12
▪ możliwość, z technicznego punktu widzenia, ukończenia składnika wartości niematerialnych tak,
aby nadawał się on do użytkowania lub sprzedaży,
▪ zamiar ukończenia składnika wartości niematerialnych oraz jego użytkowania lub sprzedaży,
▪ zdolność do użytkowania lub sprzedaży składnika wartości niematerialnych,
▪ sposób, w jaki składnik wartości niematerialnych będzie wytwarzał prawdopodobne korzyści
ekonomiczne. Między innymi, Spółka powinna udowodnić istnienie rynku na produkty
powstające dzięki składnikowi wartości niematerialnych lub na sam składnik, lub – jeśli składnik
ma być użytkowany przez jednostkę – użyteczność składnika wartości niematerialnych,
▪ dostępność stosownych środków technicznych, finansowych i innych, które mają służyć
ukończeniu prac rozwojowych oraz użytkowaniu lub sprzedaży składnika wartości
niematerialnych,
▪ możliwość wiarygodnego ustalenia nakładów poniesionych w czasie prac rozwojowych,
które można przyporządkować temu składnikowi wartości niematerialnych.
Koszty prac rozwojowych, o z góry założonym okresie użytkowania, dla których możliwe jest określenie
szacunków dotyczących ilości sprzedaży, podlegają amortyzacji metodą naturalną proporcjonalnie
do zrealizowanej sprzedaży.
Okres amortyzacji równy jest okresowi ekonomicznej użyteczności posiadanego zasobu. Koszty prac
rozwojowych są amortyzowane w ciągu przewidywanego okresu osiągania przychodów ze sprzedaży,
jednak nie dłuższego niż 5 lat.
Spółka nie amortyzuje kosztów prac rozwojowych o nieokreślonym okresie użytkowania.
Koszty finansowania zewnętrznego (np. odsetki od kredytów i pożyczek oraz różnice kursowe
od kredytów i pożyczek w walutach obcych), które można bezpośrednio przyporządkować nabyciu lub
wytworzeniu składnika aktywów, powiększają cenę nabycia lub koszt wytworzenia tego składnika.
(iii) Utrata wartości
Na dzień bilansowy Spółka dokonuje przeglądu składników aktywów w celu stwierdzenia, czy nie
występują przesłanki wskazujące na możliwość utraty ich wartości.
W przypadku gdyby stwierdzono istnienie takich przesłanek, szacowana jest wartość odzyskiwalna
danego składnika aktywów, w celu ustalenia potencjalnego odpisu z tego tytułu.
W sytuacji, gdy składnik aktywów nie generuje przepływów pieniężnych, które są w znacznym stopniu
niezależne od przepływów generowanych przez inne aktywa, analizę przeprowadza się dla grupy
aktywów generujących przepływy pieniężne, do której należy dany składnik aktywów.
W przypadku wartości niematerialnych o nieokreślonym okresie użytkowania test na utratę wartości
przeprowadzany jest corocznie oraz dodatkowo, gdy występują przesłanki wskazujące na możliwość
wystąpienia utraty wartości. Wartość odzyskiwalna ustalana jest jako kwota wyższa z dwóch wartości:
wartość godziwa pomniejszona o koszty sprzedaży lub wartość użytkowa. Ta ostatnia wartość
odpowiada wartości bieżącej szacunku przyszłych przepływów pieniężnych zdyskontowanych przy
użyciu stopy dyskonta uwzględniającej aktualną rynkową wartość pieniądza w czasie oraz ryzyko
specyficzne dla danego aktywa.
Jeżeli wartość odzyskiwalna jest niższa od wartości księgowej netto składnika aktywów (lub grupy
aktywów), wartość księgowa jest pomniejszana do wartości odzyskiwalnej.
Strata z tytułu utraty wartości jest ujmowana jako koszt w okresie, w którym wystąpiła, z wyjątkiem
sytuacji, gdy składnik aktywów ujmowany był w wartości przeszacowanej (wówczas utrata wartości
traktowana jest jako obniżenie wcześniejszego przeszacowania).
W momencie, gdy utrata wartości ulega następnie odwróceniu, wartość netto składnika aktywów
(lub grupy aktywów) zwiększana jest do nowej wyszacowanej wartości odzyskiwalnej, nie wyższej