Fabryka Obrabiarek RAFAMET S.A. w restrukturyzacji
Sprawozdanie finansowe za rok zakończony dnia 31 grudnia 2024 roku
(w tysiącach złotych)
Zasady (polityki) rachunkowości oraz dodatkowe noty objaśniające do sprawozdania finansowego
stanowią jego integralną część
21
Leasing (do 2020)
Spółka jako leasingobiorca
Identyfikacja leasingu.
Na początku umowy Spółka ocenia, czy dana umowa zawiera leasing. Umowa jest leasingiem, jeżeli na jej mocy
przekazuje się prawo do kontroli użytkowania zidentyfikowanego składnika aktywów na dany okres w zamian za
wynagrodzenie. W dacie rozpoczęcia leasingu Spółka ujmuje składnik aktywów z tytułu prawa do użytkowania oraz
drugostronnie zobowiązanie z tytułu leasingu. Składnik aktywów z tytułu prawa do użytkowania początkowo wycenia
się według kosztu, który obejmuje kwotę początkowej wyceny zobowiązania z tytułu leasingu, powiększoną o: - opłaty
leasingowe zapłacone w dacie rozpoczęcia lub przed nią; - początkowe koszty bezpośrednie poniesione przez
leasingobiorcę; - szacunek kosztów, które leasingobiorca ma ponieść w związku z demontażem składnika aktywów/
przeprowadzeniem remontu miejsca, gdzie się znajdował składnik lub remontem samego składnika aktywów. Po dacie
rozpoczęcia leasingu składnik aktywów z tytułu prawa do użytkowania podlega amortyzacji oraz ocenie pod kątem
utraty wartości zgodnie z MSR 36. Wartość składnika aktywów z tytułu prawa do użytkowania podlega korekcie, jeśli
drugostronnie ujęte zobowiązanie z tytułu leasingu zostało zaktualizowane w wyniku zmiany dotychczas stałych rat
leasingowych lub w wyniku zmiany lub ponownej oceny leasingu. Zobowiązanie z tytułu leasingu początkowo wycenia
się w wartości bieżącej opłat leasingowych pozostałych do zapłaty w tej dacie. Opłaty leasingowe dyskontowane są z
zastosowaniem krańcowej stopy procentowej, obliczonej dla Spółki. Po dacie rozpoczęcia zobowiązanie z tytułu
leasingu ulega zwiększeniu o naliczone odsetki oraz ulega zmniejszeniu o zapłacone opłaty leasingowe. Jak
wspomniano powyżej, wartość zobowiązania z tytułu leasingu może zostać zaktualizowana w wyniku zmiany lub
ponownej oceny leasingu oraz w wyniku zmiany dotychczas stałych rat leasingowych.
Prezentacja aktywów z tytułu prawa do użytkowania odbywa się w ramach tej samej pozycji sprawozdawczej, w
ramach której przedstawione zostałyby aktywa, gdyby były własnością leasingobiorcy. Oznacza to, że aktywa z tytułu
prawa do użytkowania zostały zaprezentowane w poz. „rzeczowe aktywa trwałe” -, ujawniając wartość aktywa z tytułu
prawa do użytkowania w notach do sprawozdania finansowego. Zobowiązania z tytułu leasingu Spółka zaprezentowała
w linii „Pozostałe zobowiązania finansowe” odpowiednio w części długo i krótkoterminowe, ujawniając wartość
zobowiązań z tytułu leasingu w notach do sprawozdania finansowego.
Warunkowe opłaty leasingowe są ujmowane jako koszt w okresie, w którym stają się należne.
Utrata wartości niefinansowych aktywów trwałych
Na każdy dzień bilansowy Spółka ocenia, czy istnieją jakiekolwiek przesłanki wskazujące na to, że mogła nastąpić
utrata wartości któregoś ze składników niefinansowych aktywów trwałych. W razie stwierdzenia, że przesłanki takie
zachodzą, lub w razie konieczności przeprowadzenia corocznego testu sprawdzającego, czy nastąpiła utrata wartości,
Spółka dokonuje oszacowania wartości odzyskiwalnej danego składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki
pieniężne, do którego dany składnik aktywów należy.
Wartość odzyskiwalna składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne odpowiada wartości
godziwej pomniejszonej o koszty doprowadzenia do sprzedaży tego składnika aktywów lub odpowiednio ośrodka
wypracowującego środki pieniężne, lub jego wartości użytkowej, zależnie od tego, która z nich jest wyższa. Wartość
odzyskiwalną ustala się dla poszczególnych aktywów, chyba że dany składnik aktywów nie generuje samodzielnie
wpływów pieniężnych, które są w większości niezależne od generowanych przez inne aktywa lub grupy aktywów. Jeśli
wartość bilansowa składnika aktywów jest wyższa niż jego wartość odzyskiwalna, ma miejsce utrata wartości i
dokonuje się wówczas odpisu do ustalonej wartości odzyskiwalnej. Przy szacowaniu wartości użytkowej prognozowane
przepływy pieniężne są dyskontowane do ich wartości bieżącej przy zastosowaniu stopy dyskontowej przed
uwzględnieniem skutków opodatkowania odzwierciedlającej bieżące rynkowe oszacowanie wartości pieniądza w czasie
oraz ryzyko typowe dla danego składnika aktywów. Odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości składników
majątkowych używanych w działalności kontynuowanej ujmuje się w tych kategoriach kosztów, które odpowiadają
funkcji składnika aktywów, w przypadku którego stwierdzono utratę wartości.
Na każdy dzień bilansowy Spółka ocenia, czy występują przesłanki wskazujące na to, że odpis aktualizujący z tytułu
utraty wartości, który był ujęty w okresach poprzednich w odniesieniu do danego składnika aktywów jest zbędny, lub
czy powinien zostać zmniejszony. Jeżeli takie przesłanki występują, Spółka szacuje wartość odzyskiwalną tego
składnika aktywów. Poprzednio ujęty odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości ulega odwróceniu wtedy i tylko
wtedy, gdy od momentu ujęcia ostatniego odpisu aktualizującego nastąpiła zmiana wartości szacunkowych
stosowanych do ustalenia wartości odzyskiwalnej danego składnika aktywów. W takim przypadku, podwyższa się
wartość bilansową składnika aktywów do wysokości jego wartości odzyskiwalnej. Podwyższona kwota nie może
przekroczyć wartości bilansowej składnika aktywów, jaka zostałaby ustalona (po uwzględnieniu umorzenia), gdyby w
ubiegłych latach nie ujęto odpisu aktualizującego z tytułu utraty wartości w odniesieniu do tego składnika aktywów.