CIR: obradowała Rada Ministrów (komunikat)

- CIR informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął:

założenia do projektu budżetu państwa na rok 2016;

- propozycję wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2016 r.;

- propozycje średniorocznych wskaźników wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok 2016 oraz informację o prognozowanych wielkościach makroekonomicznych stanowiących podstawę do opracowania projektu ustawy budżetowej na rok 2016.

Rada Ministrów przyjęła:

- projekt ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego;

- projekt ustawy o nadzorze makroostrożnościowym nad rynkiem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym;

- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo bankowe, ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw;

- projekt ustawy o zmianie ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych oraz niektórych innych ustaw;

- projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz niektórych innych ustaw;

- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw;

- projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego, ustawy Prawo o notariacie oraz niektórych innych ustaw;

- projekt ustawy Prawo o zgromadzeniach;

- projekt ustawy o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz niektórych innych ustaw.

Rada Ministrów zajęła stanowisko:

- wobec komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i ustawy Prawo budowlane (druk nr 2964);

- wobec poselskiego projektu ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 3109).

* * *

Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu budżetu państwa na rok 2016, przedłożone przez ministra finansów.

Na potrzeby projektu budżetu państwa na 2016 r. przyjęto następujące wskaźniki makroekonomiczne:

PKB w ujęciu realnym: wzrost o 3,8 proc.;

PKB w cenach bieżących: 1888,3 mld zł;

średnioroczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych: 1,7 proc.;

przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej: 4055 zł;

nominalny wzrost przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej: 3,6 proc.;

realny wzrost przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej: 1,9 proc.;

nominalny wzrost przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw: 3,8 proc.;

przeciętne zatrudnienie w gospodarce narodowej: wzrost o 0,8 proc.;

stopa bezrobocia rejestrowanego na koniec roku: 9,8 proc.

W 2016 r. przewidziano także dodatkowe środki na wynagrodzenia dla pracowników, które zasadniczo od 2010 r. były „zamrożone”. Dla budżetu państwa oznacza to dodatkowe koszty w wysokości ok. 2 mld zł.

Propozycje te zostaną przedstawione Komisji Trójstronnej do spraw Społeczno-Gospodarczych do 15 czerwca br.

* * *

Rada Ministrów przyjęła propozycję wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2016 r., przedłożoną przez ministra pracy i polityki społecznej.

Rząd proponuje, aby minimalne wynagrodzenie za pracę w 2016 r. wynosiło 1 850 zł. Oznacza to wzrost o 5,7 proc. w stosunku do 2015 r. (obecnie pensja minimalna to 1 750 zł). Kwota ta stanowiłaby 45,6 proc. prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na 2016 r.

Taką propozycję rząd przedstawi Komisji Trójstronnej do spraw Społeczno-Gospodarczych do 15 czerwca br.

* * *

Rada Ministrów przyjęła propozycję średniorocznych wskaźników wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok 2016 oraz informację o prognozowanych wielkościach makroekonomicznych stanowiących podstawę do opracowania projektu ustawy budżetowej na rok 2016, przedłożoną przez ministra finansów.

Rząd do 15 czerwca br. przedstawi propozycje średniorocznych wskaźników wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok 2016 Komisji Trójstronnej do spraw Społeczno-Gospodarczych i ogólnokrajowym organizacjom związków zawodowych, zrzeszających pracowników państwowej sfery budżetowej.

W dokumencie określono średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej – 100,0 proc. (w ujęciu nominalnym). Oznacza to, że wynagrodzenia w przyszłym roku nie będą waloryzowane automatycznie jednym wskaźnikiem. Jednocześnie w 2016 r. przewidziano przeznaczenie dodatkowych środków na wynagrodzenia dla pracowników, które zasadniczo od 2010 r. były „zamrożone”. Dla budżetu państwa oznacza to dodatkowe koszty w wysokości ok. 2 mld zł.

Wraz z tą propozycją przedstawiono prognozowane wskaźniki makroekonomiczne na 2016 rok:

dynamika realna produktu krajowego brutto – 3,8 proc.;

średnioroczna dynamika cen towarów i usług konsumpcyjnych – 1,7 proc.;

dynamika nominalna przeciętnego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej – 3,6 proc.;

dynamika nominalnego przeciętnego wynagrodzenia brutto w sektorze przedsiębiorstw – 3,8 proc.;

przeciętne zatrudnienie w gospodarce narodowej – 9.746 tys. etatów;

stopa bezrobocia rejestrowanego na koniec roku – 9,8 proc..

Zawarto także informację o wynagrodzeniach pozostałych pracowników państwowej sfery budżetowej nieobjętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń w 2015 r.

Jednocześnie zachowuje się aktualnie istniejące systemy indeksacji dla sędziów, prokuratorów oraz asesorów prokuratorskich.

Wynagrodzenia dla sędziów i prokuratorów w danym roku ustalone są bowiem w relacji do przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszanego

w „Monitorze Polskim” przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Natomiast wysokość wynagrodzenia zasadniczego dla asesorów prokuratorskich ustalana jest w relacji do wynagrodzenia zasadniczego prokuratora prokuratury rejonowej powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego, przedłożony przez ministra pracy i polityki społecznej.

Rada Dialogu Społecznego będzie nowym forum trójstronnej współpracy przedstawicieli pracowników, pracodawców i rządu.

Działania Rady powinny zapewnić warunki sprzyjające prowadzeniu dialogu społecznego. Ma temu służyć zmieniona formuła prawna, lepiej dostosowana do współczesnych warunków i spełniająca oczekiwania wszystkich partnerów społecznych. Konieczność powstania nowego forum współpracy sygnalizowane było zarówno przez partnerów społecznych, związki zawodowe i organizacje pracodawców, jak i stronę rządową.

Rada Dialogu ma realizować zasadę partycypacji i solidarności społecznej w zakresie zatrudnienia, poprawiać jakość i skuteczność wdrażania polityk i strategii społeczno-gospodarczych oraz budować wokół nich sprzyjające warunki do współpracy trzech partnerów – pracowników, pracodawców i rządu.

