Mostostal Zabrze S.A. 
Roczne Jednostkowe Sprawozdanie Finansowe za okres od 1 stycznia 2023 roku do 31 grudnia 2023 roku 
__________________________________________________________________________ _________________________________________ 
 
______________________________________________________________ ______________________________________________________ 
Strona 12 
 
Rozliczenia międzyokresowe kosztów obejmują koszty, których czas rozliczania jest dłuższy niż 12 miesięcy (długoterminowe), jak również koszty, których czas rozliczenia 
jest w okresie 12 miesięcy do dnia bilansowego (krótkoterminowe). Czynne rozliczenia międzyokresowe dotyczą kosztów poniesionych w danym okresie sprawozdawczym, 
a dotyczących przyszłych okresów obrotowych tj. miesięcy następujących po miesiącu, w którym je poniesiono. 
Utrata wartości  
Na każdy dzień bilansowy jednostka ocenia, czy istnieją jakiekolwiek przesłanki wskazujące na to, że mogła nastąpić utrata wartości któregoś ze składników aktywów. 
W razie stwierdzenia, że przesłanki takie zachodzą, jednostka szacuje wartość odzyskiwalną tego składnika aktywów. Wartość odzyskiwaną określa się jako wyższą spośród 
wartości godziwej pomniejszonej o koszty doprowadzenia do sprzedaży składnika aktywów i jego wartości użytkowej. 
Zobowiązania długoterminowe i krótkoterminowe 
Zobowiązania krótkoterminowe obejmują: 
–  wszelkie zobowiązań z tytułu dostaw i usług, 
–  pozostałe zobowiązania o terminie spłaty krótszym niż rok od dnia bilansowego, 
–  bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. 
Zobowiązania  długoterminowe  obejmują  zobowiązania  o  terminie  spłaty  dłuższym  niż  rok  od  dnia  bilansowego,  z  wyjątkiem  zobowiązań  z  tytułu  dostaw  i  usług. 
Zobowiązania wycenia się w wartości równej kwocie środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, która byłaby w chwili obecnej wymagana do uregulowania obowiązku. 
Rozliczenia międzyokresowe kosztów obejmują koszty, których czas rozliczania jest dłuższy niż 12 miesięcy (długoterminowe), jak również koszty, których czas rozliczenia 
jest w okresie 12 miesięcy do dnia bilansowego (krótkoterminowe). 
Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów są zobowiązaniami przypadającymi do zapłaty za dobra lub usługi, które zostały otrzymane/wykonane, ale nie zostały opłacone, 
zafakturowane lub formalnie uzgodnione z dostawcą. 
Odpisów rozliczeń dokonuje się proporcjonalnie do upływu czasu, którego koszty dotyczą. 
Długoterminowe i krótkoterminowe kredyty bankowe i pożyczki 
Zobowiązania finansowe z w/w tytułów wycenia się wg zamortyzowanego kosztu z zastosowaniem metody efektywnej stopy procentowej z uwzględnieniem istotności. 
Pozostałe zobowiązania finansowe długoterminowe i krótkoterminowe 
Zobowiązania finansowe obejmują, w szczególności zobowiązania z tytułu leasingu finansowego. 
Użytkowane na podstawie umów leasingu finansowego aktywa w dacie rozpoczęcia leasingu ujmowane są jako składnik aktywów z tytułu prawa do użytkowania oraz 
drugostronnie jako zobowiązanie z tytułu leasingu. Aktywa z tytułu prawa do użytkowania początkowo wycenia się według kosztu, który obejmuje kwotę początkowej wyceny 
zobowiązania z tytułu leasingu powiększoną o: 
–  opłaty leasingowe zapłacone w dacie rozpoczęcia lub przed nią, pomniejszone o zachęty leasingowe, 
–  początkowe koszty bezpośrednie poniesione przez leasingobiorcę, 
–  szacunek kosztów, które leasingobiorca ma ponieść w związku z demontażem składnika aktywów/przeprowadzeniem remontu miejsca, gdzie się znajdował 
składnik lub remontem samego składnika aktywów, 
Po dacie rozpoczęcia leasingu składnik aktywów z tytułu prawa do użytkowania podlega amortyzacji oraz ocenie pod kątem utraty wartości zgodnie z MSR 36. 
Spółka zdecydowała się skorzystać ze zwolnienia zawartego w paragrafie 5 MSSF 16. Oznacza to, że w przypadku krótkoterminowych umów leasingu (do 12 miesięcy) 
oraz umów leasingu, w których bazowy składnik aktywów ma niską wartość ujmuje się jako koszty w rachunku zysków i strat opłaty leasingowe metodą liniową lub w inny 
systematyczny sposób. Za niską wartość przyjęto równowartość 5.000 USD w przeliczeniu na złote.  
Instrumenty pochodne 
Spółka zawiera transakcje pochodne w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym. W tym w celu Spółka wykorzystuje przede wszystkim kontrakty walutowe typu 
FX forward oraz FX swap. Na dzień bilansowy instrumenty pochodne wyceniane są w wiarygodnie ustalonej wartości godziwej. Wartość godziwa instrumentów pochodnych 
jest szacowana przy użyciu modelu bazującego między innymi na wartości kursów walutowych na dzień bilansowy i / lub różnicach w poziomach stóp procentowych waluty 
kwotowej i bazowej. Instrumenty pochodne wykazuje się jako aktywa, gdy ich wartość jest dodatnia, i jako zobowiązania, gdy ich wartość jest ujemna. W odniesieniu do 
instrumentów pochodnych zabezpieczających stosuje się rachunkowość zabezpieczeń pod ścisłymi warunkami: 
–  wyznaczono i udokumentowano powiązanie zabezpieczające, cel zarządzania ryzykiem przez jednostkę oraz strategię ustanowienia zabezpieczenia, 
–  zabezpieczenie będzie wysoce efektywne, 
–  planowana transakcja jest wysoce prawdopodobna, 
–  zabezpieczenie będzie na bieżąco oceniane. 
Efektywną część zmian wartości godziwej instrumentów zabezpieczających ujmuje się w innych całkowitych dochodach, o ile spełniają ww. warunki. 
Zysk lub stratę w części nieefektywnej wykazuje się w rachunku zysków i strat, a w części efektywnej wyznacza się jako niższą (w wartościach bezwzględnych) spośród 
skumulowanej od momentu ustanowienia powiązania kwoty zmian wartości godziwej: 
–  instrumentu zabezpieczającego, 
–  przyszłych przepływów pieniężnych wynikających z zabezpieczanej pozycji. 
Kwoty  ujęte  w  innych  całkowitych  dochodach  przenosi  się  do  rachunku  zysków  i  strat  oraz  zalicza  do  przychodów  lub  kosztów  tych  samych  okresów,  w  których 
zabezpieczana pozycja wpłynie na rachunek zysków i strat.  
Wycena instrumentów zabezpieczających ujętych w wyniku finansowym prezentowane są jako przychody lub koszty z działalności finansowej z wyodrębnieniem wycen 
dotyczących części efektywnej i nieefektywnej.  
W przypadku zaprzestania stosowania przez Spółkę rachunkowości zabezpieczeń, skumulowaną kwotę z tytułu wyceny instrumentów zabezpieczających przeklasyfikuje 
się z innych całkowitych dochodów do wyniku finansowego jako korektę z przeklasyfikowania, chyba że oczekuje się, że nastąpią zabezpieczane przyszłe przepływy. Wtedy 
kwotę tę pozostawia się w innych całkowitych dochodach, aż do wystąpienia przedmiotowych przyszłych przepływów.