CIR: obradowała Rada Ministrów (komunikat)

Podczas dzisiejszego posiedzenia Rada Ministrów przyjęła projekty ustaw:

- zmianie ustawy – Prawo o miarach oraz ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie;

- kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami;

- zmianie ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki oraz niektórych innych ustaw;

- zmianie ustawy – Kodeks karny.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o miarach oraz ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.

Celem nowelizacji ustawy jest reforma Głównego Urzędu Miar (GUM). Instytucja ta ma wspierać rozwój krajowego przemysłu, a także prowadzić i koordynować badania naukowe i prace rozwojowe w obszarze technologii pomiarowych.

Przewidywane rozwiązania są częścią Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju (100 zmian dla firm – pakiet ułatwień dla przedsiębiorców).

Dotychczasowa działalność GUM skoncentrowana była na zadaniach związanych z wzorcowaniem przyrządów pomiarowych. Przekładało się to na niski poziom innowacyjności i konkurencyjności polskiego przemysłu, który nie miał właściwego partnera, jeśli chodzi o rozwój szeroko rozumianych technologii pomiarowych.

Po zmianach, zadaniem Głównego Urzędu Miar będzie wspieranie i inspirowanie rozwoju krajowego przemysłu przez transfer technologii. GUM stanie się partnerem dla przedsiębiorców. Będzie dzielił się z nimi swoim know-how oraz dostępem do unikalnej wiedzy technologicznej. GUM ma odpowiadać na zapotrzebowanie przemysłu i inicjować z nim wspólne projekty.

Reforma Głównego Urzędu Miar obejmie także utworzenie Rady Metrologii, która będzie odpowiedzialna za nadzór merytoryczny nad GUM. Realny wpływ na priorytety działań i funkcjonowanie GUM zyskają przedsiębiorcy, którzy będą reprezentowani w Radzie (1/3 członków). Do kompetencji Rady należeć będzie m.in. opiniowanie rocznych planów i sprawozdań z działalności GUM. Rada zyska również prawo wglądu do dokumentacji administracji miar oraz uczestniczenia w procesie wyboru prezesa GUM. Do Rady wejdą przedstawiciele nauki (1/3 członków) oraz przedstawiciele instytucji państwowych zaangażowanych w kwestie metrologii (1/3 członków).

W projekcie ustawy przewidziano też reformę struktury terenowych organów administracji miar. Chodzi o przekształcenie urzędów obwodowych w wydziały zamiejscowe urzędów okręgowych. Nowe rozwiązanie umożliwi bardziej efektywne i elastyczne gospodarowanie zasobami infrastrukturalnymi, ludzkimi i finansowymi w ramach struktury okręgowej (chodzi o możliwość pewnej specjalizacji wydziałów zamiejscowych oraz czasowego delegowania pracowników do kontroli podmiotów gospodarczych działających na obszarze innych wydziałów, stosownie do faktycznego zapotrzebowania na czynności metrologiczne). Dotychczasowa trójszczeblowa, sztywna struktura administracji miar (prezes GUM, 9 okręgowych i 58 obwodowych urzędów miar) utrudnia elastyczne gospodarowanie zasobami infrastrukturalnymi, ludzkimi i finansowymi, co wpływa niekorzystnie na efektywność obsługi klientów tej administracji.

Znowelizowana ustawa wprowadza również możliwość szerszego wykorzystania tzw. legalizacji statystycznej (również przy legalizacji ponownej), co stanowi realizację zgłaszanego od lat postulatu przedsiębiorstw przemysłowych działających w obszarach, gdzie urządzenia pomiarowe są wprowadzane na rynek w skali masowej (przede wszystkim dostarczanie mediów takich jak: gaz, woda, energia elektryczna).

W projekcie ustawy zaproponowano również zapisy przyczyniające się do rozwiązania problemu związanego z nierzetelnym użytkowaniem przyrządów pomiarowych (chodzi o instytucję czasowego wycofania przyrządu pomiarowego z obrotu, podwyższenie sankcji za naruszenie przepisów ustawy).