W pracach Rady będą mogli uczestniczyć (z głosem doradczym) przedstawiciele prezydenta, prezesa NBP oraz prezesa GUS. Do udziału w pracach Rady (z głosem doradczym) mogą być dopraszani przedstawiciele związków zawodowych i organizacji pracodawców, które nie spełniają kryteriów reprezentatywności oraz przedstawiciele organizacji społecznych i zawodowych. Powstaną także Wojewódzkie Rady Dialogu Społecznego (WRDS).

Zgodnie z projektem ustawy, do zadań Rady należeć będzie:

Wyrażanie opinii i zajmowanie stanowisk.

Podobnie jak obecnie, każda ze stron będzie mogła wnieść pod obrady Rady sprawy o dużym znaczeniu społecznym i gospodarczym, jeżeli uzna, że ich rozwiązanie jest istotne dla zachowania pokoju społecznego, rozwoju społeczno-gospodarczego i wzrostu dobrobytu, zwiększenia konkurencyjności polskiej gospodarki oraz spójności społecznej. Każda ze stron Rady (także w porozumieniu z inną stroną) będzie mogła zająć stanowisko w dowolnej sprawie dotyczącej polityki społecznej lub gospodarczej oraz wezwać inną stronę Rady do zajęcia stanowiska w sprawie, którą uzna znaczącą społecznie lub gospodarczo.

Opiniowanie przez stronę pracowników i stronę pracodawców Rady projektów założeń do projektów ustaw oraz projektów aktów prawnych wniesionych przez Radę Ministrów.

Termin na wyrażenie opinii to 30 dni od dnia przekazania projektu. Ze względu na ważny interes społeczny – termin ten może być skrócony do 21 dni. Nieprzedstawienie opinii w ww. terminie będzie oznaczać rezygnację z prawa jej wyrażenia. W przypadku, gdy Rada Ministrów nie uwzględni opinii lub dokona istotnych zmian w stosunku do opiniowanego projektu – będzie zobowiązana do przedstawienia swojego stanowiska w uzasadnieniu do projektu przedkładanego Sejmowi i powinna o tym poinformować Radę.

Inicjowanie procesu legislacyjnego na zasadach określonych w ustawie.

Strona pracodawców i pracowników będą mogły przedstawiać (wspólnie uzgodnione) projekty legislacyjne (wraz z uzasadnieniem i oceną skutków regulacji).

Ważnym rozwiązaniem jest możliwość skierowania wniosku o przeprowadzenie wysłuchania publicznego do podmiotu odpowiedzialnego za opracowanie aktu normatywnego dotyczącego spraw pozostających w gestii Rady. Uprawnienie do wnioskowania o wysłuchanie ma charakter fakultatywny. To samo dotyczy występowania z wspólnym zapytaniem do właściwego ministra.

Przedstawiciele strony pracowników i pracodawców otrzymali również możliwość podjęcia uchwały o wystąpieniu przez przewodniczącego Rady do Sądu Najwyższego o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego w przypadku zaistnienia rozbieżności w wykładni prawa.

Wykonywanie innych zadań.

Zachowano możliwość zawierania ponadzakładowych układów zbiorowych pracy albo porozumień określających wzajemne zobowiązania stron (tak jak to określały przepisy dotyczące Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych).

Każdego roku Rada powinna określić swój program działania z uwzględnieniem sytuacji społecznej i gospodarczej kraju oraz wskazaniem zagadnień priorytetowych dla rozwoju i trwałości dialogu społecznego. Program powinien zostać przekazany Radzie Ministrów do 20 lutego każdego roku.

W projekcie ustawy zamieszczono przepisy określające tryb i formę podejmowania ustaleń przez Radę Dialogu Społecznego, określono także mechanizmy przekazywania spraw tworzonym w ramach Rady zespołom problemowym, stałym albo doraźnym.

Przyjęto, że w składzie Rady strony pracowników i pracodawców będą reprezentowane przez taką samą liczbę przedstawicieli. Liczbę przedstawicieli strony rządowej będzie ustalał prezes Rady Ministrów. Członków Rady będzie powoływał

i odwoływał Prezydent RP na wniosek każdej organizacji pracowników

Funkcja przewodniczącego będzie pełniona rotacyjnie – naprzemiennie przez przedstawiciela każdej z trzech stron. Kadencja przewodniczącego Rady Dialogu Społecznego będzie trwała rok. Posiedzenia Rady będą jawne.

Rada Dialogu Społecznego zastąpi funkcjonującą od 2001 r. Trójstronną Komisję ds. Społeczno-Gospodarczych.

Projekt zakłada powołanie również Wojewódzkich Rad Dialogu Społecznego (WRDS), które, podobnie jak w obecnie, będą realizować dialog czterech stron: pracowników, pracodawców, rządu (jego reprezentantem jest wojewoda) oraz strony samorządowej, którą reprezentuje marszałek województwa.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym, przedłożony przez ministra finansów.

Zasadniczym celem projektu ustawy jest:

1) implementacja Zalecenia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego z 22 grudnia 2011 r. w sprawie mandatu makroostrożnościowego organów krajowych,

2) dokonanie częściowego wdrożenia dyrektywy nr 2013/36/UE z 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zwanej dalej „dyrektywą CRD IV” (ustawa również służy stosowaniu unijnego rozporządzenia nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zwanego dalej „rozporządzeniem CRR”).

