CIR: obradowała Rada Ministrów (komunikat)

- Centrum Informacyjne Rządu informuje:

Podczas dzisiejszych obrad rząd przyjął:

- projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny, ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw,

- założenia do projektu ustawy o pracy na statkach morskich.

Rada Ministrów podjęła uchwały:

- zmieniającą uchwałę w sprawie przyjęcia programu rozwoju pod nazwą „Program wspierania inwestycji o istotnym znaczeniu dla gospodarki polskiej na lata 2011-2020”,

- w sprawie przyjęcia programu rozwoju pod nazwą „Polityka Nowej Szansy”.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny, ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.

Projektowana nowelizacja obu kodeksów i innych ustaw to kolejny etap informatyzacji postępowania cywilnego. Nowe przepisy przyczynią się do wymiernych oszczędności w sądownictwie, poprawią efektywność pracy sądów oraz zwiększą dostęp do sądu.

Celem projektowanej ustawy jest zliberalizowanie przepisów o formie czynności prawnych i nowe ujęcie dokumentu w postępowaniu cywilnym. Ich efektem będzie zwiększenie dostępu do sądu poprzez poszerzenie katalogu spraw, które będą rozpoznawane w postępowaniach elektronicznych. Ma temu służyć możliwość wnoszenia pism procesowych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego i dokonywania doręczeń elektronicznych, także w tradycyjnych postępowaniach cywilnych.

Wprowadzono zmiany dotyczące przepisów normujących postępowanie rozpoznawcze, klauzulowe oraz egzekucyjne. Projektowane regulacje służą przyspieszeniu postępowań sądowych poprzez ograniczenie kognicji sądów, rozszerzenie kompetencji referendarzy sądowych i komorników sądowych. Uproszczone zostaną niektóre czynności procesowe oraz zmodyfikowane te instytucje, które są wykorzystywane przez uczestników postępowań w celu przedłużania postępowań sądowych. Projektowane regulacje w zakresie postępowania egzekucyjnego zwiększą efektywność egzekucji.

Do Kodeksu cywilnego wprowadzono formę dokumentową, jako nowy typ formy szczególnej. W przypadku zastrzeżenia tej formy, skutki jej niedochowania będą uregulowane analogicznie do skutków niedochowania formy pisemnej. Strony, zastrzegając w umowie formę dokumentową, powinny określić jej skutek. W razie braku takiego postanowienia w umowie, forma ta będzie traktowana jako zastrzeżona wyłącznie dla celów dowodowych. Jeżeli nie została zachowana forma pisemna lub dokumentowa zastrzeżona dla jednostronnej czynności prawnej, to druga strona nie może ponosić negatywnych konsekwencji niezachowania wymaganej formy. Dlatego, na jej żądanie, będzie dopuszczalny dowód ze świadków lub z przesłuchania stron na fakt dokonania tej czynności. Określono również zakres stosowania ww. przepisu.

Istotne jest zrównanie statusu dokumentów w postaci elektronicznej z dokumentami „papierowymi" w zakresie obowiązku udostępnienia ich sądowi (ściślej: udostępnienia informatycznego nośnika danych, na którym jest zapisany dokument). Dokument w formie pisemnej i elektronicznej będzie korzystał z domniemania prawdziwości (autentyczności), a także z domniemania, że pochodzi od osoby, która sygnowała go podpisem.

Do przepisów normujących postępowanie upominawcze wprowadzono regulację pozwalającą referendarzom sądowym na dokonywanie wszystkich czynności w tym postępowaniu, ponieważ zróżnicowanie zakresu kompetencji referendarzy sądowych w obu postępowaniach upominawczych („tradycyjnym” i elektronicznym) nie znajduje wystarczającego uzasadnienia i często dezorganizuje pracę sądów (zmiana referenta, przekazywanie akt, itp.). Dlatego proponuje się powierzenie referendarzom sądowym wszystkich czynności w postępowaniu upominawczym. Referendarze sądowi będą mogli wykonywać czynności w sprawach o złożenie świadczenia do depozytu sądowego oraz

o zwrot i wydanie tego przedmiotu z depozytu.

