do najmniejszych możliwych do określenia zespołów aktywów generujących wpływy pieniężne w znacznym stopniu niezależnie od innych
aktywów lub OWSP. Spółka dokonuje oceny utraty wartości firmy grupując ośrodki wypracowujące środki pieniężne tak, aby szczebel
organizacji, nie wyższy niż wyodrębniony segment operacyjny, na którym przeprowadza się tą ocenę odzwierciedlał najniższy szczebel
organizacji, na którym Spółka monitoruje wartość firmy dla potrzeb wewnętrznych. Dla celów testów na utratę wartości, wartość firmy
nabytą w procesie połączenia jednostek gospodarczych alokuje się do tych ośrodków wypracowujących środki pieniężne, dla których
spodziewane jest uzyskanie efektów synergii z połączenia.
Aktywa wspólne (korporacyjne) Spółki nie generują osobnych wpływów pieniężnych i są użytkowane przez więcej niż jeden OWSP.
Aktywa wspólne są przypisane do OWSP na bazie jednolitych i zasadnych przesłanek i podlegają testom na utratę wartości jako element
testowanych OWSP, do których są przypisane.
Odpisy z tytułu utraty wartości są ujmowane w zysku lub stracie bieżącego okresu. Utrata wartości ośrodka wypracowującego środki
pieniężne jest w pierwszej kolejności ujmowana jako zmniejszenie wartości firmy przypisanej do tego ośrodka (Spółki ośrodków), a
następnie jako zmniejszenie wartości księgowej pozostałych aktywów tego ośrodka (Spółki ośrodków) na zasadzie proporcjonalnej.
Odpis aktualizujący wartość firmy z tytułu utraty wartości nie jest odwracany. W odniesieniu do innych aktywów, odpisy z tytułu utraty
wartości ujęte w poprzednich okresach, są poddawane na koniec każdego okresu sprawozdawczego ocenie, czy zaszły przesłanki
wskazujące na zmniejszenie utraty wartości lub jej całkowite odwrócenie. Odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości jest odwracany,
jeżeli zmieniły się szacunki zastosowane do określenia wartości odzyskiwalnej.
Odpis z tytułu utraty wartości odwracany jest tylko do wysokości wartości początkowej składnika aktywów pomniejszonej o odpisy
amortyzacyjne, jaka byłaby wykazana w sytuacji, gdyby odpis z tytułu utraty wartości nie został ujęty.
Aktywa trwałe przeznaczone do sprzedaży lub wydania
Aktywa trwałe (lub aktywa i zobowiązania stanowiące Spółkę przeznaczoną do zbycia), co do których Spółka oczekuje, że wypracują one
korzyści w wyniku sprzedaży lub wydania, a nie poprzez ich dalsze wykorzystanie, są klasyfikowane jako przeznaczone do sprzedaży lub
wydania. Bezpośrednio przed przeklasyfikowaniem aktywów przeznaczonych do sprzedaży lub wydania, aktywa te (lub składniki Spółki
przeznaczonej do zbycia) są ponownie wyceniane zgodnie z zasadami rachunkowości Spółki. Następnie aktywa lub Spółki przeznaczone
do zbycia są ujmowane według niższej z dwóch wartości: wartości bilansowej lub wartości godziwej pomniejszonej o koszty
doprowadzenia do sprzedaży.
Ewentualny odpis z tytułu utraty wartości składników Spółki przeznaczonej do zbycia jest w pierwszej kolejności ujmowany jako
zmniejszenie wartości firmy, a następnie jako zmniejszenie wartości bilansowej pozostałych składników na zasadzie proporcjonalnej z
zastrzeżeniem, że utrata wartości nie wpływa na wartość zapasów, aktywów finansowych, aktywów z tytułu odroczonego podatku
dochodowego, aktywów z tytułu świadczeń pracowniczych, nieruchomości inwestycyjnych lub aktywów biologicznych, które są nadal
wyceniane stosownie do zasad rachunkowości Spółki. Utrata wartości ujęta przy początkowej klasyfikacji jako przeznaczone do sprzedaży
lub wydania jest ujmowana w zysku i stracie bieżącego okresu.
Dotyczy to również zysków i strat wynikających z późniejszej zmiany wartości. Zyski z tytułu wyceny do wartości godziwej są ujmowane
tylko do wysokości uprzednio zarachowanych strat z tytułu utraty wartości.