Istotą rozwiązań ujętych w projekcie jest:

- ustanowienie Komitetu Stabilności Finansowej organem odpowiedzialnym za nadzór makroostrożnościowy w odniesieniu do systemu finansowego oraz odpowiedzialnym za zarządzanie kryzysowe w systemie finansowym, a tym samym uchylenie obowiązującej obecnie ustawy z 7 listopada 2008 r. o Komitecie Stabilności Finansowej;

- wprowadzenie na gruncie prawa polskiego formalnych ram polityki makroostrożnościwej, której celem jest w szczególności wzmacnianie odporności systemu finansowego na wypadek materializacji ryzyka systemowego, w tym wspieranie długookresowego, zrównoważonego wzrostu gospodarczego kraju poprzez stosowanie instrumentów makroostrożnościowych. Nadzór makroostrożnościowy zajmuje się systemem finansowym jako całością, bezpośrednio nie ingeruje w sytuację finansową poszczególnych instytucji wchodzących w skład systemu;

- transpozycja dyrektywy CRD IV w zakresie buforów kapitałowych do polskiego porządku prawnego, tj. ustanowienie dodatkowych wymogów kapitałowych dla instytucji kredytowych lub firm inwestycyjnych, tzw. buforów kapitałowych (bufora zabezpieczającego, bufora antycyklicznego, bufora ryzyka systemowego, bufora instytucji o znaczeniu systemowym);

- dostosowanie prawa krajowego do przepisów rozporządzenia CRR;

- implementacja Zalecenia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego z 22 grudnia 2011 r. w sprawie mandatu makroostrożnościowego organów krajowych.

Projektowane przepisy mają na celu identyfikację, ocenę oraz monitorowanie ryzyka systemowego, a także podejmowanie odpowiednich działań w celu ograniczenia tego ryzyka. Poprzez ryzyko systemowe rozumie się ryzyko zakłócenia w funkcjonowaniu krajowego systemu finansowego, które, w razie jego urzeczywistnienia, zaburza działanie systemu finansowego i gospodarki narodowej, jako całości.

Identyfikacja i działanie w celu ograniczenia ryzyka systemowego będzie miało wpływ na stabilność krajowego systemu finansowego, będącego kluczowym elementem całej gospodarki.

Stabilność systemu finansowego zapewni stabilność źródeł finansowania dla przedsiębiorstw, zapewniając tym samym odpowiednie warunki dla ich funkcjonowania

i rozwoju.

Działania podejmowane w związku z realizacją ustawowych zadań Komitetu Stabilności Finansowej, mające za cel ograniczanie ryzyka systemowego, powinny przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności polskiej gospodarki, a także poprawy jej postrzegania przez inwestorów.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo bankowe, ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra finansów.

Celem proponowanych regulacji jest częściowe wdrożenie do polskiego prawa dyrektywy 2013/36/UE w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi (dyrektywa CRD IV). Dyrektywę CRD IV tworzą przepisy określające wymogi dla banków i firm inwestycyjnych, których spełnienie stanowi warunek rozpoczęcia przez te podmioty działalności, jak również przepisy regulujące sprawowanie nadzoru ostrożnościowego nad bankami i firmami inwestycyjnymi. Rozporządzenie CRR zawiera z kolei, skierowane do banków i firm inwestycyjnych, przepisy regulujące wymogi ostrożnościowe przede wszystkim w zakresie funduszy własnych, płynności i sprawozdawczości.

Istotą rozwiązań ujętych w projekcie jest:

- transpozycja dyrektywy CRD IV do polskiego porządku prawnego,

- dostosowanie prawa krajowego do przepisów rozporządzenia CRR,

- zastąpienie zawartych w ustawie Prawo bankowe delegacji do wydawania uchwał przez Komisję Nadzoru Finansowego upoważnieniami dla ministra właściwego do spraw instytucji finansowych do wydawania rozporządzeń, zmierzające do wyeliminowania wątpliwości dotyczących konstytucyjności dotychczasowego modelu regulacji sektora bankowego,

- wzmocnienie potencjału Banku Gospodarstwa Krajowego jako banku państwowego wspierającego rozwój gospodarczy.

Projektowane rozwiązania - w ujęciu długoterminowym - zapewnią pozytywne skutki dla sektora finansowego poprzez wzmocnienie bazy kapitałowej oraz lepsze zabezpieczenie przed ryzykiem płynności, dzięki czemu zostanie ograniczone ryzyko angażowania funduszy publicznych w ratowanie podmiotów zagrożonych upadłością w przyszłości.

Silna i stabilna instytucja będzie w stanie realnie absorbować straty powstałe w toku prowadzonej działalności, a poprawnie skonstruowana polityka wynagrodzeń, dostosowana do profilu ryzyka instytucji, ma wspierać zwiększanie wartości instytucji i dbanie o długoterminowe interesy instytucji oraz jej udziałowców.

Nowe przepisy będą pozytywnie oddziaływać na sektor przedsiębiorstw i gospodarstw domowych, które deponują swoje oszczędności i uzyskują finansowanie od banków i firm inwestycyjnych. Zapewnią lepszą ochronę klientów (mniejsze zagrożenie upadłością instytucji) oraz umożliwią utrzymanie poziomu finansowania w okresie dekoniunktury.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra finansów.

Celem projektu jest rozwój rynku listów zastawnych emitowanych przez banki hipoteczne, będących długoterminowymi dłużnymi papierami wartościowymi, które charakteryzują się wysokim poziomem bezpieczeństwa i niskim ryzykiem inwestycyjnym.

Najważniejsze zmiany wprowadzone do projektu nowelizacji ustawy:

- Umożliwienie wykorzystywania przez banki na szerszą skalę refinansowania działalności kredytowej poprzez emisje listów zastawnych. Służyć temu ma zapewnienie mechanizmów zwiększających bezpieczeństwo listów zastawnych, transparentność procesu upadłościowego emitentów oraz atrakcyjność listu zastawnego dla potencjalnych inwestorów;

- Zwiększenie ustawowej ochrony praw wierzycieli (nabywców) z listów zastawnych, poprzez wprowadzenie szczegółowych zasad regulujących proces zaspokajania wierzycieli i określenie przebiegu procesu upadłości banku hipotecznego;

- Wprowadzenie rozwiązań mających na celu podwyższenie bezpieczeństwa w działalności banków hipotecznych.

Banki hipoteczne zostaną zobowiązane do utrzymywania wymogu nadzabezpieczenia listów zastawnych w wysokości co najmniej 10 proc. wartości emisji oraz bufora płynności na zabezpieczenie obsługi odsetek od listów zastawnych w okresie kolejnych 6 miesięcy.

Podwyższenie limitu umożliwiającego refinansowanie, ze środków uzyskanych z emisji listów zastawnych, kredytów udzielanych na cele mieszkaniowe, z dotychczasowego poziomu 60 proc. do poziomu 80 proc. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości.

Zrównanie w sferze prawno-podatkowej, w zakresie dotyczącym tworzenia przez bank obowiązkowych rezerw celowych, pozycji kredytów nabytych przez bank hipoteczny w stosunku do kredytów udzielonych przez taki bank, co umożliwi nabywanie przez banki hipoteczne portfeli wierzytelności od banków uniwersalnych.

Zwiększenie możliwości inwestowania w listy zastawne przez otwarte fundusze emerytalne i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.

Proponowane zmiany zwiększą poziom bezpieczeństwa wierzycieli z listów zastawnych, a więc obniżą koszty kredytów przez tańsze finansowanie działalności kredytowej dla banków przy jednoczesnym zniesieniu aktualnych barier związanych z atrakcyjnością listu zastawnego dla jego inwestorów.

Wprowadzenie rozwiązań mających na celu rozwój długoterminowych papierów wartościowych, jakimi są listy zastawne, zmniejszy praktykę finansowania wieloletnich kredytów przez krótkoterminowe depozyty umacniając bezpieczeństwo sektora bankowego. Jednocześnie wdrożenie zakładanych rozwiązań umożliwi bankom wypełnienie norm regulacyjnych, obligujących banki do ograniczenia ryzyka wynikającego z finansowania długoterminowych aktywów krótkoterminowymi pasywami (uchwalony na poziomie unijnym 26 czerwca 2013 r., tzw. pakiet CRD IV).

Nowe rozwiązania umożliwią zniesienie barier prawnych, które przez blisko 18 lat od dnia wejścia w życie ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych, uniemożliwiały rozwój tego rynku. Projekt przewiduje implementację najlepszych praktyk światowych w zakresie emisji listów zastawnych, w tym obowiązek: utrzymywania bufora płynności, utrzymywania dodatkowego zabezpieczenia emisji listów zastawnych czy obowiązek przeprowadzania testów umożliwiających identyfikację potencjalnego ryzyka upadłości banku hipotecznego. Projekt ustawy wprowadza również nowe procedury w zakresie postępowania upadłościowego wobec banku hipotecznego, skutkujące większą pewnością zabezpieczenia.

Nowe rozwiązania oznaczają pozytywne skutki zarówno dla banków, jak też dla ich klientów oraz gospodarki ogółem. Przyczynią się do zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania banków, w tym bezpieczeństwa gromadzonych środków klientów banków, poprzez dywersyfikację źródeł finansowania i lepsze dopasowanie terminów zapadalności aktywów i pasywów (aktualnie finansowanie polskich banków, w tym finansowanie długoterminowych kredytów mieszkaniowych, oparte jest przede wszystkim na krótkoterminowych depozytach).

Projektowane przepisy podwyższą jakość polskich listów zastawnych, co przełoży się na obniżenie kosztów finansowania w bankach. Niższe koszty finansowania powinny natomiast prowadzić do obniżenia kosztów kredytów oferowanych przez banki konsumentom i przedsiębiorcom.

Szacuje się, że kapitał pozyskany z emisji listów zastawnych zostanie przeznaczony na dodatkową akcję kredytową, głównie w obszarze kredytów hipotecznych oraz kredytów dla przedsiębiorstw, co z jednej strony zwiększy dostępność kredytu i umożliwi większej części społeczeństwa zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, a z drugiej strony pozytywnie przełoży się na gospodarkę i jej potencjalny wzrost.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra infrastruktury i rozwoju.

Celem projektowanych zmian jest przede wszystkim usprawnienie realizacji inwestycji drogowych, szczególnie w kontekście wykorzystania funduszy Unii Europejskiej w perspektywie finansowej 2014-2020. Projektowane przepisy wyeliminują zagrożenia dotyczące terminowej i sprawnej realizacji inwestycji i wpłyną na racjonalne wydatkowanie środków publicznych – chodzi o wydłużenie ważności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Zaproponowano wydłużenie terminu obowiązywania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach do 6 lat, licząc od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna. Okres 6 lat może zostać wydłużony o 4 lata w przypadku inwestycji, których realizacja przebiegała etapowo, a warunki jej wykonania nie uległy zmianie. Oznacza to, że termin ten może wynieść 10 lat. Obecnie obowiązujący czteroletni termin jest zbyt krótki, szczególnie jeśli chodzi o skomplikowane projekty inwestycyjne. Ponadto proponowane przepisy przejściowe wydłużają termin odnośnie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydanych na podstawie obecnych przepisów.

Wprowadzono możliwość dokonania zmian w decyzji ZRID bez konieczności zmiany decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o ile zmiany decyzji ZRID nie spowodują zmian uwarunkowań określonych w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Obecnie nie ma takiej możliwości.

Ponadto projektowane przepisy zmieniające specustawę drogową wyeliminują najczęściej sygnalizowane wątpliwości interpretacyjne, utrudniające stosowanie ustawy. W projekcie nowelizacji ustawy przewidziano m.in.:

- wprowadzenie możliwości zrzeczenia się odszkodowań przez Skarb Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego za grunty przejęte pod drogi,

- rozszerzenie elementów decyzji ZRID m.in. o budowę dróg innych kategorii, sieci uzbrojenia terenu wynikających z budowy drogi, budowę lub przebudowę urządzeń wodnych lub urządzeń melioracji wodnych szczegółowych,

- doprecyzowanie zasad zawiadamiania o wszczęciu i wydaniu decyzji w postępowaniach nadzwyczajnych dotyczących decyzji ZRID, tj. przyjęcie uproszczonych zasad zawiadamiania stron,

- doprecyzowanie, iż organy wydające decyzję ZRID wydają ją dla całej inwestycji, w tym dla wszystkich elementów i robót budowlanych wynikających z inwestycji głównej, np. w przypadku budowy drogi krajowej wojewoda może wydać ZRID również na związaną z tą inwestycją budowę dróg gminnych,

- doprecyzowanie przepisów dotyczących organów właściwych do wydawania decyzji ZRID, w przypadku inwestycji wychodzących poza granice powiatu,

- wprowadzenie przepisu wskazującego bezpośrednio, iż wniosek o wydanie decyzji ZRID powinien zawierać określenie nieruchomości lub ich części, wobec których ma nastąpić przejście na własność Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego oraz określenie nieruchomości, wobec których ma nastąpić ograniczenie w korzystaniu z nieruchomości.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra spraw wewnętrznych.

