Mostostal Zabrze S.A.
Roczne Jednostkowe Sprawozdanie Finansowe za okres od 1 stycznia 2023 roku do 31 grudnia 2023 roku
__________________________________________________________________________ _________________________________________
______________________________________________________________ ______________________________________________________
Strona 12
Rozliczenia międzyokresowe kosztów obejmują koszty, których czas rozliczania jest dłuższy niż 12 miesięcy (długoterminowe), jak również koszty, których czas rozliczenia
jest w okresie 12 miesięcy do dnia bilansowego (krótkoterminowe). Czynne rozliczenia międzyokresowe dotyczą kosztów poniesionych w danym okresie sprawozdawczym,
a dotyczących przyszłych okresów obrotowych tj. miesięcy następujących po miesiącu, w którym je poniesiono.
Utrata wartości
Na każdy dzień bilansowy jednostka ocenia, czy istnieją jakiekolwiek przesłanki wskazujące na to, że mogła nastąpić utrata wartości któregoś ze składników aktywów.
W razie stwierdzenia, że przesłanki takie zachodzą, jednostka szacuje wartość odzyskiwalną tego składnika aktywów. Wartość odzyskiwaną określa się jako wyższą spośród
wartości godziwej pomniejszonej o koszty doprowadzenia do sprzedaży składnika aktywów i jego wartości użytkowej.
Zobowiązania długoterminowe i krótkoterminowe
Zobowiązania krótkoterminowe obejmują:
– wszelkie zobowiązań z tytułu dostaw i usług,
– pozostałe zobowiązania o terminie spłaty krótszym niż rok od dnia bilansowego,
– bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.
Zobowiązania długoterminowe obejmują zobowiązania o terminie spłaty dłuższym niż rok od dnia bilansowego, z wyjątkiem zobowiązań z tytułu dostaw i usług.
Zobowiązania wycenia się w wartości równej kwocie środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, która byłaby w chwili obecnej wymagana do uregulowania obowiązku.
Rozliczenia międzyokresowe kosztów obejmują koszty, których czas rozliczania jest dłuższy niż 12 miesięcy (długoterminowe), jak również koszty, których czas rozliczenia
jest w okresie 12 miesięcy do dnia bilansowego (krótkoterminowe).
Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów są zobowiązaniami przypadającymi do zapłaty za dobra lub usługi, które zostały otrzymane/wykonane, ale nie zostały opłacone,
zafakturowane lub formalnie uzgodnione z dostawcą.
Odpisów rozliczeń dokonuje się proporcjonalnie do upływu czasu, którego koszty dotyczą.
Długoterminowe i krótkoterminowe kredyty bankowe i pożyczki
Zobowiązania finansowe z w/w tytułów wycenia się wg zamortyzowanego kosztu z zastosowaniem metody efektywnej stopy procentowej z uwzględnieniem istotności.
Pozostałe zobowiązania finansowe długoterminowe i krótkoterminowe
Zobowiązania finansowe obejmują, w szczególności zobowiązania z tytułu leasingu finansowego.
Użytkowane na podstawie umów leasingu finansowego aktywa w dacie rozpoczęcia leasingu ujmowane są jako składnik aktywów z tytułu prawa do użytkowania oraz
drugostronnie jako zobowiązanie z tytułu leasingu. Aktywa z tytułu prawa do użytkowania początkowo wycenia się według kosztu, który obejmuje kwotę początkowej wyceny
zobowiązania z tytułu leasingu powiększoną o:
– opłaty leasingowe zapłacone w dacie rozpoczęcia lub przed nią, pomniejszone o zachęty leasingowe,
– początkowe koszty bezpośrednie poniesione przez leasingobiorcę,
– szacunek kosztów, które leasingobiorca ma ponieść w związku z demontażem składnika aktywów/przeprowadzeniem remontu miejsca, gdzie się znajdował
składnik lub remontem samego składnika aktywów,
Po dacie rozpoczęcia leasingu składnik aktywów z tytułu prawa do użytkowania podlega amortyzacji oraz ocenie pod kątem utraty wartości zgodnie z MSR 36.
Spółka zdecydowała się skorzystać ze zwolnienia zawartego w paragrafie 5 MSSF 16. Oznacza to, że w przypadku krótkoterminowych umów leasingu (do 12 miesięcy)
oraz umów leasingu, w których bazowy składnik aktywów ma niską wartość ujmuje się jako koszty w rachunku zysków i strat opłaty leasingowe metodą liniową lub w inny
systematyczny sposób. Za niską wartość przyjęto równowartość 5.000 USD w przeliczeniu na złote.
Instrumenty pochodne
Spółka zawiera transakcje pochodne w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym. W tym w celu Spółka wykorzystuje przede wszystkim kontrakty walutowe typu
FX forward oraz FX swap. Na dzień bilansowy instrumenty pochodne wyceniane są w wiarygodnie ustalonej wartości godziwej. Wartość godziwa instrumentów pochodnych
jest szacowana przy użyciu modelu bazującego między innymi na wartości kursów walutowych na dzień bilansowy i / lub różnicach w poziomach stóp procentowych waluty
kwotowej i bazowej. Instrumenty pochodne wykazuje się jako aktywa, gdy ich wartość jest dodatnia, i jako zobowiązania, gdy ich wartość jest ujemna. W odniesieniu do
instrumentów pochodnych zabezpieczających stosuje się rachunkowość zabezpieczeń pod ścisłymi warunkami:
– wyznaczono i udokumentowano powiązanie zabezpieczające, cel zarządzania ryzykiem przez jednostkę oraz strategię ustanowienia zabezpieczenia,
– zabezpieczenie będzie wysoce efektywne,
– planowana transakcja jest wysoce prawdopodobna,
– zabezpieczenie będzie na bieżąco oceniane.
Efektywną część zmian wartości godziwej instrumentów zabezpieczających ujmuje się w innych całkowitych dochodach, o ile spełniają ww. warunki.
Zysk lub stratę w części nieefektywnej wykazuje się w rachunku zysków i strat, a w części efektywnej wyznacza się jako niższą (w wartościach bezwzględnych) spośród
skumulowanej od momentu ustanowienia powiązania kwoty zmian wartości godziwej:
– instrumentu zabezpieczającego,
– przyszłych przepływów pieniężnych wynikających z zabezpieczanej pozycji.
Kwoty ujęte w innych całkowitych dochodach przenosi się do rachunku zysków i strat oraz zalicza do przychodów lub kosztów tych samych okresów, w których
zabezpieczana pozycja wpłynie na rachunek zysków i strat.
Wycena instrumentów zabezpieczających ujętych w wyniku finansowym prezentowane są jako przychody lub koszty z działalności finansowej z wyodrębnieniem wycen
dotyczących części efektywnej i nieefektywnej.
W przypadku zaprzestania stosowania przez Spółkę rachunkowości zabezpieczeń, skumulowaną kwotę z tytułu wyceny instrumentów zabezpieczających przeklasyfikuje
się z innych całkowitych dochodów do wyniku finansowego jako korektę z przeklasyfikowania, chyba że oczekuje się, że nastąpią zabezpieczane przyszłe przepływy. Wtedy
kwotę tę pozostawia się w innych całkowitych dochodach, aż do wystąpienia przedmiotowych przyszłych przepływów.