CIR: komunikat po posiedzeniu Rady Ministrów (komunikat)

- CIR informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia Rada Ministrów przyjęła:

- projekt ustawy o Funduszu Dróg Samorządowych;

- projekt ustawy o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych;

- projekt ustawy o elektronicznym fakturowaniu w zamówieniach publicznych, koncesjach na roboty budowlane lub usługi oraz

partnerstwie publiczno-prywatnym;

- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz ustawy Kodeks karny;

- projekt ustawy o zmianie ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;

- projekt ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych;

- projekt ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji oraz niektórych innych ustaw;

- projekt ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich wraz z projektem uchwały Rady Ministrów w sprawie udzielenia zgody na dokonanie notyfikacji Komisji Europejskiej projektu zmiany programu pomocy dotyczącego dopłat do składek z tytułu ubezpieczenia upraw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz częściowego dofinansowania odszkodowań wypłaconych producentom rolnym w związku z suszą (reasekuracja).

Rząd przyjął dokument „Polityka lekowa państwa 2018-2022”.

* * * * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o Funduszu Dróg Samorządowych, przedłożony przez ministra infrastruktury.

Fundusz Dróg Samorządowych (FDS) zostanie utworzony jako państwowy fundusz celowy. Premier Mateusz Morawiecki zapowiadał jego powołanie w celu sfinansowania budowy większej liczby dróg gminnych i powiatowych (jest to spełnienie obietnicy z tzw. pierwszej piątki Morawieckiego).

Zadaniem FDS będzie dofinansowanie budowy, przebudowy oraz remontów dróg powiatowych i gminnych (zadań powiatowych i gminnych). Dofinansowanie obejmie także budowę, przebudowę i remonty dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych o znaczeniu obronnym (zadania obronne). Wsparcie ma także dotyczyć budowy nowych mostów zlokalizowanych w ciągach dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych (zadań mostowych).

Środki zgromadzone w FDS będą pochodziły głównie z:

- Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej;

- budżetu państwa, z części budżetowej, za którą odpowiada minister obrony narodowej;

- budżetu państwa, z części budżetowej, za którą odpowiada minister od spraw transportu;

- Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w wysokości stanowiącej równowartość 2 proc. przychodów uzyskanych przez Lasy Państwowe ze sprzedaży drewna;

- wpłat spółek w wysokości 7,5 proc. zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym (chodzi o jednoosobowe spółki Skarbu Państwa oraz spółki, w których wszystkie akcje i udziały są własnością SP);

- środków ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi;

- wpływów ze skarbowych papierów wartościowych oraz innych środków publicznych.

Łącznie ze wszystkich źródeł wartość Funduszu to ponad 6 mld zł w 2019 r.

Z tych środków finansowana będzie infrastruktura drogowa na szczeblu powiatowym

i gminnym oraz infrastruktura obronna i inwestycje mostowe.

W planie finansowym FDS wyodrębniona będzie rezerwa w kwocie stanowiącej równowartość 5 proc. planowanych wydatków Funduszu w danym roku, którą dysponował będzie szef rządu.

Zasadniczo samorządy o przyznanie dofinansowania ze środków FDS będą ubiegać się w konkursach. Wysokość dofinansowania ze środków FDS będzie zależeć od dochodów jednostki samorządu terytorialnego (jst) – im niższy dochód własny jst, tym większa wartość dofinansowania, ale maksymalnie do 80 proc. kosztów realizacji jednego zadania powiatowego lub gminnego (z wyłączeniem zadań obronnych, które będą finansowane z Funduszu w całości). Wysokość dofinansowania jednego zadania powiatowego lub gminnego nie będzie mogła przekroczyć 30 mln zł. Z Funduszu będzie można dofinansować także zadania wieloletnie.

Z Funduszu będzie można również dofinansować zadania mostowe, ale tylko takie którym przyznano wsparcie na przygotowanie inwestycji z rządowego programu uzupełnienia lokalnej i regionalnej infrastruktury drogowej – Mosty dla Regionów.

Projektowana ustawa pozwoli na dofinansowanie inwestycji realizowanych na drogach lokalnych na nowych zasadach w 2019 r.