Projekt nowelizacji ustawy tworzy podstawy prawne do wprowadzenia e-usług przydatnych dla obywateli i przedsiębiorców. Szczegółowe rozwiązania zostaną przedstawione w rozporządzeniach. Od 4 stycznia 2016 r. powinny działać kolejne e-usługi:

- dostęp online dla kierowców do własnych danych i informacji – umożliwi im bieżące monitorowanie informacji na temat zastosowanych wobec nich kar i ograniczeń, wynikających z wykroczeń i przestępstw przeciwko bezpieczeństwu ruchu drogowego; np. kierowca będzie mógł sprawdzić liczbę własnych punktów karnych, czyli rozwiązanie to zmniejszy ryzyko utraty prawa jazdy z powodu niewiedzy na ten temat.

- „Udostępnij dane pracodawcy” – zapewni weryfikację uprawnień kierowcy, czyli w praktyce przedsiębiorca, przed udostępnieniem służbowego auta pracownikowi, będzie mógł sprawdzić czy posiada on ważne uprawnienia do prowadzenia pojazdu.

- „Sprawdź szkołę jazdy” – pozwoli na ocenę jakości kształcenia szkół jazdy przez przyszłych kursantów na podstawie udostępnionych danych statystycznych, co zwiększy konkurencję między nimi i przyczyni się do wzrostu jakości świadczonych usług.

- usługa „Mój pojazd” – pozwoli właścicielom na dostęp online do danych i informacji o własnym pojeździe.

Oprócz tych usług następne będą tworzone w ramach projektu informatycznego CEPiK 2.0. Jest on realizowany wspólnie przez MSW i Centralny Ośrodek Informatyki, wyspecjalizowaną agendę resortu spraw wewnętrznych ds. IT. Polega na modernizacji systemu informatycznego Centralnej Ewidencji Pojazdów oraz Centralnej Ewidencji Kierowców. Prace zakończą się w 2016 r., ale stopniowo uruchamiane są kolejne elementy modernizowanego systemu.

W czerwcu 2014 r. ruszyły pierwsze e-usługi: „Historia pojazdu” i „Bezpieczny autobus”. Dzięki nim można sprawdzić niektóre informacje o używanym samochodzie, który zamierzamy kupić i zweryfikować niektóre dane autobusu, którym chcemy podróżować.

W ramach nowelizacji ustawowej rozszerzono także zakres danych wprowadzanych do Centralnej Ewidencji Pojazdów (CEP) i Centralnej Ewidencji Kierowców (CEK). Gromadzone będą w nich informacje dotyczące m.in. badań technicznych pojazdów, zdarzeń ubezpieczeniowych, danych o osobach ubiegających się o uzyskanie uprawnień, danych homologacyjnych, a także danych o instruktorach nauki jazdy, wykładowcach, egzaminatorach ruchu drogowego i lekarzach uprawnionych do badań dopuszczających do ubiegania się o uprawnienia. Udostępnianie tych informacji poprawi bezpieczeństwo w obrocie pojazdami na rynku wtórnym.

Zmieniono zasady gromadzenia danych w ewidencjach CEP i CEK. Zakres danych osobowych kierowcy będzie określany w ustawie, a katalog danych nieosobowych (technicznych) będzie regulowany w rozporządzeniu.

Zgodnie z projektem noweli, w ewidencji będą gromadzone dane o pojazdach zarejestrowanych oraz ich właścicielach lub niektórych kategoriach posiadaczy (np. leasingobiorców), a także pojazdach niezarejestrowanych, w stosunku do których przeprowadzono badania techniczne lub zawarto umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Natomiast minister spraw wewnętrznych będzie określał w rozporządzeniu wymagania techniczne i jakościowe dotyczące standardów przesyłanych danych oraz tryb wprowadzania danych do ewidencji. Jednocześnie ma zapewnić wysoką jakość przekazywanych danych do ewidencji, uwzględniając jej referencyjny charakter.

Przewidziano rozwiązania, które poprawią jakość danych i informacji gromadzonych w CEP i CEK. Dane do tych ewidencji będą wprowadzane przez uprawnione podmioty, po ich uprzedniej weryfikacji, z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego. Rozwiązanie to zwiększy jakość kontroli drogowej, i w konsekwencji poprawi się bezpieczeństwo ruchu drogowego.

Wszystkie podmioty zasilające ewidencje, w tym nowe, np. stacje kontroli pojazdów i zakłady ubezpieczeń, będą miały zapewniony bezpłatny dostęp do danych i informacji zgromadzonych w ewidencjach. Zakłady ubezpieczeń – za pośrednictwem Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego – będą przekazywały dane i informacje do CEP.

Przyjęto, że obowiązek zapłaty za badanie techniczne będzie powstawał z chwilą jego rozpoczęcia, a nie zakończenia. Jednocześnie opłaty ewidencyjne za wpis do CEP będą pobierane od wszystkich badań technicznych pojazdu, a nie jak dotychczas tylko od wpisu do dowodu rejestracyjnego kolejnego terminu badania technicznego.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego, ustawy Prawo o notariacie oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.

Do polskiego prawa wprowadzono instytucję europejskiego poświadczenia spadkowego, która ma ułatwić wykazywanie obywatelom z całej Unii Europejskiej praw do spadku. Rozwiązanie to zapewni efektywne stosowanie rozporządzenia europejskiego nr 650/2012 w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego.

Europejskie poświadczenie spadkowe to dokument potwierdzający dla spadkobiercy, zapisobiercy, wykonawcy testamentu bądź zarządcy spadku, tytuł prawny do spadku, uznawany i wykonywany na jednolitych zasadach we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej, z wyłączeniem Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii. Dokument ten pozwoli na szybkie, łatwe i skuteczne załatwienie transgranicznej sprawy spadkowej.

