CIR: obradowała Rada Ministrów (komunikat)

- Rada Minstrów informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął:

- projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności;

- projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw;

- projekt ustawy o zmianie ustawy o rzecznikach patentowych;

- projekt ustawy o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia;

- projekt ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.

Rada Ministrów zaakceptowała Koncepcję Programową udziału Polski w Astana EXPO 2017.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.

Zaproponowano rozwiązania, które usprawnią i ułatwią dochodzenie należności, co poprawi płynność finansową przedsiębiorstw, a tym samym będzie przeciwdziałać zatorom płatniczym, uznawanym za jedną z podstawowych barier rozwoju gospodarczego.

Wprowadzono przepisy zwiększające pewność zapłaty należności, które uwzględniają zwłaszcza takie etapy jak: zaciągnięcie zobowiązania, dochodzenie zapłaty, zabezpieczenie roszczenia. Nowe regulacje zwiększą też możliwości prawidłowej oceny wiarygodności płatniczej kontrahenta oraz poprawią skuteczność dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.

Projekt zmian ustawowych stanowi element pakietu ułatwień dla przedsiębiorców „100 zmian dla firm”, który jest pierwszym etapem realizacji „Planu na rzecz odpowiedzialnego rozwoju”, przyjętego przez rząd 16 lutego 2016 r.

Poziom wypłacalności przedsiębiorstwa jest jednym z ważniejszych czynników wpływających na jego kondycję finansową. Płynność finansowa firmy w dużym stopniu zależy od terminowego regulowania zobowiązań przez jej kontrahentów. Brak płatności lub opóźnienia w zapłacie znacząco utrudniają prowadzenie działalności gospodarczej – ok. 10 proc. faktur w Polsce regulowanych jest z opóźnieniem przekraczającym 90 dni i jest to trzeci najgorszy wynik w Europie (Bisnode Polska, 2015).

Nieterminowe płatności wobec firm w dużym stopniu dotykają małych i średnich przedsiębiorstw. Konsekwencją zaległości płatniczych jest wpadanie przedsiębiorców w „spiralę długów” wobec swoich partnerów biznesowych (innych kontrahentów), pracowników lub Skarbu Państwa. To z kolei powoduje ograniczanie inwestycji, co negatywnie odbija się na kondycji gospodarki. Firmy nie mają też możliwości łatwego dostępu do danych umożliwiających wiarygodną ocenę wypłacalności dłużnika, a dochodzenie roszczeń przed sądami jest zwykle długotrwałe.

Najważniejsze rozwiązania:

- Utworzenie Rejestru Należności Publicznoprawnych (RNP)

Utworzenie rejestru rozszerzy zakres dostępnych danych o dłużnikach. Chodzi o informacje dotyczące zaległości publicznoprawnych, takich jak zobowiązania podatkowe, kary administracyjne, należności celne i grzywny. W rejestrze ujawniani będą dłużnicy mający zaległości płatnicze z tytułu należności podlegających egzekucji administracyjnej, których wierzycielem jest naczelnik urzędu skarbowego albo jednostka samorządu terytorialnego. Przekazywanie informacji do rejestru przez jednostki samorządu terytorialnego będzie zależało od ich decyzji wyrażonej w uchwale.

Założono ujawnianie wymagalnych (a więc ostatecznych stwierdzonych wyrokiem sądu lub niezaskarżonych) zaległości w łącznej kwocie nie niższej niż 5.000 zł, po upływie 30 dni od daty doręczenia zobowiązanemu zawiadomienia o zagrożeniu ujawnieniem w rejestrze. Przewidziano przyznanie zobowiązanemu środka ochrony prawnej (sprzeciwu). Rejestr będzie prowadzony w systemie teleinformatycznym, do którego osoby zainteresowane będą miały dostęp za pomocą portalu podatkowego.

Z rejestru będzie można pobrać informacje kluczowe do oceny wiarygodności płatniczej i stanu wypłacalności kontrahenta. Ich pozyskiwanie będzie bezpłatne. Informacje uzyskane z rejestru będzie można przechowywać nie dłużej niż 90 dni od daty ich uzyskania.