Utworzenie Funduszu Dróg Samorządowych jest kolejnym narzędziem dofinansowania inwestycji infrastrukturalnych w sektorze dróg lokalnych. Do tej pory zrealizowano dwie edycje Narodowego Programu Przebudowy Dróg Lokalnych. Obecnie realizowany jest „Program rozwoju gminnej i powiatowej infrastruktury drogowej na lata 2016-2019” – na dofinansowanie zadań wskazanych w tym programie przewidziano 3,5 mld zł. Efekty jego wdrożenia potwierdziły zasadność wprowadzenia FDS (program będzie funkcjonował do końca 2018 r. i zostanie zastąpiony Funduszem).

Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom jednostek samorządu terytorialnego Fundusz zapewni stabilne i elastyczne dofinansowanie przedsięwzięć infrastrukturalnych na szczeblu powiatowym i gminnym. Dzięki temu w przyszłości powstanie spójna, funkcjonalna oraz bezpieczna infrastruktura drogowa i mostowa, która przyczyni się do podniesienia poziomu i jakości życia społeczności lokalnych oraz atrakcyjności i dostępności terenów inwestycyjnych. Niezadowalający standard dróg lokalnych stanowi istotną barierę w rozwoju ekonomicznym – hamuje aktywność inwestycyjną i obniża konkurencyjność regionów, a tym samym uniemożliwia zrównoważony rozwój społeczno-gospodarczy. Brak dogodnych połączeń mostowych skutkuje izolacją przestrzenną na obszarach rozdzielonych granicami administracyjnymi.

Zasadniczo nowe przepisy będą obowiązywać po 14 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw (regulacje dotyczące wpłat na FDS mają wejść w życie 1 stycznia 2019 r.).

***

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, przedłożony przez ministra rodziny, pracy i polityki społecznej.

Projekt zakłada powstanie Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych – nowej instytucji, która będzie wspierała osoby niepełnosprawne. Proponowane rozwiązanie stanowi realizację zapowiedzi premiera Mateusza Morawieckiego dotyczącej utworzenia specjalnego funduszu, składającego się m.in.

z daniny pochodzącej od osób najlepiej zarabiających.

Aby umożliwić osobom niepełnosprawnym niezależne życie i pełny udział we wszystkich jego sferach, niezbędne jest zapewnienie odpowiednich środków, umożliwiających przezwyciężenie barier utrudniających im pełnienie ról społecznych oraz pełne włączenie społeczne.

Obecne wsparcie obejmuje wybrane aspekty aktywizacji zawodowej i społecznej (dzięki środkom Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych), tymczasem osoby niepełnosprawne wymagają szerszego wsparcia, by mogły korzystać – na zasadzie równości z innymi – z dostępu do środowiska fizycznego, środków transportu, informacji i komunikacji, urządzeń i technologii oraz różnego rodzaju usług.

Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych będzie zasilany m.in. z następujących źródeł:

- daniny solidarnościowej – w wysokości 4 proc. od nadwyżki dochodów powyżej 1 mln zł za rok podatkowy;

- obowiązkowej składki z „przekierowania” na Fundusz części składki z Funduszu Pracy w wysokości 0,15 proc.

Łączne szacowane przychody Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych wyniosą ok. 2 mld zł rocznie.

Daninę solidarnościową będą płaciły osoby fizyczne, których dochody w roku podatkowym przekroczą 1 mln zł (suma dochodów będzie pomniejszana o zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne). Takich osób w 2019 r. będzie ok. 21 tysięcy. Pieniądze wpłyną do tego samego urzędu skarbowego, w którym rozliczany jest podatek dochodowy, czyli do urzędu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania podatnika.

Nowe rozwiązania zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2019 r.

***

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz ustawy Kodeks karny, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.

Zaproponowano rozwiązania, które powinny znacząco ograniczyć proceder cofania liczników (drogomierzy) w pojazdach mechanicznych, a zwłaszcza w używanych samochodach osobowych importowanych z Zachodu do Polski. W praktyce chodzi o walkę z oszukiwaniem nabywców aut, którzy nieświadomie kupują pojazd z wyższym przebiegiem, często nienadający się do użytku, i płacą za niego drożej niż wskazywałby na to jego rzeczywisty stan techniczny. Po zmianie prawa proceder ten będzie można skutecznie zwalczać, co nie było możliwe na podstawie obecnych przepisów.

