CIR: obradowała Rada Ministrów (komunikat)

- CIR informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął i rekomendował Radzie Ministrów:

- projekt ustawy o obligacjach;

- projekt ustawy o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych;

- projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny, ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw.

Rada Ministrów podjęła:

- uchwałę w sprawie przyjęcia programu pod nazwą „Krajowy Program Przeciwdziałania Ubóstwu i Wykluczeniu Społecznemu 2020. Nowy wymiar aktywnej integracji”;

-uchwałę w sprawie przyjęcia programu pod nazwą „Krajowy Program Rozwoju Ekonomii Społecznej (KPRES);

-uchwałę w sprawie udzielenia zgody na podpisanie umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Naczelnym Dowództwem Sojuszniczych Sił w Europie (SHAPE) dotyczącej stacjonowania, statusu prawnego i wsparcia 3. Batalionu Łączności NATO (3NSB), elementu podporządkowanego Grupie Systemów Łączności i Informatyki NATO (NCISG) dyslokowanego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Rząd zajął stanowisko wobec poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo bankowe oraz ustawy Kodeks postępowania cywilnego (druk nr 2251).

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o obligacjach, przedłożony przez ministra finansów.

Zaproponowano rozwiązania, których celem jest wsparcie rozwoju rynku długoterminowych nieskarbowych papierów dłużnych. Chodzi o stworzenie warunków, aby emisja obligacji komercyjnych mogła pełnić rolę dodatkowego, w stosunku do kredytów bankowych, źródła pozyskania kapitału. Kiedy do tego dojdzie przedsiębiorstwa zyskają łatwiejszy dostęp do dodatkowego źródła finansowania rozwoju.

Przewidziano też rozwiązania, które zakładają zwiększenie pewności i bezpieczeństwa obrotu przez jednoznaczne rozstrzygnięcie wątpliwości dotyczących niektórych obowiązujących przepisów, aby uczestnicy rynku mieli pewność, że prawidłowo z nich korzystają.

Rozszerzono zakres projektowanej regulacji o: podmioty zagraniczne (umożliwiono im emisję obligacji na podstawie nowej ustawy) i spółki celowe (tworzone specjalnie na potrzebę emisji obligacji). W przypadku tych podmiotów obowiązujące przepisy są niejednoznaczne.

Do projektu ustawy wprowadzono także instytucję zgromadzenia obligatariuszy, jako reprezentacji ogółu uprawnionych z obligacji danej serii wobec emitenta.

Rozszerzono zakres instrumentów dostępnych emitentom. Chodzi o możliwość emisji obligacji wieczystych (nie podlegają wykupowi, a świadczenie emitenta względem obligatariuszy polega na zapłacie odsetek w formie renty wieczystej) i obligacji podporządkowanych (obligacje z których zobowiązania w przypadku upadłości lub likwidacji emitenta podlegają zaspokojeniu w kolejności wskazanej w warunkach emisji).

Nowe regulacje będą dotyczyć głównie: emitentów, nabywców obligacji komercyjnych (w szczególności: banków, zakładów ubezpieczeń, funduszy inwestycyjnych i emerytalnych) oraz organizatorów emisji, czyli głównie banków.

Projektowana ustawa ma wejść w życie 1 stycznia 2015 r. Jednocześnie przestanie obowiązywać ustawa z 1995 r. Do obligacji wyemitowanych przed dniem wejścia w życie nowych regulacji będą stosowane dotychczasowe przepisy.

* * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych i edukacyjnych, przedłożony przez ministra nauki i szkolnictwa wyższego.

Przepisy projektu ustawy wdrażają do polskiego prawa dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE.

Nowe rozwiązania gwarantują wysokie standardy ochrony dobrostanu zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych i obejmują całokształt zagadnień składających się na efektywny system kontroli i nadzoru nad hodowlą, dostawą i wykorzystywaniem zwierząt w badaniach naukowych.

W projekcie ustawy określono m.in.:

- zasady wykonywania procedur i przeprowadzania doświadczeń, prowadzenia działalności przez hodowców, dostawców i użytkowników oraz przeprowadzania kontroli tych podmiotów;

- warunki utrzymywania zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych oraz sposób postępowania z tymi zwierzętami;

- zadania i kompetencje komisji etycznych do spraw doświadczeń na zwierzętach;

- zasady współpracy z Komisją Europejską i państwami członkowskimi Unii Europejskiej;

- przepisy karne i kary administracyjne.

Przedstawiono także wymagania, jakie powinny spełniać ośrodki hodowców, dostawców i użytkowników oraz wymagania dotyczące opieki nad utrzymywanymi w ośrodku zwierzętami – biorąc pod uwagę potrzeby fizjologiczne i etologiczne charakterystyczne dla ich gatunków oraz obowiązek zapewnienia im dobrostanu i prawidłowego stanu zdrowia.

Podmiot zamierzający wykorzystywać zwierzęta w celach naukowych lub edukacyjnych musi uzyskać pozytywną decyzję powiatowego lekarza weterynarii, potwierdzającą spełnianie wymagań niezbędnych do prowadzenia tej działalności.

W projekcie określono także wymagania dotyczące wykształcenia – w tym odbycia odpowiednich szkoleń i posiadania praktycznych umiejętności – osób sprawujących opiekę nad zwierzętami, wykonujących procedury, a także odpowiedzialnych za planowanie i przeprowadzanie procedur i doświadczeń.

Przepisy projektowanej ustawy zapewniają również realizację zasad: zastąpienia, ograniczenia i udoskonalenia.

Zgodnie z zasadą zastąpienia, procedury mogą być wykonywane tylko wówczas, gdy nie można zastosować alternatywnych metod badawczych, zapewniających osiągnięcie celów bez wykorzystania żywych zwierząt.

Zasada ograniczenia, oznacza ograniczenie liczby zwierząt wykorzystywanych w procedurze do poziomu niezbędnego do osiągnięcia celu.

Natomiast zasada udoskonalenia oznacza, że wykorzystywane zwierzęta są utrzymywane w warunkach środowiskowych odpowiednich dla ich gatunku, a zastosowane metody badawcze ograniczają do minimum lub eliminują ból, cierpienie, dystres (przedłużający się stres).

W miejsce obowiązującej definicji „doświadczenia” wprowadzono pojęcie „procedury”.

Procedura będzie oznaczać każdą formę wykorzystania zwierząt, która może spowodować u zwierzęcia m.in. ból, cierpienie, dystres lub trwałe uszkodzenie organizmu w stopniu równym ukłuciu igłą lub intensywniejszym, a także czynności mające na celu (lub mogące spowodować) urodzenie się lub wylęg zwierzęcia, powstanie i utrzymanie genetycznie zmodyfikowanej linii zwierząt w warunkach bólu, cierpienia, dystresu lub trwałego uszkodzenia organizmu w stopniu równym ukłuciu igłą lub intensywniejszym.

Istotnym rozwiązaniem jest zakaz (z pewnymi wyjątkami) wykonywania procedury w celu otrzymania danych, które zostały uzyskane w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej (w wyniku wykonywania procedur uznanych przez prawodawstwo unijne). Dotyczy to szczególnie pasz, produktów biobójczych, produktów leczniczych, substancji chemicznych, środków ochrony roślin, wyrobów medycznych lub żywności.

Regulacje projektu ustawy podporządkowano idei ochrony zwierząt wykorzystywanych w procedurach. Stąd obowiązek eliminowania bólu, cierpienia, dystresu lub trwałego uszkodzenia organizmu przez zastosowanie znieczulenia lub innych metod zapewniających zmniejszenie do minimum bólu.

Do projektu ustawy wprowadzono także przepisy dotyczące klasyfikacji dotkliwości procedur: terminalna, bez odzyskania przytomności (wykonywana całkowicie w znieczuleniu ogólnym, po którym zwierzę nie odzyskuje przytomności); łagodna (w wyniku której zwierzęta mogą m.in. doświadczać krótkotrwałego łagodnego bólu, cierpienia lub dystresu); umiarkowana (z dopuszczalnym odczuciem krótkotrwałego umiarkowanego lub długotrwałego łagodnego bólu, cierpienia lub dystresu), dotkliwa (w jej wyniku zwierzęta mogą doświadczać dotkliwego lub długotrwałego umiarkowanego bólu, cierpienia lub dystresu).

Zwierzę wykorzystane w procedurze, po jej zakończeniu, musi być zbadane przez lekarza weterynarii, który podejmuje decyzję o jego dalszych losach. Po zakończeniu procedury zwierzęciu zapewnia się opiekę (także lekarsko-weterynaryjną) oraz warunki utrzymania odpowiednie do jego stanu zdrowia. Gdy stan zdrowia zwierzęcia jest zadowalający, można je przywrócić do siedliska naturalnego albo znaleźć mu nowego opiekuna.

Procedury będzie można przeprowadzać przede wszystkim na zwierzętach laboratoryjnych lub zwierzętach gospodarskich. Procedury na zwierzętach dzikich będą dopuszczalne tylko w przypadku braku możliwości ich wykonania na zwierzętach laboratoryjnych.

Projekt ustawy przewiduje powołanie Krajowej Komisji Etycznej ds. Doświadczeń na Zwierzętach oraz lokalnych komisji etycznych ds. doświadczeń na zwierzętach.

W skład tych komisji będą wchodzić przedstawiciele nauk biologicznych, farmaceutycznych, medycznych, rolniczych lub weterynaryjnych posiadający co najmniej stopień naukowy doktora oraz wiedzę lub doświadczenie w zakresie wykorzystywania zwierząt do celów naukowych lub edukacyjnych. Do komisji wejdą także przedstawiciele: nauk humanistycznych lub społecznych z zakresu filozofii, etyki lub prawa, a także organizacji społecznych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. Określono również szczegółowe zadania Komisji (oraz jej lokalnych odpowiedników), reguły działania oraz zasady współpracy z Komisją Europejską i innymi placówkami.

Przewidziano też kary pieniężne za naruszenia przepisów ustawy - od 1 000 zł do 50 000 zł. Kara w maksymalnej wysokości będzie nakładana, jeżeli podczas wykonywania procedury doszło do naruszeń, w wyniku których zwierzę było narażone na długotrwały dotkliwy ból, cierpienie lub dystres.

* ` * *

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny, ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.

Najważniejsza zmiana zakłada wprowadzenie jako zasady, odpowiedzialności spadkobierców za długi spadkowe z tzw. dobrodziejstwem inwentarza, tj. do wysokości wartości aktywów spadkowych. Oznacza to, że spadkobierca zamiast dziedziczyć spadek z wszystkimi długami zmarłego, będzie odpowiadał za nie tylko do wysokości przejętego majątku.

Obecnie, w ciągu 6 miesięcy od dnia, kiedy dowiemy się o śmierci spadkodawcy (stajemy się spadkobiercą), musimy złożyć stosowne oświadczenie (o przyjęciu lub odrzuceniu spadku). Jeśli spadkobierca złoży oświadczenie o odrzuceniu spadku, to nie dziedziczy spadku, a tym samym długów.

Spadkobierca może też przyjąć zadłużony spadek: bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (tzw. przyjęcie proste) i z ograniczeniem odpowiedzialności za długi (tzw. przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza). W pierwszym przypadku spadkobierca odpowiada za długi całym swoim majątkiem, jeśli decyduje się na przyjęcie proste nie musi też składać oświadczenia – brak oświadczenia oznacza przyjęcie spadku bez ograniczenia odpowiedzialności za długi. W drugim przypadku – spadkobierca w ciągu 6 miesięcy, od momentu gdy dowiedział się o spadku, musi złożyć u notariusza lub w sądzie rejonowym, oświadczenie o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Oznacza to, że przejmuje długi, ale tylko do wysokości spadku.