- Usprawnienie działalności biur informacji gospodarczych (jest ich 5)

Biura informacji gospodarczej zyskają dostęp do Rejestru Należności Publicznoprawnych. Dzięki temu klienci biur będą mogli uzyskać informacje o zaległościach dłużników wobec Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego, np. o należnościach podatkowych i celnych. Biura będą mogły otrzymać informację z rejestru o konkretnym podmiocie na zlecenie swojego klienta.

Opracowano też system, który pozwoli otrzymywać pełną informację o wiarygodności płatniczej pojedynczego przedsiębiorcy – na podstawie danych uzyskanych z więcej niż jednego biura informacji gospodarczej. Wprowadzono obowiązek wzajemnego przekazywania danych o zobowiązaniach przedsiębiorcy między biurami i udzielania informacji zbiorczej z kilku baz – na podstawie jednego wniosku klienta. Będzie on mógł złożyć wniosek do jednego biura, i wskazać biura, z których chce uzyskać informacje. Biuro, które przyjęło wniosek będzie musiało uzyskać informacje z pozostałych biur i udzielić klientowi łącznej odpowiedzi. Biura będą elektronicznie przekazywać informacje między sobą – niezwłocznie, ale nie później niż w ciągu 24 godzin. Klient, w przypadku odbioru informacji w siedzibie biura lub elektronicznie, ma ją uzyskać w ciągu 48 godzin. Będzie to stosunkowo tani i prosty sposób uzyskiwania kompleksowej informacji o wiarygodności płatniczej pojedynczego przedsiębiorcy, opartej o dane więcej niż jednego biura.

Wprowadzono jednocześnie przepisy, które będą gwarantować odpowiednią ochronę dłużnikom. Dłużnik będzie miał prawo wniesienia sprzeciwu – przed i po dokonaniu wpisu do bazy danych biura – w ramach postępowania reklamacyjnego. Wskazano również okoliczności zobowiązujące biuro informacji gospodarczej lub wierzyciela do aktualizacji bądź usunięcia informacji o dłużniku. W bazach biur informacji gospodarczych widoczne będą także informacje, że dłużnik uznaje roszczenie za przedawnione.

Ponadto, jeżeli wierzyciel nie dokona usunięcia nierzetelnej informacji lub aktualizacji informacji gospodarczych odnoszących się do dłużnika, to taki czyn zostanie uznany za przejaw nieuczciwej konkurencji lub naruszenia prawa cywilnego. Będzie to np. dotyczyło sytuacji, gdy zobowiązanie wygasło, ale nie zostało usunięte z bazy biura lub gdy zobowiązanie nie istniało, ale zostało do tej bazy wpisane.

Projekt noweli ustawowej umożliwi biurom informacji gospodarczej tworzenie modeli predykcyjnych, czyli oceny wiarygodności płatniczej dłużnika w przyszłości. Opracowanie modelu będzie mógł zlecić każdy klient biura, a sam model mógłby dotyczyć przedsiębiorcy – zgłaszającego informacje gospodarcze i dłużnika.

Na podstawie nowych regulacji, biura informacji gospodarczej będą mogły korzystać z ogólnodostępnych danych zawartych w rejestrach publicznych: KRS, CEIDG, REGON. Biura zachowają także dostęp do rejestru PESEL oraz uzyskają dostęp do Centralnego Rejestru Restrukturyzacji i Upadłości (będą w nim gromadzone dane o bezskutecznych egzekucjach).

- Zmiana reguł odpowiedzialności solidarnej inwestora w procesie budowlanym.

Obowiązujący przepis, który ustanawia solidarną odpowiedzialność inwestora i wykonawców za wynagrodzenie należne podwykonawcy jest niejednoznaczny, co stanowi powód wielu sporów sądowych.

Zaproponowano ograniczenie odpowiedzialności inwestora za prace faktycznie wykonane przez podwykonawcę, do wysokości wynagrodzenia należnego wykonawcy. W nowych regulacjach klarowne reguły określają powstanie odpowiedzialności solidarnej inwestora za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy.

