CIR: komunikat po posiedzeniu Rady Ministrów (komunikat)

- CIR informuje

Rada Ministrów przyjęła:

- projekt ustawy o zmianie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz niektórych innych ustaw,

- projekt ustawy o Instytucie Europy Środkowej,

- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw,

- projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług,

- projekt ustawy o zmianie ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej oraz niektórych innych ustaw,

- projekt ustawy o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw,

- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra przedsiębiorczości i technologii.

Projekt nowelizacji ustawy tworzy podstawy prawne i finansowe do realizacji pilotażowych przedsięwzięć niskoemisyjnych (termomodernizacyjnych), których adresatem będą rodziny dotknięte tzw. ubóstwem energetycznym (mniej zamożne i z tego powodu mające kłopoty z zaspokojeniem potrzeb energetycznych, np. związanych z ogrzewaniem mieszkania i wody). Chodzi o rodziny zamieszkałe w budynkach jednorodzinnych znajdujących się w mniejszych miejscowościach. Wyprowadzanie ludzi z ubóstwa energetycznego przez programy termomodernizacji jest nie tylko walką o ciepłe domy i zmniejszenie smogu, ale także walką o zapewnienie dostępu do podstawowych zdobyczy cywilizacyjnych poprawiających egzystencję i komfort życia.

W praktyce przewidziano dofinansowanie ze środków publicznych m.in. docieplenia domów i wymiany przestarzałych kotłów lub pieców na węgiel (nie spełniających standardów emisyjnych) na ogrzewanie bardziej ekologiczne (kotły na paliwa stałe spełniające standardy emisyjne i kotły gazowe lub podłączenia do sieci ciepłowniczej).

Projekt nowelizacji ustawy wypełnia obietnicę złożoną przez premiera Mateusza Morawieckiego w exposé i stanowi istotny element programu „Czyste powietrze”, ogłoszonego na początku 2017 r. Stanowi też realizację przedstawionej przez szefa rządu w lutym 2018 r. inicjatywy STOP SMOG zapowiadającej pilotażowe wdrożenie programu wsparcia mieszkańców domów jednorodzinnych położonych w 33 najbardziej zanieczyszczonych miejscowościach znajdujących się na liście Światowej Organizacji Zdrowia z 2016 r. (na liście WHO z 2016 r. znalazło się 50 miast mających najbardziej zanieczyszczone powietrze w Europie, w tym 33 położone w Polsce; na liście z 2018 r. liczba polskich miast wzrosła do 36). Premier zapowiedział też realizację programu termomodernizacji, który ma skutkować niższymi rachunkami za prąd (inicjatywa z tzw. drugiej piątki Morawieckiego).

Zgodnie z projektem, na pilotaż termomodernizacyjny zostanie przeznaczone z budżetu państwa 883,20 mln zł w latach 2019-2024, które zasilą Fundusz Termomodernizacji i Remontów (prowadzony przez Bank Gospodarstwa Krajowego). Duża część tej kwoty (ponad 700 mln zł) ma pochodzić z opłaty recyklingowej (opłaty ponoszonej przez sieci handlowe za wydawanie tzw. foliówek). W latach 2019-2020 na pilotaż zostanie przeznaczone 180 mln zł, a w latach 2021-2024 – 703,20 mln zł.

W pierwszej kolejności środki trafią do miast liczących mniej niż 100 tys. mieszkańców, ale także do miast z taką liczbą ludności z listy WHO z 2016 r. i 2018 r. O objęciu danej gminy wsparciem będzie decydował wniosek o dofinansowanie pozytywnie rozpatrzony przez ministra przedsiębiorczości i technologii. O wyborze miast do wsparcia w pierwszej kolejności decydował stosunkowo wysoki poziom tzw. ubóstwa energetycznego – z raportu Instytutu Badań Strukturalnych z lutego 2018 r. wynika, że 87 proc. mieszkańców funkcjonujących w warunkach tzw. ubóstwa energetycznego mieszka w miastach liczących do 100 tys. osób.

Pozostałe miasta z liczbą mieszkańców przekraczających 100 tys. (w tym znajdujące się na liście WHO), takie jak: Kraków, Katowice, Sosnowiec, Gliwice, Zabrze, Bielsko-Biała, Rybnik, Tychy, Dąbrowa Górnicza, Kalisz – będzie można objąć indywidualnym trybem postępowania. Ustalenie szczegółów planów naprawczych dla tych miast dokonane zostanie po przeprowadzeniu rozmów z udziałem ich władz i lokalnych organizacji pozarządowych (NGOs) zajmujących się jakością powietrza.