W polskim prawie kompetencje do wydawania europejskiego poświadczenia spadkowego przewidziano dla sądów (z wyłączeniem możliwości wydawania orzeczeń w tym przedmiocie przez referendarzy sądowych) lub notariuszy (ich działania będą podlegały instancyjnej kontroli ze strony sądu). Sądowe i notarialne uzyskiwanie tych dokumentów ma funkcjonować równorzędnie. Wybór drogi sądowej lub notarialnej będzie zależał tylko i wyłączenie od zainteresowanego.

W znowelizowanych przepisach ustawowych przyjęto, że sporządzanie europejskiego poświadczenia spadkowego i jego odpisów musi poprzedzić wydanie odpowiedniego postanowienia przez sąd. Ponadto, w rozporządzeniu ustanowiono obowiązek zawiadomienia wszystkich beneficjentów o wydaniu europejskiego poświadczenia spadkowego, a osób, którym wydano poświadczony odpis tego dokumentu – o każdym jego sprostowaniu, zmianie lub uchyleniu. Realizację tego wymogu zapewnia wprowadzenie do ustawy obowiązku doręczania przez sąd – z urzędu – postanowień wydawanych w tym przedmiocie.

Projekt nowelizacji przewiduje również skrócenie z sześciu do trzech miesięcy okresu, w jakim można zgłaszać się do udziału w spadku i wykazać prawa do dziedziczenia (w razie wezwania spadkobierców przez ogłoszenie publiczne).

Poszerzono także katalog czynności notarialnych w sprawach spadkowych o uprawnienie do odebrania przez notariusza oświadczenia o odmowie przyjęcia funkcji wykonawcy testamentu przez osobę, która została do tego powołana. Obecnie, notariusz ma prawo jedynie do wydawania zaświadczenia o powołaniu na wykonawcę testamentu.

Do regulacji ustawowych wprowadzono również przepisy regulujące organizację i przebieg postępowań dotyczących europejskiego poświadczenia spadkowego, w zakresie w jakim nie unormowano tego w rozporządzeniu. Nawiązują one do modelu procedur już istniejących w polskim prawie.

Przyjęto, że wysokość opłaty sądowej od wniosku o wydanie europejskiego poświadczenia spadkowego wyniesie 300 zł.

Znowelizowane przepisy mają wejść w życie 17 sierpnia 2015 r. (podobnie jak rozporządzenie).

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy Prawo o zgromadzeniach, przedłożony przez ministra administracji i cyfryzacji.

Nowa ustawa kompleksowo reguluje zasady i tryb organizowania oraz odbywania zgromadzeń, ze szczególnym uwzględnieniem standardów konstytucyjnych, a także międzynarodowych, w tym praw gwarantowanych przez Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.

W nowych przepisach chodzi o stworzenie warunków do organizowania i odbywania zgromadzeń, które z jednej strony pozwolą na pełne korzystanie przez obywateli i inne podmioty z konstytucyjnej wolności organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestnictwa w nich, z drugiej zaś zagwarantują ich uczestnikom oraz osobom postronnym bezpieczeństwo i ochronę zdrowia, a także zapewnią ochronę porządku publicznego oraz wolności i praw innych osób.

Projekt ustawy stanowi realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 18 września 2014 r. oraz wytycznych wskazanych przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyroku z 3 maja 2007 r. w sprawie Bączkowski i inni przeciwko Polsce (skarga nr 1543/06). Potrzeba nowej regulacji wynika też z analiz ministerstwa i sygnałów od organizacji społecznych oraz rzecznika praw obywatelskich. Nowa regulacja jest również konieczna ze względu na brak rozwiązań m.in. dotyczących odformalizowania sposobu składania zawiadomień o zamiarze odbycia niektórych zgromadzeń czy też gwarantujących drogę sądową rozpatrywania odwołań od decyzji w sprawie zakazu zgromadzeń. Chodzi też o wadliwość już istniejących rozwiązań np. definicji zgromadzenia, krzyżowania się zgromadzeń, nieskutecznej procedury odwoławczej.

Biorąc pod uwagę wyrok TK, w projekcie ustawy zawarto rozwiązania odnoszące się do zgromadzeń podlegających uprzedniej notyfikacji (zawiadomieniu), jak i zwolnionych z tego obowiązku.

Zgodnie z projektem ustawy, organizatorzy zgromadzenia obowiązani są je notyfikować w taki sposób, aby wiadomość o nim dotarła do organu gminy nie później niż na 6 dni i nie wcześniej niż na 30 dni przed planowaną datą zgromadzenia. Określenie minimalnego 6-dniowego terminu (obecnie 3 dni) na zawiadomienie organu gminy jest optymalne, przy uwzględnieniu możliwości wystąpienia tzw. zgromadzeń krzyżujących się. Termin ten pozwoli również na rozpatrzenie odwołania od decyzji o zakazie zgromadzenia przed planowaną datą zgromadzenia, jak również da możliwość przeprowadzenia przez organ gminy – dobrowolnie – rozprawy administracyjnej.

Zaproponowano też odmienną od dotychczasowej procedurę odwoławczą od decyzji o zakazie zgromadzenia. W tym celu, podobnie jak w sprawach rozpatrywanych w tzw. trybie wyborczym, przewidziano przyznanie organizatorowi prawa do wniesienia odwołania od decyzji organu gminy o zakazie zgromadzenia do sądu powszechnego (sądu okręgowego). Sąd rozpatrywałby to odwołanie w postępowaniu nieprocesowym niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 24 godzin od jego wniesienia. Od postanowienia sądu okręgowego przysługiwałoby zażalenie do sądu apelacyjnego, który rozpatrywałby je w ciągu 24 godzin. Postanowienie sądu apelacyjnego kończyłoby drogę sądową, ponieważ projekt zakłada, że skarga kasacyjna nie przysługuje. Natomiast samo postanowienie sądu apelacyjnego będzie podlegało natychmiastowemu wykonaniu.

