DGA S.A.
Sprawozdanie finansowe za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2024 roku
(kwoty w tabelach wyrażone są w tys. złotych, o ile nie podano inaczej)
© 2025 FIGURES Kancelaria Rachunkowa Sp. z o.o.
str. 14
Wycena po początkowym ujęciu
Na dzień bilansowy środki trwałe, z wyłączeniem gruntów, wycenia się według ceny nabycia lub kosztów wytworzenia
pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu utraty wartości.
Grunty wyceniane są w cenie nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu utraty wartości.
Koszty poniesione po początkowym ujęciu (wprowadzeniu środka trwałego do użytkowania) takie jak koszty napraw, przeglądów,
opłaty eksploatacyjne, wpływają na wynik finansowy okresu sprawozdawczego, w którym zostały poniesione. Koszty,
w przypadku, których możliwe jest wykazanie, że powodują one zwiększenie oczekiwanych przyszłych korzyści ekonomicznych
tytułu posiadania danego środka trwałego ponad korzyści przyjmowane pierwotnie, zwiększają wartość tego środka trwałego.
Zaliczki na poczet środków trwałych, środków w budowie wykazuje się w wysokości nominalnej, tj. w kwotach przekazanych
dostawcom na poczet dokonanych zamówień. Przekazane zaliczki w walucie obcej, wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy
po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.
Amortyzacja
Metodę amortyzacji liniowej stosuje się do wszystkich rzeczowych aktywów trwałych, chyba, że zachodzą przesłanki pozwalające
uznać, że zastosowanie innej metody amortyzacji pozwoliłoby na rzetelniejsze odzwierciedlenie zarówno korzyści ekonomicznych
czerpanych z danego środka trwałego jak i jego zużycia.
Amortyzacja następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu oddania środka trwałego do użytkowania.
Przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej dla rzeczowych aktywów trwałych o wartości powyżej
10 000 PLN uwzględnia się szacowany okres użytkowania danego środka trwałego oraz jego wartość rezydualną po okresie
ekonomicznej użyteczności.
Ujęte w ewidencji księgowej Spółki środki trwałe o wartości przekraczającej 10 000 PLN amortyzowane są przy zastosowaniu
stawek amortyzacyjnych wynikających z szacowanego okresu użytkowania, który dla poszczególnych grup wynosi:
− grunty, budynki i budowle: 66 lat, a w zakresie inwestycji w obcych środkach trwałych 10 lat,
− maszyny, urządzenia techniczne: od 5,5 do 10 lat a w zakresie sprzętu komputerowego – 3 lata,
− środki transportu: 5 lat, a w zakresie środków nabytych jako używane – 2,5 roku,
− inne środki trwałe: od 5 do 7 lat.
Poprawność stosowanych stawek amortyzacji rzeczowych aktywów trwałych jest okresowo (nie rzadziej niż na koniec każdego
roku obrotowego) weryfikowana. Weryfikacja ta polega na analizie okresów użytkowania wszystkich środków trwałych
kontrolowanych przez Spółkę. Zmiany stawek amortyzacyjnych dokonywane są od okresu, w którym stwierdzono zmianę okresu
użytkowania.
Przedmioty o wartości początkowej nie przekraczającej 10 000 PLN, amortyzuje się jednorazowo w miesiącu następującym
po miesiącu przyjęcia do użytkowania.
Środki trwałe w budowie, podobnie jak prawo wieczystego użytkowania gruntów, nie są amortyzowane.
Aktualizacja wartości z tytułu utraty wartości
Weryfikacja rzeczowych aktywów trwałych pod kątem utraty wartości następuje, jeżeli zaistniały zdarzenia bądź zaszły zmiany
wskazujące na to, że wartość bilansowa rzeczowych aktywów trwałych może nie być możliwa do odzyskania. Weryfikacja
następuje nie rzadziej niż na koniec każdego roku obrotowego.
Jeżeli istnieją przesłanki wskazujące na to, że wartość bilansowa przekracza szacowaną wartość odzyskiwalną, wówczas wartość
aktywów bądź ośrodków wypracowujących środki pieniężne jest przez Spółkę obniżana do poziomu wartości odzyskiwalnej.
KOSZTY FINANSOWANIA ZEWNĘTRZNEGO
Koszty finansowania zewnętrznego (np. odsetki od kredytów i pożyczek oraz różnice kursowe od kredytów i pożyczek w walutach
obcych), które można bezpośrednio przyporządkować nabyciu lub wytworzeniu składnika aktywów powiększają cenę nabycia lub
koszt wytworzenia tego składnika.
LEASING
Spółka kwalifikuje umowy leasingu jako umowy leasingu finansowego, na mocy których następuje przeniesienie na Spółkę
zasadniczo całego ryzyka i pożytków wynikających z posiadania aktywów. Określenie czy umowa jest lub zawiera leasing zależy
od treści umowy w momencie jej zawarcia, wskazującej na to, czy realizacja umowy zależy od wykorzystania konkretnego
składnika aktywów lub czy umowa daje efektywne prawo używania konkretnego aktywa.
Zgodnie z MSSF 16 dany kontrakt stanowi umowę leasingu lub zawiera element leasingu, jeżeli daje prawo kontroli leasingobiorcy
zidentyfikowanego składnika aktywów w wyznaczonym okresie w zamian za zapłatę. Uznaje się, że kontrola występuje, jeżeli
klient ma: