CIR: obradowała Rada Ministrów (komunikat)

- CIR informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd skierował wnioski do prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej:

• o przedłużenie okresu użycia Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Siłach Międzynarodowych w Republice Kosowa i Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii oraz w Bośni i Hercegowinie,

• o przedłużenie okresu użycia Polskiego Kontyngentu Wojskowego w wojskowej misji doradczej Unii Europejskiej w Republice Środkowoafrykańskiej.

Rada Ministrów przyjęła:

• projekt ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego,

• projekt ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

* * * * *

Rada Ministrów skierowała wniosek do prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o przedłużenie okresu użycia Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Siłach Międzynarodowych w Republice Kosowa i Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii oraz w Bośni i Hercegowinie, przedłożony przez ministra obrony narodowej.

Wniosek dotyczy przedłużenia użycia Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Siłach Międzynarodowych w Kosowie i Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii oraz Bośni i Hercegowinie. Funkcjonowanie kontyngentu ma być przedłużone od 1 stycznia do końca czerwca 2016 r. (na podstawie obowiązującego postanowienia prezydenta polscy żołnierze mogą przebywać w tych terytoriach do końca 2015 r.). Kontyngent, jak dotąd, będzie liczył do 300 żołnierzy i pracowników wojska.

Polski kontyngent, tak jak dotychczas, będzie:

• wchodził (wydzielone siły) w skład Wielonarodowej Grupy Bojowej – Wchód, podporządkowanej dowódcy Sił Międzynarodowych w Kosowie i Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii;

• działał w Kosowie i Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii (jego głównym celem będzie nadzorowanie przestrzegania porozumienia pokojowego przez strony konfliktu w Kosowie);

• mógł być użyty w Bośnie i Hercegowinie w celu wzmocnienia Sił Unii Europejskiej działających na rzecz utrzymania pokoju i bezpieczeństwa w Bośni i Hercegowinie.

Podstawowym zadaniem kontyngentu będzie monitorowanie przestrzegania porozumień i traktów międzynarodowych. Ma się zajmować wykonywaniem działań manewrowych, w tym demonstrowaniem militarnej obecności Sił Międzynarodowych w Kosowie oraz prowadzeniem patroli w rejonie odpowiedzialności Wielonarodowej Grupy Bojowej – Wschód w celu identyfikacji i neutralizacji zagrożeń bezpieczeństwa. Polski kontyngent zajmie się również wspieraniem kosowskiej policji oraz misji Unii Europejskiej w kontrolowaniu przestrzegania praworządności w Kosowie. Jego zadaniem będzie monitorowanie, w ścisłej współpracy z lokalną społecznością, sytuacji bezpieczeństwa w rejonie odpowiedzialności oraz wspieranie pomocy humanitarnej.

Użycie kontyngentu zostanie sfinansowane z budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej. Od stycznia do końca czerwca 2016 r. przewidziano na ten cel ok. 20.666 tys. zł, a w 2016 r. wydatki te wyniosą ok. 41.332 tys. zł.

* * *

Rada Ministrów skierowała wniosek do prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o przedłużenie okresu użycia Polskiego Kontyngentu Wojskowego w wojskowej misji doradczej Unii Europejskiej w Republice Środkowoafrykańskiej, przedłożony przez ministra obrony narodowej.

Rząd wnioskuje o przedłużenie pobytu żołnierzy Polskiego Kontyngentu Wojskowego w wojskowej misji doradczej Unii Europejskiej w Republice Środkowoafrykańskiej od 1 stycznia do 17 lipca 2016 r.

Polski Kontyngent Wojskowy ma liczyć – jak dotąd – do 2 żołnierzy. Będzie operacyjnie podporządkowany dowódcy wojskowej misji doradczej Unii Europejskiej EUMAM RCA. Polacy będą brali udział w działaniach doradztwa wojskowego na rzecz środkowoafrykańskich sił zbrojnych.

Wojskowa misja doradcza Unii Europejskiej – EUMAM RCA – jest elementem szerszego zaangażowania Unii Europejskiej w rozwiązywanie kryzysu w Republice Środkowoafrykańskiej na płaszczyźnie gospodarczej, politycznej, pomocy rozwojowej oraz bezpieczeństwa. Unia Europejska współdziała z władzami Republiki, Organizacją Narodów Zjednoczonych, Unią Afrykańską i Republiką Francuską. Siły tego ostatniego państwa prowadzą w Republice Środkowoafrykańskiej z mandatu ONZ operację SANGARIS. Główne działanie to pomoc władzom Republiki w przygotowywaniu reformy sektora bezpieczeństwa, który stanowi warunek niezbędny trwałej stabilizacji w tym państwie.