Przyjęto, że podmiotem odpowiedzialnym za pokojowy przebieg zgromadzenia będzie organizator zgromadzenia oraz jego przewodniczący. Jeżeli uczestnicy zgromadzenia nie podporządkują się poleceniom przewodniczącego lub gdy zgromadzenie będzie naruszało przepisy ustawy albo przepisy karne – podmiot ten powinien zgromadzenie rozwiązać. Gdy przewodniczący nie rozwiąże zgromadzenia – mimo uprzedzenia przez przedstawiciela organu gminy o takiej konieczności – wówczas zgromadzenie będzie mogło być rozwiązane właśnie przez przedstawiciela organu gminy.

Zgodnie z projektem ustawy, organ gminy będzie mógł wyznaczyć do udziału w zgromadzeniu swojego przedstawiciela. Jeśli jednak liczba uczestników ma być większa niż 500 lub będzie istniało niebezpieczeństwo naruszenia porządku publicznego w trakcie trwania zgromadzenia – wyznaczenie przedstawiciela będzie obowiązkowe.

Uwzględniając postulaty strony społecznej, projekt ustawy przewiduje uproszczoną formę notyfikacji zgromadzenia, w której został skrócony do co najmniej 2 dni termin na dokonanie takiej notyfikacji. Zgromadzenie, aby mogło zostać zgłoszone w trybie uproszczonym, nie może powodować utrudnień w ruchu drogowym.

Projekt na nowo definiuje zgromadzenie. Będzie to zgrupowanie osób na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób w określonym miejscu w celu odbycia wspólnych obrad lub wspólnego wyrażenia stanowiska w sprawach publicznych. Definicja ta nie ogranicza wolności zgromadzeń z uwagi na liczbę jego uczestników (dotychczas było to co najmniej 15 osób).

Realizując wyrok TK, wprowadzono też do polskiego prawa definicję zgromadzenia spontanicznego. Będzie to zgromadzenie, które odbywa się w związku z zaistniałym nagłym i niemożliwym do wcześniejszego przewidzenia wydarzeniem związanym ze sferą publiczną, którego odbycie w innym terminie byłoby niecelowe lub mało istotne z punktu widzenia debaty publicznej. Zgromadzenia takie (będące reakcją na bieżące wydarzenie) nie byłyby objęte obowiązkiem uprzedniego złożenia zawiadomienia o zamiarze ich odbycia. W projekcie ustawy wymieniono przesłanki, które prowadziłyby do rozwiązania zgromadzenia spontanicznego przez policję. Chodzi np. o sytuację, kiedy przebieg zgromadzenia zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach oraz powoduje poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub porządku publicznego, a także ruchu drogowego na drogach publicznych.

Ponadto, przejęto rozwiązanie obowiązujące w aktualnej ustawie, zgodnie z którym rada gminy może wyznaczyć miejsca, w których będzie możliwe odbycie zgromadzenia bez jakichkolwiek obowiązków informacyjnych i w każdym czasie. Uczestnicy zgromadzenia zorganizowanego w takim miejscu będą jednak musieli liczyć się z tym, że policja nie będzie czuwała nad niezakłóconym przebiegiem tego zgromadzenia od początku, lecz dopiero od momentu uzyskania zawiadomienia o zaistniałym w jego trakcie zagrożeniu.

Przewidziano także katalog sposobów zawiadamiania przez organizatora zgromadzenia o zamiarze jego zorganizowania. Określono zasady pierwszeństwa wniesienia zawiadomienia o zamiarze zorganizowania zgromadzenia. Chodzi przede wszystkim o zapewnienie ochrony i bezpieczeństwa uczestnikom zgromadzenia oraz jego pokojowego przebiegu. Właściwe organy władzy publicznej powinny mieć zagwarantowany ułatwiony kontakt z organizatorem.

Zaproponowano nowe, niewystępujące w obowiązującej ustawie, rozwiązania w zakresie uproszczonego elektronicznego obiegu dokumentów w relacji obywatel – organ administracji publicznej.

Ustawa ma wejść w życie po 14 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Przestanie obowiązywać ustawa z 5 lipca 1990 r., która była wielokrotnie nowelizowana.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra infrastruktury i rozwoju.

Zmiany legislacyjne zawarte w projekcie określają podstawy prawne, które umożliwią rozpoczęcie już w 2015 r. realizacji rządowego programu finansowania społecznego budownictwa czynszowego, realizowanego w ramach polityki mieszkaniowej państwa. Będą temu służyć preferencyjne kredyty i gwarancje nabycia emisji obligacji udzielane przez Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK). Źródłem finansowania jest Fundusz Dopłat.

Przewiduje się, że finansowanie zwrotne będzie udzielane przez BGK towarzystwom budownictwa społecznego, spółdzielniom mieszkaniowym oraz spółkom gminnym.

Ocenia się, że w ciągu 10 lat powstanie co najmniej 30 tysięcy nowych mieszkań wybudowanych dzięki preferencyjnej akcji kredytowej BGK. Źródłem finansowania ma być Fundusz Dopłat. W całym okresie realizacji nowego programu z budżetu państwa na zasilenie tego Funduszu (przeznaczonego na dopłaty dla BGK) zostanie przeznaczone 751,9 mln zł. Pozwoli to na udzielenie kredytów w łącznej kwocie ponad 4 mld zł.

Nowe przepisy umożliwiają reaktywację społecznego budownictwa pod wynajem. Beneficjentami programu będą ludzie młodzi oraz rodziny z dziećmi, osiągające raczej niskie i umiarkowane dochody. Osoby te bardzo często przekraczają kryteria dochodowe, które decydują o ubieganiu się o lokal komunalny (zbyt wysokie zarobki), a jednocześnie zarabiają zbyt mało, by ubiegać się o kredyt na zakup mieszkania. Oczekuje się, że przyjęte rozwiązania pomogą rozwiązać problem dostępności mieszkań dla grupy słabiej zarabiających, dla których barierą są wysokie koszty kredytów, nawet z wykorzystaniem warunków oferowanych przez program „Mieszkanie dla Młodych”.