Dopuszczona będzie możliwość zawieszenia postępowania, jeśli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku postępowania toczącego się w Trybunale Konstytucyjnym lub w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Dopuszczone będzie rozpoznawanie sprawy na posiedzeniu niejawnym. Będzie to możliwe wówczas, gdy sąd uzna – biorąc pod uwagę wszystkie zgłoszone twierdzenia i dowody – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne.

Pismo procesowe, wnoszone za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, musi być opatrzone podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu albo podpisem elektronicznym potwierdzonym profilem zaufanym e-PUAP. Uregulowano opłaty za wnoszenie pisma lub kilku pism. Pisma wnoszone bez opłaty nie wywołają skutków prawnych.

Rozszerzeniu ulegną przepisy dotyczące doręczeń elektronicznych. Za moment doręczenia uznaje się chwilę „wejścia” na konto użytkownika.

W projekcie nowelizacji wprowadzono również zmiany do elektronicznego postępowania upominawczego. Chodzi o: możliwość złożenia przez powoda wniosku o umorzenie postępowania w razie zaistnienia określonych zdarzeń procesowych; uzupełnienia opłaty od pozwu oraz sprecyzowania zakresu, w jakim sprzeciw podlega uzupełnieniu w przypadku przekazania sprawy do postępowania zwykłego.

W projekcie nowelizacji przewidziano istotne zmiany dotyczące postępowania egzekucyjnego. Wszczęcie egzekucji nie będzie już wymagało wskazania przez wierzyciela składników majątku dłużnika. Komornik będzie prowadził egzekucję ze wszystkich znanych mu składników majątku, z wyjątkiem nieruchomości. W stosunku do nich będzie wymagany wniosek wierzyciela. Ponadto komornik będzie miał uprawnienie do wezwania dłużnika do złożenia wykazu majątku pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Gdy wezwanie nie odniesie skutku, komornik wdroży - na wniosek wierzyciela - poszukiwanie majątku, którego koszty obciążą dłużnika. Do projektu włączono również zmiany dotyczące informatyzacji postępowania egzekucyjnego. Przewidziano w szczególności elektroniczne zajęcie rachunku bankowego oraz elektroniczną licytację nieruchomości. Ta ostatnia będzie służyć zwiększeniu efektywności sprzedaży zajętych nieruchomości z zachowaniem gwarancji procesowych. Licytacja elektroniczna będzie dopuszczalna tylko wówczas, gdy zajęte nieruchomości zostały oddane pod dozór osobie innej niż dłużnik. Dostęp do systemu elektronicznego obsługującego ww. licytacje będzie posiadać każdy sąd rejonowy. Minister sprawiedliwości w rozporządzeniu określi sposób przeprowadzania licytacji.

Uregulowano sprawy związane z działalnością komorników sądowych, w tym możliwości złożenia skargi na czynności i zaniechania komornika, egzekucji z nieruchomości, zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej.

Wprowadzono zmiany do kilku innych ustaw, w tym min. do: ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, Prawie o adwokaturze, ustawie o radcach prawnych, prokuraturze, o komornikach sądowych i egzekucji, o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Zmiany dokonane w Prawie o notariacie dotyczą m.in. utworzenia Rejestru Spadkowego, który będzie prowadzony w postaci systemu informatycznego przez Krajową Radę Notarialną. W Rejestrze będą ujawnione wszystkie akty poświadczenia dziedziczenia oraz postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku czy jego uchyleniu.

* * *

Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o pracy na statkach morskich, przedłożone przez ministra infrastruktury i rozwoju.

Przepisy projektowanej ustawy implementują do polskiego prawa Konwencję o pracy na morzu (MLC), którą Polska ratyfikowała i która zaczęła obowiązywać w sierpniu 2013 r. Konwencja MLC wprowadza minimalne, międzynarodowo ujednolicone standardy pracy i życia marynarzy na statkach morskich, zapewniające ochronę warunków pracy i przestrzeganie praw człowieka i obywatela.

