Rezerwa na podatek odroczony jest tworzona od wszystkich dodatnich różnic przejściowych
podlegających opodatkowaniu, natomiast składnik aktywów z tytułu podatku odroczonego jest
rozpoznawany do wysokości w jakiej jest prawdopodobne, że będzie można pomniejszyć
przyszłe zyski podatkowe o rozpoznane ujemne różnice przejściowe. Pozycja aktywów lub
zobowiązanie podatkowe nie powstaje, jeśli różnica przejściowa powstaje z tytułu wartości
firmy lub z tytułu pierwotnego ujęcia innego składnika aktywów lub zobowiązania w
transakcji, która nie ma wpływu ani na wynik podatkowy, ani na wynik księgowy.
Rezerwa z tytułu podatku odroczonego jest rozpoznawana od przejściowych różnic
podatkowych powstałych w wyniku inwestycji w podmioty zależne oraz wspólne
przedsięwzięcia, chyba, że Spółka jest zdolna kontrolować moment odwrócenia różnicy
przejściowej i jest prawdopodobne, iż w dającej się przewidzieć przyszłości różnica
przejściowa się nie odwróci.
Wartość składnika aktywów z tytułu podatku odroczonego podlega analizie na każdy dzień
bilansowy, a w przypadku gdy spodziewane przyszłe zyski podatkowe nie będą wystarczające
dla realizacji składnika aktywów lub jego części następuje jego odpis.
Podatek odroczony jest wyliczany przy użyciu stawek podatkowych, które będą obowiązywać
w momencie, gdy pozycja aktywów zostanie zrealizowana lub zobowiązanie stanie się
wymagalne.
Podatek odroczony jest ujmowany w rachunku zysków i strat, poza przypadkiem gdy dotyczy
on pozycji ujętych bezpośrednio w kapitale własnym. W tym ostatnim wypadku podatek
odroczony jest również rozliczany bezpośrednio w kapitały własne.
l) Trwała utrata wartości aktywów
Na każdy dzień bilansowy Spółka dokonuje przeglądu wartości netto składników majątku
trwałego w celu stwierdzenia, czy nie występują przesłanki wskazujące na możliwą utratę ich
wartości. W przypadku, gdy stwierdzono istnienie takich przesłanek, szacowana jest wartość
odzyskiwalna danego składnika aktywów, w celu ustalenia potencjalnego odpisu z tego tytułu.
W sytuacji, gdy składnik aktywów nie generuje przepływów pieniężnych, które są w znacznym
stopniu niezależnymi od przepływów generowanych przez inne aktywa, analizę przeprowadza
się dla grupy aktywów generujących przepływy pieniężne, do której należy dany składnik
aktywów. W przypadku wartości niematerialnych o nieokreślonym okresie użytkowania, test
na utratę wartości przeprowadzany jest corocznie, oraz dodatkowo, gdy występują przesłanki
wskazujące na możliwość wystąpienia utraty wartości.
Wartość odzyskiwalna ustalana jest jako kwota wyższa z dwóch wartości: wartość godziwa
pomniejszona o koszty sprzedaży lub wartość użytkowa. Ta ostatnia wartość odpowiada
wartości bieżącej szacunku przyszłych przelewów pieniężnych zdyskontowanych przy użyciu
stopy dyskonta uwzględniającej aktualną rynkową wartość pieniądza w czasie oraz ryzyko
specyficzne dla danego aktywa.
Jeżeli wartość odzyskiwalna jest niższa od wartości księgowej netto składnika aktywów (lub
grupy aktywów), wartość księgowa jest pomniejszona do wartości odzyskiwalnej. Strata z
tytułu utraty wartości jest ujmowana jako koszt w okresie, w którym wystąpiła, za wyjątkiem
sytuacji gdy składnik aktywów ujmowany był w wartości przeszacowanej (wówczas utrata
wartości traktowana jest jako obniżenie wcześniejszego przeszacowania).