wynik umowy). Wartość najbardziej prawdopodobna może być właściwym szacunkiem kwoty wynagrodzenia
zmiennego, jeśli umowa ma tylko dwa możliwe wyniki (na przykład Spółka albo uzyskuje premię za wyniki, albo nie).
Spółka zalicza do ceny transakcyjnej część lub całość kwoty wynagrodzenia zmiennego wyłącznie w takim zakresie,
w jakim istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że nie nastąpi odwrócenie znaczącej części kwoty wcześniej ujętych
skumulowanych przychodów w momencie, kiedy ustanie niepewność co do wysokości wynagrodzenia zmiennego.
Ewentualne zmiany ceny transakcyjnej ujmowane są prospektywnie.
Występowanie istotnego elementu finansowania w umowie
Spółka zdecydowała się skorzystać z przewidzianego praktycznego uproszczenia i nie dokonuje korekty ceny transakcyjnej
o wpływ zmiany wartości pieniądza w czasie w przypadku umów, dla których Spółka oczekuje w momencie zawarcia,
że okres pomiędzy momentem, kiedy Spółka przekazuje dobro lub usługę a momentem płatności wyniesie nie więcej
niż jeden rok.
Cena transakcyjna umów, dla których Spółka oczekuje w momencie zawarcia, że okres pomiędzy momentem, kiedy
Spółka przekazuje dobro lub usługę a momentem płatności wyniesie więcej niż jeden rok jest korygowana o istotny
element finansowania. W przypadku płatności zaliczkowych Spółka rozpoznaje koszty odsetkowe, podczas
gdy w przypadku terminów płatności dłuższych niż 12 miesięcy Spółka ujmuje odpowiednio przychody odsetkowe.
W celu oszacowania istotnego elementu finansowania niezbędne jest określenie stopy dyskontowej. Spółka stosuje
stopę, która zostałaby zastosowana w przypadku zawarcia oddzielnej transakcji finansowania pomiędzy jednostką
a jej klientem w momencie zawarcia umowy. W celu odzwierciedlenia charakterystyki kredytowej strony otrzymującej
finansowanie różne stopy dyskontowe są stosowane do transakcji, w których Spółka występuje jako strona zapewniająca
oraz otrzymująca finansowanie.
Stopy dyskontowe są rewidowane co najmniej na moment sporządzenia sprawozdania finansowego i są stosowane
do umów zawartych po dacie, na którą dokonano aktualizacji stopy.
Spółka przeanalizowała zapisy umów zawieranych z klientami i oceniła, że w opisywanym aspekcie umowy nie zawierają
istotnego elementu finansowania, gdyż spełniony jest warunek określony w MSSF 15.62 art., tj. przedpłata zaliczek
w istotnej wysokości wynika z powodów innych niż udostępnienie finansowania klientowi oraz różnica między
przyrzeczonym wynagrodzeniem a ceną sprzedaży gotówkowej jest proporcjonalna do jej przyczyny. Zaliczki stanowią
zabezpieczenie przed brakiem właściwego wywiązania się z części zobowiązań umownych, tj. należnej zapłaty, przez
klienta. Otrzymane zaliczki są ujmowane w bilansie w pozycji „Zobowiązania z tytułu umów z klientami”.
Gwarancje
Spółka udziela gwarancji na sprzedane produkty, które stanowi zapewnienie klienta, że dany produkt jest zgodny
z ustaloną przez strony specyfikacją. Spółka ujmuje takie gwarancje zgodnie z MSR 37 Rezerwy, zobowiązania warunkowe
i aktywa warunkowe.
Niektóre niestandardowe umowy z klientami zawierają gwarancje rozszerzone. Gwarancje takie stanowią oddzielną
usługę – ujmowaną jako zobowiązanie do wykonania świadczenia, do której przypisuje się część ceny transakcyjnej.
Sprzedaż usług budowlanych
Spółka ustala stopień spełnienia zobowiązania w odniesieniu do każdego zobowiązania przez okresowe raporty
przedstawiane przez dyrektorów odpowiedzialnych za określone realizowane projekty budowlane. Raporty
te sporządzane są kwartalnie i obejmują stopień zaawansowania prac oraz szacunek kosztów poniesionych
i budżetowanych.
Na tej podstawie do systemu księgowego Spółki wprowadzane są dane dotyczące stopnia zaawansowania –
wykorzystywane do naliczenia przychodów oraz kosztów.
Kwoty rozpoznane w rachunku zysków i strat oraz w bilansie jako aktywa i zobowiązania z tytułu umów z klientami
są wynikiem zastosowania szacowanego stopnia zaawansowania prac do szacowanych ogólnych kosztów realizacji
kontraktu oraz szacowanych przychodów z jego realizacji.
W przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, iż łączne koszty wykonania umowy przekroczą łączne przychody z tytułu
umowy, przewidywana strata dotycząca całego kontraktu jest ujmowana jako koszt okresu, w którym została ujawniona
w pozycji rezerw w pasywach. W ramach ustalania czy na danym kontrakcie wystąpi strata jako nieuniknione koszty
wypełnienia zobowiązania z tytułu umowy, Spółka traktuje te koszty, których nie może uniknąć ze względu na zawartą
umowę (w szczególności ponoszone koszty pośrednie związane z czynnościami niezbędnymi do wykonania umowy).
Jeżeli przychody ustalone metodą opartą na nakładach są wyższe niż przychody zafakturowane, nadwyżkę (różnicę)
Spółka prezentuje w aktywach bilansu w pozycji „Aktywa z tytułu umów z klientami”.
Jeżeli przychody zafakturowane są wyższe niż przychody ustalone metodą opartą na nakładach, nadwyżkę (różnicę)
Spółka prezentuje w pasywach bilansu w pozycji „Zobowiązania z tytułu umów z klientami”.
Poprzez opisany powyżej proces weryfikacji kwartalnej:
• stopnia zaawansowania wykonywanych prac;
• całkowitych kosztów realizacji robót;
• oczekiwanej ceny transakcyjnej.
Spółka zapewnia, iż wartość wykazanych w bilansie aktywów z tytułu umów nie przekracza możliwych do uzyskania
w przyszłości kwot wynagrodzenia pomniejszonych o przypadające na przyszłe okresy koszt.
Zapewnienie to realizowane jest przede wszystkim przez okresowe uaktualnianie realności założonej ceny transakcyjnej
oraz budżetu kosztów. Przyłożenie następnie kwartalnie zweryfikowanego stopnia zaawansowania prac do tych dwóch
aktualnych wartości zapewnia rozpoznanie aktywów wyłącznie do wysokości, w której ich realizacja jest prawdopodobna.