Gliwice: Łukasz Barys laureatem Nagrody Dramaturgicznej im. Tadeusza Różewicza

Łukasz Barys jest poetą i prozaikiem, wydał książkę poetycką „Wysokie słońce” oraz powieści „Kości, które nosisz w kieszeni” i „Jeśli przecięto cię na pół”. Otrzymał już Nagrodę im. Adama Włodka oraz Paszport „Polityki”. W sobotę w Gliwicach został laureatem Nagrody Dramaturgicznej im. Tadeusza Różewicza. To ważny konkurs, który ma na celu wspieranie twórców piszących dla teatru oraz promocję najbardziej wartościowych zjawisk zachodzących we współczesnej dramaturgii polskiej.

– „Szwaczka” to gorzka diagnoza kondycji współczesnych dwudziestokilkulatków – ich niedojrzałości, narcyzmu, lęku przed dorosłym życiem. Młode pokolenie w sztuce ma inną świadomość. To pokolenie jest dostosowane do nowych czasów. Ono sobie lepiej radzi. Bo wie, że trzeba sobie radzić. Choć może udaje, że tak jest?  Ba, chyba na pewno nie radzi sobie lepiej. Łukasz Barys, ukazując pokolenie Z, które wyrusza właśnie do walki o swój świat, swój los i los całej planety, zdobył się na współczucie dla obu stron, obu pokoleń. I to jest jego i nasze zwycięstwo – napisała w laudacji Małgorzata Sikorska-Miszczuk, przewodnicząca kapituły, w której zasiadali też Zyta Rudzka, Beniamin Bukowski, Roman Pawłowski i Paweł Szkotak.

– Łukasz Barys w swojej sztuce „Szwaczka” stawia pytanie o kolejną, być może równie nierealną, jakość w stosunkach międzyludzkich – a jest nią współczucie. Współczucie dla siebie i innych. Czy jest możliwe? Przecież nie jesteśmy, jako ludzie, potworami. Przyjrzyjmy się naszemu ludzkiemu światu – proponuje autor „Szwaczki”. Chodźcie za mną. Zaprowadzę was do małego miasteczka. Wejdziemy cicho do czyjegoś mieszkania. W tym mieszkaniu zobaczycie cały świat – dodała Małgorzata Sikorska-Miszczuk

W finale konkursu znalazły się także dramaty „Dobre papiery” Anny Wakulik i „Pray the Gay Away” Michała Kordy.

Do tegorocznej edycji konkursu zgłoszono ponad 90 utworów scenicznych. Do etapu przedfinałowego zostało zakwalifikowanych 19 sztuk, spośród których jury wybrało finałowe trzy.

– Nagrodę dedykuję mojej teściowej, która jest szwaczką w zakładzie i opowiadała mi związane ze swoją pracą historie. Sztuka narodziła się ze słuchania. Chciałem, aby w mojej bohaterce widoczne były nie tylko problemy, ale też życiowa siła, niezależność, na przekór wszystkiemu – powiedział laureat Łukasz Barys.

– Nagroda, którą zainicjowaliśmy w 100-lecie urodzin związanego przez wiele lat z Gliwicami Tadeusza Różewicza, jest wyrazem naszej determinacji oraz wewnętrznej potrzeby czynnego wspierania twórców piszących dla teatru, promowania wartościowych zjawisk zachodzących we współczesnej dramaturgii w Polsce. Obecny sezon rozpoczęliśmy na Dużej Scenie prapremierą sztuki „Freak” Piotra Rowickiego, wyróżnionej w ubiegłorocznej edycji konkursu. Kilka tygodni temu na Scenie Kameralnej odbyła się prapremiera „Dobrej Rodziny” Joanny Oparek. Tuż po niej zrealizowaliśmy własnym sumptem „telewizyjną” realizację utworu „Feblik” Małgorzaty Maciejewskiej, która w 2022 r. zdobyła nagrodę główną – nagranie będzie bezpłatnie udostępnione w Internecie. W ręce czytelników oddaliśmy książkę – „Kartotekę Dramaturgiczną 1”,  a w niej trzy uznane w 2022 r. przez kapitułę konkursu za najlepsze sztuki autorstwa Małgorzaty

Maciejewskiej, Jolanty Fainstein i Krzysztofa Szekalskiego. Robimy zatem wszystko, co możemy, aby dawać instytucjonalne oparcie autorom poświęcającym swój talent i czas  dla teatru – powiedział Grzegorz Krawczyk, dyrektor Teatru Miejskiego w Gliwicach, przewodniczący Rady Programowej Nagrody.

Podczas sobotniej uroczystości po raz pierwszy został zaprezentowany wspomniany spektakl internetowy „Feblik” – w reżyserii Lecha Mackiewicza, powstały na podstawie nagrodzonego w I edycji konkursu dramatu Małgorzaty Maciejewskiej. Dyrektor Grzegorz Krawczyk zapowiedział też III edycję konkursu, której finał odbędzie się jesienią 2024 roku.

Przypomnijmy, że patronem nagrody dramaturgicznej jest Tadeusz Różewicz, Honorowy Obywatel Gliwic. Pisarz mieszkał w naszym mieście od 1949 do 1968 roku. To w Gliwicach powstało wiele jego utworów, z dramatem „Kartoteka” na czele. Różewicz był związany z amatorskim Studenckim Teatrem Politechniki Śląskiej STEP. 

(TM/bb)