8.2.1.
Ryzyko płynności
Celem
Banku
Ochrony
Środowiska
S.A.
w
zakresie
zarządzania
płynnością
jest
utrzymanie
zdolności
do
finansowania
aktywów
i
terminowego
regulowania
zobowiązań,
a
także
utrzymanie
zrównoważonej
struktury
aktywów
i pasywów,
zapewniającej
bezpieczny
profil
płynności
w poszczególnych
pasmach
czasowych,
w
podziale
na
płynność
w
złotych
polskich
oraz
głównych
walutach
obcych,
a
przede
wszystkim
–
dla
całkowitej
pozycji
płynności.
Strategia
i
procesy
w
zarządzaniu
ryzykiem
płynności
są
dopasowane
do
profilu
i
skali
działalności
Banku.
Strategię
zarządzania
ryzykiem
płynności
określa
zatwierdzana
przez
Radę
Nadzorczą
Strategia
Płynnościowa
BOŚ
S.A.
Strategia
określa
apetyt
Banku
na
to
ryzyko,
wyznacza
główne
kierunki
oraz
cele
ilościowe
dla
wybranych
wielkości
i
jest
integralnym
elementem
Strategii
rozwoju
Banku.
Tolerancja
na
ryzyko
płynności,
dostosowana
do
przyjętego
apetytu,
została
określona
w zatwierdzonej
przez
Radę
Nadzorczą
Polityce
w
zakresie
zarządzania
płynnością
poprzez obowiązujący w Banku system wewnętrznych limitów i wartości ostrzegawczych.
Struktura
i
organizacja
funkcji
zarządzania
ryzykiem
płynności
obejmuje
wszystkie
szczeble
struktury
organizacyjnej
Banku
i działa
w
ramach
funkcjonujących
w
Banku
trzech
linii
obrony.
Szczególną
rolę
w
procesie
zarządzania
ryzykiem
płynności
pełni
Zarząd
Banku
oraz
Komitet
Zarządzania
Aktywami
i Pasywami
(wspomagany
przez
Komitet ZAP ds. Płynności i Ryzyka Rynkowego).
Płynność w Banku rozpatrywana jest w następującym horyzoncie czasowym:
1.
płynność śróddzienna – w ciągu dnia,
2.
płynność bieżąca – w okresie do 7 dni,
3.
płynność krótkoterminowa – w okresie do 1 miesiąca,
4.
płynność średnioterminowa – w okresie powyżej 1 miesiąca do 12 miesięcy,
5.
płynność długoterminowa – w okresie powyżej 12 miesięcy.
W
celu
pomiaru
płynności
oraz
ryzyka
płynności
śróddziennej,
bieżącej
i
krótkoterminowej
Bank
wykorzystuje
następujące miary i narzędzia:
1.
poziom
płynności
śróddziennej
–
odzwierciedla
niezbędny
do
utrzymania
poziom
środków
na
rachunku
w
NBP,
pozwalający na regulowanie zobowiązań Banku w trakcie dnia, w sytuacji normalnej i skrajnej,
2.
aktywa
płynne
(nadwyżka
płynności)
–
stanowiące
bufor
dla
oczekiwanych
i
nieoczekiwanych
wypływów
w horyzoncie 30 dni,
3.
zapas
płynności
–
który
mierzy
poziom
aktywów
płynnych,
pomniejszonych
o
oczekiwane
oraz
nieoczekiwane
wypływy, wyznaczone w terminie 30 dni, z uwzględnieniem narzutu z tytułu koncentracji,
4.
wskaźnik pokrycia wypływów netto (LCR),
5.
ocenę stabilności bazy depozytowej,
6.
lukę
płynności
krótkoterminowej
(dla
PLN,
EUR,
CHF
i
USD)
–
pokazującą
poziom
niedopasowania
w strukturach
finansowania
w
walutach
obcych;
luka
ta
przede
wszystkim
obejmuje
przepływy
z transakcji
na
rynku
hurtowym
oraz z transakcji pochodnych,
7.
testy
warunków
skrajnych
(pozwalające
m.in.
na
weryfikację
możliwości
utrzymania
płynności
w zdefiniowanym
w Banku horyzoncie czasowym w poszczególnych scenariuszach).
W celu pomiaru płynności oraz ryzyka płynności średnio– i długoterminowego Bank wyznacza i monitoruje:
1.
lukę
płynności
kontraktową
oraz
urealnioną
(która
jest
uzupełniana
o
systematycznie
przeprowadzane
analizy:
stabilności
bazy
depozytowej,
koncentracji
bazy
depozytowej,
wielkości
przedpłat
kredytów
oraz
poziomu
zrywalności depozytów),
2.
wskaźniki pokrycia aktywów długoterminowych pasywami długoterminowymi,
3.
wskaźnik
pokrycia
kredytów
służących
finansowaniu
długoterminowych
potrzeb
klientów
najbardziej
stabilnymi
źródłami finansowania (LKD),
4.
wskaźnik stabilnego finansowania netto (NSFR),
5.
prognozę LCR, NSFR oraz aktywów płynnych.
W
celu
oceny
skuteczności
procesu
zarządzania
ryzykiem
płynności,
dla
większości
z
powyższych
miar
ustalane
są
limity
lub wartości
ostrzegawcze
w
ramach
zestawu
wewnętrznych
limitów
ryzyka
płynności,
których
struktura
ma
charakter
hierarchiczny
(tzn.
ustalane
są
na
poziomie
Rady
Nadzorczej,
Zarządu
Banku
oraz
Komitetu
Zarządzania