W praktyce, jeśli spadkobierca nie zna prawa na temat dziedziczenia, i nie dopełni formalności związanych ze złożeniem oświadczenia o odrzuceniu spadku lub złożeniem oświadczenia o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza – to nieświadomie odziedziczy zadłużony spadek i będzie odpowiadał za zobowiązania zmarłego całym swoim majątkiem (tzw. proste przyjęcie spadku). Chodzi m.in. o niespłacone pożyczki, kredyty bankowe i inne zobowiązania, np. zaległości czynszowe.

Nowe rozwiązanie będzie chronić spadkobierców przed niespodziewaną odpowiedzialnością za długi spadkowe zmarłego. Przyjęto, że jeśli spadkobierca w ciągu 6 miesięcy (od kiedy dowiedział się o śmierci spadkodawcy), nie złoży oświadczenia o odrzuceniu spadku lub nie złoży oświadczenia o przyjęciu spadku wprost – będzie to równoznaczne z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza, czyli ograniczeniem odpowiedzialności za długi.

Zmieniono także zasady ustalania stanu majątku spadkowego – w przypadku przyjęcia spadku z tzw. dobrodziejstwem inwentarza. Obecnie ustala go komornik sądowy. Dla spadkobierców oznacza to wysokie koszty (nawet kilka tysięcy złotych), ponieważ komornik z reguły korzysta z usług biegłych rzeczoznawców. Dlatego zaproponowano, aby spadkobiercy (korzystający z przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza) mogli sami składać – w sądzie lub u notariusza – „prywatny” wykaz inwentarza, sporządzony na formularzy przygotowanym przez ministra sprawiedliwości. Ponieważ projekt chroni też prawa wierzycieli spadkodawcy, dlatego jeśli nie zgadzaliby się oni z wykazem inwentarza sporządzonym przez spadkobierców, wówczas spis inwentarza sporządzałby na wniosek wierzycieli – tak jak obecnie – komornik.

Rozwiązania te mają wejść w życie po 6 miesiącach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

* * *

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia programu pod nazwą „Krajowy Program Przeciwdziałania Ubóstwu i Wykluczeniu Społecznemu 2020. Nowy wymiar aktywnej integracji”, przedłożoną przez ministra pracy i polityki społecznej.

„Krajowy Program Przeciwdziałania Ubóstwu i Wykluczeniu Społecznemu 2020. Nowy wymiar aktywnej integracji” jest dokumentem operacyjno-wdrożeniowym. Ustanowiono go w celu realizacji średniookresowej strategii rozwoju kraju – „Strategii Rozwoju Kraju 2020”, Strategii Rozwoju Kapitału Ludzkiego, Strategii Rozwoju Kapitału Społecznego, Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego oraz innych strategii rozwoju.

W opracowywaniu dokumentu uczestniczyli przedstawiciele administracji publicznej oraz eksperci organizacji obywatelskich i instytucji naukowych. Projekt programu był poddany szerokim konsultacjom społecznym.

W dokumencie przedstawiono projektowaną politykę państwa w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym.

Celem głównym programu jest trwałe zmniejszenie liczby osób zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym o 1,5 mln oraz wzrost spójności społecznej. Ma on być osiągnięty do końca 2020 r. przez realizację celów operacyjnych:

- Usługi służące aktywności i profilaktyce – ograniczenie wykluczenia dzieci i młodzieży

Najważniejsze będzie zapewnienie rodzinom z dziećmi dostępu do wysokiej jakości usług społecznych, co zwiększy szanse aktywizacji rodziców oraz zapewni profilaktykę zapobiegania ubóstwu.