Planowanie i realizowanie przedsięwzięć niskoemisyjnych będzie obowiązkiem gminy. Co do zasady osoba, która będzie realizowała przedsięwzięcie niskoemisyjne w budynku jednorodzinnym nie poniesie z tego tytułu żadnej opłaty. Gminny program niskoemisyjny w 70 proc. finansowany będzie z Funduszu Termomodernizacji i Remontów, a w 30 proc. przez gminę w przypadku miast do 100 tys. mieszkańców (w przypadku miast powyżej 100 tys. mieszkańców udział gminy musi być powyżej 30 proc.). Oszacowano, że termomodernizacja jednego domu to koszt ok. 53 tys. zł brutto.

Gmina ma też prowadzić działania informacyjne i promocyjne dotyczące przedsięwzięć niskoemisyjnych (chodzi o dotarcie z informacją do osób uprawnionych do otrzymania wsparcia na termomodernizację).

Doświadczenia wyniesione z realizacji pilotażowych przedsięwzięć antysmogowych będą podstawą do stworzenia ogólnopolskiego programu poprawy jakości powietrza oraz zaplanowania pieniędzy na ten cel w przyznanym Polsce budżecie Unii Europejskiej na lata 2021-2027.

Termomodernizacja budynków mieszkalnych połączona z wymianą lub likwidacją wysokoemisyjnych źródeł ciepła będzie systemowym narzędziem poprawy jakości powietrza w Polsce. Termomodernizacja jest jednym z najbardziej efektywnych narzędzi walki z zanieczyszczeniami powietrza pochodzącymi z niskiej emisji. Nowe rozwiązania mają obowiązywać po 30 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o Instytucie Europy Środkowej, przedłożony przez sekretarza stanu, szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Powołany zostanie Instytut Europy Środkowej. Nowa placówka zostanie utworzona na bazie Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej (IEŚW), który był powołany w 2001 r. w Lublinie jako jednostka badawczo-rozwojowa, a od 2010 r. funkcjonuje jako instytut badawczy. IEŚW zostanie zlikwidowany.

Konieczność utworzenia Instytutu Europy Środkowej wynika z faktu, że żaden z istniejących instytutów o statusie państwowego instytutu badawczego nie zajmuje się zagadnieniami geopolitycznymi skupionymi wokół inicjatywy Trójmorza oraz współpracy państw Europy Środkowej i Środkowo-Wschodniej. Natomiast Inicjatywa Trójmorza jest jednym ze strategicznych projektów rządu w obszarze polityki zagranicznej, który ma przyczynić się do wzmocnienia współpracy państw zaangażowanych w ten projekt, w tym gospodarczej (wspólne inwestycje infrastrukturalne) oraz wzmocnienia Unii Europejskiej. Ocenia się, że projekt ten może także zainteresować USA i Chiny oraz przyczynić się do większej integracji krajów Europy Wschodniej ze strukturami europejskimi. Dlatego potrzebne jest odpowiednie zaplecze analityczne do podejmowania decyzji politycznych w tym obszarze oraz budowania szerszego poparcia dla tego przedsięwzięcia.

Zadania Instytutu to:

- prowadzenie działalności analitycznej wspierającej działania polityczne na rzecz budowania współpracy z państwami Europy Środkowej i Środkowo- Wschodniej;

- współpraca z zagranicznymi podmiotami zajmującymi się stosunkami międzynarodowymi, ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów mających siedzibę w państwach Europy Środkowej i Środkowo-Wschodniej;

- prowadzenie badań naukowych w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych, ze szczególnym uwzględnieniem stosunków międzynarodowych, polityki zagranicznej, planowanych projektów współpracy międzynarodowej i transgranicznej w Europie Środkowej i Środkowo-Wschodniej oraz przygotowywanie analiz, ekspertyz i studiów związanych z tymi zagadnieniami;

- współpraca z polskimi i zagranicznymi instytucjami, ośrodkami nauki, organizacjami społecznymi i osobami fizycznymi oraz promocja poza granicami naszego kraju polskiej myśli społecznej dotyczącej stosunków oraz współpracy międzynarodowej, polityki zagranicznej i historycznej;