Zgodnie z konwencją – Polska „jako państwo bandery” - staje się odpowiedzialna za wykonywanie jej postanowień na polskich statkach, jako „państwo pochodzenia marynarza” – zobowiązuje się do inspekcji i monitorowania usług pośrednictwa pracy marynarzy, a jako „państwo portu” – do przeprowadzania inspekcji warunków pracy i życia marynarzy na statkach innych bander zawijających do polskich portów.

W projekcie ustawy będą uregulowane zagadnienia dotyczące: praw i obowiązków stron umowy o pracę na statkach morskich o polskiej przynależności; pośrednictwa pracy na statkach polskich lub obcych; ochrony zdrowia, ochrony socjalnej i bezpieczeństwa pracy.

Przepisy mają dotyczyć statków przeznaczonych lub używanych do prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast statki rybołówstwa morskiego oraz statki morskie, które nie są statkami handlowymi, będą podlegać jej przepisom w pewnym tylko zakresie. Nowe prawo nie będzie obejmować jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej, Policji oraz statków żeglugi śródlądowej.

Minimalne wymagania dla marynarzy uprawniające do pracy na statku

Na statku będą mogły pracować osoby, które ukończyły 18 lat. Dopuszczalne będzie zatrudnienie młodocianego, np. ucznia szkoły morskiej w celu zdobycia praktyki w zawodzie, zgodnie z programem nauczania szkoły. Generalnie jednak na statku nie będą zatrudniane osoby poniżej 16. roku życia.

Osoba ubiegająca się o pracę powinna posiadać odpowiednie kwalifikacje i przeszkolenie, ważne świadectwo zdrowia oraz ważną książeczkę żeglarską.

Pośrednictwo pracy

Usługa pośrednictwa pracy będzie kierowana do osób zainteresowanych pracą na statkach morskich. Jej klientami będą także armatorzy poszukujący kandydatów na marynarzy. Przyjmuje się, że usługi pośrednictwa pracy dla marynarzy będą świadczone przede wszystkim przez agencje zatrudnienia, które uzyskają odpowiedni certyfikat od administracji morskiej. Ma to związek z faktem, że na marynarskim rynku pracy ponad 90 proc. poszukujących pracy marynarzy otrzymuje oferty od obcych armatorów.

Agencje zatrudnienia dla marynarzy będą mogły prowadzić działalność po uzyskaniu dodatkowego certyfikatu wydanego przez właściwego dyrektora urzędu morskiego. Dyrektor ten ma nadzorować działalność agencji w części wykraczającej poza nadzór (prowadzenie rejestru marynarzy, prawidłowość zawieranych umów, obowiązkowych ubezpieczeń).

Warunki zatrudnienia

Umowy o pracę marynarzy będą – jak dotychczas – zawierane na: stałe (czas nieokreślony), na kilkumiesięczne kontrakty (umowy na czas określony) oraz na czas podróży morskiej. Marynarze są z reguły zatrudniani na czas określony, czyli kilkumiesięczne kontrakty. Wynika to przede wszystkim z intensywnego i trudnego charakteru ich pracy i ze szczególnych warunków, w jakich pracują – tropikalne temperatury, obszary arktyczne. Podkreślić należy, że system kontraktowy nie będzie miał zastosowania do zatrudnienia na krótkich liniach typu regularnego, np. promy.

W projekcie ustawy będą zawarte przepisy przewidujące podział wynagrodzenia marynarza na część podstawową i dodatek morski. Wynagrodzenie podstawowe to stawka godzinna lub miesięczna.

Marynarze zatrudnieni na statkach pod polską banderą eksploatowanych w żegludze międzynarodowej mają być zwolnieni z podatku dochodowego od osób fizycznych po przepracowaniu na nich 183 dni poza terytorium RP. W kwestii norm czasu pracy, ustalony będzie maksymalny wymiar czasu pracy marynarzy na statku – będzie to 14 godzin w każdym okresie 24-godzinnym oraz 72 godziny w okresie siedmiodniowym. Dla młodocianych – normą będzie praca nie dłuższa niż 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo.

Warunki pracy i życia na statku

Zgodnie z Konwencją MLC, armator będzie miał obowiązek zapewnić pomieszczenia do pracy i pomieszczenia do własnego użytku marynarzy (określone parametry dotyczące: powierzchni, drgań, oświetlenia i czystości powietrza).

