JEDNOSTKOWE SPRAWOZDANIE  FINANSOWE  NEWAG  S.A. ZA  ROK ZAKOŃCZONY 31 GRUDNIA 2024  ROKU 
 
71 /72 
W dniu 29 sierpnia 2013 r. wnioskodawcy wnieśli do Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieście w Krakowie zawezwanie do 
próby ugodowej w sprawie dopuszczenia do współposiadania przedmiotowych nieruchomości, które nie zakończyło się zawarciem 
ugody. 
 
Nieruchomość I posiada powierzchnię 0,2764 ha i stanowi jedynie część nieruchomości o łącznej powierzchni 17,6087 ha istotnej 
dla działalności Spółki, na której znajdują się m. in. hale produkcyjne oraz droga wewnętrzna, natomiast Nieruchomość II posiada 
powierzchnię 0,0452 ha i stanowi jedynie część nieruchomości o łącznej powierzchni 0,2731 ha istotnej dla działalności Spółki, na 
której  znajduje  się  droga  wewnętrzna,  przy  czym  fizyczne  granice  Nieruchomości  I  
i Nieruchomości II  nie zostały dotychczas fizycznie ustalone i wyodrębnione.  
 
W dniu 11.02.2015 r. Spółka otrzymała decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju utrzymującą w mocy decyzję z dnia 31.07.2013 r.  
stwierdzającą nieważność Decyzji Uwłaszczeniowej I w części dotyczącej Nieruchomości I, od której Spółce przysługiwała skarga do 
sądu administracyjnego w terminie 30 dni od daty doręczenia. 
 
Zdaniem  Spółki  przedmiotowa  decyzja  Ministra  Infrastruktury  i  Rozwoju  z  dnia  11.02.2015  r.  oraz  poprzedzająca  ją  decyzja  
z dnia 31 lipca 2013 r. zostały wydane z naruszeniem prawa. Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w 
Warszawie w terminie ustawowym, domagając się uchylenia przedmiotowych decyzji. WSA oddalił skargę Spółki. Spółka wniosła 
skargę  kasacyjną  do  Naczelnego  Sądu  Administracyjnego  od  wyroku  WSA  oddalającego  skargę  Spółki.  W  wydanym  w  dniu 
20.12.2016  r.  wyroku NSA uwzględnił  skargę  kasacyjną  Spółki  i  uchylił  wyrok  Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego  z  dnia 
23.09.2014 r. oraz decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 31 stycznia 2014 r. i decyzję Ministra Transportu, Budownictwa 
i Gospodarki Morskiej z dnia 31.07.2013 r. dotyczące Decyzji Uwłaszczeniowej I. 
 
W dniu 23.02.2015 r. Spółka otrzymała decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju utrzymującą w mocy decyzję z dnia 31.07.2013 r. 
stwierdzającą nieważność Decyzji Uwłaszczeniowej II w części dotyczącej Nieruchomości II, od której Spółce przysługiwała skarga 
do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od daty doręczenia. Zdaniem Spółki przedmiotowa decyzja Ministra Infrastruktury i 
Rozwoju  z  dnia  16.02.2015  r.  oraz  poprzedzająca  ją  decyzja  z  dnia  31  lipca  2013  r.  zostały  wydane  
z naruszeniem prawa. Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie ustawowym, 
domagając się uchylenia przedmiotowych decyzji. W wydanym wyroku z dnia 29.07.2015 r. WSA uwzględnił skargę Spółki i uchylił 
decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 16.02.2015 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 31.07.2013 r oraz orzekł, że 
zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.  
 