- współpraca z jednostkami akademickimi, naukowymi, analitycznymi oraz eksperckimi, w tym zagranicznymi w celu realizacji badań naukowych oraz pozyskiwania funduszy, a także komercjalizacja uzyskanych wyników badań;

- przekazywanie analiz, ekspertyz oraz ich wyników organom władzy publicznej; gromadzenie specjalistycznego księgozbioru i dokumentacji naukowej oraz organizowanie szkoleń dotyczących prowadzonej problematyki badawczej; organizowanie seminariów i konferencji w celu prezentowania wyników prowadzonych badań;

-upowszechnianie wiedzy o stanie i procesach zmian sytuacji międzynarodowej oraz rozwoju stosunków międzynarodowych, ze szczególnym uwzględnieniem państw Europy Środkowej i Środkowo-Wschodniej, w tym prowadzenie działalności wydawniczej, zwłaszcza naukowej oraz organizowanie szkoleń.

Nowo utworzony Instytut będzie funkcjonował jako państwowa osoba prawna. Taki status umożliwi mu bardziej efektywne wykonywanie powierzonych zadań, a także poszerzy autonomię merytoryczną, pozwalając zespołowi badawczemu na pełniejsze angażowanie się w sprawy międzynarodowe, w szczególności w szeroko rozumianą problematykę geopolityczną, społeczną i gospodarczą. Nadzór nad Instytutem będzie sprawował premier.

Przychodami Instytutu będą m.in. dotacje z budżetu państwa (na realizację zadań i pokrycie bieżących kosztów działalności), środki pochodzące z funduszy unijnych oraz przychody z prowadzonej działalności gospodarczej i innej. Ustawa ma obowiązywać po 14 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra energii.

Głównym celem projektu jest uregulowanie instytucji sprzedaży rezerwowej, tj. sprzedaży odbiorcy końcowemu paliw gazowych lub energii elektrycznej przez sprzedawcę rezerwowego, w przypadku zaprzestania dostarczania paliw gazowych lub energii elektrycznej przez dotychczasowego sprzedawcę. Rozwiązanie to zapobiega przerwaniu dostaw energii elektrycznej lub gazu w przypadku np. upadłości dotychczasowego dostawcy.

Obecne przepisy dotyczące sprzedaży rezerwowej nie obejmują zagadnienia kompleksowo i ograniczone są wyłącznie do sprzedaży energii elektrycznej. W projekcie zaproponowano, aby sprzedaż rezerwowa dotyczyła także paliw gazowych.

W celu poprawy przejrzystości na rynku energii elektrycznej, w projekcie przewidziano modyfikację obowiązku sprzedaży przez przedsiębiorstwa energetyczne wytworzonej energii elektrycznej – przez jego podniesienie z 30 do 100 proc. Rozwiązanie to ma ograniczyć ewentualne wzrosty cen energii elektrycznej na rynku hurtowym, nie wynikające z czynników wpływających na koszt jej wytworzenia czy pozyskania z sąsiadujących systemów. Jednocześnie prognozuje się zmniejszenie ryzyka istotnych wahań cen, dzięki poprawie płynności i transparentności na Towarowej Giełdzie Energii i ograniczeniu możliwości wpływania na cenę przez uczestników posiadających silną pozycję. Nowe przepisy powinny długoterminowo poprawić pozycję odbiorców na krajowym rynku energii elektrycznej.

Ponadto, w projekcie przyjęto zmiany umożliwiające stosowanie, przyjmowanych na gruncie Unii Europejskiej, tzw. Kodeksów Sieci – stanowiących środki mające na celu budowę wspólnego, jednolitego rynku energii elektrycznej w Unii Europejskiej. Zmiany mają na celu zapewnienie spójności funkcjonowania krajowego systemu elektroenergetycznego z prawem unijnym.

Zaproponowane rozwiązania wejdą w życie po 14 dniach od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem niektórych przepisów, które zaczną obowiązywać w innych terminach.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, przedłożony przez ministra finansów.

Wprowadzono rozwiązania wdrażające przepisy unijne dotyczące bonów na towary lub usługi (dyrektywa 2016/1065) oraz niektórych obowiązków wynikających z podatku od wartości dodanej w przypadku świadczenia usług i sprzedaży towarów na odległość (dyrektywa 2017/2455). Wszystkie nowe regulacje mają obowiązywać od 1 stycznia 2019 r. (dyrektywy muszą być implementowane do końca 2018 r.).