Znowelizowane przepisy mają wejść w życie po 14 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem części regulacji, które zaczną obowiązywać w innych terminach.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.

Zaproponowano kompleksową regulację problematyki kredytów związanych z nieruchomościami. Nowe przepisy powinny przyczynić się do zwiększenia porównywalności i transparentności ofert kredytodawców oraz wzmocnienia pozycji konsumenta zarówno na rynku kredytów konsumenckich i kredytów związanych z nieruchomościami mieszkalnymi (kredytów hipotecznych). Mają też zapewnić kompetentną weryfikację zdolności kredytowej klientów oraz zabezpieczyć ich przed nierzetelną reklamą.

Projekt dostosowuje polskie prawo do postanowień unijnej dyrektywy, która zapewnić ma wysoki poziom ochrony konsumentów, zawierających umowy o kredyt związany z nieruchomościami. Wdrożenie dyrektywy umożliwi zawieranie uczciwych umów kredytowych oraz dostarczanie klientom zrozumiałych informacji i wyjaśnień, a także przyczyni się do odpowiedzialnego zaciągania kredytów.

Najważniejsze rozwiązania:

Kredyty hipoteczne będą udzielane przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe

Kredytodawcami będą zatem: banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, instytucje kredytowe prowadzące działalność transgraniczną lub oddziały instytucji kredytowych, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe. Oznacza to, że udzielanie kredytów hipotecznych będzie pod ścisłym nadzorem Komisji Nadzoru Finansowego. Dopuszczenie do udzielania kredytów hipotecznych podmiotów, które nie podlegają nadzorowi KNF mogłoby osłabić ochronę konsumentów. Kredytów nie będą mogły udzielać podmioty pozabankowe, tj. instytucje pożyczkowe działające na rynku krajowym oraz pozabankowe firmy pożyczkowe funkcjonujące w innych państwach Unii Europejskiej.

Kredyt hipoteczny będzie udzielany w walucie, w której klient uzyskuje większość dochodów.

Jest to usankcjonowanie rekomendacji S wydanej przez KNF, która obecnie dotyczy jedynie banków, a teraz obejmie wszystkich kredytodawców wskazanych w ustawie. Oznacza to, że konsument zarabiający w złotych nie dostanie kredytu hipotecznego w obcej walucie, np. w euro lub frankach szwajcarskich. Kredyty udzielane w obcej walucie są bardziej ryzykowane dla konsumentów, którzy uzyskują swoje dochody tylko w złotych bowiem w przypadku takich kredytów konsument dodatkowo jest narażony na ryzyko związane ze zmianą kursów walutowych.

Zakaz sprzedaży wiązanej

Zawarcie umowy kredytu hipotecznego nie będzie mogło być uzależnione od zakupu przez konsumenta innego produktu finansowego (kredytodawca będzie mógł natomiast zaoferować korzystniejsze warunki udzielenia kredytu hipotecznego, jeśli konsument zdecyduje się na zakup innego produktu finansowego).

Zakaz sprzedaży wiązanej nie będzie dotyczyć prowadzonego bezpłatnie rachunku płatniczego lub oszczędnościowo - rozliczeniowego, którego jedynym celem jest gromadzenie środków finansowych przeznaczonych na spłatę kredytu, jego obsługę lub zapewnienie kredytodawcy dodatkowego zabezpieczenia w przypadku zaległości w spłacie kredytu. Wprowadzono także regulację, według której kredytodawca będzie mógł wymagać od kredytobiorcy zawarcia lub posiadania umowy ubezpieczenia kredytu hipotecznego połączonej z przelewem wierzytelności dotyczącej umowy o kredyt hipoteczny.

Reklama i obowiązki informacyjne kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny

Przewidziano regulacje zabezpieczające klientów przed reklamami kredytów hipotecznych, które mogłyby wprowadzać w błąd lub budzić oczekiwania dotyczące jego dostępności lub kosztu, które nie zostaną spełnione w rzeczywistości.