Istotną zmianą będzie także umożliwienie podwykonawcy zgłoszenia inwestorowi wykonywanych przez niego prac – bez konieczności przedstawiania umowy podwykonawczej lub jej projektu. Rozwiązanie takie uprości i skróci powstawanie solidarnej odpowiedzialności inwestora i wykonawcy za zapłatę wynagrodzenia należnego podwykonawcy, także w przypadku bierności wykonawcy.

Zgłoszenie będzie musiało zawierać opis prac wykonywanych przez danego podwykonawcę. Inwestor będzie jednak mógł zgłosić w odpowiednim terminie sprzeciw, który zwolni go od odpowiedzialności solidarnej wraz z wykonawcą za zapłatę podwykonawcy wynagrodzenia. Brak sprzeciwu w ustawowym terminie będzie równoznaczny z przyjęciem przez inwestora na siebie odpowiedzialności solidarnej wraz z wykonawcą względem podwykonawcy.

Inwestor będzie musiał zapłacić wynagrodzenie podwykonawcy, które podwykonawca ustalił z wykonawcą, chyba że inwestor wykaże, iż wykonawcy zapłaciłby mniej. W takim przypadku inwestor zapłaci podwykonawcy niższą kwotę.

Dzięki wszystkim wprowadzonym rozwiązaniom wzrośnie ochrona uczestników procesu budowlanego: inwestorów, wykonawców i podwykonawców. Powinna też zwiększyć się staranność inwestorów w wyborze kontrahentów i bezpieczeństwo obrotu gospodarczego.

- Zawieranie ugody w sprawach o należności cywilnoprawne.

Zaproponowano przepis, uzasadniający zawarcie ugody przez podmioty publiczne – bez narażania się na zarzut naruszenia dyscypliny finansów publicznych. Zawarcie ugody będzie wskazane, gdy skutki jej zawarcia będą korzystniejsze niż ewentualny wynik postępowania sądowego lub arbitrażowego. Oznacza to, że podmioty publiczne będą mogły ocenić, czy racjonalne jest zakończenie sporu ugodą, czy raczej wskazane jest wejście na drogę sądową.

- Podniesienie z 10 do 20 tys. zł wartości przedmiotu sporu dla spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym.

Rozwiązanie to będzie korzystne zwłaszcza dla małych i średnich firm oraz przyczyni się do odciążenia sądów powszechnych.

- Zmiany w grupowym dochodzeniu roszczeń.

Istnieją trudności w efektywnym wykorzystaniu tego instrumentu prawnego. Dlatego przede wszystkim zaproponowano rozwiązania skracające czas postępowania grupowego. Zrezygnowano z obowiązku rozstrzygania na rozprawie sądowej o dopuszczalności postępowania grupowego. Umożliwiono prowadzenie sprawy przez sąd pierwszej instancji w obszarze wspólnym dla wszystkich członków grupy, w czasie gdy rozpoznawane jest zażalenie dotyczące składu grupy.

Poszerzono także zakres stosowania postępowania grupowego. Oznacza to, że będzie można dochodzić roszczeń w postępowaniu grupowym, które wynikają z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy albo bezpodstawnego wzbogacenia się, w szczególności roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia. Dochodzenie roszczeń w postępowaniu grupowym będzie także dotyczyć – w ograniczonym zakresie – naruszenia dóbr osobistych, wynikających z uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Zwiększą się też możliwości wykorzystywania postępowania grupowego w sprawach o zapłatę, w tym również przez przedsiębiorców.

- Zmiany w postępowaniu zabezpieczającym i egzekucyjnym.

Postępowanie zabezpieczające ma charakter postępowania pomocniczego w stosunku do postępowań: rozpoznawczego i egzekucyjnego. Jest szczególnie ważne, bo zapewnia wykonanie merytorycznego orzeczenia w danej sprawie.

