MAC ws. WCAG 2.0 (komunikat)

- MAC informuje:

Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji przypomina, że do 30 maja 2015 r. serwisy administracji publicznej powinny być dostosowane do potrzeb niepełnosprawnych obywateli zgodnie z międzynarodowym standardem WCAG 2.0. Jak wynika z Raportu Dostępności 2015 obecnie 12,8 proc. stron www instytucji publicznych spełnia minimalne wymagania dostępności. To zdecydowana poprawa w porównaniu z 2013 rokiem, kiedy było to 1,7 proc.

Stan dostępności publicznych serwisów jest regularnie badany m.in. przez Fundację Widzialni. Efekty takiego monitoringu można poznać m.in. we wspomnianym Raporcie Dostępności 2015. W tegorocznej edycji badania serwis MAC znalazł się w czołówce najbardziej dostępnych serwisów administracji publicznej.

MAC podejmuje działania mające na celu promowanie dostępności stron internetowych.

W ramach konkursów organizowanych przez MAC dofinansowano realizację projektów.:

Polska Akademia Dostępności Fundacji Widzialni – serwis udostępniający ok. 180 wzorów stron wraz z CMS oraz platformę e-learningową, postaw na dostępność Fundacji Szansa dla Niewidomych – serwis udostępniający m.in. samouczek dla webmasterów i redaktorów treści cyfrowych, czy quiz nt. wiedzy z zakresu stosowania WCAG 2.0

A3web.org Stowarzyszenia Twoje Nowe Możliwości - serwis wspomagający ocenę dostępności serwisu internetowego.

Więcej informacji na temat dostępność zebraliśmy w jednym miejscu na naszej stronie. Już teraz zachęcamy wszystkich do korzystania z zebranych tam materiałów. Z czasem będziemy je uzupełniać o nowe fakty i narzędzia. Mamy nadzieję, że okażą się one pomocne w zrozumieniu takich zagadnień jak dostępność oraz dostosowywanie i prowadzenie dostępnych serwisów internetowych.

Warto pamiętać, że nawet jeśli ktoś nie jest informatykiem, może samodzielnie sprawdzić dostępność serwisu na poziomie treściowym i funkcjonalnym:

Serwis wymaga przebudowy, jeśli na przykład:

- z serwisu nie daje się korzystać tylko za pomocą klawiatury (czyli bez użycia myszki) – jest to poważne utrudnienie dla osób z niepełnosprawnością ruchową – stałą ale także czasową (kontuzja ręki).

- dokumenty publikowane są w formie obrazków (fotografii) – w treści takiego skanu nie da się zaznaczyć liter i wyrazów, zatem nie odczyta go czytnik, z którego korzystają osoby niewidome. Ten problem najczęściej dotyczy plików PDF.

- zdjęcia i grafiki nie są uzupełniane o tzw. opisy alternatywne - oznacza to, że osoba, która nie widzi albo widzi słabo, nie dowie się, co jest na ilustracji.

- filmy w serwisie nie mają napisów - nie skorzysta z nich osoba niesłysząca (albo taka, która nie może włączyć głośnika).

- treści na stronie nie mają jasnej struktury (śródtytuły zaznaczane są np. tylko wielkością czcionki albo kolorem – a nie odpowiednim stylem, który poza wyglądem niesie też treść logiczną) – w ten sposób ktoś, kto nie widzi, będzie musiał czytać wszystko, jak leci – bo nie będzie mógł ustalić, w jaki sposób tekst został podzielony.

- kolorystyka strony powstała bez uwzględnienia potrzeb osób niedowidzących i mających kłopot z kolorami (wad wzroku jest wiele, ale przy dobrze dobranych kolorach każdy może tak sobie zmienić ustawienia swojego komputera, by móc korzystać z serwisu).

- nie ma możliwości powiększania tekstu.

- serwis używa sformułowań typu „kliknij wyżej/niżej”, ważne treści wyróżniane są kolorem, a na jednej stronie jest więcej niż jeden napis „więcej” (bez wyjaśnienia, o jakie „więcej” chodzi). Coś takiego jest całkowicie niezrozumiałe dla osoby, która nie widzi – a przecież łatwo to naprawić.

- w końcu – serwis może być niedostępny, jeśli autorzy treści nie zwracają uwagi na język – na to, czy jest zrozumiały dla niespecjalistów.

- język urzędowy jest oczywiście dopuszczalny w dokumentach. W przypadku komunikatów trzeba jednak pamiętać, że wiele osób - słabiej wykształconych a także starszych - nie rozumie trudnych słów i złożonych zwrotów.

- zwracanie uwagi na to, by język był w miarę możliwości prosty, pomaga też administracji przyswajać inne aspekty dostępności – i usprawnia wdrażanie zasad Krajowych Ram Interoperacyjności.

Wymóg dostosowania stron do standardów dostępności wprowadza rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Krajowych Ram Interoperacyjności, minimalnych wymagań dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w postaci elektronicznej oraz minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych z 12 kwietnia 2012 r. Dotyczy ono serwisów publicznych w rozumieniu ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Standard WCAG 2.0 określa stopień, w jakim strona internetowa jest dostępna dla osób z grup zagrożonych wykluczeniem cyfrowym np. osób niepełnosprawnych lub seniorów. Istotą rozporządzenia jest zniesienie barier w korzystaniu z informacji.

Warto pamiętać, że serwis przygotowany w standardzie WCAG 2.0 jest serwisem dostępnym, a dzięki temu lepszym – wygodniejszym w użyciu, lepiej wyszukiwanym, przyjaźniejszym także dla cudzoziemców lub osób starszych.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)

kom/ kfk/