Informacje reklamowe i marketingowe dotyczące kredytów hipotecznych mają być jednoznaczne, rzetelne, zrozumiałe i widoczne. Wprowadzono minimalny katalog informacji ogólnych dotyczących umowy o kredyt hipoteczny, jakie trzeba będzie udostępnić konsumentowi na trwałym nośniku lub w postaci elektronicznej – przed zawarciem umowy o kredyt. Chodzi m.in. o poinformowanie klienta o okresie na jaki umowa o kredyt hipoteczny może być zawarta, rodzaju dostępnej stopy oprocentowania (należy wskazać czy jest to stopa stała zmienna, czy stanowiąca połączenie obydwu), o całkowitej kwocie kredytu i jego całkowitym koszcie, przedstawionych na reprezentatywnym przykładzie.

Przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny konsument ma otrzymać na trwałym nośniku zindywidualizowane informacje niezbędne do porównania kredytów hipotecznych dostępnych na rynku, konieczne do oceny ich konsekwencji i podjęcia świadomej decyzji dotyczącej zawarcia takiej umowy. Informacje te będą przekazywane na formularzu informacyjnym.

Udzielanie kredytu hipotecznego, zawieranie umowy o kredyt hipoteczny i odstąpienie od umowy kredytowej

Szczegółowo określono procedurę udzielania kredytu hipotecznego i zawierania umowy o kredyt hipoteczny.

Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego lub agent będzie musiał przekazać konsumentowi decyzję kredytową na trwałym nośniku w 21 dniu od dnia otrzymania wniosku. Wraz z decyzją kredytową klient otrzyma formularz informacyjny dotyczący kredytu. Decyzja kredytowa wraz formularzem informacyjnym będzie wiążąca dla kredytodawcy przez co najmniej 14 dni (w tym czasie klient będzie mógł się zastanowić czy odpowiadają mu warunki kredytu).

Przed zawarciem umowy o kredyt kredytodawca będzie musiał dokonać oceny zdolności kredytowej konsumenta. Będzie ona dokonywana na podstawie informacji uzyskanych od konsumenta, z odpowiednich baz danych lub zbiorów danych kredytodawcy. Na żądanie kredytodawcy konsument będzie musiał dostarczyć dodatkowe informacje i dokumenty niezbędne do dokonania oceny jego zdolności kredytowej. Rzetelne jej wykonanie jest w interesie kredytodawcy i konsumenta, bo pozwala zminimalizować ryzyko niedotrzymania warunków umowy.

Klient – bez podania przyczyny – będzie miał 14 dni na odstąpienie od umowy kredytowej od dnia jej zawarcia. Ma otrzymać na trwałym nośniku wzór oświadczenia o odstąpieniu od umowy. Nie będzie też ponosił kosztów związanych z odstąpieniem od umowy o kredyt hipoteczny, z wyjątkiem odsetek za okres od dnia wypłaty kredytu do dnia jego spłaty.

Uniezależniono wynagrodzenie personelu dokonującego oceny zdolności kredytowej od ilości zaakceptowanych wniosków. Ma to zapobiec sytuacji, gdy pracownik banku lub SKOK-u podwyższa zdolność kredytową klienta, aby zwiększyć swoje wynagrodzenie.

Przyjęto, że jeśli ocena zdolności kredytowej nie została wykonana prawidłowo, to bank lub SKOK nie będą mogły z tego powodu rozwiązać lub zmienić umowy o kredyt hipoteczny, chyba że jest to korzystne dla klienta i on się na to zgodzi. Ponadto, przedstawienie przez konsumenta niekompletnych informacji, niezbędnych do przeprowadzenia oceny zdolności kredytowej przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny, nie będzie podstawą do wypowiedzenia umowy przez kredytodawcę. Rozwiązanie to chroni konsumenta, ale nie będzie jednak miało zastosowania, gdy konsument celowo odmówił ujawnienia informacji lub podał nieprawdziwe informacje potrzebne do wykonania oceny zdolności kredytowej.