Przede wszystkim wzmocniono ochronę wierzyciela przez wydłużenie z 1 do 2 miesięcy okresu, po którym następuje upadek zabezpieczenia w razie wygrania sprawy przez powoda. Wprowadzono rygor nieważności czynności zbycia nieruchomości lub spółdzielczego prawa do lokalu, wbrew sądowemu zakazowi ustanowionemu jako zabezpieczenie roszczenia.

Ponadto, w ramach egzekucji komorniczej wierzyciel będzie mógł żądać od dłużnika ujawnienia informacji o czynnościach dokonanych w ciągu 5 ostatnich lat, w wyniku których wyzbył się on majątku, co uniemożliwiło wierzycielowi otrzymanie zapłaty.

Nowe regulacje mają wejść w życie 1 czerwca 2017 r., z wyjątkiem przepisów odnoszących się do utworzenia Rejestru Należności Publicznoprawnych (1 stycznia 2018 r.) oraz zmian dotyczących funkcjonowania biur informacji gospodarczych (1 czerwca 2018 r.).

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.

Projekt jest elementem pakietu ułatwień dla przedsiębiorców „100 zmian dla firm”, który stanowi pierwszy etap realizacji „Planu na rzecz odpowiedzialnego rozwoju”, przyjętego przez rząd 16 lutego 2016 r. Jest to odpowiedź na nadmierny formalizm i przewlekłość procedur administracyjnych. Aż 78,1 proc. przedsiębiorców dostrzega problem przewlekłego postępowania administracyjnego (Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, ankieta z 2016).

W nowych przepisach szczególny nacisk położono na przyspieszenie procedur administracyjnych, ograniczenie nadmiernego formalizmu oraz upowszechnianie partnerskich relacji między administracją a obywatelami. W rezultacie wprowadzono kilka nowych zasad postępowania administracyjnego, takich jak: zasada przyjaznej interpretacji przepisów (in dubio pro libertate), reguła rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości faktycznych na korzyść strony, zasada pewności prawa, zasada bezstronności i równego traktowania oraz zasada proporcjonalności działań administracji.

Najważniejsze rozwiązania:

- Wprowadzono bardziej przejrzyste zasady zaskarżania bezczynności organów i przewlekłości postępowań za pomocą tzw. ponaglenia.

- Wprowadzono obowiązek informowania strony o niespełnieniu przez nią warunków pozwalających na uwzględnienie jej żądań, przed wydaniem decyzji odmownej, celem umożliwienia uzupełnienia braków przez stronę.

- Przewidziano możliwość dokonania uzgodnień przez różne organy w czasie wspólnego posiedzenia.

- Założono możliwość zawiadamiania o wydaniu decyzji administracyjnej przez obwieszczenie w przypadku, gdy w postępowaniu występuje więcej niż 20 stron.

- Nie będzie konieczności składania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy (dotyczy decyzji wydawanych przez ministrów lub samorządowe kolegia odwoławcze) – strona będzie mogła złożyć skargę do sądu administracyjnego bez konieczności skorzystania z wniosku.

- Nie będzie konieczne wzywanie do usunięcia naruszenia prawa w przypadku, gdy strona zamierza złożyć skargę do sądu administracyjnego, np. na uchwały organów jednostek samorządu terytorialnego. Skargę będzie można wnieść od razu do sądu administracyjnego.

- Zaproponowano szybką ścieżkę zaskarżania decyzji kasatoryjnej (przekazującej sprawę do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji) do wojewódzkiego sądu administracyjnego przez wniesienie sprzeciwu od takiej decyzji, co powinno przyczynić się do ograniczenia ilości decyzji kasatoryjnych.

- Przewidziano szersze wykorzystanie metod polubownego rozwiązywania sporów przez wprowadzenie instytucji mediacji. Mediacja będzie dobrowolna. Jej koszty będą ponoszone przez strony, a w przypadku, gdy uczestnikiem mediacji będzie organ administracji publicznej – przez ten organ. Mediacje będzie można prowadzić już na etapie postępowania administracyjnego (obecnie jest to możliwe tylko w postępowaniu przed sądem administracyjnym). Będzie można ją przeprowadzić w każdym przypadku, o ile charakter sprawy na to pozwoli.