Ochrona zdrowia i ochrona socjalna

Uregulowane będą kwestie ochrony zdrowia, opieki medycznej, tryb realizacji badań lekarskich, zapewnienie dostępu do opieki medycznej na statku. Przepisy obejmą także wykonywanie pracy na statku w sytuacji uszkodzenia ciała, choroby lub śmierci marynarza. W trakcie zatrudnienia na statku koszty świadczeń opieki zdrowotnej będzie ponosił armator statku. Uregulowana będzie również kwestia zabezpieczenia świadczeń zdrowotnych

w okresie, gdy marynarze nie będą związani stosunkiem pracy. W ślad za postanowieniami Konwencji MLC, w projekcie ustawy znajdą się przepisy zapewniające marynarzom dostęp do obiektów i urządzeń socjalnych na lądzie oraz mówiące o tym, że armator nie może zakazać marynarzom dostępu do tych obiektów.

W umowach o pracę marynarzy będą określone przysługujące im rodzaje świadczeń z zakresu zabezpieczenia społecznego.

Uprawnienia i obowiązki marynarzy i armatorów

Nowe przepisy będą dotyczyły obowiązków marynarzy związanych z bezpieczeństwem żeglugi - chodzi o obowiązki w sytuacji niebezpieczeństwa grożącego pasażerom, ładunkowi lub statkowi. Uregulowane zostaną kwestie odszkodowań dla marynarzy w sytuacji zatonięcia statku lub jego zniszczenia.

Dokumenty Konwencji MLC

Konwencja wprowadza system certyfikacji warunków pracy na morzu i związaną z tym odpowiedzialność państwa bandery za certyfikację tych warunków. Statki polskiej bandery będą musiały posiadać dwa rodzaje dokumentów: Morski Certyfikat Pracy (lub Tymczasowy Morski Certyfikat) oraz Deklarację Zgodności.

Procedury wnoszenia i rozpatrywania skarg

Nowym rozwiązaniem jest możliwość wniesienia przez marynarza skargi na warunki pracy i życia na statku. Skarga może być wnoszona do bezpośredniego przełożonego, kapitana statku lub inspektora Inspekcji Państwa Bandery lub Państwa Portu. W ustawie uregulowane będą sprawy związane z wniesieniem skargi i trybem jej załatwiania.

* * *

Rada Ministrów podjęła uchwałę zmieniającą uchwałę w sprawie przyjęcia programu rozwoju pod nazwą „Program wspierania inwestycji o istotnym znaczeniu dla gospodarki polskiej na lata 2011-2020”, przedłożoną przez ministra gospodarki.

Od 1 lipca 2014 r. obowiązują zmienione przepisy unijne dotyczące nowych zasad udzielania krajowej pomocy regionalnej. Od tego momentu pomoc publiczna w ramach programu musi być zgodna z zasadami udzielania pomocy publicznej w UE określonymi w „Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2014-2020” lub „Rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014 z 17 czerwca 2014 r. uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu.

Zmieniona uchwała aktualizuje program w tym zakresie oraz wprowadza elementy zwiększające jego atrakcyjność w obszarze wsparcia napływu inwestycji do Polski.

Najważniejsze zmiany dotyczą m.in.:

- dodania do listy sektorów priorytetowych: sektora rolno-spożywczego i biotechnologii zielonej jako trzeciej gałęzi biotechnologii kwalifikującej się do wsparcia;

- wprowadzenia szczegółowych kryteriów wyliczania wsparcia z tytułu kosztów kwalifikowanych dla projektów badawczo-rozwojowych. Wprowadzono ponadto jednoznaczny zapis, który wyklucza udzielenie wsparcia z tytułu kosztów kwalifikowanych dla nowej inwestycji inwestycjom realizowanym w sektorze nowoczesnych usług;

- wyłączenia możliwości zaliczania kosztów najmu do kosztów inwestycji w sektorze badawczo-rozwojowym i obniżenie z 1,5 do 1,0 mln zł minimalnego poziomu kosztów inwestycji wymaganego dla projektów badawczo-rozwojowych, ubiegających się o wsparcie z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy.

