Złożone instrumenty finansowe
Do złożonych instrumentów finansowych niebędących instrumentami pochodnymi wyemitowanymi
przez Spółkę zalicza się obligacje z prawem zamiany na akcje po stronie posiadacza, dla których ilość
akcji wyemitowanych nie zmienia się wraz ze zmianą ich wartości godziwej.
Zobowiązania wynikające ze złożonego instrumentu finansowego wycenia się według wartości godziwej
podobnego instrumentu, który nie zawiera prawa zamiany na akcje. Składnik kapitałowy obligacji
z prawem zamiany na akcje jest ujmowany początkowo jako różnica pomiędzy wartością godziwą
całego instrumentu złożonego, a wartością godziwą składnika zobowiązaniowego. Koszty transakcji,
dotyczące emisji złożonych instrumentów finansowych są alokowane do składnika zobowiązaniowego
i składnika kapitałowego proporcjonalnie do ich początkowej wartości.
Po początkowym ujęciu, składnik zobowiązaniowy złożonego instrumentu finansowego jest wyceniany
według zamortyzowanego kosztu przy użyciu metody efektywnej stopy procentowej. Wycena składnika
kapitałowego złożonego instrumentu finansowego nie jest zmieniana po początkowym ujęciu.
Odsetki oraz zyski i straty związane ze zobowiązaniem finansowym ujmuje się w zysku lub stracie
bieżącego okresu.
W momencie konwersji zobowiązanie finansowe przenosi się do kapitału własnego; konwersja nie
skutkuje ujęciem zysku lub straty.
Pochodne instrumenty finansowe, w tym rachunkowość zabezpieczeń
Spółka nie stosuje rachunkowości zabezpieczeń. Spółka używa pochodnych instrumentów finansowych
do zabezpieczenia ekonomicznego ryzyka kursowego i ryzyka zmiany stóp procentowych. Wbudowane
instrumenty pochodne są wydzielane z umowy zasadniczej i wykazywane oddzielnie, jeśli cechy
ekonomiczne i ryzyka umowy zasadniczej i wbudowanego instrumentu pochodnego nie są blisko
powiązane, oddzielny instrument o tych samych warunkach, co wbudowany instrument pochodny
odpowiadałby definicji instrumentu pochodnego i hybrydowy (łączny) instrument nie jest wyceniany
według wartości godziwej przez wynik finansowy.
W momencie początkowego wyznaczania pochodnego instrumentu finansowego jako instrumentu
zabezpieczającego, Spółka formalnie dokumentuje powiązanie pomiędzy instrumentem
zabezpieczającym, a pozycją zabezpieczaną.
Dokumentacja ta obejmuje cel zarządzania ryzykiem oraz strategię ustanawiania zabezpieczenia oraz
zabezpieczanego ryzyka, jak również metody, jakie zostaną użyte przez Spółkę do oceny efektywności
instrumentu zabezpieczającego. Spółka ocenia, zarówno w momencie ustanowienia zabezpieczenia,
jak i na bieżąco w okresie późniejszym, czy uzasadnione jest oczekiwanie, iż instrumenty
zabezpieczające pozostają „wysoce efektywne” w kompensowaniu zmian wartości godziwej lub
przepływów pieniężnych poszczególnych pozycji zabezpieczanych od określonego ryzyka, na które
zabezpieczenie zostało ustanowione, a także czy rzeczywisty poziom każdego zabezpieczenia mieści
się w przedziale 80-125%.
Zabezpieczenia przepływów pieniężnych z przyszłych transakcji stosuje się dla przyszłych, wysoce
prawdopodobnych transakcji, obarczonych ryzykiem zmian przepływów pieniężnych, których skutki
zostałyby ujęte w zysku lub stracie bieżącego okresu.
Pochodne instrumenty finansowe są ujmowane początkowo w wartości godziwej. Koszty transakcji są
ujmowane w momencie poniesienia w zysku lub stracie bieżącego okresu. Po początkowym ujęciu,
Spółka wycenia pochodne instrumenty finansowe w wartości godziwej, zyski i straty wynikające ze
zmiany wartości godziwej ujmuje się w podany poniżej sposób.
Zabezpieczenia przepływów pieniężnych
Jeśli pochodny instrument finansowy jest wyznaczony jako zabezpieczenie zmienności przepływów
pieniężnych dotyczących określonego ryzyka związanego z ujętym składnikiem aktywów, z ujętym
zobowiązaniem lub z wysoce prawdopodobną planowaną transakcją, która mogłaby wpłynąć na zysk
lub stratę bieżącego okresu, część zysków lub strat związanych z instrumentem zabezpieczającym,
która stanowi efektywne zabezpieczenie, ujmuje się w innych całkowitych dochodach i prezentuje, jako
osobną pozycję z tytułu zabezpieczenia, w kapitale własnym. Nieefektywną część zmian wartości
godziwej instrumentu pochodnego ujmuje się w zysku lub stracie bieżącego okresu.
W sytuacji, gdy pozycja zabezpieczana jest składnikiem aktywów niefinansowych, skumulowana
w kapitałach kwota jest wliczana do wartości bilansowej składnika aktywów, w momencie, gdy składnik
aktywów zostaje ujęty. W innych przypadkach skumulowana w kapitałach kwota jest przenoszona do
zysku lub straty tego samego okresu w którym pozycja zabezpieczana wpływa na zysk lub stratę. Jeśli
instrument zabezpieczający przestaje spełniać kryteria rachunkowości zabezpieczeń, wygasa, zostaje
sprzedany, rozwiązany, wykonany, lub zmianie ulega jego przeznaczenie, wtedy Spółka zaprzestaje