- Wprowadzono instytucję milczącego załatwienia sprawy jako alternatywy dla zakończenia postępowania administracyjnego decyzją. Milczenie organu, po upływie ustawowego terminu na załatwienie sprawy, zostanie uznane za jej załatwienie w sposób zgodny z oczekiwaniem strony. W polskim prawie instytucja ta będzie miała dwie formy: aktywną (milcząca zgoda) – gdy organ w określonym terminie nie wniesie sprzeciwu oraz pasywną (milczące zakończenie postępowania) – gdy organ w określonym terminie nie wyda decyzji lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie.

- Wprowadzono szybszy tryb załatwiania spraw nieskomplikowanych (postępowanie uproszczone).

- Przyjęto, że administracyjne kary pieniężne będą adekwatne (proporcjonalne) do skali zaistniałych naruszeń prawa. Obecnie nakładanie takich kar bywa automatyczne, bez uwzględniania okoliczności danej sprawy, co powoduje odczucie, że administracja postępuje niesprawiedliwie. Nowe rozwiązania będą miały szczególne znaczenie dla przedsiębiorców, zwłaszcza małych i średnich, w przypadku których kary administracyjne wywierają istotny wpływ na ich funkcjonowanie. Do Kodeksu postępowania administracyjnego zostanie wprowadzony oddzielny dział, w którym określone będą ogólne zasady nakładania i wymierzania administracyjnych kar pieniężnych (utworzony zostanie katalog przesłanek badanych przy nakładaniu kary przez organ i umożliwiających odstąpienie od wykonania kary), a także udzielania ulg w ich wykonaniu (odroczenie terminu wykonania kary, umorzenie kary, itp.).

- Nowe regulacje mają obowiązywać od 1 czerwca 2017 r.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o rzecznikach patentowych, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.

Całkowite zniesienie stawek minimalnych pobieranych przez rzeczników patentowych za wykonywanie czynności określonych w umowach zawartych z klientami – jest podstawowym celem proponowanej nowelizacji ustawy. Stawki minimalne pozostaną wyłącznie na potrzeby ustalania i zasądzania kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości oraz Urzędem Patentowym orzekającym w postępowaniu spornym.

Zmiana jest konieczna, bo Komisja Europejska uznała, że polskie uregulowania (art. 13 ustawy) stanowią naruszenie dyrektywy usługowej, dotyczącej stawek minimalnych dla rzeczników patentowych. Zdaniem KE, polskie przepisy ograniczają swobodę przedsiębiorczości i transgranicznego świadczenia usług przez rzeczników patentowych. Dlatego zaproponowano całkowite zniesienie stawek minimalnych w umowach między klientem a rzecznikiem patentowym.

Dostosowanie polskiego prawa do regulacji unijnych sprawi, że rzecznicy patentowi będą mogli konkurować ze sobą ceną za usługę. Wpłynie to na obniżenie ceny usługi i zwiększenie dostępności do niej, przy zachowaniu dbałości o jej jakość. W praktyce będzie to znaczne udogodnienie dla przedsiębiorców, zwłaszcza małych i średnich, powinno też spowodować wzrost zainteresowania ochroną patentową.

Z sondy przeprowadzonej przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości wynika, że dla 72 proc. przedsiębiorców przeszkodą w ubieganiu się o ochronę patentową są koszty związane z procedurą patentową. Część polskich firm korzysta z usług rzeczników patentowych w krajach, w których ceny za usługę są niższe niż w Polsce, czyli np. w Słowacji i Litwie.

Znowelizowana ustawa ma wejść w życie po 30 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, przedłożony przez ministra zdrowia. Ustawa umożliwi uzyskanie tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia.