W dniu 21.09.2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok w sprawie skarg kasacyjnych wnioskodawców oraz organu od 
wyroku  Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  w  Warszawie  z  dnia  29.07.2015  r.  uwzględniającego  skargę  Spółki  
na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 16.02.2015 r. ("Decyzja") utrzymującą w mocy decyzję Ministra Transportu, 
Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 31.07.2013 r. stwierdzającą nieważność decyzji Wojewody Nowosądeckiego z dnia 20 
grudnia  1995  roku  dotyczącej  uwłaszczenia  poprzednika  prawnego  Spółki  działkami  nr  4  w  obr.  94,  nr  3/3  w  obr.  95,  
nr 132,  nr 133,  nr  134,  nr  135,  nr 135,  nr 136,  nr  137,  nr  155,  nr  156/2,  nr 156/1 w  obr.  63,  położonymi  w  Nowym  Sączu,  
w  części  odnoszącej  się  do  działki  nr  156/1.  W  wydanym  wyroku  Naczelny  Sąd  Administracyjny  oddalił  skargi  kasacyjne 
wnioskodawców  i  organu,  co  sprawia,  iż  został  utrzymany  w  mocy  wyrok  Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  
w  Warszawie  z  dnia  29.07.2015  r.,  w  którym  Wojewódzki  Sąd  Administracyjny  uwzględnił  skargę  administracyjną  Spółki  
i uchylił Decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 31.07.2013 r.. Wyrok 
Naczelnego Sądu Administracyjnego jest prawomocny. 
 
Wedle  wiedzy  Spółki  na  dzień  publikacji  niniejszego  sprawozdania  Minister  Rozwoju  i  Technologii  jest  w  trakcie  ponownego 
rozpatrywania wniosku o stwierdzenia nieważności Decyzji Uwłaszczeniowej I w części dotyczącej Nieruchomości I w związku z 
uchyleniem  opisanej  powyżej  decyzji  Ministra  Transportu,  Budownictwa  i Gospodarki  Morskiej  z  dnia  31.07  2013  r.  
oraz decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 11.02.2015 r. Rozpatrując ponownie sprawę Minister Rozwoju i Technologii 
związany jest wytycznymi zawartymi w wyroku NSA z dnia 20.12.2016 r.  
 
W dniu 23.11.2022 r. Spółka otrzymała od Ministra Rozwoju i Technologii decyzję  z dnia 18 listopada 2022 roku (dalej jako „Decyzja 
Ministra”) stwierdzającą, że Decyzja Uwłaszczeniowa II została wydana z naruszeniem prawa w części odnoszącej się do działki nr 
156/1, w granicach dawnej parceli pgr 1419/30 z lwh 1057. Decyzja Ministra nie jest ostateczna. W ocenie Spółki Decyzja Ministra 
narusza prawo w szczególności ze względu na niezastosowanie się przez organ do wytycznych sformułowanych przez Naczelny Sąd 
Administracyjny  w  wyroku,  o  którym  Spółka  informowała  raportem  bieżącym  nr 19/2017,  oraz  brak  zebrania  materiału 
dowodowego niezbędnego do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. Z powyższych względów Spółka złożyła wniosek o ponowne 
rozpoznanie  sprawy,  a  następnie  złożyła skargę do  Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  w  Warszawie.  Następnie,  wobec 
oddalenia  skargi,  Spółka  złożyła  skargę  kasacyjną  do  Naczelnego  Sądu  Administracyjnego.  Niezależnie  od  powyższego  Spółka 
wyjaśnia, iż Decyzją Ministra nie stwierdzono nieważności Decyzji Uwłaszczeniowej  II,  a  jedynie stwierdzono wydanie Decyzji 
Uwłaszczeniowej  II  z  naruszeniem  prawa  (w  odniesieniu  do niewielkiej  części  całej  nieruchomości),  co  oznacza,  że  Decyzja 
Uwłaszczeniowa  II  w  dalszym  ciągu  pozostaje  w  mocy.  Tym samym,  wedle  wiedzy  i  oceny  Spółki  nawet  ewentualne 
uprawomocnienie się Decyzji Ministra nie będzie wywoływało negatywnych skutków prawnych dla Spółki, w szczególności nie 
doprowadzi do utraty przez Spółkę tytułu prawnego do nieruchomości lub jej części, a ewentualne roszczenia finansowe ze strony  
osób trzecich będą mogły być skutecznie kierowane wyłącznie do Skarbu Państwa, jako podmiotu odpowiedzialnego za wydanie 
Decyzji Uwłaszczeniowej II.