Zobowiązanie z tytułu leasingu
Spółka
wycenia
w
dacie
rozpoczęcia
leasingu
zobowiązanie
z
tytułu
leasingu
w
bieżącej
wysokości
opłat
leasingowych
pozostających
do
zapłaty
w
tej
dacie.
W
wysokości
opłat
pozostających
do
zapłaty
w
dacie
rozpoczęcia leasingu Spółka ujmuje:
✓
stałe opłaty leasingowe pomniejszone o należne zachęty czynszowe;
✓
zmienne
opłaty
leasingowe
zależne
od
indeksu
lub
stawki
wycenione
początkowo
z
zastosowaniem
tego indeksu lub tej stawki zgodnie z ich wartością w dacie rozpoczęcia;
✓
kwoty,
których
zapłaty
przez
leasingobiorcę
oczekuje
się
w
ramach
gwarantowanej
wartości
końcowej;
✓
cenę
wykonania
opcji
kupna,
jeżeli
można
z
wystarczającą
pewnością
założyć,
że
Spółka
skorzysta
z
tej opcji;
✓
kary
pieniężne
za
wypowiedzenie
leasingu,
jeżeli
w
warunkach
leasingu
przewidziano,
że
Spółka
może
skorzystać z opcji wypowiedzenia leasingu.
Po początkowym ujęciu zobowiązania z tytułu leasingu Spółka w kolejnych okresach:
✓
zwiększa wartość bilansową zobowiązania o naliczone odsetki;
✓
zmniejsza wartość bilansową zobowiązania o dokonane płatności z tytułu opłat leasingowych;
✓
aktualizuje
wartość
zobowiązania
bilansowego
o
wszelkie
modyfikacje
w
umowach
leasingowych
dotyczących
okresu
leasingu,
wysokości
zasadniczo
stałych
opłat
leasingowych
albo
o
efekt
zmian
osądu w zakresie realizacji opcji zakupu leasingowanego aktywa.
Aktualizację
wartości
wyceny
zobowiązania
z
tytułu
leasingu
Spółka
ujmuje
jako
korektę
składnika
aktywów
z
tytułu
prawa
do
użytkowania.
Jeżeli
jednak
wartość
bilansowa
składnika
aktywów
z
tytułu
prawa
do
użytkowania
została
zmniejszona
do
zera
i
ma
miejsce
dalsze
zmniejszenie
wyceny
zobowiązania
z
tytułu
leasingu,
leasingobiorca
ujmuje pozostałą kwotę aktualizacji wyceny w wyniku okresu sprawozdawczego.
Uproszczenia
dotyczące
umów
krótkoterminowych
oraz
aktywów
o
niskiej
wartości,
wyłączenia
od
stosowania
MSSF 16.
Spółka
nie
rozpoznaje
aktywów
z
tytułu
prawa
do
użytkowania
ani
odpowiadających
im
zobowiązań
z
tytułu
leasingu w przypadku, gdy:
✓
umowy
najmu,
leasingu
oraz
umowy
o
podobnym
charakterze
zostały
zawarte
na
okres
krótszy
niż
12
miesięcy od daty rozpoczęcia leasingu,
✓
umowa dotyczy niskocennego składnika aktywów.
Za niskocenne składniki Spółka uznaje składniki o wartości nieprzekraczającej 20.000 PLN.
Spółka jako leasingodawca
W
przypadku
umów
dla
których
Spółka
jest
leasingodawcą
dokonuje
klasyfikacji
leasingu
jako
leasing
operacyjny
lub
finansowy
w
zależności
od
treści
zawartej
umowy.
Leasing
uznawany
jest
za
finansowy,
jeżeli
umowa
przenosi
zasadniczo
całe
ryzyko
i
korzyści
wynikające
z
posiadania
przedmiotu
leasingu.
W
przeciwnym
razie
leasing
zaliczany
jest
do
leasingu
operacyjnego.
Klasyfikacja
następuje
poprzez
odniesienie
do
składnika
aktywów
z
tytułu
prawa
do
użytkowania,
a
nie
poprzez
odniesienie
do
bazowego
składnika
aktywów.
W
przypadku
subleasingu,
jeśli
leasing
główny
jest
leasingiem
krótkoterminowym
Spółka
klasyfikuje
subleasing
jako
leasing
operacyjny.
Aktywa
wynikające
z
umów
zakwalifikowanych
jako
leasing
finansowy
ujmowane
są
w
sprawozdaniu
z
sytuacji
finansowej
jako
inwestycje
leasingowe
netto
w
kwocie
bieżącej
wartości
opłat
leasingowych.
Część
kapitałowa
otrzymywanych
z
tego
tytułu
opłat
zmniejsza
wartość
inwestycji
leasingowej
netto,
a
część
stanowiąca
odsetki
rozpoznawana
jest
jako przychód finansowy.
W przypadku umów leasingu operacyjnego opłaty leasingowe są ujmowane jako przychody metodą liniową.
3.2.25
Zobowiązania finansowe oraz instrumenty kapitałowe
Zobowiązania
finansowe
oraz
instrumenty
kapitałowe
są
klasyfikowane
w
zależności
od
ich
treści
ekonomicznej
wynikającej
z
zawartych
umów.
Instrument
kapitałowy
to
umowa
dająca
prawo
do
udziału
w
aktywach
Spółki
pomniejszonych o wszystkie zobowiązania.