Wartości niematerialnych oraz rzeczowych aktywów trwałych zaklasyfikowanych do aktywów dostępnych do sprzedaży lub wydania nie
amortyzuje się. Dodatkowo, po zaklasyfikowaniu inwestycji wycenianych metodą praw własności do aktywów dostępnych do sprzedaży
lub wydania, ustaje ich ujmowanie tą metodą.
Świadczenia z tytułu rozwiązania stosunku pracy
Świadczenia z tytułu rozwiązania stosunku pracy ujmuje się jako koszt w momencie, gdy na Spółce ciąży zobowiązanie, którego nie może
realnie uniknąć, wynikające ze szczegółowego i sformalizowanego planu rozwiązania stosunku pracy przed osiągnięciem przez
pracowników wieku emerytalnego lub zapewnienia świadczeń z tytułu rozwiązania stosunku pracy w następstwie złożonej przez Spółkę
propozycji dobrowolnego rozwiązania stosunku pracy. Świadczenia z tytułu rozwiązania stosunku pracy w przypadku dobrowolnych
odejść są ujmowane w kosztach, jeśli Spółka złożyła pracownikom ofertę zachęcającą do dobrowolnych odejść, jest prawdopodobne, że
oferta zostanie zaakceptowana i liczba dobrowolnych odejść może być rzetelnie oszacowana. Jeżeli świadczenia z tytułu rozwiązania
stosunku pracy są należne później niż 12 miesięcy po zakończeniu okresu sprawozdawczego, są one dyskontowane do wartości bieżącej.
Koszty świadczeń pracowniczych
Pracownicy mają prawo do odpraw emerytalnych lub rentowych w momencie przechodzenia na emeryturę lub rentę. Odprawy te
przysługują pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek
pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Spółka uznaje koszty z
tytułu odpraw emerytalnych i rentowych na bazie memoriałowej. Według MSR 19 odprawy emerytalne są programami określonych
świadczeń po okresie zatrudnienia. Wartość bieżąca tych zobowiązań na każdy dzień bilansowy jest obliczona przez niezależnego
aktuariusza. Naliczone zobowiązania są równe zdyskontowanym płatnościom, które w przyszłości zostaną dokonane, z uwzględnieniem
rotacji zatrudnienia i dotyczą okresu do dnia bilansowego. Informacje demograficzne oraz informacje o rotacji zatrudnienia oparte są o
dane historyczne.
Zobowiązania z tytułu krótkoterminowych świadczeń pracowniczych są wycenianie bez uwzględnienia dyskonta i są odnoszone w koszty
w okresie wykonania świadczenia.
Spółka ujmuje zobowiązanie w ciężar kosztów w wysokości przewidzianych płatności dla pracowników z tytułu krótkoterminowych premii
pieniężnych lub planów podziału zysku, jeśli na Spółce ciąży prawny lub zwyczajowo oczekiwany obowiązek takich wypłat z tytułu
świadczonej pracy przez pracowników w przeszłości, a zobowiązanie to może zostać wiarygodnie oszacowane.
Rezerwy
Rezerwy ujmuje się, gdy na Spółce ciąży wynikający z przeszłych zdarzeń obecny prawny lub zwyczajowo oczekiwany obowiązek, którego
wartość można wiarygodnie oszacować i prawdopodobne jest, że wypełnienie tego obowiązku wiązać się będzie z wypływem korzyści
ekonomicznych. Rezerwy są ustalane poprzez dyskontowanie oczekiwanych przyszłych przepływów pieniężnych z zastosowaniem stopy
przed opodatkowaniem, która odzwierciedla bieżącą, rynkową wartość pieniądza w czasie oraz ryzyko związane z danym zobowiązaniem.
Odwracanie dyskonta ujmowane jest jako koszt finansowy.
Zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe
Zobowiązania warunkowe powstają, gdy występuje możliwy obowiązek, który ma zostać potwierdzony przez przyszłe zdarzenie
pozostające poza kontrolą Spółki. Aktywa warunkowe powstają wtedy, gdy wpływ korzyści ekonomicznych jest prawdopodobny, lecz nie
jest praktycznie pewny, a jego zaistnienie zależy od zdarzeń niepodlegających kontroli Spółki.