Użycie kontyngentu zostanie sfinansowane z budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej w wysokości ok. 472 tys. zł.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, przedłożony przez ministra cyfryzacji.

Ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego będzie przejrzystsze i łatwiejsze, ale przede wszystkim ma służyć zwiększaniu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki. Możliwe będzie także ponowne wykorzystywanie nowych zasobów bibliotek, muzeów i archiwów.

Zrealizowanie tych celów wymaga wdrożenia do polskiego prawa dyrektywy 2013/37/UE zmieniającej dyrektywę 2003/98/WE w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego. Obecnie przepisy o ponownym wykorzystywaniu informacji publicznej znajdują się w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Przeniesienie ich do nowej ustawy sprawi, że będzie można łatwiej rozróżnić tryb „dostępu do informacji” od „ponownego wykorzystywania.”

W projekcie ustawy uwzględniono kluczową zasadę, że wszystkie dokumenty udostępniane przez organy sektora publicznego mogą być ponownie wykorzystywane do dowolnych celów komercyjnych lub niekomercyjnych, chyba że są zabezpieczone prawami własności intelektualnej osób trzecich. Zasada ta funkcjonuje w ustawie z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Ponadto, ustawodawca wziął pod uwagę różnicę między prawem dostępu do informacji publicznej a prawem do dalszej eksploatacji takiej informacji. Dostęp do informacji publicznej jest realizacją zasady jawności, wyrażonej w art. 61 konstytucji. Prawo do informacji jest uważane za jedno z podstawowych praw człowieka. Natomiast w odniesieniu do ponownego wykorzystywania informacji publicznej, nacisk położono na jego gospodarczy i społeczny charakter.

Prawo do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego ma umożliwić przedsiębiorcom wykorzystywanie pozyskanych informacji i danych do tworzenia nowych produktów i usług, np. aplikacji na smartfony i komputery.

Do projektu ustawy wprowadzono pojęcia: „informacja sektora publicznego” i „ponowne wykorzystywanie” takiej informacji. Informacja sektora publicznego – to każda treść lub jej część – niezależnie od sposobu utrwalenia (postać papierowa, elektroniczna, dźwiękowa, wizualna, audiowizualna) – będąca w posiadaniu podmiotów, które ją udostępniają lub przekazują do ponownego wykorzystywania. Ponowne wykorzystywanie – to wykorzystywanie przez osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, informacji sektora publicznego w celach komercyjnych lub niekomercyjnych (innych niż pierwotny publiczny cel), dla których zostały wytworzone.

Projekt ustawy poszerzono katalog dokumentów udostępnianych w celu ponownego wykorzystywania o nowe zasoby będące w posiadaniu bibliotek (w tym naukowych), muzeów i archiwów państwowych. W praktyce oznacza to, że wizerunki muzealiów, reprodukcje materiałów archiwalnych i reprodukcje materiałów bibliotecznych będą mogły być ponownie wykorzystywane w celach komercyjnych i niekomercyjnych, z pełnym poszanowaniem praw własności intelektualnej.

W projekcie ustawy sformułowano naczelną zasadę, że każdemu przysługuje prawo do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego. Wprowadzono jednocześnie ograniczenie prawa do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego ze względu m.in. na ochronę informacji niejawnych i innych tajemnic ustawowo chronionych, a także prywatność osoby fizycznej i tajemnicę przedsiębiorcy. Wyłączenie obejmie także informacje sektora publicznego, do których dostęp jest ograniczony na podstawie innych ustaw szczególnych. Dwa ostatnie ograniczenia nie będą dotyczyły osób pełniących funkcje publiczne i mających związek z ich pełnieniem.

Wprowadzono zasadę, że ponowne wykorzystywanie informacji publicznej nie narusza prawa do informacji publicznej i wolności jej rozpowszechniania oraz innych ustaw określających zasady i tryb dostępu do informacji.

Projekt ustawy wyznacza także zamknięty katalog podmiotów (tzw. podmioty zobowiązane), które udostępniają lub przekazują informację sektora publicznego w celu jej ponownego wykorzystywania. Realizując te czynności podmioty zobowiązane mają stosować zasady: niedyskryminacji, niewyłączności i przejrzystości. Podmioty zobowiązane w celu ponownego wykorzystywania: 1) udostępniają informacje sektora publicznego: na stronie BIP; w centralnym repozytorium informacji publicznej, w inny sposób; 2) przekazują informacje sektora publicznego na wniosek.