Pozostałe rezultaty to:

- objęcie 1,1 mln dzieci dożywaniem przez cały rok;

- zwiększenie wsparcia dla rodzin wielodzietnych i rodzin z dziećmi niepełnosprawnymi;

- zwiększenie liczby rodzin objętych działaniami asystenta rodziny;

- wzrost odsetka dzieci w wieku 0-3 lata objętych opieką instytucjonalną do 33 proc.;

- wzrost odsetka dzieci w wieku 3-5 lat objętych opieką instytucjonalną do 90 proc.;

- zwiększenie liczby placówek wsparcia dziennego;

- objęcie wszystkich noworodków programem badań populacyjnych i diagnostyki;

- zapewnienie wsparcia publicznych służb zatrudnienia wszystkim osobom, które chcą powrócić do aktywności zawodowej po okresie przerwy na macierzyństwo lub opieki nad osobą zależną;

- wdrożenie elastycznych form zatrudnienia i telepracy we wszystkich instytucjach publicznych.

- Gwarancje dla przyszłości młodzieży – stworzenie młodzieży szansy wejścia na rynek pracy i zakładania rodzin

Zasadniczym efektem powinno być stworzenie spójnego systemu działań edukacyjnych, społecznych i zawodowych, który przygotuje młodzież do wejścia na rynek pracy, umożliwi zdobycie niezbędnych kompetencji i umiejętności ułatwiających włączenie społeczne, aktywność zawodową, a także rozwój rodziny.

Pozostałe oczekiwane rezultaty to m.in.:

- objęcie wszystkich szkół podstawowych i ponadpodstawowych zintegrowanymi działaniami na rzecz wyrównywania szans dzieci i młodzieży;

- objęcie 40 proc. gmin systemowym wsparciem, które podjęły się tworzenia i rozwoju placówek wsparcia dziennego dla młodzieży;

- wdrożenie do 2016 r. podstawy programowej, zwłaszcza w tych obszarach, które przyczyniają się do rzeczywistego nabywania kompetencji społecznych;

- poprawa kompetencji cyfrowych dzieci i młodzieży;

- zintegrowanie i rozbudowa systemu doradztwa zawodowego dla młodzieży;

- rozwój szkolnictwa zawodowego, współpracującego z przedsiębiorcami;

- wdrożenie innowacyjnych form aktywizacji zawodowej młodzieży opartych na partnerstwie publiczno-prywatnym;

- zapewnienie mieszkań chronionych dla opuszczających placówki opiekuńczo-wychowawcze i wychowanków rodzinnej pieczy zastępczej.

- Aktywna osoba i zintegrowana rodzina – odpowiedzialne lokalne środowisko.

W tym przypadku podstawowym efektem ma być rozwój systemu aktywnej integracji, działającego na rzecz aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym i zawodowym osób, rodzin i środowisk zagrożonych wykluczeniem. Chodzi o łączenie ról społecznych, zawodowych i rodzinnych oraz zwiększenie znaczenia społeczności lokalnej z wykorzystaniem partnerstwa publiczno-społecznego.

Inne przewidywane efekty to m.in.:

- wdrożenie we wszystkich instytucjach pomocy społecznej zintegrowanego systemu usług społecznych i pracy socjalnej opartego o instrumenty aktywnej integracji;

- objęcie najbardziej zagrożonych marginalizacją wspólnot samorządowych działaniami rewitalizacji społecznej i organizacji społeczności lokalnej;

- realizacja co najmniej 50 proc. usług społecznych przez podmioty ekonomii społecznej;

- dokonanie do 2016 r. reformy służb społecznych i publicznych służb zatrudnienia wraz z nowym systemem programowania i finansowania;

- zmiana od 2016 r. systemu aktywizacji osób niepełnosprawnych;

- poprawa dostępu do usług medycznych;

- stworzenie silnych ośrodków kreowania i realizowania polityki społecznej w województwach wraz z obserwatoriami integracji społecznej.

