PK w sprawie relacji medialnych dotyczących przestępstw seksualnych wobec dzieci (komunikat)

- PK informuje:

Dobro dzieci, które padają ofiarą brutalnych przestępstw o charakterze seksualnym, a także interes publiczny, polegający na konieczności ochrony społeczeństwa przed sprawcami takich przestępstw, wymaga ze strony mediów szczególnej odpowiedzialności za słowo. Nierzetelne i jednostronne publikacje dotyczące tego rodzaju spraw, nawet jeśli ich autorzy kierują się najlepszymi intencjami, mogą bowiem powodować dodatkowe cierpienia poszkodowanych, umniejszanie winy sprawców i osłabianie społecznej wrażliwości w przypadku drastycznych przestępstw seksualnych na dzieciach.

Dlatego Prokuratura Krajowa uprzejmie prosi wszystkich dziennikarzy, aby przygotowując publikacje poruszające tego rodzaju tematy, możliwie dokładnie weryfikowali fakty oraz zasięgali szczegółowych informacji w jednostkach prokuratury i innych kompetentnych organach.

Prokuratura Krajowa zwraca się z prośbą o niepowielanie nieprawdziwych informacji, które znalazły się w artykule pt. „Adoptowane rodzeństwo, bite, głodzone, zamykane w klatce. 16-latka napisała wstrząsający list do resortu Ziobry”, opublikowanym 15 listopada 2017 roku w portalu Fakt24.pl, a także w materiale „Dziewięć lat w więzieniu za molestowanie. Składaliśmy fałszywe zeznania”, wyemitowanym na antenie TVN w programie „Uwaga!” 6 i 7 listopada 2017 roku.

W związku z oboma materiałami Prokuratura Krajowa wystosowała do redakcji Fakt24.pl i TVN żądania usunięcia nieprawdziwych informacji oraz ich sprostowania.

Nieprawdą jest, jak podano w wyżej wymienionych materiałach prasowych, że dzieci obciążyły swoich biologicznych rodziców zarzutami gwałtów, ponieważ złożenie takich zeznań torturami wymusili na nich rodzice zastępczy.

Dzieci szczegółowo opisały gwałty i wykorzystywanie seksualne ze strony biologicznych rodziców na pół roku przed tym, gdy stały się ofiarą przemocy ze strony rodziny zastępczej.

Zeznania dotyczące przestępstw seksualnych pokrzywdzone dzieci złożyły w lutym 2008 roku. Tymczasem przestępstwo polegające na znęcaniu się nad nimi ze strony rodziny zastępczej, Agnieszki i Grzegorza N., miało miejsce między wrześniem 2008 a listopadem 2012 roku.

Nieprawdą jest również, że prokuratura oskarżyła biologicznych rodziców wyłącznie na podstawie zeznań dzieci, które miałyby zostać wymuszone.

Złożone w obecności psychologów zeznania dzieci, z których najmłodsze w chwili dokonywania seksualnych przestępstw miały 3 lata, były tylko jednym z wielu dowodów w sprawie. Występując do sądu z aktem oskarżenia, prokuratura opierała się na szerokim i nie budzącym wątpliwości materiale dowodowym. Były to m.in.:

- wyniki badań przeprowadzonych przez ginekologa dziecięcego;

- zeznania dorosłych świadków, w tym członków rodziny skazanych Teresy i Mariana L.;

- wyjaśnienia Teresy L. na temat nietypowych zachowań seksualnych jej męża;

- opinie biegłych psychologów badających pokrzywdzone dzieci;

- opinie psychiatrów badających skazane małżeństwo.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Teresa i Marian L. zostali skazani przez sądy dwóch instancji na karę bezwzględnego pozbawienia wolności za gwałty na dzieciach w wieku od 3 do 6 lat, poddanie ich innym czynnościom seksualnym, utrwalanie treści pornograficznych z ich udziałem oraz znęcanie się nad nimi. Przy czym Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z 20 kwietnia 2012 roku podwyższył karę z 9 lat do 12 lat, a Sąd Najwyższy oddalił kasację obrońcy, uznając że dowody winy są bezsporne. Materiał dowodowy zgromadzony przez prokuraturę był zatem oceniany przez trzy różne składy orzekające, w tym przez Sąd Najwyższy. Każdy z nich uznał, że wina i sprawstwo obojga oskarżonych nie budzi żadnych wątpliwości.

Nieprawdą jest, że dzieci zostały zmanipulowane przez matkę zastępczą Agnieszkę N. i zostały przez nią zmuszone do składania zeznań obciążających biologicznych rodziców.

Zawiadomienie o przestępstwach seksualnych na szkodę dzieci złożył dyrektor Ośrodka Adopcyjno-Opiekuńczego, a nie Agnieszka N. Ponadto dzieci w toku postępowania odmawiały odpowiedzi na pytania, które mogłyby obciążać ich biologicznych rodziców, gdy Agnieszka N. zapewniała ich, że nie muszą tego robić.

Zeznania złożone przez dzieci zostały poddane przez sąd szczegółowej i rzetelnej analizie. Obecna przy przesłuchaniach psycholog wykluczyła, aby ówczesna opiekunka Agnieszka N. wpływała na dzieci i przygotowywała je do złożenia zeznań obciążających biologicznych rodziców.

Ta ocena została potwierdzona przez kolejną, powołaną w postępowaniu biegłą psycholog. Psycholog wskazała również, że wskutek doznanej traumy dzieci będą w przyszłości wykazywać tendencje do umniejszania doznanych cierpień i wypierania ich ze świadomości.

Uczestniczący w przesłuchaniach biegli wielokrotnie podkreślali, że zeznania dzieci są szczere, pozbawione kłamstwa, konfabulacji, tendencyjności i wpływu osób trzecich. Ocenili te zeznania jako spójne, zbieżne i prawdziwe. Opinie te opierały się także na psychologicznej obserwacji i diagnostyce dzieci.

Również Sąd Najwyższy, rozpoznając wniosek obrońcy skazanego Mariana L. o wznowienie postepowania, wskazał, że brak jest konkretnych powodów, dla których małżonkowie N. mieliby świadomie i z premedytacją, za pośrednictwem pozostających pod ich opieką dzieci, kreować fałszywe dowody winy Mariana i Teresy L.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi odpowiedzialność za jego treść – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe. (PAP)

kom/ nmk/