Umowy zawierane z przedsiębiorcami w ramach Programu podlegają corocznym kontrolom realizowanym przez przedstawicieli ministra gospodarki. Wyniki tych kontroli (w postaci rocznych sprawozdań) są przedstawiane Radzie Ministrów nie później niż do 31 sierpnia roku następującego po okresie sprawozdawczym.

* * *

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia programu rozwoju pn. „Polityka Nowej Szansy”, przedłożoną przez ministra gospodarki.

Program „Polityka Nowej Szansy” (PNS) to pierwszy dokument, w którym kompleksowo opisano problematykę zarządzania przedsiębiorstwem w sytuacji kryzysowej. Przewidziane w nim rozwiązania adresowane są do właścicieli małych i średnich firm, narażonych na trudności na poszczególnych etapach prowadzenia biznesu. Zawarto tam również wskazówki i wsparcie dla przedsiębiorców, którzy zamierzają ponownie rozpocząć działalność.

Zawarte w PNS rozwiązania dotyczą zwiększenia przeżywalności przedsiębiorstw. Wczesne zmierzenie się z trudnościami gwarantuje większe szanse na uratowanie firmy. Im wcześniej następuje rozpoznanie problemu i interwencja, tym lepsze rezultaty restrukturyzacyjne można osiągnąć. Dlatego istotne jest upowszechnianie wykorzystania systemów wczesnego ostrzegania, które pomogą przedsiębiorcy odpowiednio wcześnie dostrzec i zdiagnozować ewentualne problemy, w tym m. in. zagrożenie niewypłacalnością. Równie ważne jest upowszechnianie oraz ułatwianie dostępu do szkoleń z zakresu zarządzania ryzykiem, zarządzania zmianą, itp.

Przeciwdziałanie upadłości przedsiębiorstw i ułatwianie ponownego rozpoczęcia działalności gospodarczej będzie realizowane poprzez następujące działania kierunkowe:

Zapobieganie sytuacjom kryzysowym przedsiębiorstw (systemy wczesnego ostrzegania).

Na etapie zapobiegania sytuacjom kryzysowym w przedsiębiorstwie, niezwykle ważne jest stworzenie warunków, które umożliwią podnoszenie poziomu wiedzy i umiejętności przedsiębiorców zarządzania przedsiębiorstwem, w tym również zarządzania kryzysowego.

Działania szkoleniowo-doradcze w ramach prewencji upadłości powinny koncentrować się przede wszystkim na uświadamianiu przedsiębiorcom możliwości zaistnienia zagrożeń i porażek w działalności biznesowej, uczeniu rozpoznawania sygnałów świadczących o zbliżającym się kryzysie oraz poszerzeniu wiedzy na temat istniejących form pomocy i restrukturyzacji w obliczu problemów finansowych przedsiębiorstwa.

Ograniczanie ryzyka przedwczesnej likwidacji przedsiębiorstw (pozasądowe i sądowe formy naprawy i restrukturyzacji).

Działania państwa w zakresie ograniczania ryzyka przedwczesnej upadłości są adresowane do przedsiębiorców, których sytuacja ekonomiczna jest już na tyle poważna, że wymaga od nich aktywnej postawy. Na tym etapie kluczową kwestią dla przeżycia przedsiębiorstwa jest zapewnienie warunków do przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji, co przywróci mu zdolność do konkurowania na rynku. Proponuje się tu przede wszystkim działania dotyczące pomocy finansowej dla małych i średnich przedsiębiorstw, wspierające ich restrukturyzację.

Sprawne przeprowadzenie likwidacji przedsiębiorstw (sądowe formy restrukturyzacji i likwidacji).