- Zapobieganie niepewności mieszkaniowej

Najważniejsze będzie zapewnienie dostępu do niedrogich mieszkań na wynajem, co zwiększy bezpieczeństwo rodzin i umożliwi ich aktywizację zawodową. Ważne też będzie zapobieganie utracie mieszkania i bezdomności, które powodują wykluczenie społeczne.

Kolejne rezultaty to m.in.:

- przygotowanie i wdrożenie do 2015 r. działań rozwojowych obejmujących rozwój mieszkalnictwa społecznego oraz uporządkowanie odpowiedzialności gmin za jego rozwój;

- zwiększenie wsparcia finansowego m.in. na tworzenie lokali socjalnych i mieszkań chronionych;

- wdrożenie do 2015 r. rozwiązań koordynujących działania służb społecznych wobec osób zagrożonych eksmisjami, mającymi na celu prewencję i działania aktywizujące;

- wprowadzenie problematyki bezdomności do wszystkich lokalnych strategii polityki społecznej.

- Seniorzy – bezpieczni, aktywni i potrzebni

Podstawowy efekt realizowanych działań to zapewnienie osobom starszym i niepełnosprawnym przyjaznych form opieki i aktywnego spędzania czasu oraz możliwości włączenia się do życia społecznego.

Ponadto oczekiwane jest np.:

- wdrożenie rozwiązań promujących aktywność zawodową osób starszych;

- wdrażanie rozwiązań poprawiających ergonomię pracy tam, gdzie zatrudnione są osoby starsze;

- wdrożenie od 2016 r. systemu finansowania i systemu organizacyjnego usług opiekuńczych opartych na partnerstwie publiczno-prywatnym;

- rozwój dziennych, środowiskowych form opieki nad osobami starszymi;

- wdrożenie standardów opieki nad osobami w podeszłym wieku;

- rozwój działań edukacyjnych adresowanych do seniorów, w tym przez uniwersytety trzeciego wieku;

- rozwój klubów seniora, w tym klubów rozwijających pasje i zainteresowania starszych osób.

Finansowanie działań programu planowane jest zarówno ze środków budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, środków prywatnych oraz środków funduszy europejskich, zwłaszcza Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach krajowego programu operacyjnego oraz regionalnych programów operacyjnych.

* * *

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia programu pod nazwą „Krajowy Program Rozwoju Ekonomii Społecznej (KPRES) „, przedłożoną przez ministra pracy i polityki społecznej.

Krajowy Program Rozwoju Ekonomii Społecznej (KPRES) to dokument operacyjno-wdrożeniowy, służący realizacji Strategii Rozwoju Kraju 2020 oraz innych strategii (Strategii Rozwoju Kapitału Społecznego, Strategii Rozwoju Kapitału Ludzkiego, Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego).

Dokument ten wskazuje kluczowe kierunki interwencji publicznej, mające służyć tworzeniu jak najlepszych warunków do rozwoju ekonomii społecznej i przedsiębiorstw społecznych. Adresowany jest przede wszystkim do instytucji publicznych, tworzących i realizujących konkretne polityki publiczne, jak również do obywateli działających w sektorze ekonomii społecznej.

Przyjęcie KPRES jest także jednym z warunków spełnienia przez Polskę warunków ex ante w perspektywie finansowej na lata 2014-2020. Zgodnie z rozporządzeniem, w przypadku funduszy objętych Wspólnymi Ramami Strategicznymi 2014-2020, ich uruchomienie będzie uzależnione od zapewnienia określonych warunków wyjściowych, umożliwiających efektywną realizację programów współfinansowanych ze środków europejskich.

Głównym celem KPRES jest, aby w 2020 r. ekonomia społeczna stała się istotnym czynnikiem wzrostu zatrudniania, spójności oraz rozwoju społecznego, a jej podmioty – ważnymi elementami aktywizacji osób znajdujących się w trudnej sytuacji na rynku pracy oraz dostarczycielami usług użyteczności publicznej dla wspólnot lokalnych.

