W konsekwencji, kwoty prezentowane i ujawniane w sprawozdaniu finansowym mogą się zmienić w przyszłości
w wyniku ostatecznej decyzji organu kontroli podatkowej.
Z dniem 15 lipca 2016 roku do Ordynacji Podatkowej zostały wprowadzone zmiany w celu uwzględnienia
postanowień Ogólnej Klauzuli Zapobiegającej Nadużyciom (GAAR). GAAR ma zapobiegać powstawaniu
i wykorzystywaniu sztucznych struktur prawnych tworzonych w celu uniknięcia zapłaty podatku w Polsce. GAAR
definiuje unikanie opodatkowania jako czynność dokonaną przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści
podatkowej, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisów ustawy podatkowej. Zgodnie
z GAAR taka czynność nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli sposób działania był sztuczny.
Wszelkie występowanie (i) nieuzasadnionego dzielenia operacji, (ii) angażowania podmiotów pośredniczących
mimo braku uzasadnienia ekonomicznego lub gospodarczego, (iii) elementów wzajemnie się znoszących lub
kompensujących oraz (iv) inne działania o podobnym działaniu do wcześniej wspomnianych, mogą być
potraktowane jako przesłanka istnienia sztucznych czynności podlegających przepisom GAAR. Nowe regulacje
będą wymagać znacznie większego osądu przy ocenie skutków podatkowych poszczególnych transakcji.
Klauzulę GAAR należy stosować w odniesieniu do transakcji dokonanych po jej wejściu w życie oraz do transakcji,
które zostały przeprowadzone przed wejściem w życie klauzuli GAAR, ale dla których po dacie wejścia klauzuli
w życie korzyści były lub są nadal osiągane. Wdrożenie powyższych przepisów umożliwi polskim organom kontroli
podatkowej kwestionowanie realizowanych przez podatników prawnych ustaleń i porozumień, takich jak
restrukturyzacja i reorganizacja.
Spółka ujmuje i wycenia aktywa lub zobowiązania z tytułu bieżącego i odroczonego podatku dochodowego przy
zastosowaniu wymogów MSR 12 „Podatek dochodowy” w oparciu o zysk (stratę podatkową), podstawę
opodatkowania, nierozliczone straty podatkowe, niewykorzystane ulgi podatkowe i stawki podatkowe,
uwzględniając ocenę niepewności związanych z rozliczeniami podatkowymi.
W przypadku wystąpienia, Spółka uwzględnia, czy jest prawdopodobne, że organ podatkowy zaakceptuje dany
przypadek niepewnego traktowania podatkowego. Jeżeli stwierdzi, że jest prawdopodobne, iż organ podatkowy
zaakceptuje dany przypadek niepewnego traktowania podatkowego, wówczas ustala się dochód podlegający
opodatkowaniu (stratę podatkową), podstawę opodatkowania, nierozliczone straty podatkowe, niewykorzystane
ulgi podatkowe i stawki podatkowe w sposób zgodny z traktowaniem podatkowym, które stosuje lub planuje
stosować w deklaracjach dotyczących podatku dochodowego. Jeżeli jednak stwierdzi się, że nie jest
prawdopodobne, by organ podatkowy zaakceptował dany przypadek niepewnego traktowania podatkowego,
wówczas odzwierciedla się wpływ niepewności przy ustalaniu odnośnego dochodu podlegającego opodatkowaniu
(straty podatkowej), podstawy opodatkowania, nierozliczonych strat podatkowych, niewykorzystanych ulg
podatkowych i stawek podatkowych. Spółka odzwierciedla wpływ niepewności w odniesieniu do każdego
przypadku niepewnego traktowania podatkowego, stosując jedną z poniżej przedstawionych metod, w zależności
od tego, która metoda według oczekiwań Spółki stanowi lepsze założenie dotyczące rozwiązania kwestii
niepewności:
• najbardziej prawdopodobna kwota - jedna najbardziej prawdopodobna kwota w przedziale możliwych
wyników. Najbardziej prawdopodobna kwota może stanowić lepsze założenie dotyczące rozwiązania
kwestii niepewności, jeśli możliwe wyniki sprowadzają się do wyboru jednej z dwóch możliwości lub są
skoncentrowane na jednej wartości;
• wartość oczekiwana - suma ważonych prawdopodobieństwem kwot w przedziale możliwych wyników.
Wartość oczekiwana może stanowić lepsze założenie dotyczące rozwiązania kwestii niepewności, jeśli
istnieje przedział możliwych wyników, które nie sprowadzają się do wyboru jednej z dwóch możliwości ani
nie są skoncentrowane na jednej wartości.