Restrukturyzacja zadłużenia

Zaproponowano rozwiązania, które umożliwią restrukturyzację zadłużenia w przypadku, gdy konsument nie jest w stanie spłacać zobowiązań. Kredytodawca powinien umożliwić restrukturyzację zadłużenia, jeżeli jest to uzasadnione oceną sytuacji majątkowej konsumenta. Restrukturyzacja będzie dokonywana przez: zaoferowanie konsumentowi możliwości czasowego zawieszenia spłaty kredytu hipotecznego; zmianę wysokości rat kapitałowo-odsetkowych kredytu hipotecznego; wydłużenie okresu kredytowania; inne działania umożliwiające spłatę zobowiązania. Rozwiązania te zabezpieczają interes konsumenta, tak aby egzekucja nieruchomości była ostatecznym rozwiązaniem.

Spłata kredytu hipotecznego przed terminem

Zgodnie z nowymi przepisami, konsument może w każdym momencie spłacić całość lub część kredytu hipotecznego przed terminem określonym w umowie. Konsument będzie mógł także wystąpić do kredytodawcy z wnioskiem o przekazanie informacji o kosztach dokonania takiej spłaty. W sytuacji spłaty całości kredytu hipotecznego przed terminem określonym w umowie – całkowity koszt kredytu hipotecznego zostanie obniżony o odsetki i inne koszty kredytu przypadające na okres, o który skrócono obowiązywanie umowy, nawet gdyby konsument poniósł je przed spłatą. Określono także zasady pobierania rekompensaty przez kredytodawcę w przypadku spłaty całości lub części kredytu hipotecznego przed terminem określonym w umowie.

Rejestr pośredników kredytowych oraz nadzór nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami

KNF będzie prowadzić w systemie teleinformatycznym rejestr pośredników kredytowych, do którego wpisywani będą pośrednicy kredytu hipotecznego, agenci oraz pośrednicy kredytu konsumenckiego. Działalność dotycząca pośrednictwa kredytu hipotecznego ma być nadzorowana przez KNF. Świadczenie usług dotyczących pośrednictwa kredytu hipotecznego będzie wykonywane wyłącznie przez pośredników kredytu hipotecznego lub agentów.

Projekt wprowadza także obowiązkowy rejestr pozabankowych instytucji pożyczkowych udzielających kredytów konsumenckich i pośredników kredytu konsumenckiego. Podjęcie działalności w zakresie kredytów konsumenckich uwarunkowane będzie uzyskaniem wpisu do rejestru, prowadzonego przez KNF, po spełnieniu ustawowo określonych przesłanek (m.in. niekaralność w zakresie wskazanych przestępstw). Rejestr przyczyni się do większej transparentności na rynku kredytów konsumenckich.

Ustawa, co do zasady, ma wejść w życie po 3 miesiącach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej.

Zaproponowano zmiany, które umożliwią właściwe egzekwowanie przepisów unijnych dotyczących: recyklingu statków; monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji dwutlenku węgla z transportu morskiego; zasad pobierania próbek i sprawozdawczości (chodzi o zawartość siarki w paliwach). Wdrożono również zmiany wprowadzone do Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (konwencja SOLAS).

Kontrola emisji tlenków siarki

Statki pływające pod obcą banderą, które mają już dokument świadczący o testowaniu metod redukcji emisji tlenków siarki wydany przez państwo bandery lub uznaną organizację – zostaną zwolnione z obowiązku uzyskania takiego pozwolenia od administracji polskiej. Dzięki temu rozwiązaniu nie dojdzie do dublowania procedury wydawania pozwoleń. Jeśli armator statku pływającego pod obcą banderą będzie miał pozwolenie wydane przez inną administrację niż polska – będzie musiał jedynie przekazać wyniki testów metod redukcji emisji tlenków siarki dyrektorowi właściwego urzędu morskiego, nie później niż po upływie 5 miesięcy od daty ich zakończenia. W takim terminie przekazywane są wyniki testów w przypadku wydania pozwolenia przez administrację polską.

