Spółka narażona jest na potencjalne zwiększenie przyszłych zmiennych płatności leasingowych, które nie są
uwzględniane w zobowiązaniu leasingowym dopóki nie wejdą w życie. W momencie, gdy korekty opłat wejdą w
życie, zobowiązanie leasingowe podlega ponownej ocenie i korekcie w powiązaniu ze składnikiem aktywów
z tytułu prawa do użytkowania.
Nieruchomości inwestycyjne
Nieruchomości inwestycyjne są utrzymywane w celu uzyskania przychodów z tytułu najmu, z tytułu wzrostu ich
wartości lub z obu tych przyczyn równocześnie. Do nieruchomości inwestycyjnych Spółka zalicza przykładowo:
• grunt utrzymywany w posiadaniu ze względu na długoterminowy wzrost jego wartości, a nie w celu sprzedaży
po krótkim okresie w ramach zwykłej działalności Spółki,
• grunt, którego przyszłe użytkowanie pozostaje aktualnie nieokreślone,
• budynek, którego właścicielem jest Spółka (lub nabyty na podstawie umowy leasingu finansowego), oddany
w leasing operacyjny na podstawie jednej lub większej liczby umów,
• budynek, który obecnie jest niewykorzystany, a który został przeznaczony do oddania w leasing operacyjny
na podstawie jednej lub większej liczby umów.
Do nieruchomości inwestycyjnych nie zalicza się:
• nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż w ramach zwykłej działalności Spółki lub nieruchomości w trakcie
budowy lub dostosowywania z przeznaczeniem na sprzedaż,
• nieruchomości w trakcie budowy lub dostosowania, nad którymi prace prowadzone są na zlecenie osób
trzecich,
• nieruchomości zajmowanych przez Spółkę na własny użytek.
Nieruchomości służące w części pozyskiwaniu przychodów z czynszów lub utrzymywane ze względu na wzrost ich
wartości, w pozostałej zaś części wykorzystywane przy świadczeniu usług lub czynnościach administracyjnych, dla
celów księgowych są wykazywane jako części oddzielne, jeżeli można je oddzielnie sprzedać (lub oddzielnie oddać
w leasing finansowy). Jeżeli części te nie mogłyby być oddzielnie sprzedane, nieruchomość jest traktowana jako
nieruchomość inwestycyjna, pod warunkiem, że jedynie nieznaczna jej część jest wykorzystywana w świadczeniu
usług lub czynnościach administracyjnych.
Nieruchomość inwestycyjną Spółka ujmuje w aktywach, gdy:
• uzyskanie przez nią przyszłych korzyści ekonomicznych związanych z tą nieruchomością jest prawdopodobne
oraz,
• można wiarygodnie wycenić jej cenę nabycia lub koszt wytworzenia.
Spółka ocenia wszystkie koszty poniesione na nabycie lub wytworzenie swoich nieruchomości inwestycyjnych
w chwili ich poniesienia. Koszty te obejmują koszty poniesione początkowo w celu nabycia nieruchomości
inwestycyjnej oraz koszty poniesione w późniejszym okresie w celu powiększenia, zamiany części nieruchomości
lub jej utrzymania. Koszty bieżącego utrzymania nieruchomości inwestycyjnych są ujmowane w zysku lub stracie
bieżącego okresu w momencie poniesienia.
Nieruchomość inwestycyjną początkowo wycenia się według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia. Przy
początkowej wycenie uwzględnia się koszty przeprowadzenia transakcji.
Na cenę nabycia nieruchomości składa się cena zakupu powiększona o wszelkie koszty bezpośrednio związane
z transakcją zakupu. Do takich kosztów bezpośrednich zalicza się na przykład opłaty za obsługę prawną, podatek