Zgodnie z projektem, przewidziano karę od 3 miesięcy do 5 lat więzienia dla osoby zmieniającej wskazanie drogomierza pojazdu mechanicznego lub ingerującej w prawidłowość jego pomiaru. W praktyce dotyczyć to będzie wykonawcy tej czynności, np. mechanika z warsztatu samochodowego. Taka sama kara grozić będzie zlecającemu tę czynność – najczęściej handlarzowi lub właścicielowi pojazdu.

Przewidziano także nałożenie kary grzywny do 3000 zł lub nagany na właściciela lub posiadacza pojazdu za:

- dokonanie wymiany drogomierza wbrew przepisom ustawy,

- nieprzedstawienie (lub przedstawienie po terminie) pojazdu w stacji kontroli w celu odczytu wskazania wymienionego drogomierza,

- uniemożliwienie diagnoście dokonania odczytu wskazania wymienionego drogomierza,

- złożenie pisemnego oświadczenia o wymianie drogomierza o nieprawdziwej treści,

- uniemożliwienie uprawnionym organom w trakcie kontroli ruchu drogowego odczytu wskazania drogomierza pojazdu, pojazdu holowanego lub pojazdu przewożonego.

Co do zasady wymiana drogomierza będzie zabroniona. W nowych przepisach dopuszczono jednak wymianę drogomierza, ale tylko wtedy, gdy on nie działa (w praktyce nie odmierza przebiegu, czyli jego uszkodzenie uniemożliwia dalsze poprawne działanie) oraz gdy konieczna jest wymiana elementu pojazdu, z którym drogomierz jest nierozerwalnie związany. Drogomierz będzie mógł być wymieniony jedynie na drogomierz odpowiadający drogomierzowi fabrycznie montowanemu w danej marce, typie i modelu pojazdu oraz odmierzający przebieg w tych samych jednostkach miary, co drogomierz pierwotny.

Po wymianie drogomierza właściciel lub posiadacz auta (ciągnika rolniczego, itp.) będzie musiał – w ciągu 10 dni od wymiany

– przedstawić pojazd w stacji kontroli pojazdów do dokonania odczytu w nowym liczniku. Po wykonaniu tej czynności diagnosta przekaże do Centralnej Ewidencji Pojazdów m.in. informację o dacie i przyczynie wymiany drogomierza oraz jego wskazaniu (stanie) z dnia odczytu. Dzięki takiej informacji potencjalny kupiec dowie się, że w pojeździe były dokonywane naprawy (wymiana drogomierza) oraz pozna wskazania starego i nowego drogomierza.

Maksymalna opłata za odczyt wskazania drogomierza na stacji kontroli pojazdów nie będzie mogła przekroczyć 100 zł (będzie to przychód przedsiębiorcy prowadzącego taką stację).

W projekcie zaznaczono, że „licznik przebiegu pojazdu” obejmuje zarówno drogomierz dokonujący pomiaru w kilometrach lub milach (co najczęściej dotyczy pojazdów sprowadzonych z USA), jak też drogomierz dokonujący pomiaru w motogodzinach (co ma miejsce m.in. w pojazdach wolnobieżnych, wózkach widłowych i ciągnikach rolniczych). W tych ostatnich przypadkach to ten drogomierz, a nie drogomierz pomiaru w kilometrach (milach) ma zasadnicze znaczenie do oceny stanu technicznego maszyny.

Jednocześnie Policji, Inspekcji Transportu Drogowego, Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej oraz Służbie Celno-Skarbowej nadano uprawnienie do dokonywania odczytu wskazania drogomierza pojazdu poruszającego się samodzielnie i pojazdu holowanego podczas każdej kontroli, nawet rutynowej. W trakcie kontroli służby będą mogły także dokonać odczytu drogomierza pojazdu przewożonego (transportowanego) – chodzi o pojazdy przewożone na lawetach, przyczepach i w kontenerach. Dane o wskazaniach drogomierzy pojazdów kontrolowanych będą przekazywane przez służby do Centralnej Ewidencji Pojazdów. Przepis ten ma dotyczyć aut zarejestrowanych w Polsce i za granicą lub w ogóle niezarejestrowanych.