Przyjęto generalną zasadę, że informacje sektora publicznego udostępnia się lub przekazuje do ponownego wykorzystywania bezwarunkowo. Jednocześnie wskazano, że warunki ponownego wykorzystywania mogą dotyczyć: obowiązku poinformowania o źródle, czasie wytworzenia i pozyskania informacji od podmiotu zobowiązanego; obowiązku poinformowania o przetworzeniu informacji ponownie wykorzystywanej; zakresu odpowiedzialności podmiotu zobowiązanego za udostępniane lub przekazywane informacje.

Zasadniczo informacje sektora publicznego będą udostępniane lub przekazywane do ponownego wykorzystywania bezpłatnie. Jednocześnie podmiot zobowiązany będzie mógł nałożyć opłatę za ponowne wykorzystywanie, jeśli przygotowanie lub przekazanie informacji – w sposób wskazany przez wnioskodawcę – wymaga poniesienia dodatkowych kosztów. Opłata nie będzie mogła być wyższa niż wydatki poniesione na przygotowanie informacji. Jedynie muzea państwowe i samorządowe będą mogły nakładać opłaty wyższe od kosztów bezpośrednio poniesionych (z uwzględnieniem rozsądnego zwrotu inwestycji).

W projekcie ustawy szczegółowo uregulowano kwestie dotyczące składania i rozpatrywania wniosku o ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego. Wniosek powinien być rozpatrzony niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 14 dni od jego otrzymania. W skomplikowanych sprawach, dopuszczalny będzie termin 2 miesięcy, po zawiadomieniu wnioskodawcy w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Wniosek o ponowne wykorzystywanie informacji publicznej będzie można złożyć w formie papierowej lub elektronicznej.

Ustawa ma wejść w życie po 3 miesiącach od daty publikacji w Dzienniku Ustaw.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, przedłożony przez ministra nauki i szkolnictwa wyższego.

Projekt ustawy służy uproszczeniu procedur administracyjnych dotyczących uznawania kwalifikacji zawodowych i świadczenia usług transgranicznych w zawodach regulowanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej w celu ułatwienia mobilności specjalistów.

Projekt ustawy wdraża przepisy dyrektywy 2013/55/UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych i zapewnia stosowanie rozporządzenia unijnego 1024/2012 w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem Systemu Wymiany Informacji na Rynku Wewnętrznym IMI (rozporządzenie w sprawie systemu IMI).

Najważniejsze rozwiązania:

• W ramach uproszczenia procedur administracyjnych wprowadzono europejską legitymację zawodową i zwiększono dostęp do informacji o zawodach regulowanych. Europejska legitymacja zawodowa będzie dokumentem elektronicznym wydawanym osobie, która zamierza wykonywać zawód regulowany lub świadczyć usługi transgraniczne. Wydawanie europejskiej legitymacji zawodowej będzie następowało za pośrednictwem Systemu Wymiany Informacji na Rynku Wewnętrznym IMI (system IMI), co ułatwi i przyspieszy wymianę danych między instytucjami.

• W przypadku wprowadzenia wspólnych ram kształcenia i wspólnych testów kształcenia, nie będzie potrzebne przeprowadzanie procedury uznawania kwalifikacji. W praktyce oznacza to automatyczne uznawanie kwalifikacji zawodowych w naszym kraju.

• Zaproponowano uznawanie w Polsce praktyki zawodowej, odbytej w innym państwie członkowskim lub państwie trzecim (pozaunijnym) w zawodach, w których jest ona wymagana do uzyskania pełnych kwalifikacji.

• Wprowadzono prawo częściowego dostępu do zawodu w Polsce, gdy możliwe będzie wyodrębnienie w nim pewnych czynności zawodowych. Na przykład jeśli w Polsce dany zawód wymaga większej liczby umiejętności, a osoba z innego państwa – w ramach tego samego zawodu – ma kwalifikacje do wykonywania mniejszej liczby czynności, będzie mogła je wykonywać w naszym państwie.

• Aby szczególnie chronić bezpieczeństwo pacjentów, a także dzieci i młodzieży zaplanowano wprowadzenie „mechanizmu ostrzegania” w obszarze zdrowia i edukacji za pomocą systemu IMI. Oznacza to obowiązek wzajemnego informowania się państw np. o lekarzach lub nauczycielach, którzy utracili prawo wykonywania zawodu. Ponadto, wymagane będą oświadczenia o znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu medycznego w naszym kraju.

Ustawa ma wejść w życie 18 stycznia 2016 r. Zastąpi regulację z 18 marca 2008 r.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)

kom/ pd/