GRUPA KĘTY S.A.
Roczne sprawozdanie finansowe za okres od 1 stycznia 2020 roku do 31 grudnia 2020 roku
(w tysiącach złotych)
Dodatkowe informacje i objaśnienia do sprawozdania finansowego stanowią jego integralną część
16
Spółka jako leasingodawca
Umowy leasingowe, zgodnie z którymi Spółka zachowuje zasadniczo całe ryzyko i wszystkie pożytki wynikające
z posiadania przedmiotu leasingu, zaliczane są do umów leasingu operacyjnego. Początkowe koszty bezpośrednie
poniesione w toku negocjowania umów leasingu operacyjnego dodaje się do wartości bilansowej rzeczowego aktywa
stanowiącego przedmiot leasingu i ujmuje przez okres trwania leasingu na tej samej podstawie, co przychody z tytułu
wynajmu. Warunkowe opłaty leasingowe są ujmowane jako przychód w okresie, w którym staną się należne.
12.5. Utrata wartości niefinansowych aktywów trwałych
Na każdy dzień bilansowy Spółka ocenia czy istnieją przesłanki wskazujące na to, że mogła nastąpić utrata wartości
któregoś ze składników niefinansowych aktywów trwałych. W razie stwierdzenia, że przesłanki takie zachodzą, lub
w razie konieczności przeprowadzenia corocznego testu sprawdzającego, czy nastąpiła utrata wartości, Spółka
dokonuje oszacowania wartości odzyskiwalnej danego składnika aktywów trwałych lub ośrodka wypracowującego
przepływy pieniężne do którego dany składnik należy.
Niezależnie od wystąpienia przesłanek Spółka corocznie przeprowadza testy na utratę wartości dla wartości
niematerialnych o nieokreślonym okresie użyteczności oraz wartości niematerialnych nieoddanych do użytkowania.
Wartość odzyskiwalna składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne odpowiada wartości
godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży tego składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne
lub jego wartości użytkowej, zależnie od tego, która z nich jest wyższa. Wartość tę ustala się dla poszczególnych
aktywów, chyba, że dany składnik aktywów nie generuje samodzielnie wpływów pieniężnych, które w większości są
niezależne od tych, które są generowane przez inne aktywa lub grupy aktywów. Jeśli wartość bilansowa składnika
aktywów jest wyższa niż jego wartość odzyskiwalna, ma miejsce utrata wartości i dokonuje się wówczas odpisu do
ustalonej wartości odzyskiwalnej. Przy szacowaniu wartości użytkowej prognozowane przepływy pieniężne
są dyskontowane do ich wartości bieżącej przy zastosowaniu stopy dyskontowej przed uwzględnieniem skutków
opodatkowania, która odzwierciedla bieżące rynkowe oszacowanie wartości pieniądza w czasie oraz ryzyko typowe
dla danego składnika aktywów. Odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości składników majątkowych używanych
w działalności kontynuowanej ujmuje się w pozostałych kosztach operacyjnych.
Na każdy dzień bilansowy Spółka ocenia, czy występują przesłanki wskazujące na to, że odpis aktualizujący
z tytułu utraty wartości, który był ujęty w okresach poprzednich w odniesieniu do danego składnika aktywów jest
zbędny, lub czy powinien zostać zmniejszony. Jeżeli takie przesłanki występują, Spółka szacuje wartość odzyskiwalną
tego składnika aktywów. Poprzednio ujęty odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości ulega odwróceniu wtedy i tylko
wtedy, gdy od czasu ujęcia ostatniego odpisu aktualizującego nastąpiła zmiana wartości szacunkowych stosowanych
do ustalenia wartości odzyskiwalnej danego składnika aktywów. W takim przypadku, podwyższa się wartość bilansową
składnika aktywów do wysokości jego wartości odzyskiwalnej. Podwyższona kwota nie może przekroczyć wartości
bilansowej składnika aktywów, jaka zostałaby ustalona (po odjęciu umorzenia), gdyby w ubiegłych latach w nie ujęto
odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości w odniesieniu do tego składnika aktywów. Odwrócenie odpisu
aktualizującego z tytułu utraty wartości składnika aktywów, w przypadku ustania przyczyny utraty wartości ujmuje się
niezwłocznie jako przychód w rachunku zysków i strat. Po odwróceniu odpisu aktualizującego, w kolejnych okresach
odpis amortyzacyjny dotyczący danego składnika jest korygowany w sposób, który pozwala w ciągu pozostałego
okresu użytkowania tego składnika aktywów dokonywać systematycznego odpisania jego zweryfikowanej wartości
bilansowej pomniejszonej o wartość końcową.
12.6. Koszty finansowania zewnętrznego
Koszty finansowania zewnętrznego ujmuje się jako koszty w rachunku zysków i strat w okresie w jakim je poniesiono.
Koszty finansowania zewnętrznego dające się bezpośrednio przyporządkować nabyciu, budowie lub wytworzeniu
dostosowywanego składnika aktywów wpływają na jego wartość początkową jako część ceny nabycia lub kosztu
wytworzenia. Koszty te podlegają kapitalizacji, jeżeli jest prawdopodobne, że spowodują wpływ do jednostki
przyszłych korzyści ekonomicznych, a ich kwotę można w sposób wiarygodny ustalić. Na koszty finansowania
zewnętrznego składają się odsetki wyliczone przy zastosowaniu metody efektywnej stopy procentowej, obciążenia
finansowe z tytułu umów leasingu finansowego oraz różnice kursowe powstaje w związku z finansowaniem
zewnętrznym do wysokości odpowiadającej korekcie kosztu odsetek.
Koszty finansowania zewnętrznego, które zostały zaciągnięte bez ściśle określonego celu, a które zostały przeznaczone
na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia dostosowywanego składnika aktywów wpływają na wartość początkową
tego składnika aktywów w kwocie ustalonej przez zastosowanie stopy kapitalizacji do nakładów poniesionych na ten
składnik aktywów. Stopa kapitalizacji stanowi średnią ważoną stopę wszystkich kosztów finansowania zewnętrznego
dotyczących pożyczek i kredytów, stanowiących zobowiązanie jednostki w danym okresie, innych niż kredyty
zaciągnięte z konkretnym zamiarem pozyskania określonego dostosowywanego składnika aktywów.