JEDNOSTKOWE SPRAWOZDANIE FINANSOWE NEWAG S.A. ZA ROK ZAKOŃCZONY 31 GRUDNIA 2024 ROKU
71 /72
W dniu 29 sierpnia 2013 r. wnioskodawcy wnieśli do Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieście w Krakowie zawezwanie do
próby ugodowej w sprawie dopuszczenia do współposiadania przedmiotowych nieruchomości, które nie zakończyło się zawarciem
ugody.
Nieruchomość I posiada powierzchnię 0,2764 ha i stanowi jedynie część nieruchomości o łącznej powierzchni 17,6087 ha istotnej
dla działalności Spółki, na której znajdują się m. in. hale produkcyjne oraz droga wewnętrzna, natomiast Nieruchomość II posiada
powierzchnię 0,0452 ha i stanowi jedynie część nieruchomości o łącznej powierzchni 0,2731 ha istotnej dla działalności Spółki, na
której znajduje się droga wewnętrzna, przy czym fizyczne granice Nieruchomości I
i Nieruchomości II nie zostały dotychczas fizycznie ustalone i wyodrębnione.
W dniu 11.02.2015 r. Spółka otrzymała decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju utrzymującą w mocy decyzję z dnia 31.07.2013 r.
stwierdzającą nieważność Decyzji Uwłaszczeniowej I w części dotyczącej Nieruchomości I, od której Spółce przysługiwała skarga do
sądu administracyjnego w terminie 30 dni od daty doręczenia.
Zdaniem Spółki przedmiotowa decyzja Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 11.02.2015 r. oraz poprzedzająca ją decyzja
z dnia 31 lipca 2013 r. zostały wydane z naruszeniem prawa. Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w
Warszawie w terminie ustawowym, domagając się uchylenia przedmiotowych decyzji. WSA oddalił skargę Spółki. Spółka wniosła
skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku WSA oddalającego skargę Spółki. W wydanym w dniu
20.12.2016 r. wyroku NSA uwzględnił skargę kasacyjną Spółki i uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia
23.09.2014 r. oraz decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 31 stycznia 2014 r. i decyzję Ministra Transportu, Budownictwa
i Gospodarki Morskiej z dnia 31.07.2013 r. dotyczące Decyzji Uwłaszczeniowej I.
W dniu 23.02.2015 r. Spółka otrzymała decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju utrzymującą w mocy decyzję z dnia 31.07.2013 r.
stwierdzającą nieważność Decyzji Uwłaszczeniowej II w części dotyczącej Nieruchomości II, od której Spółce przysługiwała skarga
do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od daty doręczenia. Zdaniem Spółki przedmiotowa decyzja Ministra Infrastruktury i
Rozwoju z dnia 16.02.2015 r. oraz poprzedzająca ją decyzja z dnia 31 lipca 2013 r. zostały wydane
z naruszeniem prawa. Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie ustawowym,
domagając się uchylenia przedmiotowych decyzji. W wydanym wyroku z dnia 29.07.2015 r. WSA uwzględnił skargę Spółki i uchylił
decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 16.02.2015 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 31.07.2013 r oraz orzekł, że
zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
W dniu 21.09.2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok w sprawie skarg kasacyjnych wnioskodawców oraz organu od
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29.07.2015 r. uwzględniającego skargę Spółki
na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 16.02.2015 r. ("Decyzja") utrzymującą w mocy decyzję Ministra Transportu,
Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 31.07.2013 r. stwierdzającą nieważność decyzji Wojewody Nowosądeckiego z dnia 20
grudnia 1995 roku dotyczącej uwłaszczenia poprzednika prawnego Spółki działkami nr 4 w obr. 94, nr 3/3 w obr. 95,
nr 132, nr 133, nr 134, nr 135, nr 135, nr 136, nr 137, nr 155, nr 156/2, nr 156/1 w obr. 63, położonymi w Nowym Sączu,
w części odnoszącej się do działki nr 156/1. W wydanym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargi kasacyjne
wnioskodawców i organu, co sprawia, iż został utrzymany w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
w Warszawie z dnia 29.07.2015 r., w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę administracyjną Spółki
i uchylił Decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 31.07.2013 r.. Wyrok
Naczelnego Sądu Administracyjnego jest prawomocny.
Wedle wiedzy Spółki na dzień publikacji niniejszego sprawozdania Minister Rozwoju i Technologii jest w trakcie ponownego
rozpatrywania wniosku o stwierdzenia nieważności Decyzji Uwłaszczeniowej I w części dotyczącej Nieruchomości I w związku z
uchyleniem opisanej powyżej decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 31.07 2013 r.
oraz decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 11.02.2015 r. Rozpatrując ponownie sprawę Minister Rozwoju i Technologii
związany jest wytycznymi zawartymi w wyroku NSA z dnia 20.12.2016 r.
W dniu 23.11.2022 r. Spółka otrzymała od Ministra Rozwoju i Technologii decyzję z dnia 18 listopada 2022 roku (dalej jako „Decyzja
Ministra”) stwierdzającą, że Decyzja Uwłaszczeniowa II została wydana z naruszeniem prawa w części odnoszącej się do działki nr
156/1, w granicach dawnej parceli pgr 1419/30 z lwh 1057. Decyzja Ministra nie jest ostateczna. W ocenie Spółki Decyzja Ministra
narusza prawo w szczególności ze względu na niezastosowanie się przez organ do wytycznych sformułowanych przez Naczelny Sąd
Administracyjny w wyroku, o którym Spółka informowała raportem bieżącym nr 19/2017, oraz brak zebrania materiału
dowodowego niezbędnego do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. Z powyższych względów Spółka złożyła wniosek o ponowne
rozpoznanie sprawy, a następnie złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Następnie, wobec
oddalenia skargi, Spółka złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Niezależnie od powyższego Spółka
wyjaśnia, iż Decyzją Ministra nie stwierdzono nieważności Decyzji Uwłaszczeniowej II, a jedynie stwierdzono wydanie Decyzji
Uwłaszczeniowej II z naruszeniem prawa (w odniesieniu do niewielkiej części całej nieruchomości), co oznacza, że Decyzja
Uwłaszczeniowa II w dalszym ciągu pozostaje w mocy. Tym samym, wedle wiedzy i oceny Spółki nawet ewentualne
uprawomocnienie się Decyzji Ministra nie będzie wywoływało negatywnych skutków prawnych dla Spółki, w szczególności nie
doprowadzi do utraty przez Spółkę tytułu prawnego do nieruchomości lub jej części, a ewentualne roszczenia finansowe ze strony
osób trzecich będą mogły być skutecznie kierowane wyłącznie do Skarbu Państwa, jako podmiotu odpowiedzialnego za wydanie
Decyzji Uwłaszczeniowej II.