Nowe rozwiązania przede wszystkim pomogą walczyć z plagą „przekręcania” liczników w samochodach sprowadzanych do Polski. Związek Dilerów Samochodowych szacuje, że ok. 80 proc. importowanych aut ma cofnięte liczniki. W wielu krajach Europy przekręcanie liczników uznawane jest za przestępstwo zagrożone karą więzienia. Na przykład w Niemczech za fałszowanie wskazań licznika wymierzana jest kara do 5 lat więzienia, we Francji – do 2 lat pozbawienia wolności i grzywny do 37 500 euro.

Zaproponowano, aby nowe przepisy zaczęły obowiązywać od 1 stycznia 2020 r., z wyjątkiem zmian w Kodeksie karnym, które powinny wejść w życie 1 stycznia 2019 r.

***

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o elektronicznym fakturowaniu w zamówieniach publicznych, koncesjach na roboty budowalne lub usługi oraz partnerstwie publiczno-prywatnym, przedłożony przez ministra przedsiębiorczości i technologii.

Ustawa umożliwi elektroniczne fakturowanie w zamówieniach publicznych. Nowe rozwiązania dostosowują polskie prawo do unijnej dyrektywy 2014/55/UE o elektronicznym fakturowaniu w zamówieniach publicznych, której przyjęcie Polska silnie wspierała na forum europejskim ze względu na oczekiwane, pozytywne oddziaływanie na obszar spraw społeczno-gospodarczych.

W naszym kraju problemem jest niskie wykorzystanie tzw. ustrukturyzowanych faktur elektronicznych w zamówieniach publicznych i obrocie gospodarczym. Obecnie wykonawcy i zamawiający wystawiają oraz księgują faktury w większości przypadków z wykorzystaniem komputerowych systemów finansowo-księgowych. Jeżeli jednak faktura ma np. postać papierową, to oprócz ręcznego wprowadzania danych do systemu, dochodzą koszty związane z jej wydrukiem i przekazaniem za pośrednictwem tradycyjnej poczty. Nowe rozwiązania umożliwią automatyczną komunikację między systemami teleinformatycznymi, co zmniejszy koszty związane z wystawianiem, drukowaniem, przesyłaniem i księgowaniem faktur w postaci papierowej lub w formie elektronicznej nieustrukturyzowanej.

W projekcie ustawy określono zasady przesyłania drogą elektroniczną ustrukturyzowanych faktur elektronicznych oraz innych ustrukturyzowanych dokumentów elektronicznych związanych z realizacją zamówień publicznych, koncesji na roboty budowlane lub usługi oraz partnerstwa publiczno-prywatnego.

Ustrukturyzowane faktury elektroniczne pozwalają na automatyczne przekazywanie i przetwarzanie danych w komputerowych systemach finansowo-księgowych, bez ręcznego ich wprowadzania. Inne ustrukturyzowane dokumenty to: zamówienie dostawy, awizowanie dostawy i potwierdzenie dostawy, faktura korygująca lub nota księgowa.

Uruchomiona zostanie platforma elektronicznego fakturowania, która służyć będzie do przesyłania drogą elektroniczną ustrukturyzowanych faktur elektronicznych oraz innych ustrukturyzowanych dokumentów elektronicznych związanych z realizacją zamówień publicznych, a także do przetwarzania i udostępnienia informacji związanych z realizacją tych zamówień. Dla wykonawców wprowadzono możliwość wystawiania i wysyłania ustrukturyzowanych faktur elektronicznych do zamawiającego za pomocą platformy. Dla zamawiającego wprowadzono obowiązek odbioru od wykonawcy ustrukturyzowanych faktur elektronicznych przesłanych za pośrednictwem platformy. Efektem tego rozwiązania będzie wzrost stosowania elektronicznego fakturowania w zamówieniach publicznych.

