półprodukty oraz towary nabyte w celu odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym. Rzeczowe aktywa obrotowe
przeznaczone są do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego.
Rozchód zapasów co do zasady wyceniany jest metodą FIFO, jednakże rozchód surowców mięsnych i sypkich
wyceniany jest w drodze szczegółowej identyfikacji rzeczywistych partii i cen.
Do wyceny stanu rzeczowych składników aktywów obrotowych przyjmuje się poniższe zasady:
- zapas materiałów i towarów wycenia się w cenach zakupu nie wyższych od cen sprzedaży netto;
- zapas półproduktów wycenia się w rzeczywistym koszcie zużycia surowców;
- zapas produktów gotowych wycenia się w stałych cenach ewidencyjnych skorygowanych o różnicę pomiędzy
tymi cenami a rzeczywistym kosztem ich wytworzenia. Różnica pomiędzy kosztem planowanym, a kosztem
rzeczywistym ewidencjonowana jest na koncie odchyleń, które na koniec każdego miesiąca podlegają rozliczeniu
pomiędzy rozchód, a zapas wyrobów gotowych. W przypadku, gdy stała cena ewidencyjna produktów gotowych w
znacznym stopniu odbiega od rzeczywistego kosztu wytworzenia (powstają duże odchylenia) dokonuje się
weryfikacji i zmiany cen ewidencyjnych przy jednoczesnej korekcie odchyleń.
W bilansie wyroby gotowe, półfabrykaty i produkty w toku produkcji oraz towary i materiały prezentowane są
w rzeczywistym koszcie wytworzenia (nie wyższym niż ceny sprzedaży netto).
Do kosztu wytworzenia zalicza się koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz
uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem produktu.
Do kosztów wytworzenia nie zalicza się:
- kosztów będących konsekwencją niewykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych,
- kosztów ogólnego zarządu,
- kosztów magazynowania wyrobów gotowych i półfabrykatów,
- kosztów sprzedaży produktów.
Koszty te wpływają na wynik finansowy okresu sprawozdawczego, w którym zostały poniesione.
Cena sprzedaży netto składnika aktywów to możliwa do uzyskania na dzień bilansowy cena sprzedaży bez VAT
i podatku akcyzowego, pomniejszona o rabaty, upusty i inne podobne zmniejszenia oraz o koszty związane
z przystosowaniem aktywu do sprzedaży i dokonaniem jej, powiększona o dotację przedmiotową.
Odpisy aktualizujące wartość rzeczowych aktywów obrotowych
Okoliczności wskazujące na konieczność dokonania odpisu aktualizującego wartość zapasów są następujące:
- utrata wartości użytkowej zapasów (zniszczenie, przeterminowanie zapasów),
- stan zapasów przekracza zapotrzebowanie i możliwości zbycia przez spółkę,
- niska rotacja zapasów,
- utrata wartości rynkowej na skutek stosowania przez konkurencję niższych cen sprzedaży.
Na dzień bilansowy jednostka sporządza analizę wiekową zapasów w podziale na poszczególne asortymenty
i ustala wysokość odpisów aktualizujących, które trzeba utworzyć.
Odpisy tworzy się w następujący sposób, z uwzględnieniem indywidualnej oceny danego zdarzenia:
- do 100 % na zapasy zniszczone, zepsute – zidentyfikowane podczas inwentaryzacji zapasów,
- do 100 % na zapasy, które utraciły przydatność rynkową.
Wszystkie odpisy aktualizujące wartość zapasów obciążają pozostałe koszty operacyjne. W przypadku ustania
przyczyny, dla której dokonano odpisu aktualizującego, całkowite lub częściowe odtworzenie wartości zapasu
zwiększa nie później niż na dzień bilansowy pozostałe przychody operacyjne.
Zapasy posiadane przez Spółkę podlegają inwentaryzacji na dzień bilansowy.
Ujawnione w trakcie inwentaryzacji różnice miedzy stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach
rachunkowych są wyjaśniane i rozliczane w księgach rachunkowych tego roku, którego inwentaryzacja dotyczy.
Należności na dzień bilansowy wycenia się w kwotach wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożnej
wyceny. Należności i udzielone pożyczki na dzień powstania wycenia się w wartości nominalnej.
Zgodnie z zasadą ostrożności należności wątpliwe podlegają odpisom aktualizującym ich wartość.
Wartość należności podlega aktualizacji na bieżąco, nie później niż na dzień bilansowy, z uwzględnieniem stopnia
prawdopodobieństwa ich zapłaty na zasadzie dokonania odpisów aktualizujących ich wartość w następujących
przypadkach:
- posiadania należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub upadłości,
- posiadania należności od dłużników, co do których oddalony został wniosek o ogłoszenie upadłości, a majątek
dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego,
- dysponowania należnościami kwestionowanymi przez dłużników lub gdy dłużnicy zalegają z ich zapłatą
(niezależnie od tego, jak długo już czekamy), a ocena zaś sytuacji majątkowej i finansowej danego dłużnika
wskazuje, że ściągnięcie należności w kwocie umownej nie jest możliwe,
- posiadania należności stanowiących równowartość kwot je podwyższających, w stosunku do których
dokonano uprzednio odpisów aktualizujących,
- posiadania należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu
prawdopodobieństwa ich nieściągalności, w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub
strukturą odbiorców.
Co do zasady na należności przeterminowane powyżej 1 roku Spółka tworzy odpis w wysokości - 100% wartości
należności w przypadku, gdy kontrahent nie reguluje żadnego ze swych zobowiązań. Jednakże, przed dokonaniem
odpisu z powyższego tytułu, przeprowadzana jest szczegółowa indywidualna analiza wypłacalności danego