87
JEDNOSTKOWE SPRAWOZDANIE FINANSOWE KOMPUTRONIK S.A.
ZA OKRES 01.04.2022 – 31.03.2023
(wszystkie dane w tysiącach złotych, o ile nie podano inaczej)
Powyższe doprowadziło w konsekwencji do tego, iż Organ podatkowy wydając Decyzję dopuścił się naruszenia przepisów prawa
materialnego, tj. art. 86 ustawy VAT i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy VAT poprzez bezzasadne pozbawienie Spółki prawa do odliczenia
podatku naliczonego wykazanego na otrzymanych przez Spółkę fakturach zakupu.
Przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące realizacji zasady neutralności, stoją na przeszkodzie praktyce oraz przepisom krajowym, w
ramach których odmawia się podatnikowi prawa do odliczenia od kwoty należnego podatku od wartości dodanej kwoty tego podatku
zapłaconego z tytułu świadczonych mu usług lub dostawy towarów z tego powodu, że wystawca faktur lub jeden z jego usługodawców,
bądź dostawców dopuścił się nieprawidłowości, bez udowodnienia przez organ podatkowy na podstawie obiektywnych przesłanek, że
podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia wiązała się z przestępstwem
popełnionym przez wystawcę faktury lub inny podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu. Niedopuszczalna jest również praktyka
krajowa, w ramach której organ podatkowy odmawia prawa do odliczenia z tego powodu, że podatnik nie upewnił się, że wystawca faktury
za towary, których prawo do odliczenia ma dotyczyć jest podatnikiem, że dysponował on tymi towarami i był w stanie je dostarczyć oraz
że wywiązał się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku od wartości dodanej.
Ze względu na wskazane powyżej okoliczności, w ocenie Spółki wydana przez Organ podatkowy Decyzja winna zostać uchylona.
Dnia 29 stycznia 2021 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu wydał decyzję utrzymującą w mocy negatywne decyzje
wydane przez Naczelnika Wielkopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Poznaniu dotyczące postępowań kontrolnych w zakresie
podatku VAT za miesiące: marzec, kwiecień i maj 2014 roku od których to decyzji złożone zostały odwołania do Dyrektora Izby
Administracji Skarbowej w Poznaniu. Decyzje wydane przez Naczelnika Wielkopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Poznaniu
określały dla Spółki w podatku od towarów i usług za marzec 2014 roku – nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na
rachunek bankowy Spółki w kwocie 421.470,00 zł, za kwiecień 2014 roku – zobowiązanie podatkowe w kwocie 2.261.699,00 zł, podatek
od towarów i usług do zapłaty za marzec 2014 roku w kwocie 2.623.897,00 zł i za kwiecień 2014 r. w kwocie 2.519.098,00 zł, za maj 2014
roku – nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy Spółki w kwocie 5.249.336,00 zł i do przeniesienia
na następny okres rozliczeniowy w wysokości 0,00 zł oraz podatek od towarów i usług do zapłaty za maj 2014 roku w kwocie 6.199.823,00
zł. Efektem zastosowania się przez Spółkę do powyższych decyzji byłaby konieczność uzupełnienia kwot podatku od towarów i usług, za
okresy: marzec, kwiecień, maj 2014 r. co w sumie szacunkowo wyniosłoby 39,2 mln zł + ustawowe odsetki. Ze względu na to, że
zobowiązanie wynikające z powyższych decyzji powstało przed dniem 10 marca 2020 roku, to jest przed dniem otwarcia postępowania
sanacyjnego wobec Spółki, będzie ono, na podstawie przepisów art. 76 i art. 166 ustawy – Prawo restrukturyzacyjne, objęte układem,
którego zawarcie jest celem prowadzonego wobec Spółkę postępowania sanacyjnego i jego spłata będzie podlegać warunkom tego
układu. Oznacza to również, że w czasie trwania postępowania sanacyjnego, zgodnie z przepisami art. 252 w związku z art. 297 ustawy
– Prawo restrukturyzacyjne, Spółka nie może tego zobowiązania uiścić, a jego egzekucja, zgodnie z przepisami art. 312 ust. 4 ustawy –
Prawo restrukturyzacyjne, jest niedopuszczalna. Dlatego fakt wydania decyzji przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu
nie wywołuje negatywnych skutków finansowych dla Spółki, do czasu zakończenia postępowania restrukturyzacyjnego. Spółka od tej
decyzji wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.
W dniu 13 października 2021 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyroki oddalające skargi Spółki na decyzje Dyrektora
Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu w zakresie prawidłowości rozliczeń podatku VAT za miesiąc marzec, kwiecień, maj 2014 roku.
W dniach 23 grudnia 2021 r. oraz 30 grudnia 2021 r. Spółka wniosła skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na wyroki
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 października 2021 r.
Kolejny spór podatkowy, który jeszcze się nie zakończył, ale występowało istotne ryzyko negatywnego dla Spółki rozstrzygnięcia, dotyczył
zwrotu nadpłaty podatku od towarów i usług za styczeń 2015 roku. W wyniku kontroli podatkowej rozpoczętej 23.08.2017 roku, organ
podatkowy w protokole pokontrolnym zakwestionował wysokość podatku od towarów i usług naliczonego do odliczenia w łącznej kwocie
7,1 mln zł. Obecnie, od ponad 5 lat, prowadzone jest postępowanie podatkowe w tej sprawie
Wartość rezerwy na potencjalne zobowiązania podatkowe, ujawnionej po raz pierwszy w rocznym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy kończący się 31 marca 2020 roku, dotyczącej prawidłowości rozliczeń podatku VAT za okres marzec, kwiecień i maj 2014 oraz
styczeń 2015 roku wynosi 2 373 tys. zł na 31.03.2023 (31.03.2022: 7 411 tys. zł). Wartość rezerwy uwzględnia szacowaną wartość
redukcji zobowiązań publiczno-prawnych w postępowaniu układowym. Kwoty potencjalnego zobowiązania nie zawierają odsetek, których
spłaty nie uwzględnia układ z wierzycielami Spółki. Rezerwa na decyzje podatkowe dotyczące podatku VAT w kwocie 5 038 tys. zł w
związku z uprawomocnieniem układu Spółki została w bieżącym okresie reklasyfikowana do zobowiązań z tytułu zawarcia układu z
wierzycielami.
39.2. Decyzje dotyczące CIT
W spółce są również prowadzone kontrole i postępowanie dotyczące prawidłowości ustalenia kosztów uzyskania przychodów (opłaty
licencyjne za znaki handlowe) za lata 2013 – 2016.