Tytuł specjalisty będzie można uzyskać po ukończeniu szkolenia specjalizacyjnego lub po uznaniu dotychczasowego dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu specjalizacji i zdaniu Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w danej dziedzinie (PESoz). Np. psycholog po ukończeniu szkolenia i zdaniu PESoz będzie mógł zostać specjalistą w dziedzinie psychologii klinicznej, logopeda – specjalistą w dziedzinie neurologopedii, a fizyk medyczny – specjalistą w dziedzinie fizyki medycznej.

Przygotowanie ustawy było niezbędne, bo 2 lipca 2016 r. przestało obowiązywać rozporządzenie ministra zdrowia z 30 września 2002 r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia. Regulacje zaproponowane w projekcie ustawy oparto na rozwiązaniach zawartych w tym rozporządzeniu. Ustawa nie dotyczy osób wykonujących zawody medyczne, dla których zasady uzyskiwania tytułu specjalisty określono w innych przepisach (np. lekarzy i pielęgniarek).

W projekcie ustawy określono zasady ustalania programu szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, zasady uzyskiwania akredytacji do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie ochrony zdrowia. Przedstawiono także zasady sprawowania nadzoru nad realizacją szkolenia specjalizacyjnego, w tym przeprowadzania jego kontroli, a także warunki i tryb uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinie ochrony zdrowia, w tym odbywania szkolenia specjalizacyjnego oraz organizacji i przeprowadzania Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w danej dziedzinie.

Szkolenie specjalizacyjne – jak dotychczas – będzie odbywać się na podstawie programów szkolenia specjalizacyjnego, opracowywanych przez zespół ekspertów, powoływany przez dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (CMKP) i zatwierdzanych przez ministra zdrowia. Szkolenie specjalizacyjne w ramach kształcenia podyplomowego będą mogły prowadzić jednostki szkolące, które uzyskały akredytację i zostały wpisane na listę jednostek mających akredytację, prowadzoną przez dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

W projekcie określono także procedurę uzyskiwania akredytacji przez jednostki szkolące. Podmiot ubiegający się o uzyskanie akredytacji będzie składał do dyrektora CMKP – za pomocą Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych (SMK) – wniosek o udzielenie akredytacji w postaci elektronicznej, podpisany kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP.

Zgodnie z projektem ustawy, w celu zakwalifikowania wskazanych osób do odbycia szkolenia specjalizacyjnego przeprowadzane będzie przez wojewodę postępowanie kwalifikacyjne (od 16 grudnia do 15 stycznia oraz od 1 czerwca do 30 czerwca każdego roku), które obejmie ocenę spełnienia warunków wymienionych w ustawie. Jeśli okaże się, że liczba osób spełniających te warunki jest większa niż liczba miejsc szkoleniowych, to zostanie przeprowadzone postępowanie konkursowe. Dotychczas postępowanie kwalifikacyjne było prowadzone w jednostkach szkolących z udziałem wojewody i konsultantów wojewódzkich z określonych dziedzin.

Nowym rozwiązaniem jest uregulowanie zasad kontroli realizacji szkolenia specjalizacyjnego prowadzonego przez jednostkę szkolącą. Będzie ona prowadzona przez zespół kontrolny, powołany przez dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

Określono także zakres czynności kontrolnych oraz uprawnienia kontrolerów, a także dokumentację sporządzaną w wyniku kontroli i związane z tym procedury. Wskazano konsekwencje dla jednostki szkolącej: w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości podczas kontroli oraz niewykonania zaleceń pokontrolnych w wyznaczonym terminie – jednostka szkoląca straci akredytację do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego i zostanie skreślona z listy jednostek posiadających akredytację. Rozwiązania te przyczynią się do podniesienia jakości szkolenia specjalizacyjnego.

W projekcie ustawy szczegółowo określono zasady przystępowania i składania Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w danej dziedzinie (PESoz). Zaproponowano zmianę dopuszczania do tego egzaminu.