Nowe rozwiązania dla przedsiębiorców oznaczają skrócenie czasu obsługi transakcji, a w praktyce powinny przyspieszyć terminy płatności. Korzystanie z platformy będzie bezpłatne.

Platforma elektronicznego fakturowania umożliwi przesyłanie ustrukturyzowanych faktur elektronicznych oraz innych ustrukturyzowanych dokumentów elektronicznych nie tylko w Polsce, ale także w innych państwach – przy pomocy systemu teleinformatycznego obsługiwanego przez OpenPEPPOL (międzynarodowe stowarzyszenie z siedzibą w Brukseli, które ma zapewniać europejskim przedsiębiorcom komunikację elektroniczną z europejskimi podmiotami sektora publicznego w procesach związanych z udzielaniem i realizacją zamówień publicznych). Rozwiązanie to ułatwi polskim przedsiębiorcom uczestnictwo w zamówieniach publicznych organizowanych w innych krajach Unii Europejskiej.

Zasadniczo nowa ustawa ma obowiązywać od 18 kwietnia 2019 r. (od tego dnia zamawiający będą musieli przyjmować ustrukturyzowane faktury elektroniczne w zamówieniach publicznych).

***

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, przedłożony przez ministra obrony narodowej.

Przewidziano wydłużenie z 10 do 15 lat okresu planistycznego przy określaniu szczegółowych kierunków przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP.

Wydłużenie tego terminu jest konieczne ze względu na potrzebę dostosowania narodowego cyklu i okresu planistycznego do systemu planowania Paktu Północnoatlantyckiego (NATO) oraz zobowiązań sojuszniczych. Chodzi także

o realizację długookresowych inwestycji w obszarze bezpieczeństwa narodowego oraz pozyskiwania nowoczesnego sprzętu obronnego i technologii obronnych w ramach modernizacji technicznej sił zbrojnych.

Polska, jako członek NATO, realizuje wspólne przedsięwzięcia i cele rozwojowe dotyczące przebudowy i modernizacji technicznej swoich sił zbrojnych. Kluczowe dokumenty NATO opisują zobowiązania Polski wobec Paktu Północnoatlantyckiego w latach 2018-2032, czyli w perspektywie 15-letniej. Dlatego w celu harmonizacji krajowego planowania obronnego ze zobowiązaniami sojuszniczymi konieczne było wydłużenie horyzontu planowania krajowego do 15 lat. Jednocześnie w trakcie realizacji Strategicznego Przeglądu Obronnego wykazano, że 10-letni horyzont planowania jest niewystarczający w odniesieniu do procesu pozyskiwania technologii obronnych i zaawansowanych systemów uzbrojenia. Wprowadzona zmiana umożliwi pozyskanie środków na te cele, co byłoby niemożliwe lub mocno utrudnione w obowiązującej perspektywie, ze względu na brak możliwości zaangażowania wystarczającej ilości zasobów finansowych na kosztowne wieloletnie programy operacyjne.

Projektowana zmiana będzie dotyczyła kolejnego cyklu planistycznego.

Znowelizowane przepisy mają obowiązywać po 14 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

***

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, przedłożony przez ministra finansów.

Przygotowano rozwiązania, które dostosowują polskie przepisy do dyrektywy europejskiej 2009/103/WE w sprawie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczenia od takiej odpowiedzialności (tzw. dyrektywa komunikacyjna).

- Uwzględniając inflację podwyższono minimalne sumy gwarancyjne w obowiązkowym ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej (OC): posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody wynikające z ich poruszania się oraz rolników mających gospodarstwa rolne.

W ubezpieczeniu OC określona jest wysokość sumy gwarancyjnej, do której szkody pokrywa ubezpieczyciel. Po zmianach przepisów suma gwarancyjna nie będzie mogła być niższa niż równowartość w złotych:

a) w przypadku szkód dotyczących osoby – 5,21 mln euro na jedno zdarzenie bez względu na liczbę poszkodowanych (obecnie jest to 5 mln euro);

b) w przypadku szkody materialnej – 1 050 tys. euro na jedno zdarzenie niezależnie od liczby poszkodowanych (obecnie jest to 1 mln euro).