Wskazano, że wniosek o wydanie pozwolenia na przeprowadzenie na statkach pływających pod polską banderą, testów metod redukcji emisji tlenków siarki wyłącznie poza polskimi obszarami morskimi – składany będzie dyrektorowi urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku.

Sankcje

Doprecyzowano sankcje nakładane na kapitana lub innego członka załogi statku za naruszenie dyrektywy unijnej dotyczącej redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych. Kara pieniężna nie przekraczająca 20-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za poprzedni rok ogłaszanego przez GUS będzie mogła być wymierzona m.in. za nieposiadanie ważnego pozwolenia na testowanie metod redukcji emisji tlenku siarki, za brak na statku dokumentów dostawy paliwa żeglugowego znajdującego się w zbiornikach statku lub posiadanie dokumentów nie zawierających wszystkich wymaganych informacji, zgodnie z wymogami Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL).

Recykling statków

Przyjęto, że minister gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej będzie przekazywał cyklicznie Komisji Europejskiej sprawozdania odnoszące się do spełnienia wymagań dotyczących recyklingu statków, które będą sporządzane na podstawie danych otrzymywanych od dyrektorów urzędów morskich.

Armator statku poniesie karę pieniężną do 600 000 SDR (tzw. pieniądz rozrachunkowy) za to, że nie wykonuje ciążących na nim obowiązków lub łamie ustanowione zakazy, eksploatuje statek bez ważnego świadectwa inwentaryzacji lub kieruje statek do zakładu recyklingu, którego nie ma w europejskim wykazie.

Regulacja ta ma gwarantować, że statki pływające pod banderą kraju Unii Europejskiej będą recyklingowane jedynie w zakładach spełniających wymogi ochrony środowiska i BHP. Ograniczony zostanie proceder demontażu statków w miejscach do tego nieprzystosowanych, a w konsekwencji wyeliminowane zostaną wynikające z tego negatywne skutki dla zdrowia i życia ludzkiego oraz środowiska.

Monitorowanie emisji dwutlenku węgla

Dyrektor urzędu morskiego będzie odpowiedzialny za sprawdzenie czy na statku, który wpłynął do portu znajduje się ważny dokument zgodności, poświadczający spełnienie wymagań związanych z monitorowaniem emisji dwutlenku węgla.

Zaproponowano, aby raporty przygotowane przez przedsiębiorstwa żeglugowe dotyczące emisji dwutlenku węgla były przekazywane właściwemu dyrektorowi urzędu morskiego i Komisji Europejskiej.

Przyjęto, że za niewykonanie obowiązków dotyczących raportowania i monitorowania emisji dwutlenku węgla z transportu morskiego, armatorowi statku będzie grozić kara do 50 000 SDR. Obowiązkiem dyrektora urzędu morskiego będzie powiadamianie o sankcjach zastosowanych wobec określonego statku: ministra gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej, Komisji Europejskiej, Europejskiej Agencji do spraw Bezpieczeństwa na Morzu (EMSA), pozostałych państw członkowskich oraz zainteresowanego państwa bandery.

Nowe regulacje, co do zasady, mają obowiązywać po 14 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.

Efektywniejsze egzekwowanie świadczeń alimentacyjnych oraz wyeliminowanie zjawiska polegającego na uchylaniu się od płacenia alimentów przez zatajanie uzyskiwanych dochodów i posiadanego majątku – jest podstawowym celem nowelizacji Kodeksu karnego. Proponowane zmiany to kolejny element działań rządu wspierający dzieci i osoby słabsze.

Płacenie alimentów jest niepodważalnym obowiązkiem wobec dzieci oraz dorosłych (dzieci lub rodziców), którym sąd przyznał te świadczenia. Chodzi nie tylko o zapewnienie uprawnionym minimum egzystencji, ale także o zaspokojenie potrzeb wyższego rzędu, np. dostępu do dóbr kultury.