Na podstawie dotychczasowych przepisów do egzaminu mogła zostać dopuszczona osoba, która odbyła specjalizację i złożyła do ośrodka wojewódzkiego kartę specjalizacji wraz z podaniem o dopuszczenie do egzaminu. Ośrodek wojewódzki po stwierdzeniu, że dokumenty spełniały warunki formalne, przekazywał je do Centrum Egzaminów Medycznych. Przepisy nie określały jednak, w jakim trybie można uzupełnić brakujące elementy programu szkolenia. Nowe rozwiązania pozwolą uniknąć dotychczasowych problemów i uproszczą procedury dotyczące dopuszczania do egzaminu.

Podmiotem właściwym do weryfikacji odbycia szkolenia specjalizacyjnego będzie wojewoda. Będzie on występował do konsultanta krajowego w danej dziedzinie ochrony zdrowia (albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie ochrony zdrowia nie ma powołanego konsultanta krajowego) i zwracał się o ocenę zgodności odbytego przez daną osobę szkolenia specjalizacyjnego z programem szkolenia specjalizacyjnego. W przypadku stwierdzenia niezrealizowania programu szkolenia specjalizacyjnego, konsultant krajowy w danej dziedzinie ochrony zdrowia (albo w dziedzinie pokrewnej) będzie wskazywał brakujący zakres tego programu. Wówczas wojewoda skieruje taką osobę do odpowiedniej jednostki szkolącej w celu zrealizowania brakujących elementów programu i określi termin ich wykonania. Osoba, która ukończyła szkolenie specjalizacyjne, zgodnie z jego programem – co zostanie potwierdzone przez wojewodę – będzie mogła zgłosić się do PESoz. Państwowy Egzamin Specjalizacyjny dla każdej dziedziny ochrony zdrowia organizuje Centrum Egzaminów Medycznych (CEM). PESoz jest przeprowadzany przez Państwową Komisję Egzaminacyjną (PKE).

Projekt ustawy zakłada także szerokie wykorzystanie systemów elektronicznych w procesie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia.

Przede wszystkim przewidziano uruchomienie Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych (SMK). Przyspieszy on proces szkolenia specjalizacyjnego oraz zapewni przejrzystość stosowanych procedur w kształceniu kadr medycznych w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia. Umożliwi też zastąpienie papierowego obiegu dokumentów elektronicznym.

W ramach informatyzacji systemu szkolenia specjalizacyjnego przewidziano m.in. wprowadzenie elektronicznych kart specjalizacji dokumentujących przebieg szkolenia, które zastąpią dotychczasowe karty specjalizacji wydawane w formie papierowej. Ponadto – za pośrednictwem Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych – będzie można złożyć wnioski: o udzielenie akredytacji na prowadzenie szkolenia specjalizacyjnego, o odbycie szkolenia specjalizacyjnego w wybranej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, a także o przystąpienie do PESoz.

Projekt ustawy stwarza także możliwość przystąpienia do Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego przez osobę, która nie zdążyła złożyć go w terminie. Oznacza to zniesienie dotychczasowych ograniczeń czasowych na składanie egzaminu.

Ustawa ma wejść w życie 1 marca 2017 r.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, przedłożony przez ministra obrony narodowej.

Weterani będą mieli prawo do otrzymania i noszenia ubioru mundurowego wraz z oznakami stopni wojskowych, co będzie wyrazem uznania dla ich niezłomnej postawy i zasług w walce o niepodległość Polski. W ten sposób nasze państwo uhonoruje członków Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej, tj. m.in. Żołnierzy Wyklętych, Powstańców Warszawskich, żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Członek Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej będzie miał prawo do jednorazowego, bezpłatnego otrzymania ubioru mundurowego na własność oraz jego noszenia w określonych sytuacjach wraz z oznakami stopni wojskowych.

Ubiór mundurowy będzie wydawany na wniosek członka korpusu, złożony do wojskowego komendanta uzupełnień. Ubiór mundurowy ma wydawać dowódca jednostki budżetowej od spraw zaopatrywania w dziale mundurowym, do którego komendant uzupełnień prześle wniosek. Dowódca jednostki budżetowej będzie niezwłocznie zawiadamiał wnioskodawcę – członka korpusu o miejscu i terminie wydania ubioru mundurowego.

