5.1.3. Nieruchomości Inwestycyjne
Za nieruchomość inwestycyjne uznaje się nieruchomości (grunty, budynki), które Spółka traktuje jako
źródło przychodów z czynszów lub utrzymuje w posiadaniu ze względu na przyrost ich wartości,
względnie obie te korzyści.
Przeniesienia aktywów do nieruchomości inwestycyjnych dokonuje się tylko wówczas, gdy następuje
zmiana sposobu ich użytkowania potwierdzona przez zakończenie użytkowania składnika aktywów
przez Spółkę. Początkowe ujęcie nieruchomości inwestycyjnych następuje wg ceny nabycia.
Po początkowym ujęciu, nieruchomości inwestycyjne są wykazywane według wartości godziwej. Zyski
lub straty wynikające ze zmian wartości godziwej nieruchomości inwestycyjnych są ujmowane w zysku
lub stracie w tym okresie, w którym powstały, z uwzględnieniem powiązanego wpływu na podatek
odroczony.
Nieruchomości inwestycyjne usuwane są z bilansu w przypadku ich zbycia lub w przypadku stałego
wycofania danej nieruchomości inwestycyjnej z użytkowania, gdy nie są spodziewane żadne przyszłe
korzyści z jej sprzedaży. Wszelkie zyski i straty wynikające z usunięcia nieruchomości inwestycyjnej z
bilansu ujmowane są w rachunku zysków i strat w okresie, w którym dokonano usunięcia.
Przeniesienia aktywów do nieruchomości inwestycyjnych dokonuje się tylko wówczas, gdy następuje
zmiana sposobu ich użytkowania potwierdzona przez zakończenie użytkowania składnika aktywów
przez właściciela lub zawarcie umowy leasingu operacyjnego. Jeżeli składnik aktywów wykorzystywany
przez właściciela - Spółkę staje się nieruchomością inwestycyjną, Spółka stosuje zasady opisane w
części Rzeczowe aktywa trwałe aż do dnia zmiany sposobu użytkowania tej nieruchomości.
W przypadku przeniesienia nieruchomości inwestycyjnej do aktywów wykorzystywanych przez
właściciela, domniemany koszt takiego składnika aktywów, który zostanie przyjęty do celów jego ujęcia
w innej kategorii jest równy wartości godziwej nieruchomości ustalonej na dzień zmiany jej sposobu
użytkowania.
5.1.4. Wartości niematerialne
Za wartości niematerialne uznaje się możliwe do zidentyfikowania niepieniężne składniki aktywów, nie
posiadające postaci fizycznej. W szczególności do wartości niematerialnych zalicza się nabyte
oprogramowanie komputerowe, nabyte prawa majątkowe, autorskie prawa majątkowe, prawa
pokrewne, licencje, koncesje, prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych.
Na dzień początkowego ujęcia wartości niematerialne wycenia się w cenie nabycia. Cena nabycia
wartości niematerialnych nabytych w transakcji połączenia jednostek gospodarczych jest równa ich
wartości godziwej na dzień połączenia.
Na dzień bilansowy wartości niematerialne wycenia się w cenie nabycia pomniejszonej o skumulowaną
kwotę odpisów amortyzacyjnych i kwotę odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości.
Odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych dokonuje się metodą liniową przez okres
przewidywanego użytkowania.
Spółka nie posiada wartości niematerialnych o nieokreślonym okresie użytkowania.
Amortyzację rozpoczyna się, gdy składnik wartości niematerialnych jest dostępny do użytkowania.
Amortyzacji wartości niematerialnych zaprzestaje się na wcześniejszą z dat: gdy składnik wartości