W Polsce wiele osób nie wywiązuje się z obowiązku płacenia alimentów. W takich przypadkach zobowiązania alimentacyjne wypłacane są z Funduszu Alimentacyjnego (w kwocie zasądzonej, ale nie wyższej niż 500 zł). Obecnie o alimenty z funduszu można się starać po 2 miesiącach bezskutecznej egzekucji komorniczej. W 2014 r. z Funduszu Alimentacyjnego przekazano uprawnionym ok. 1,5 mld zł, czyli o 1,4 proc. więcej niż w 2013 r. Fundusz odzyskał jedynie 207,9 mln zł. Oznacza to, że ściągalność alimentów nadal jest niewystarczająca, a Fundusz Alimentacyjny wciąż „kredytuje” dłużników wyręczając ich w obowiązku alimentacji.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, podstawą do wszczęcia postępowania karnego wobec dłużnika alimentacyjnego są znamiona: „uporczywego” uchylania się od obowiązku alimentacyjnego i „narażenia osoby uprawnionej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych”. Po pierwsze – każdy sąd musi indywidualnie ocenić, czy uchylanie się od płacenia alimentów ma cechy „uporczywości” i od kiedy się zaczęło. Po drugie – trudno określić jakiej wysokości środki zaspokajają podstawowe potrzeby życiowe uprawnionego. Na przykład, jeśli podstawowe potrzeby dziecka są zaspokajane przez matkę, to ojciec może nie zostać objęty obowiązkiem alimentacji.

Minister sprawiedliwości uznał, że trzeba zmienić te przepisy, bo są na tyle niejednoznaczne (nieostre), że rodzą wątpliwości interpretacyjne. Dlatego zaproponował – w przypadku przestępstwa niealimentacji – rezygnację z zapisu o „uporczywości” i „niemożności zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych” na rzecz bardziej obiektywnego kryterium stanowiącego podstawę do karania dłużnika za zaległości alimentacyjne.

Zgodnie z nowymi przepisami, osoba zobowiązana do zapłacenia świadczeń alimentacyjnych będzie podlegać grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku – jeśli zaległości alimentacyjne będą stanowić równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo opóźnienie w zapłacie zaległego świadczenia innego niż okresowe (wypłacone jednorazowo) wyniesie co najmniej 3 miesiące. Jeśli osoba uprawniona zostanie narażona na niezaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych z powodu nieuregulowanych zobowiązań alimentacyjnych, to dłużnik będzie podlegał grzywnie, karze ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.

Przyjęto też, że nie zostanie ukarany dłużnik, który dopuścił się przestępstwa niealimentacji, jeśli przed upływem 30 dni od daty pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego, zapłaci wszystkie zaległe alimenty.

Jednocześnie sąd odstąpi od wymierzenia kary, jeśli nie później niż przed upływem 30 dni od daty pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego w sprawie „narażenia na niezaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych” – dłużnik zapłaci w całości zaległe alimenty, chyba że wina i społeczna szkodliwość czynu przemawiać będą przeciw odstąpieniu od jej wymierzenia.

Rozwiązania te pozwolą skuteczniej zwalczać patologię niealimentacji oraz wykluczą karanie dłużnika, gdy nie wywiąże się on z obowiązku płacenia alimentów z przyczyn obiektywnych, tj. niezależnych od jego woli (np. nie może podjąć pracy z powodu poważnej choroby).

Ściganie przestępstwa, jakim jest uchylanie się od zapłaty świadczeń alimentacyjnych, będzie następowało na wniosek pokrzywdzonego, organu pomocy społecznej lub organu podejmującego działania wobec dłużnika alimentacyjnego. Jeśli pokrzywdzony otrzyma świadczenia rodzinne lub pieniężne z Funduszu Alimentacyjnego, to dłużnik alimentacyjny będzie ścigany z urzędu.

Nowe przepisy powinny wejść w życie po 14 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi odpowiedzialność za jego treść – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe.(PAP)

kom/ pd/