Ustalenie sumy gwarancyjnej na wyższym poziomie w odniesieniu do szkód dotyczących osoby niż w przypadku szkód w mieniu, wynika z tego, że szkody osobiste (np. inwalidztwo) mają poważniejsze skutki społeczne niż szkody na majątku (np. zniszczenie samochodu), dlatego są lepiej zabezpieczone. Suma gwarancyjna ustalana jest w euro, a nie w złotych, przez co nie ma stałego charakteru.

Z konsultacji przeprowadzonych przez Polską Izbę Ubezpieczeń z zakładami ubezpieczeń wynika, że podwyższenie minimalnych sum gwarancyjnych o 4,2 proc. będzie miało niewielki wpływ na wysokość składki. Decydujący wpływ na wysokość składki mają oceny ryzyka ubezpieczeniowego oraz analizy, na podstawie których ustalane są taryfy, tak aby wpływy ze składek pozwalały na wypłatę odszkodowań z zachowaniem płynności finansowej przez zakład ubezpieczeń. Natomiast w dłuższym okresie podwyższenie minimalnych sum gwarancyjnych może mieć wpływ na wzrost średniej kwoty wypłacanych odszkodowań.

- Rozstrzygnięto, że w przypadku sporu między Ubezpieczeniowym Funduszem Gwarancyjnym i zakładem ubezpieczeń dotyczącego ustalenia, który z nich ma wypłacić odszkodowanie – to zakład ubezpieczeń ma niezwłocznie wypłacać odszkodowanie poszkodowanemu (nie później jednak niż w ciągu 30 dni od daty otrzymania z Funduszu akt dotyczących szkody). Rozwiązanie takie jest uzasadnione, bo czynności likwidacyjne dla Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego prowadzą zakłady ubezpieczeń. Jeżeli po dokonaniu wypłaty przez zakład ubezpieczeń zostanie ustalona odpowiedzialność Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego – to Fundusz będzie musiał zwrócić zakładowi ubezpieczeń wypłacone odszkodowanie (lub jego część) oraz poniesione koszty.

- Nowe rozwiązania mają obowiązywać od 31 grudnia 2018 r. Jednocześnie do postępowań dotyczących roszczeń odszkodowawczych wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie znowelizowanej ustawy będą stosowane przepisy dotychczasowe (ma to dotyczyć sporów między Ubezpieczeniowym Funduszem Gwarancyjnym i zakładem ubezpieczeń dotyczących ustalenia, który z nich ma wypłacić odszkodowanie).

***

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra finansów.

Projekt dostosowuje polskie prawo do przepisów unijnych, w szczególności do dyrektywy dotyczącej stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu

upadłościowym.

Wprowadzono nową kategorię zobowiązań w hierarchii zaspokajania wierzytelności. Dzięki temu usprawniony zostanie proces przymusowej restrukturyzacji, w szczególności jeśli chodzi o przeprowadzanie umorzenia lub konwersji zobowiązań (tzw. bail-in) w ramach tego procesu.

Zgodnie z projektem, usprawnione mają zostać także obecne rozwiązania związane z funkcjonowaniem przepisów dotyczących przymusowej restrukturyzacji oraz systemu gwarantowania depozytów. W ramach dokonywanych zmian zaproponowano m.in.:

- systemowe wyłączenie banków hipotecznych z regulacji dotyczących funkcjonowania systemu gwarantowania depozytów i związanych z tym obowiązków, ponieważ banki hipoteczne nie przyjmują depozytów;

- umożliwienie wykorzystania instrumentu tzw. instytucji pomostowej przy restrukturyzacji banku zrzeszającego;

- uporządkowanie i skorygowanie przepisów dotyczących warunków podejmowania i prowadzenia przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny (BFG) działań dotyczących restrukturyzacji spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych;

- rozszerzenie wariantów zarządzania środkami finansowymi BFG w obszarze inwestycyjnym przez wprowadzenie polityki inwestycyjnej BFG (możliwości lokowania przez BFG wolnych środków w depozycie u ministra finansów);

- zapewnienie ochrony gwarancyjnej dla środków gromadzonych na rachunkach bankowych dla rad rodziców działających przy szkołach, dla których zgodnie

z Prawem oświatowym takie rachunki mogą być prowadzone;

- zredukowanie ograniczeń związanych z zastosowaniem instrumentów przymusowej restrukturyzacji (m.in. zamykanie ksiąg rachunkowych, przenoszenie praw udziałowych i przygotowanie programów przymusowej restrukturyzacji).

