Aktywa z tytułu prawa do użytkowania wycenia się według kosztu, który obejmuje:
• kwotę początkowej wyceny zobowiązania finansowego,
• wszelkie płatności leasingowe dokonane w dacie rozpoczęcia leasingu lub przed nią, pomniejszone o otrzymane
zachęty leasingowe,
• wszelkie początkowe koszty bezpośrednie.
Zobowiązania leasingowe obejmują wartość bieżącą netto następujących płatności leasingowych:
• stałe opłaty leasingowe pomniejszone o należne zachęty leasingowe,
• zmienne opłaty leasingowe, które zależą od indeksu lub stawki, wycenione początkowo z zastosowaniem tego
indeksu lub tej stawki zgodnie z ich wartością w dacie rozpoczęcia,
• kwoty, której zapłaty przez Spółkę oczekuje się w ramach gwarantowanej wartości końcowej
• cenę wykonania opcji kupna, jeżeli istnieje wystarczające prawdopodobieństwo, że Spółka z tej opcji skorzysta.
Po dacie rozpoczęcia leasingu Spółka wycenia składnik aktywów z tytułu prawa do użytkowania według kosztu
pomniejszonego o łączne odpisy amortyzacyjne, ewentualne straty z tytułu utraty wartości oraz z uwzględnieniem
wpływu korekt wartości zobowiązania leasingowego.
Spółka narażona jest na potencjalne przyszłe zwiększenie przyszłych zmiennych płatności leasingowych, które nie
są uwzględniane w zobowiązaniu leasingowym dopóki nie wejdą w życie. W momencie, gdy korekty opłat wejdą
w życie, zobowiązanie leasingowe podlega ponownej ocenie i korekcie w powiązaniu ze składnikiem aktywów z
tytułu prawa do użytkowania.
Nieruchomości inwestycyjne
Nieruchomości inwestycyjne są utrzymywane w celu uzyskania przychodów z tytułu najmu, z tytułu wzrostu ich
wartości lub z obu tych przyczyn równocześnie. Do nieruchomości inwestycyjnych Spółka zalicza przykładowo:
• grunt utrzymywany w posiadaniu ze względu na długoterminowy wzrost jego wartości, a nie w celu sprzedaży
po krótkim okresie w ramach zwykłej działalności Spółki,
• grunt, którego przyszłe użytkowanie pozostaje aktualnie nieokreślone,
• budynek, którego właścicielem jest Spółka (lub nabyty na podstawie umowy leasingu finansowego), oddany
w leasing operacyjny na podstawie jednej lub większej liczby umów,
• budynek, który obecnie jest niewykorzystany, a który został przeznaczony do oddania w leasing operacyjny
na podstawie jednej lub większej liczby umów.
Do nieruchomości inwestycyjnych nie zalicza się:
• nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż w ramach zwykłej działalności Spółki lub nieruchomości w trakcie
budowy lub dostosowywania z przeznaczeniem na sprzedaż,
• nieruchomości w trakcie budowy lub dostosowania, nad którymi prace prowadzone są na zlecenie osób
trzecich,
• nieruchomości zajmowanych przez Spółkę na własny użytek.
Nieruchomości służące w części pozyskiwaniu przychodów z czynszów lub utrzymywane ze względu na wzrost ich
wartości, w pozostałej zaś części wykorzystywane przy świadczeniu usług lub czynnościach administracyjnych, dla
celów księgowych są wykazywane jako części oddzielne, jeżeli można je oddzielnie sprzedać (lub oddzielnie oddać
w leasing finansowy). Jeżeli części te nie mogłyby być oddzielnie sprzedane, nieruchomość jest traktowana jako
nieruchomość inwestycyjna, pod warunkiem, że jedynie nieznaczna jej część jest wykorzystywana w świadczeniu
usług lub czynnościach administracyjnych.