GRUPA KĘTY S.A.
Roczne sprawozdanie finansowe za okres od 1 stycznia 2022 roku do 31 grudnia 2022 roku
(w tysiącach PLN)
Dodatkowe informacje i objaśnienia do sprawozdania finansowego stanowią jego integralną część
17
Krańcowa stopa procentowa leasingobiorcy
Dla umów leasingu dla których Spółka nie jest w stanie z łatwością ustalić stopy procentowej stosuje krańcową stopę
procentową leasingobiorcy. Jest to stopa procentowa, jaką Spółka musiałaby zapłacić, aby na podobny okres w tej
samej walucie i przy podobnych zabezpieczeniach pożyczyć środki niezbędne do zakupu składnika aktywów o
podobnej wartości co składnik aktywów z tytułu prawa do użytkowania w podobnym środowisku gospodarczym.
12.5. Utrata wartości niefinansowych aktywów trwałych
Na każdy dzień bilansowy Spółka ocenia czy istnieją przesłanki wskazujące na to, że mogła nastąpić utrata wartości
któregoś ze składników niefinansowych aktywów trwałych. W razie stwierdzenia, że przesłanki takie zachodzą lub w
razie konieczności przeprowadzenia corocznego testu sprawdzającego, czy nastąpiła utrata wartości, Spółka dokonuje
oszacowania wartości odzyskiwalnej danego składnika aktywów trwałych lub ośrodka wypracowującego przepływy
pieniężne do którego dany składnik należy.
Niezależnie od wystąpienia przesłanek, Spółka corocznie przeprowadza testy na utratę wartości dla wartości
niematerialnych o nieokreślonym okresie użyteczności oraz wartości niematerialnych nieoddanych do użytkowania.
Wartość odzyskiwalna składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne odpowiada wartości
godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży tego składnika aktywów bądź ośrodka wypracowującego środki pieniężne
albo jego wartości użytkowej, zależnie od tego, która z nich jest wyższa. Wartość tę ustala się dla poszczególnych
aktywów, chyba że dany składnik aktywów nie generuje samodzielnie wpływów pieniężnych, które w większości są
niezależne od tych, które są generowane przez inne aktywa lub grupy aktywów. Jeśli wartość bilansowa składnika
aktywów jest wyższa niż jego wartość odzyskiwalna, ma miejsce utrata wartości i dokonuje się wówczas odpisu do
ustalonej wartości odzyskiwalnej. Przy szacowaniu wartości użytkowej prognozowane przepływy pieniężne są
dyskontowane do ich wartości bieżącej przy zastosowaniu stopy dyskontowej przed uwzględnieniem skutków
opodatkowania, która odzwierciedla bieżące rynkowe oszacowanie wartości pieniądza w czasie oraz ryzyko typowe
dla danego składnika aktywów. Odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości składników majątkowych używanych
w działalności kontynuowanej ujmuje się w pozostałych kosztach operacyjnych.
Na każdy dzień bilansowy Spółka ocenia, czy występują przesłanki wskazujące na to, że odpis aktualizujący z tytułu
utraty wartości, który był ujęty w okresach poprzednich w odniesieniu do danego składnika aktywów jest zasadny lub
czy powinien zostać zaktualizowany. Jeżeli takie przesłanki występują, Spółka szacuje wartość odzyskiwalną tego
składnika aktywów. Poprzednio ujęty odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości ulega odwróceniu wtedy i tylko
wtedy, gdy od czasu ujęcia ostatniego odpisu aktualizującego nastąpiła zmiana wartości szacunkowych stosowanych
do ustalenia wartości odzyskiwalnej danego składnika aktywów. W takim przypadku, podwyższa się wartość bilansową
składnika aktywów do wysokości jego wartości odzyskiwalnej. Podwyższona kwota nie może przekroczyć wartości
bilansowej składnika aktywów jaka zostałaby ustalona (po odjęciu umorzenia), gdyby w ubiegłych latach nie ujęto
odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości w odniesieniu do tego składnika aktywów. Odwrócenie odpisu
aktualizującego z tytułu utraty wartości składnika aktywów, w przypadku ustania przyczyny utraty wartości ujmuje się
niezwłocznie jako przychód w rachunku zysków i strat. Po odwróceniu odpisu aktualizującego, w kolejnych okresach
odpis amortyzacyjny dotyczący danego składnika jest korygowany w sposób, który pozwala w ciągu pozostałego
okresu użytkowania tego składnika aktywów dokonywać systematycznego odpisania jego zweryfikowanej wartości
bilansowej pomniejszonej o wartość końcową.
12.6. Koszty finansowania zewnętrznego
Koszty finansowania zewnętrznego ujmuje się jako koszty w rachunku zysków i strat w okresie w jakim je poniesiono.
Koszty finansowania zewnętrznego dające się bezpośrednio przyporządkować nabyciu, budowie lub wytworzeniu
dostosowywanego składnika aktywów wpływają na jego wartość początkową jako część ceny nabycia lub kosztu
wytworzenia. Koszty te podlegają kapitalizacji, jeżeli jest prawdopodobne, że spowodują wpływ do jednostki
przyszłych korzyści ekonomicznych, a ich kwotę można w sposób wiarygodny ustalić. Na koszty finansowania
zewnętrznego składają się odsetki wyliczone przy zastosowaniu metody efektywnej stopy procentowej, obciążenia
finansowe z tytułu umów leasingu finansowego oraz różnice kursowe powstaje w związku z finansowaniem
zewnętrznym do wysokości odpowiadającej korekcie kosztu odsetek.
Koszty finansowania zewnętrznego, które zostały zaciągnięte bez ściśle określonego celu, a które zostały przeznaczone
na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia dostosowywanego składnika aktywów wpływają na wartość początkową
tego składnika aktywów w kwocie ustalonej przez zastosowanie stopy kapitalizacji do nakładów poniesionych na ten
składnik aktywów. Stopa kapitalizacji stanowi średnią ważoną stopę wszystkich kosztów finansowania zewnętrznego
dotyczących pożyczek i kredytów, stanowiących zobowiązanie jednostki w danym okresie, innych niż kredyty
zaciągnięte z konkretnym zamiarem pozyskania określonego dostosowywanego składnika aktywów.
Różnice kursowe od kredytów i pożyczek zaciągniętych w walucie obcej (zarówno celowych jak i ogólnych) wpływają
na wartość początkową dostosowywanego składnika aktywów w zakresie w jakim stanowią korektę kosztów odsetek.