Proponowane zmiany umożliwią także bardziej precyzyjne dostosowanie przepisów krajowych do przyjętych wcześniej rozwiązań zawartych w dyrektywach unijnych oraz zapewnią stosowanie rozporządzenia w sprawie wymogów kapitałowych.

Projekt nowelizacji zapewni ponadto zgodność krajowych przepisów z unijnymi zasadami pomocy publicznej w przypadku restrukturyzacji spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych przez zagwarantowanie otwartej i konkurencyjnej procedury przejęcia kasy.

Znowelizowana ustawa ma wejść w życie 1 stycznia 2019 r.

***

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich wraz z projektem uchwały Rady Ministrów w sprawie udzielenia zgody na dokonanie notyfikacji Komisji Europejskiej projektu zmiany programu pomocy dotyczącego dopłat do składek z tytułu ubezpieczenia upraw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz częściowego dofinansowania odszkodowań wypłaconych producentom rolnym w związku z suszą (reasekuracja) – dokumenty przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi.

Do ustawy wprowadzono rozwiązania, dzięki którym więcej producentów rolnych będzie mogło zawierać umowy ubezpieczenia swojej produkcji – z dopłatą z budżetu państwa do składki ubezpieczenia – zawierające ryzyko suszy.

Producenci rolni będą mogli sami zdecydować na ile chcą się ubezpieczyć od ryzyka suszy. Sami wybiorą poziom zmniejszenia odszkodowania o: 20, 25 albo 30 proc. sumy ubezpieczenia w zamian za niższą składkę. Nadal zostanie zachowany udział własny rolnika w ubezpieczeniu na poziomie 10 proc. wartości szkody w przypadku ubezpieczeń od wszystkich ryzyk, z wyłączeniem suszy.

Nowe przepisy powinny przyczynić się do większego zainteresowania producentów rolnych zawieraniem umów ubezpieczenia upraw rolnych od ryzyka suszy – przez możliwość ubezpieczenia w dostępnej cenie – co w praktyce powinno prowadzić do zwiększenia powierzchni ubezpieczonych upraw.

Propozycje nie spowodują skutków dla budżetu państwa – dopłaty z budżetu państwa do ubezpieczeń będą na poziomie wskazanym w ustawie z 15 grudnia 2006 r. o zmianie ustaw o ubezpieczeniu upraw rolnych i zwierząt gospodarskich.

Znowelizowana ustawa ma obowiązywać z dniem następującym po dacie ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Nowe rozwiązanie zostanie wdrożone po uzyskaniu pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej w sprawie zmiany programu pomocowego dotyczącego stosowania dopłat z budżetu państwa do składek ubezpieczenia.

***

Rada Ministrów przyjęła dokument Polityka lekowa państwa 2018-2022, przedłożony przez ministra zdrowia.

„Polityka lekowa państwa” jest dokumentem o charakterze strategicznym. Określono w nim priorytety działań rządu dotyczące gospodarowania lekami w latach 2018-2022. Dokument opracowano na podstawie założeń Światowej Organizacji Zdrowia dotyczących tworzenia i wdrażania polityki lekowej z 2016 r. Wyznaczono w nim średnio- i długoterminowe cele stawiane uczestnikom i decydentom rynku farmaceutycznego oraz wskazano główne narzędzia ich osiągnięcia. Dokument powstawał w procesie szerokich konsultacji z zainteresowanymi stronami.

