wynik  umowy).  Wartość  najbardziej  prawdopodobna  może  być  właściwym  szacunkiem  kwoty  wynagrodzenia 
zmiennego, jeśli umowa ma tylko dwa możliwe wyniki (na przykład Spółka albo uzyskuje premię za wyniki, albo nie).  
Spółka  zalicza  do  ceny  transakcyjnej  część  lub  całość  kwoty  wynagrodzenia  zmiennego  wyłącznie  w  takim  zakresie,  
w  jakim  istnieje wysokie  prawdopodobieństwo,  że nie nastąpi  odwrócenie znaczącej  części  kwoty  wcześniej ujętych 
skumulowanych  przychodów  w  momencie,  kiedy  ustanie  niepewność  co  do  wysokości  wynagrodzenia  zmiennego. 
Ewentualne zmiany ceny transakcyjnej ujmowane są prospektywnie. 
Występowanie istotnego elementu finansowania w umowie 
Spółka zdecydowała się skorzystać z przewidzianego praktycznego uproszczenia i nie dokonuje korekty ceny transakcyjnej 
o wpływ zmiany wartości pieniądza w czasie w przypadku umów, dla których Spółka oczekuje w momencie zawarcia, że 
okres pomiędzy momentem, kiedy Spółka przekazuje dobro lub usługę a momentem płatności wyniesie nie więcej niż 
jeden rok. 
Cena transakcyjna umów,  dla których Spółka oczekuje w momencie zawarcia, że okres  pomiędzy  momentem,  kiedy 
Spółka przekazuje dobro lub usługę a momentem płatności wyniesie więcej niż jeden rok jest korygowana o istotny 
element  finansowania.  W  przypadku  płatności  zaliczkowych  Spółka  rozpoznaje  koszty  odsetkowe,  podczas  gdy  
w przypadku terminów płatności dłuższych niż 12 miesięcy Spółka ujmuje odpowiednio przychody odsetkowe. 
W  celu  oszacowania  istotnego  elementu  finansowania  niezbędne  jest  określenie  stopy  dyskontowej.  Spółka stosuje 
stopę, która zostałaby zastosowana w przypadku zawarcia oddzielnej transakcji finansowania pomiędzy jednostką a jej 
klientem  w  momencie  zawarcia  umowy.  W  celu  odzwierciedlenia  charakterystyki  kredytowej  strony  otrzymującej 
finansowanie różne stopy dyskontowe są stosowane do transakcji, w których Spółka występuje jako strona zapewniająca 
oraz otrzymująca finansowanie. 
Stopy dyskontowe są rewidowane co najmniej na moment sporządzenia sprawozdania finansowego i są stosowane do 
umów zawartych po dacie, na którą dokonano aktualizacji stopy. 
Spółka przeanalizowała zapisy umów zawieranych z klientami i oceniła, że w opisywanym aspekcie umowy nie zawierają 
istotnego  elementu  finansowania,  gdyż  spełniony  jest  warunek  określony  w  MSSF  15.62  art.,  tj. przedpłata  zaliczek  
w  istotnej  wysokości  wynika  z  powodów  innych  niż  udostępnienie  finansowania  klientowi  oraz  różnica  między 
przyrzeczonym wynagrodzeniem a ceną sprzedaży gotówkowej jest proporcjonalna do jej przyczyny. Zaliczki stanowią 
zabezpieczenie przed brakiem właściwego wywiązania się z części zobowiązań umownych, tj. należnej zapłaty, przez 
klienta. Otrzymane zaliczki są ujmowane w bilansie w pozycji „Zobowiązania z tytułu umów z klientami”. 
Gwarancje  
Spółka  udziela  gwarancji  na  sprzedane  produkty,  które  stanowi  zapewnienie  klienta,  że  dany  produkt  jest  zgodny  
z ustaloną przez strony specyfikacją. Spółka ujmuje takie gwarancje zgodnie z MSR 37 Rezerwy, zobowiązania warunkowe 
i aktywa warunkowe.  
Niektóre  niestandardowe  umowy  z  klientami zawierają  gwarancje  rozszerzone. Gwarancje  takie  stanowią  oddzielną 
usługę – ujmowaną jako zobowiązanie do wykonania świadczenia, do której przypisuje się część ceny transakcyjnej. 
Sprzedaż usług budowlanych 
Spółka  ustala  stopień  spełnienia  zobowiązania  w  odniesieniu  do  każdego  zobowiązania  przez  okresowe  raporty 
przedstawiane  przez  dyrektorów  odpowiedzialnych  za  określone  realizowane  projekty  budowlane.  Raporty  te 
sporządzane  są  kwartalnie  i  obejmują  stopień  zaawansowania  prac  oraz  szacunek  kosztów  poniesionych 
i budżetowanych. 
Na  tej  podstawie  do  systemu  księgowego  Spółki  wprowadzane  są  dane  dotyczące  stopnia  zaawansowania  – 
wykorzystywane do naliczenia przychodów oraz kosztów. 
Kwoty rozpoznane w rachunku zysków i strat oraz w bilansie jako aktywa i zobowiązania z tytułu umów z klientami są 
wynikiem  zastosowania  szacowanego  stopnia  zaawansowania  prac  do  szacowanych  ogólnych  kosztów  realizacji 
kontraktu oraz szacowanych przychodów z jego realizacji. 
W przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, iż łączne koszty wykonania umowy przekroczą łączne przychody z tytułu 
umowy, przewidywana strata dotycząca całego kontraktu jest ujmowana jako koszt okresu, w którym została ujawniona 
w pozycji rezerw w pasywach. W ramach ustalania czy na danym kontrakcie wystąpi strata, jako nieuniknione koszty 
wypełnienia zobowiązania z tytułu umowy, Spółka traktuje te koszty, których nie może uniknąć ze względu na zawartą 
umowę (w szczególności ponoszone koszty pośrednie związane z czynnościami niezbędnymi do wykonania umowy).  
Jeżeli przychody  ustalone metodą  opartą na  nakładach  są wyższe  niż przychody  zafakturowane,  nadwyżkę  (różnicę) 
Spółka prezentuje w aktywach bilansu w pozycji „Aktywa z tytułu umów z klientami”.  
Jeżeli przychody  zafakturowane  są  wyższe niż  przychody ustalone  metodą opartą  na  nakładach,  nadwyżkę (różnicę) 
Spółka prezentuje w pasywach bilansu w pozycji „Zobowiązania z tytułu umów z klientami”. 
Poprzez opisany powyżej proces weryfikacji kwartalnej: 
•  stopnia zaawansowania wykonywanych prac; 
•  całkowitych kosztów realizacji robót; 
•  oczekiwanej ceny transakcyjnej. 
Spółka zapewnia, iż wartość wykazanych w bilansie aktywów z  tytułu umów  nie  przekracza  możliwych do uzyskania  
w przyszłości kwot wynagrodzenia pomniejszonych o przypadające na przyszłe okresy koszt. 
Zapewnienie to realizowane jest przede wszystkim przez okresowe uaktualnianie realności założonej ceny transakcyjnej 
oraz budżetu kosztów. Przyłożenie następnie kwartalnie zweryfikowanego stopnia zaawansowania prac do tych dwóch 
aktualnych wartości zapewnia rozpoznanie aktywów wyłącznie do wysokości, w której ich realizacja jest prawdopodobna.