Jedna z ważniejszych zmian dotyczy określenia maksymalnej wysokości dochodów gospodarstwa domowego, która uprawnia do ubiegania się o najem lokalu. Przyjmuje się, że średni miesięczny dochód gospodarstwa w roku poprzedzającym nie może przekroczyć:

- 80 proc. w jednoosobowym gospodarstwie domowym,

- 120 proc. w gospodarstwie dwuosobowym,

- 165 proc. gospodarstwie trzyosobowym,

- 200 proc. w 4-osobowym,

- 200 proc. w gospodarstwie większym niż 4-osobowe, powiększone o 40 proc. na każdą następną osobę w tym gospodarstwie (podstawą będzie ostatnio ogłoszone przeciętne wynagrodzenie miesięczne brutto w gospodarce narodowej w województwie, na terenie którego położony jest lokal mieszkalny).

Najemca mieszkania będzie (co dwa lata) składać wynajmującemu lokal deklarację o miesięcznym dochodzie w roku poprzednim. Podkreślono, że lokale wybudowane przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego nie mogą być wyodrębniano na własność.

Określono również maksymalną wysokość czynszu, jaką będą płacić lokatorzy nowych mieszkań pod wynajem, np. dla lokali wybudowanych przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego limit ten ustalono na poziomie 5 proc. wartości odtworzeniowej. Oznacza to, że czynsz w tych lokalach będzie niższy niż stawki na rynku komercyjnym.

* * *

Rada Ministrów zajęła stanowisko wobec komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i ustawy Prawo budowlane (druk nr 2964), przedłożone przez ministra infrastruktury i rozwoju.

Rząd pozytywnie ocenia komisyjny projekt ustawy, ale proponuje wprowadzenie zmian przedstawionych w stanowisku. Propozycje komisyjne są odpowiedzią na problemy związane z lokalizacją i eksploatacją obiektów służących wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii (OZE), w tym elektrowni wiatrowych, których lokalizacja w pobliżu budynków mieszkalnych jest często oceniana przez społeczności lokalne jako uciążliwa.

W komisyjnym projekcie ustawy przede wszystkim przyjęto zasadę, że obiekty służące wytwarzaniu energii z OZE o mocy przekraczającej 40 kW mogą powstawać wyłącznie na obszarach, na których obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (mpzp). Przedstawiono także nowe regulacje dotyczące określenia stref oddziaływania tych obiektów na środowisko.

Rząd zasadniczo pozytywnie ocenia propozycje zmian dotyczące lokalizacji OZE oraz poszerzenia udziału społeczności lokalnych w procesie ich lokalizacji, co gwarantuje procedura uchwalania planu miejscowego. W przypadku stosowania procedury wydania decyzji o warunkach zabudowy dotyczącej OZE, przepisy nie pozwalają na równoważenie interesów inwestora i społeczeństwa. Zdaniem rządu, nowe rozwiązania nie wpłyną negatywnie na proces inwestycyjny dotyczący OZE. Już teraz istotna część obiektów OZE, w tym elektrowni wiatrowych, jest lokalizowana na podstawie mpzp, tj. przy udziale społeczności lokalnej.

Z kolei propozycja uregulowania kwestii odszkodowawczych, czyli w praktyce odpowiedzialności finansowej inwestora zainteresowanego OZE, wymaga analizy pod kątem zgodności z konstytucją. W ocenie rządu, proponowany przepis zmieniający zasady odpowiedzialności finansowej związanej ze skutkami wejścia w życie mpzp, budzi wątpliwości dotyczące przestrzegania zasady równego traktowania. Projektowana regulacja dotyczy bowiem jedynie inwestycji związanych z OZE, co prowadzi do zróżnicowania przedsiębiorstw reprezentujących inne dziedziny gospodarki.

Rząd pozytywnie ocenia ideę dostosowania obowiązujących dokumentów planistycznych (studium uwarunkowań i kierunki zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego) do nowych przepisów w ciągu 3 lat od dnia wejścia znowelizowanych regulacji w życie.

Rada Ministrów popiera też zmianę polegającą na zakwalifikowaniu masztów elektrowni wiatrowych do XXIX kategorii obiektów budowlanych. Oznacza to jednoznaczne rozstrzygnięcie, że przystąpienie do użytkowania masztu elektrowni wiatrowej wymaga uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie. Na aprobatę zasługuje również rozwiązanie polegające na nałożeniu na inwestora obowiązku przedłożenia wraz z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie elektrowni wiatrowej – decyzji zezwalającej na eksploatację urządzeń technicznych takiej elektrowni.

Według rządu, propozycje komisyjne powinny być przedmiotem szczegółowej analizy i oceny skutków regulacji.

* * *

Rada Ministrów zajęła stanowisko wobec poselskiego ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 3109), przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi.

Rada Ministrów popiera propozycje rozwiązań ujętych w poselskim projekcie ustawy o ustroju rolnym. Najważniejsze rozwiązania przewidziane w tym projekcie dotyczą:

- ograniczenia podziału gospodarstw rolnych,

- wprowadzenia rejestru nieruchomości rolnych,

- wprowadzenia pośrednictwa Agencji Nieruchomości Rolnych przy sprzedaży nieruchomości rolnej albo jej części wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego.

Jednak zdaniem rządu, biorąc pod uwagę sytuację budżetu państwa, nie ma potrzeby wprowadzania wszystkich zaproponowanych przez posłów zmian. Zamiast regulacji dotyczącej pośrednictwa – należałoby zintensyfikować wykonywanie przez Agencję Nieruchomości Rolnych obecnie posiadanych uprawnień w postaci prawa pierwokupu i tzw. wykupu nieruchomości rolnych.

Nie ma też uzasadnienia do tworzenia nowego rejestru nieruchomości rolnych. Konieczne jest natomiast wprowadzenie regulacji dotyczących ograniczenia podziału gospodarstw rolnych, gdyż w tym zakresie nie istnieją żadne przepisy.

Rząd podkreślił, że potrzebne jest wszczęcie prac nad projektem nowelizacji ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. To właśnie do tej ustawy należałoby wprowadzić wiele zmian umożliwiających nabywanie nieruchomości rolnych Skarbu Państwa na powiększanie i tworzenie gospodarstw rodzinnych.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)

kom/ amt/