Dyrektywa 2016/1065

Celem dyrektywy 2016/1065 jest uproszczenie, modernizacja i ujednolicenie przepisów dotyczących VAT mających zastosowanie do bonów na towary lub usługi. Ustanowienie szczególnych przepisów mających zastosowanie do opodatkowania bonów na towary lub usługi podatkiem VAT pozwoli zachować jednolite podejście do bonów stosowanych w obrocie międzynarodowym, zapewni spójność z zasadami ogólnego podatku konsumpcyjnego (dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług) oraz pozwoli uniknąć niespójności, zakłóceń konkurencji, podwójnego opodatkowania lub braku opodatkowania, a także ograniczy ryzyko unikania opodatkowania. Regulacje dotyczące bonów będą miały zastosowanie wyłącznie do bonów wyemitowanych po 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z dyrektywą, w projekcie nowelizacji ustawy np. zdefiniowano czym jest bon (może mieć formę papierową, np. na zakup książki lub elektroniczną, np. odbierany drogą elektroniczną kod kreskowy, którego posiadacz otrzyma zamówiony towar). Określono pojęcia: bon jednego przeznaczenia (bon SPV, np. bon na usługę fryzjerską, która będzie opodatkowana w Polsce) i bon różnego przeznaczenia (bon MPV, np. karty prezentowe na towary lub usługi objęte różnymi stawkami podatku VAT). Przedstawiono zasady opodatkowania transakcji z użyciem bonów (w szczególności w łańcuchu dystrybucji) oraz regulacje dotyczące podstawy opodatkowania dla transakcji z użyciem bonów różnego przeznaczenia.

Transfer bonu jednego przeznaczenia, dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu jest uznany za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy. Oznacza to, że emitent takiego bonu będzie musiał odprowadzić podatek VAT od pierwszego wprowadzenia bonu do obrotu, tak jakby towary nim objęte zostały dostarczone lub usługi objęte bonem zostały wykonane. Samo wydanie takiego bonu będzie wymagało naliczenia podatku VAT niezależnie od tego, czy będzie on zrealizowany i zostanie wydany towar lub wyświadczona usługa. Rozwiązanie to ma dotyczyć również dystrybutorów, którzy we własnym imieniu i na własny rachunek sprzedają (odsprzedają) bony jednego przeznaczenia. Tacy dystrybutorzy będą musieli odprowadzać podatek VAT od ich sprzedaży, tak jakby otrzymane przez nich wynagrodzenie za te bony było wynagrodzeniem za towary lub usługi objęte bonem.

Ponadto, faktycznego przekazania towarów lub świadczenia usług w zamian za bon jednego przeznaczenia (przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia) – nie uznaje się za niezależną transakcję w części, w której wynagrodzenie stanowił bon. Oznacza to, że samo wydanie towaru lub wykonanie usługi za bon – nie będzie powodowało, że podatek zostanie naliczony ponownie w części pokrytej bonem.

Z kolei jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokona podatnik działający w imieniu innego podatnika, to taki transfer będzie stanowił dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy – dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik upoważniony.

Jeśli dostawca towarów lub usługodawca nie będzie jednocześnie emitentem bonu jednego przeznaczenia działającym we własnym imieniu – to wtedy należy uznać, że dostawca towarów (usługodawca) dokonał dostawy towarów (wyświadczył usługę) na rzecz podatnika, który ten bon wyemitował.

W przypadku bonów różnego przeznaczenia doprecyzowano, że VAT powinien zostać pobrany, gdy zostaną dostarczone towary lub wykonane usługi, których dany bon dotyczy. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega bowiem faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia, przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia.

Oznacza to, że wcześniejszy transfer bonów różnego przeznaczenia nie powinien podlegać podatkowi VAT. W przypadku gdy transferu bonu różnego przeznaczenia będzie dokonywał podatnik inny niż podatnik dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w związku z faktyczną dostawą towarów lub faktycznym świadczeniem usług za ten bon) – opodatkowaniu podatkiem VAT będą podlegać usługi pośrednictwa oraz inne usługi, jak np. dystrybucji lub promocji dotyczące tego bonu. Usługi te będą opodatkowane na zasadach ogólnych.