Skuteczna, bezpieczna i racjonalna farmakoterapia jest jednym z fundamentów efektywnego systemu ochrony zdrowia. Polityka lekowa jest integralną częścią polityki zdrowotnej. W swoim exposé premier Mateusz Morawiecki podkreślił jej szczególne znaczenie. Rząd zdecydował o zwiększeniu nakładów na ochronę zdrowia do 6 proc. PKB w 2024 r., co może zapewnić łączną kwotę finansowania ochrony zdrowia na poziomie 830 mld zł w latach 2018-2024. Polityka lekowa państwa ma przede wszystkim zapewnić pacjentom szeroki dostęp do skutecznych i bezpiecznych leków oraz przejrzystego i racjonalnie działającego systemu ich refundacji.

Strategiczne cele dotyczące gospodarki lekami w Polsce wpisują się w kluczowe dążenia Światowej Organizacji Zdrowia w odniesieniu do polityk lekowych, tj.:

- dostępność – równość w dostępie i przystępność najpotrzebniejszych leków;

- jakość – jakość, bezpieczeństwo i skuteczność wszystkich leków;

- racjonalne stosowanie – promowanie efektywnego kosztowo użycia leków przez pracowników służby zdrowia i pacjentów.

Cele strategiczne polityki lekowej państwa to:

- zmniejszenie zapadalności na choroby zakaźne przez skuteczne działania profilaktyczne;

- zapewnienie bezpiecznych i skutecznych leków, dostępnych w odpowiednim miejscu i czasie;

- stałe poprawianie zdrowia obywateli dzięki optymalizacji wydatków publicznych na leczenie, co umożliwi dostęp do skutecznych i bezpiecznych terapii większej liczbie pacjentów;

- wzmacnianie i sukcesywny rozwój potencjału sektora farmaceutycznego

w Polsce;

- uzyskiwanie najlepszego efektu zdrowotnego dzięki prowadzeniu leczenia farmakologicznego opartego na badaniach naukowych i wytycznych klinicznych,

- systematyczne podnoszenie efektywności systemu ochrony zdrowia w Polsce, także dzięki coraz szerszemu wykorzystywaniu rozwiązań informatycznych.

Do osiągnięcia wyznaczonych celów strategicznych ustanowiono dziesięć priorytetowych celów szczegółowych:

- poprawienie efektywności wykorzystania środków publicznych służących osiągnięciu jak najlepszego efektu zdrowotnego;

- systematyczne poszerzanie katalogu terapii o udowodnionej skuteczności

w ramach realizowanego budżetu;

- poprawienie zasadności angażowania środków publicznych w finansowanie poszczególnych technologii medycznych oraz świadczeń opieki zdrowotnej;

- systematyczne zmniejszanie udziału pacjenta w finansowaniu leków refundowanych;

- zapewnienie stabilnego finansowania leków refundowanych;

- poprawienie poziomu innowacyjności sektora farmaceutycznego w Polsce;

- zwiększenie bezpieczeństwa i stabilności dostaw leków dzięki większemu udziałowi w rynku leków wytwarzanych w Polsce z uwzględnieniem leków biorównoważnych;

- zwiększenie eksportu produktów leczniczych, co umożliwi redukcję deficytu w handlu zagranicznym lekami;

- poprawienie ordynacji lekarskiej i pielęgniarskiej w celu osiągania coraz lepszych efektów leczenia;

- rozszerzenie dostępu do szczepień ochronnych w celu zmniejszenia zapadalności na choroby zakaźne.

Z dokumentu wynika, że ze względu na starzenie się społeczeństwa poważnym wyzwaniem dla systemu ochrony zdrowia w nadchodzących latach będzie rosnące zapotrzebowanie na leki służące do leczenia chorób układu sercowo-naczyniowego i nowotworowych. Innym zagadnieniem wymagającym szczególnej uwagi jest prewencja związana z upowszechnianiem szczepień ochronnych.

Rząd podejmuje wszelkie konieczne działania, aby realizowana polityka lekowa państwa była spójna z międzynarodowymi rekomendacjami, które mówią o konieczności zapewnienia każdemu człowiekowi prawa do leczenia. Polityka lekowa ma również istotny wymiar gospodarczy ze względu na istotną rolę przemysłu farmaceutycznego (jego rozwój założono w Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju), ale jej nadrzędną rolą jest dążenie do poprawy długości życia i stanu zdrowia obywateli.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi odpowiedzialność za jego treść – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe.(PAP)

kom/ kub/aszw/