Minister obrony narodowej określi w rozporządzeniu elementy ubioru mundurowego, okoliczności i sposób jego noszenia wraz z oznakami stopni wojskowych oraz jego wzór. Uwzględni przy tym konieczność zapewnienia praktyczności i estetyki ubioru mundurowego, a także płci członka korpusu oraz konieczność odróżnienia tego ubioru od umundurowania używanego przez Siły Zbrojne RP.

Rozszerzono też katalog podmiotów informowanych przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o pozbawieniu danej osoby uprawnień kombatanckich o organ właściwy do wydawania ubioru mundurowego. W efekcie po zmianach, szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych będzie niezwłocznie powiadamiał o pozbawieniu uprawnień kombatanckich: właściwy organ emerytalny lub rentowy, właściwą jednostkę wypłacającą uposażenie w stanie spoczynku lub uposażenie rodzinne albo organ właściwy do wydawania ubioru mundurowego.

Wydatki na pokrycie kosztów związanych z wydawaniem ubiorów mundurowych będą ponoszone z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra obrony narodowej.

Znowelizowana ustawa ma wejść w życie po 14 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

# # #

Rada Ministrów przyjęła Koncepcję Programową udziału Polski w Astana EXPO 2017, przedłożoną przez ministra rozwoju i finansów.

Wystawa EXPO to najważniejsza i najbardziej prestiżowa impreza promocyjna na świecie i wyjątkowa okazja do wykreowania pozytywnego wizerunku państw w niej uczestniczących.

Kolejna międzynarodowa wystawa EXPO będzie organizowana w stolicy Kazachstanu Astanie pod hasłem „Energia przyszłości”. Będzie trwała od 10 czerwca do 10 września 2017 r. Organizatorzy EXPO 2017 spodziewają się ok. 2 mln zwiedzających, którzy złożą 5 mln wizyt na wystawie.

Polska zaprezentuje się w Astanie jako nowoczesny kraj o silnym potencjale pracowitych i wykształconych ludzi, którzy szanują swoją tradycję i historię. Zarówno na płaszczyźnie gospodarczej, jak i wizerunkowej Polska zostanie przedstawiona jako ważny partner w światowej dyskusji na temat zapewnienia globalnego bezpieczeństwa energetycznego i ochrony środowiska, a także jako gospodarczy i polityczny lider regionu Europy Środkowo-Wschodniej. Hasłem polskiej obecności na EXPO 2017 będzie: „Poland: Creative people, smart energy”.

Dzięki wystawie nasz kraj będzie chciał wzmocnić swoje kontakty gospodarcze z Kazachstanem oraz całym rejonem Azji Centralnej. Chodzi m.in. o wspieranie polskich przedsiębiorców w poszukiwaniu nowych rynków zbytu oraz budowanie trwałych relacji handlowych. Dotyczy to także współpracy naukowej, w szczególności w takich obszarach, jak czyste technologie węglowe, nowoczesne technologie wydobywcze, innowacyjne maszyny i urządzenia górnicze czy rewitalizacja terenów poprzemysłowych. Wystawa będzie również okazją do promocji kandydatury Polski do organizacji EXPO w 2022 r. w Łodzi, która poświęcona będzie rewitalizacji obszarów miejskich.

Nadchodzące EXPO jest szczególnie ważne, ponieważ po raz pierwszy odbywa się w Azji Centralnej, w Kazachstanie – kraju, z którym Polska powiązana jest wspólną historią, liczną diasporą mieszkających tam Polaków oraz rozwijającą się wymianą handlową. Kazachstan z kolei postrzega organizację EXPO jako szansę na poprawę infrastruktury, ożywienie stosunków gospodarczych, przyciągnięcie inwestycji zagranicznych, wzrost ruchu turystycznego czy budowę i umocnienie wizerunku kraju.

Za udział Polski w EXPO 2017 odpowiada Komisarz Generalny Sekcji Polskiej przy współpracy z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości, pod nadzorem Ministerstwa Rozwoju.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi odpowiedzialność za jego treść – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe.(PAP)

kom/ nmk/