Spółka kwalifikuje aktywa finansowe do następujących kategorii wyceny określonych w MSSF 9:
▪
wyceniane w wartości godziwej przez pozostałe dochody całkowite
▪
wyceniane w zamortyzowanym koszcie
▪
wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy.
Spółka
dokonuje
klasyfikacji
składników
aktywów
finansowych
na
podstawie
modelu
biznesowego
Spółki
w
zakresie
zarządzania
aktywami
finansowymi
oraz
charakterystyki
umownych
przepływów
pieniężnych
dla
danego
składnika
aktywów
finansowych.
Spółka
dokonuje
reklasyfikacji
inwestycji
w
instrumenty
dłużne
wtedy
i
tylko
wtedy,
gdy
zmianie
ulega model zarządzania tymi aktywami.
Wycena na moment początkowego ujęcia
Z
wyjątkiem
niektórych
należności
z
tytułu
dostaw
i
usług,
w
momencie
początkowego
ujęcia
Spółka
wycenia
składnik
aktywów
finansowych
w
jego
wartości
godziwej.
W
przypadku
składników
aktywów
finansowych,
które
nie
są
zaklasyfikowane
do
wyceny
w
wartości
godziwej
przez
wynik
finansowy
Spółka
może
na
moment
początkowego
ujęcia
powiększyć ich wartość godziwą o koszty transakcyjne dające się bezpośrednio przypisać do ich nabycia.
Wycena po początkowym ujęciu
▪
Wycena aktywów finansowych w zamortyzowanym koszcie
Składnik
aktywów
finansowych
wycenia
się
w
zamortyzowanym
koszcie,
jeśli
spełnione
są
oba
poniższe
warunki:
(i)
składnik
aktywów
finansowych
jest
utrzymywany
zgodnie
z
modelem
biznesowym,
którego
celem
jest
otrzymywanie
przepływów
pieniężnych
wynikających
z
umowy;
oraz
(ii)
warunki
umowy
dotyczącej
składnika
aktywów
finansowych
powodują
powstawanie
w
określonych
terminach
przepływów
pieniężnych,
które
są
jedynie
spłatą
kwoty
głównej
i
odsetek
od kwoty głównej pozostałej do spłaty.
Do
kategorii
aktywów
finansowych
wycenianych
zamortyzowanym
kosztem
Spółka
klasyfikuje:
środki
pieniężne
i
ekwiwalenty,
pożyczki
udzielone
(spełniające
test
klasyfikacyjny
SPPI),
aktywa
z
tytułu
umów
z
klientami,
należności
z tytułu dostaw i usług oraz pozostałe należności podlegające pod zakres MSSF 9.
Należności
z
tytułu
dostaw
i
usług
z
terminem
zapadalności
poniżej
12
miesięcy
są
wyceniane
w
kwocie
wymaganej
zapłaty,
pomniejszone
o
ewentualny
odpis
z
tytułu
oczekiwanej
straty.
Należności
długoterminowe
podlegające
pod
zakres
MSSF 9 są dyskontowane na dzień bilansowy.
Spółka wycenia aktywa finansowe w zamortyzowanym koszcie z zastosowaniem metody efektywnej stopy procentowej
.
Przychody
z
tytułu
odsetek
z
inwestycji
w
instrumenty
dłużne
ujmowane
są
przez
Spółkę
w
wyniku
finansowym.
Na
moment
zbycia
inwestycji
w
instrumenty
dłużne
Spółka
ujmuje
skumulowane
zyski/straty
z
wyceny
w
wyniku
finansowym.
▪
Wycena aktywów finansowych w wartości godziwej przez wynik finansowy
Spółka
ujmuje
w
wyniku
finansowym
zmiany
wartości
godziwych
aktywów
finansowych
zaklasyfikowanych
do
tej
kategorii
aktywów
finansowych.
W
wyniku
finansowym
ujmowane
są
również
przychody
z
tytułu
odsetek
oraz
dywidend
otrzymanych z instrumentów kapitałowych notowanych na aktywnym rynku.
Zaprzestanie ujmowania
Spółka
wyłącza
aktywa
finansowe
z
ksiąg
rachunkowych,
w
sytuacji,
gdy:
(i)
prawa
do
uzyskania
przepływów
pieniężnych
z
aktywów
finansowych
wygasły,
lub
(ii)
prawa
do
uzyskania
przepływów
pieniężnych
z
aktywów
finansowych
zostały
przeniesione a Spółka dokonała przeniesienia zasadniczo całego ryzyka i wszystkich pożytków z tytułu ich własności.
Utrata wartości aktywów finansowych
Model
strat
oczekiwanych
ma
zastosowanie
do
aktywów
finansowych
wycenianych
w
zamortyzowanym
koszcie
oraz
do
aktywów
finansowych
wycenianych
w
wartości
godziwej
przez
pozostałe
dochody
całkowite,
z
wyjątkiem
inwestycji
w instrumenty kapitałowe.
Spółka do szacowania odpisów z tytułu utraty wartości aktywów finansowych stosuje następujące podejścia:
▪
podejście ogólne,
▪
podejście uproszczone.
Spółka
stosuje
podejście
ogólne
do
aktywów
finansowych
wycenianych
w
wartości
godziwej
przez
pozostałe
dochody
całkowite
oraz
do
aktywów
finansowych
wycenianych
w
zamortyzowanym
koszcie,
z
wyjątkiem
należności
z
tytułu
dostaw
i usług i aktywów z tytułu umów z klientami.
W
podejściu
ogólnym
Spółka
szacuje
odpis
z
tytułu
utraty
wartości
aktywów
finansowych
na
bazie
3-stopniowego
modelu
bazującego na zmianie ryzyka kredytowego aktywów finansowych od momentu ich początkowego ujęcia.
Jeżeli
ryzyko
kredytowe
danych
aktywów
finansowych
nie
wzrosło
znacznie
od
momentu
początkowego
ujęcia
(stopień
1),
Spółka
szacuje
odpis
z
tytułu
utraty
wartości
w
horyzoncie
12
miesięcy.
W
przypadku
zidentyfikowania
przez
Spółkę
znacznego
wzrostu
ryzyka
kredytowego
aktywów
finansowych
(stopień
2
i
3),
odpis
z
tytułu
utraty
wartości
szacowany
jest w horyzoncie życia aktywów finansowych.
Na
każdy
dzień
sprawozdawczy
Spółka
analizuje,
czy
wystąpiły
przesłanki
wskazujące
na
znaczny
wzrost
ryzyka
kredytowego posiadanych aktywów finansowych.
W
przypadku
należności
z
tytułu
dostaw
i
usług
oraz
aktywów
z
tytułu
umów
z
klientami,
Spółka
stosuje
uproszczone
podejście
i
w
związku
z
tym
nie
monitoruje
zmian
ryzyka
kredytowego
w
trakcie
życia,
a
odpis
z
tytułu
utraty
wartości
wycenia w kwocie równej oczekiwanym stratom kredytowym w horyzoncie życia należności.