Zagrożenie niewypłacalnością może skłonić przedsiębiorców do działania polegającego na dokonaniu takich zmian w dotychczasowym zarządzaniu zasobami firmy, które mogą zapobiec ostatecznej likwidacji przedsiębiorstwa. Tym samym procedura naprawcza oraz upadłość układowa powinny być preferowane w przypadku wystąpienia oznak sytuacji kryzysowej w przedsiębiorstwie. Prawo powinno preferować tego rodzaju podejście przed ostatecznym rozwiązaniem, jakim jest upadłość likwidacyjna. Chodzi m.in.:

- dostosowanie definicji niewypłacalności do praktyki życia gospodarczego;

- wprowadzenie możliwości uzupełniania lub weryfikowania wniosków o upadłość odrzuconych z przyczyn formalnych;

- wyeksponowanie upadłości układowej jako zasady, a nie wyjątku; natomiast stosowanie upadłości likwidacyjnej jako ostateczności;

- przyspieszenie procedur, postępowanie upadłościowe nie powinno trwać dłużej niż 1 rok (m.in. zgodnie z rekomendacjami KE);

- uregulowanie stosunku egzekucji przez zarząd przymusowy do postępowań upadłościowych z określeniem warunków złożenia wniosku o upadłość po wszczęciu egzekucji przez zarząd przymusowy;

- stworzenie i stosowanie instrumentów zachęcających przedsiębiorców do składania terminowo wniosków o ogłoszenie upadłości (zamiast lub obok stosowania sankcji w postaci odpowiedzialności za wyrządzenie szkody lub odpowiedzialności własnym majątkiem członków zarządu za zobowiązania przedsiębiorstwa).

Szczególne znaczenie ma wsparcie w procesie ponownego podejmowania działalności gospodarczej – tzw. nowy start. Zaprojektowany system działań w ramach tzw. nowej szansy powinien zapewniać wsparcie informacyjne, doradcze oraz psychologiczne, szczególnie dla przedsiębiorców doświadczonych upadłością. Co do zasady nowa szansa skierowana będzie do MŚP, które:

- chcą zrealizować nowy pomysł biznesowy w oparciu o dotychczasowe doświadczenie i przedstawią biznes plan, który zostanie pozytywnie oceniony przez eksperta,

- chcą podjąć na nowo poprzednią działalność, eliminując z niej czynniki, które wpłynęły na porażkę biznesową, mają wstępną wizję swojej nowej strategii działalności gospodarczej i są w stanie wykazać, iż dołożyli należytej staranności do prowadzenia poprzedniego biznesu.

Powszechność działania budowanego systemu wsparcia w ramach PNS zależy w dużej mierze od form jego promocji. Chodzi o zwiększenie świadomości przedsiębiorców na temat możliwych zagrożeń w działalności gospodarczej oraz sposobów reagowania na zagrożenia.

Rozwiązania organizacyjne będą obejmować różne przedsięwzięcia, w tym m.in.:

- kampanie społeczno-informacyjne na rzecz promocji postaw przedsiębiorczych oraz dobrego zarządzania;

- edukacyjne kampanie reklamowe, upowszechniające formy wsparcia adresowane do przedsiębiorców, którzy znajdują się w trudnym położeniu;

- promocję działań publicznych na rzecz przedsiębiorców przez funkcjonujące organizacje, stowarzyszenia i związki branżowe, które pełniłyby rolę przekaźnika informacji o systemie wsparcia;

- promowanie dobrej kooperacji ze stowarzyszeniami przedsiębiorców oraz promowanie działań mających na celu zrzeszanie się MŚP jako istotny instrument wspólnego oddziaływania i współpracy dla rozwiązywania problemów oraz ich odpowiednio wczesnej identyfikacji;

- popularyzację strategicznego myślenia i modeli wczesnego ostrzegania przed zagrożeniami w działalności gospodarczej;

- upowszechnianie informacji na temat upadłości oraz dostępnej pomocy dla przedsiębiorców zagrożonych niewypłacalnością, upadłością oraz ponownie otwierających działalność gospodarczą poprzez utworzenie specjalnej strony internetowej.

Istotne znaczenie będą miały zmiany w przepisach prawnych, które powinny dotyczyć przede wszystkim zmiany definicji niewypłacalności oraz zagrożenia niewypłacalnością. Jednocześnie, z uwagi na preferowany prymat restrukturyzacji nad likwidacją przedsiębiorstwa, należy zapewnić przedsiębiorcy elastyczne ramy prawne dla przeprowadzenia skutecznych i szybkich działań sanacyjnych, które pozwolą na utrzymanie przedsiębiorstwa na rynku.

UWAGA: Komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść. (PAP)

kom/ kfk/