Dyrektywa 2017/2455

Celem dyrektywy jest zmniejszenie kosztów i uciążliwości związanych z rozliczaniem podatku VAT od usług elektronicznych (telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych) świadczonych konsumentom z innych niż Polska państw członkowskich UE.

Wprowadzono próg 10 tys. euro lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej (42 tys. zł), odnoszący się do rocznej wartości netto usług elektronicznych (świadczonych unijnym konsumentom spoza Polski) – do wysokości którego unijni podatnicy będą mogli rozliczać VAT z tytułu wykonywania takich usług według reguł obowiązujących dla transakcji krajowych (w państwie członkowskim ich siedziby). Rozwiązanie to jest korzystne dla małych i średnich firm oraz podmiotów typu start-up, jednak podatnicy będą mogli sami zdecydować, czy rozliczać VAT w państwach członkowskich odbiorców ich usług.

Jednocześnie dla podatników nie mających siedzib swoich firm w państwach unijnych, ale zarejestrowanych do celów VAT w jednym lub większej liczbie państw członkowskich UE (prowadzących tam okazjonalnie transakcje podlegające opodatkowaniu) – przewidziano możliwość rozliczania usług elektronicznych w tzw. małym punkcie kompleksowej obsługi (MOSS – Mini One Stop Shop).

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra finansów. Zwalczanie szarej strefy i wyłudzeń podatkowych dzięki sprawniejszej działalności Krajowej Administracji Skarbowej (KAS) jest podstawowym celem nowelizacji ustawy o KAS. Ma on zostać osiągnięty przez poprawę organizacji KAS, zapewnienie jej szerszego dostępu do informacji niezbędnych do realizacji ustawowych zadań oraz wyposażenie w narzędzia umożliwiające skuteczniejsze wykonywanie kontroli celno-skarbowej.

Przewidziano następujące zmiany:

Wprowadzono regulacje dotyczące dostępu do informacji niezbędnych do realizacji ustawowych zadań przez KAS:- rozszerzenie zakresu pozyskiwanych danych m.in. przez dodanie do katalogu informacji, które mogą zbierać organy KAS, także informacji o zdarzeniach mających wpływ na powstanie lub wysokość niepodatkowych należności budżetowych,

- doprecyzowanie przepisów dotyczących możliwości korzystania przez organy Krajowej Administracji Skarbowej z danych zgromadzonych w bazach, rejestrach, ewidencjach, zbiorach i systemach informatycznych w celu realizacji ustawowych zadań KAS (przetwarzanie danych będzie dokonywane w Centralnym Rejestrze Danych Podatkowych – CRDP);

Doprecyzowano i uzupełniono przepisy dotyczące trybu przeprowadzania kontroli celno-skarbowej, w tym również kontroli posiadania oraz produkcji i obrotu automatami do gier hazardowych:

- zapewnienie naczelnikowi urzędu celno-skarbowego właściwemu dla kontrolowanego wiedzy o złożonej przez kontrolowanego korekcie deklaracji podatkowej i wyniku kontroli oraz wprowadzenie regulacji dotyczących ograniczenia możliwości skutecznego składania korekt deklaracji do okresu nieobjętego kontrolą,

- poszerzenie definicji kontrahenta kontrolowanego m.in. o przewoźnika oraz wszystkie podmioty prowadzące działalność gospodarczą w okresie objętym kontrolą celno-skarbową uczestniczące w magazynowaniu, przepakowywaniu, przeładunku, przesyłaniu tego samego towaru, działające w imieniu dostawców i nabywców biorących udział pośrednio lub bezpośrednio w dostawie towaru (rozszerzenie kręgu podmiotów uznawanych za kontrahenta kontrolowanego umożliwi organom KAS prowadzanie kontroli krzyżowej w szerszym niż dotychczas zakresie),

- zapewnienie przez podmioty zajmujące się produkcją lub obrotem automatami do gier hazardowych warunków i środków do sprawnego przeprowadzania kontroli celno-skarbowej w zakresie produkcji lub obrotu automatami do gier hazardowych.

Przewidziano także uelastycznienie zarządzania Służbą Celno-Skarbową przez doprecyzowanie przepisów dotyczących pragmatyki służbowej jej funkcjonariuszy. Znowelizowana ustawa ma wejść w życie po 14 dniach od daty jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem niektórych przepisów, które wejdą w życie w innych terminach.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra zdrowia. Projekt przewiduje możliwość wykonywania zawodu fizjoterapeuty w formie indywidualnych i grupowych praktyk zawodowych.

