia  lub  koszcie 
wytworzenia. Po ujęciu początkowym, aktywa niematerialne są wykazywane w cenie nabycia lub koszcie wytworzenia 
pomniejszonym o umorzenie i odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości.  
Aktywa  niematerialne  są  amortyzowane  przez  okres  użytkowania  oraz  poddawane  testom  na  utratę  wartości 
każdorazowo,  gdy  istnieją  przesłanki  wskazujące  na  utratę  ich  wartości.  Okres  i  metoda  amortyzacji  aktywów 
niematerialnych  o ograniczonym  okresie  użytkowania  są  weryfikowane  przynajmniej  na  koniec  każdego  roku 
obrotowego.  Zmiany  w oczekiwanym  okresie  użytkowania  lub  oczekiwanym  sposobie  konsumowania  korzyści 
ekonomicznych  pochodzących  z danego  składnika  aktywów  są  ujmowane  poprzez  zmianę  odpowiednio  okresu  lub 
metody  amortyzacji,  i  traktowane  jak  zmiany  wartości  szacunkowych.  Odpis  amortyzacyjny  składników  aktywów 
niematerialnych  o  określonym  okresie  użytkowania  ujmuje  się  w  zysku  lub  stracie  w ciężar  tej  kategorii,  która 
odpowiada funkcji danego składnika aktywów niematerialnych. 
Okresy  użytkowania  są  poddawane  corocznej  weryfikacji,  a  w  razie  potrzeby,  korygowane  z efektem  od  stycznia 
kolejnego roku. 
Koszty prac badawczych i rozwojowych  
Koszty  prac  badawczych  są  ujmowane  w  zysku  lub  stracie  w  momencie  poniesienia.  Nakłady  poniesione  na  prace 
rozwojowe  wykonane  w  ramach  danego  przedsięwzięcia  są  przenoszone  na  kolejny  okres,  jeżeli  można  uznać,  że 
zostaną one w przyszłości odzyskane. Po początkowym ujęciu nakładów na prace rozwojowe, stosuje się model kosztu 
historycznego wymagający, aby składniki aktywów były ujmowane według cen nabycia pomniejszonych o umorzenie i 
skumulowane odpisy aktualizujące  z tytułu  utraty wartości.  Skapitalizowane  nakłady  są  amortyzowane  co  do  zasady 
przez przewidywany okres uzyskiwania przychodów ze sprzedaży danego przedsięwzięcia, jednak nie dłużej niż 5 lat. 
Zyski  lub  straty  wynikające  z  usunięcia  aktywów  niematerialnych  z  bilansu  są  kalkulowane,  jako  różnica  pomiędzy 
wpływami ze sprzedaży netto a wartością bilansową danego składnika aktywów i są ujmowane w zysku lub stracie w 
momencie ich usunięcia z bilansu. 
  Utrata wartości niefinansowych aktywów trwałych 
Na każdy dzień bilansowy Spółka ocenia, czy istnieją jakiekolwiek przesłanki wskazujące na to, że mogła nastąpić utrata 
wartości któregoś ze składników niefinansowych aktywów trwałych. W razie stwierdzenia, że przesłanki takie zachodzą, 
lub  w razie  konieczności  przeprowadzenia  corocznego  testu  sprawdzającego,  czy  nastąpiła  utrata  wartości,  Spółka 
dokonuje  oszacowania  wartości  odzyskiwalnej  danego  składnika  aktywów  lub  ośrodka  wypracowującego  środki 
pieniężne, do którego dany składnik aktywów należy.  
Wartość odzyskiwalna składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne odpowiada wartości godziwej 
pomniejszonej  o  koszty  doprowadzenia  do  sprzedaży  tego  składnika  aktywów  lub  odpowiednio  ośrodka 
wypracowującego środki pieniężne, lub jego wartości  użytkowej, zależnie od tego, która z nich jest wyższa. Wartość 
odzyskiwalną  ustala  się  dla  poszczególnych  aktywów,  chyba  że  dany  składnik  aktywów  nie  generuje  samodzielnie 
wpływów pieniężnych, które są w większości niezależne od generowanych przez inne aktywa lub grupy aktywów. Jeśli 
wartość bilansowa składnika aktywów jest wyższa niż jego wartość odzyskiwalna, ma miejsce utrata wartości i dokonuje 
się wówczas odpisu do ustalonej wartości odzyskiwalnej. Przy szacowaniu wartości użytkowej prognozowane przepływy 
pieniężne  są  dyskontowane  do  ich  wartości  bieżącej  przy  zastosowaniu  stopy  dyskontowej  przed  uwzględnieniem 
skutków  opodatkowania  odzwierciedlającej  bieżące  rynkowe  oszacowanie  wartości  pieniądza  w  czasie  oraz  ryzyko 
typowe  dla  danego  składnika  aktywów.  Odpisy  aktualizujące  z tytułu  utraty  wartości  składników  majątkowych 
używanych w działalności kontynuowanej ujmuje się w tych kategoriach kosztów, które odpowiadają funkcji składnika 
aktywów, w przypadku którego stwierdzono utratę wartości.  
Na  każdy  dzień  bilansowy  Spółka  ocenia,  czy  występują  przesłanki  wskazujące  na  to,  że  odpis  aktualizujący  z tytułu 
utraty wartości, który był ujęty w okresach poprzednich w odniesieniu do danego składnika aktywów jest zbędny, lub