Ustawa z 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty wprowadziła przepisy określające zasady wykonywania zawodu fizjoterapeuty jako samodzielnego zawodu medycznego. Wraz z jej wejściem w życie fizjoterapeuci stali się grupą zawodową podlegającą ścisłym zasadom wykonywania zawodu, które są zbliżone do zawodów lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarek i położnych. Jednak w części dotyczącej uprawnień i obowiązków dotyczących form wykonywania zawodu fizjoterapeuty, uregulowania te zawierają rozwiązania mniej korzystne w porównaniu z samodzielnymi zawodami medycznymi. Chodzi o brak możliwości wykonywania zawodu w formie indywidualnych i grupowych praktyk zawodowych. Ta forma udzielania świadczeń zdrowotnych jest przystosowana do potrzeb prowadzenia działalności leczniczej osobiście oraz – zależnie od jej zakresu i rozmiaru – umożliwia ograniczenie wymogów organizacyjnych w porównaniu z pozostałymi podmiotami wykonującymi działalność leczniczą. Sytuacja ta jest szczególnie niekorzystna dla fizjoterapeutów, których znaczna część udziela świadczeń zdrowotnych osobiście, często wyłącznie w miejscu wezwania lub w jednym zakładzie leczniczym.

Zgodnie z projektem, nowe przepisy umożliwią wykonywanie zawodu fizjoterapeuty w formie indywidualnych i grupowych praktyk zawodowych. Brak takiego rozwiązania uniemożliwiłby w praktyce wykonywanie zawodu przez znaczną część fizjoterapeutów, co wpłynęłoby także niekorzystnie na zaspokojenie potrzeb pacjentów. Nowe rozwiązania mają obowiązywać od 1 kwietnia 2019 r., z wyjątkiem dwóch przepisów, które wejdą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przedłożony przez ministra spraw zagranicznych. Cudzoziemiec, któremu państwo polskie odmówi wydania wizy Schengen będzie mógł zwrócić się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) w Warszawie o kontrolę decyzji odmownej. Jest to odpowiedź na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ws. El Hassani dotyczącej zagwarantowania środka odwoławczego w przypadku odmownej decyzji konsula w sprawach wizowych.

Po zmianach przepisów skargi cudzoziemców na decyzje polskich konsulów w sprawach wiz Schengen (odmowa, cofnięcie, unieważnienie) będzie rozpatrywał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, co zapewni jednolitą praktykę orzeczniczą w sprawach wizowych. Skargi będą wnoszone za pośrednictwem konsula.

W postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w sprawach wiz Schengen dla cudzoziemców, czynności za konsula będzie podejmował minister spraw zagranicznych, co pozwoli zapewnić odpowiednią reprezentację organu jakim jest konsul. Jednak konsul nadal będzie stroną – ma sporządzać opis stanu faktycznego, wskazywać istotne okoliczności sprawy, a także porządkować akta sprawy oraz formułować wstępne stanowisko wobec skargi. Konsul przygotuje komplet dokumentacji oraz opis stanu faktycznego sprawy w terminie ok. 7-10 dni i bez zbędnej zwłoki przekaże akta ministrowi spraw zagranicznych. Minister skargę wniesioną za pośrednictwem konsula przekaże WSA wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę – w terminie 60 dni od dnia jej otrzymania przez konsula.

Przyjęto, że dopiero po skorzystaniu z prawa do ponownego rozpatrzenia sprawy przez konsula, strona będzie mogła złożyć skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Jeżeli strona nie złoży wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, nie będzie przysługiwać jej prawo do złożenia skargi do WSA. Z analiz Ministerstwa Spraw Zagranicznych wynika, że w ok. 30 proc. wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy – po przedstawieniu przez wnioskodawcę dodatkowych informacji lub dokumentów – zmieniona zostaje decyzja dotycząca wizy Schengen. Chodzi o to, aby kontrola sprawowana przez WSA dotyczyła jedynie tych przypadków, w których skarżący miał możliwość przedstawienia swoich argumentów na wcześniejszym etapie postępowania i skorzystał z tego prawa. Nowe regulacje mają wejść w życie 1 stycznia 2019r.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi odpowiedzialność za jego treść – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe.(PAP)

kom/ dma/ krap/