Oczekuje się, że realizacja programu do końca 2020 r. przyczyni się do powstania m.in. 35 tys. nowych miejsc pracy – w szczególności dla osób pochodzących z grup zagrożonych wykluczeniem społecznym.

Ekonomia społeczna to sfera aktywności obywatelskiej, która przez działalność ekonomiczną i działalność pożytku publicznego służy: integracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych marginalizacją społeczną, tworzeniu miejsc pracy, świadczeniu usług społecznych użyteczności publicznej (na rzecz interesu ogólnego) oraz rozwojowi lokalnemu.

Najważniejszymi grupami podmiotów ekonomii społecznej są organizacje obywatelskie prowadzące działalność w sferze pożytku publicznego oraz spółdzielnie. Chodzi o podmioty ekonomii społecznej, należące do czterech głównych grup:

- przedsiębiorstwa społeczne – będące fundamentem ekonomii społecznej. Są to podmioty, które prowadzą działalność gospodarczą zatrudniając osoby zagrożone wykluczeniem społecznym lub realizujące usługi społeczne interesu ogólnego. Zysk z działalności przeznaczają na rozwój przedsiębiorstwa. Stosują demokratyczne formy zarządzania. Obecnie cechy te spełniają spółdzielnie socjalne.

- podmioty reintegracyjne – służące reintegracji społecznej i zawodowej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, tj. Zakłady Aktywności Zawodowej, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Centra Integracji Społecznej, Kluby Integracji Społecznej. Podmioty te nie będą przedsiębiorstwami społecznymi, ale mogą przygotowywać do prowadzenia lub pracy w przedsiębiorstwie społecznym lub być prowadzone jako usługa na rzecz społeczności lokalnej przez przedsiębiorstwa społeczne.

- podmioty działające w sferze pożytku publicznego – prowadzą działalność ekonomiczną i zatrudniają pracowników, choć ich aktywność nie jest oparta na ryzyku ekonomicznym. Są to organizacje pozarządowe prowadzące działalność odpłatną i nieodpłatną pożytku publicznego. Podmioty te mogą stać się przedsiębiorstwami społecznymi, o ile podejmą działalność gospodarczą w pewnym zakresie.

- podmioty sfery gospodarczej – to takie, które nie posiadają wszystkich cech przedsiębiorstwa społecznego. Grupę tę można podzielić na:

- organizacje pozarządowe prowadzące działalność gospodarczą, z której zyski wspierają realizację celów statutowych;

- spółdzielnie, których celem jest zatrudnienie;

- pozostałe spółdzielnie o charakterze konsumenckim i wzajemnościowym oraz nowe inicjatywy o charakterze nieformalnym (m.in. spółdzielnie uczniowskie czy kooperatywy spożywcze).

W związku z tym rozwój ekonomii społecznej powinien opierać się na trzech ściśle zintegrowanych impulsach rozwojowych:

- Politycznym – ukierunkowanym na tworzenie przyjaznego klimatu dla ekonomii społecznej. Administracja publiczna musi uwzględniać potrzeby sektora ekonomii społecznej. Oznacza to konieczność zmian prawnych oraz postaw urzędników w kontekście kultury organizacyjnej. W realizacji polityk publicznych podmioty ekonomii społecznej powinny być uwzględniane w szerszym zakresie, a w niektórych sektorach działalności winny mieć nawet względne pierwszeństwo – biorąc pod uwagę, że występują jako pracodawcy we wspólnotach samorządowych, działają nie dla zysku, mają zakorzenione struktury w lokalnym środowisku i działają w oparciu o społeczne zasoby, w tym wolontariuszy.

- Społecznym – budującym świadomość społeczną i tworzącym nowe formy relacji we wspólnocie samorządowej. Bez uruchomienia potencjału społecznego niemożliwe jest wdrożenie uznanych i akceptowanych działań w ramach polityk publicznych. Partycypacja ma sens o tyle, o ile zaangażowane są właściwe, zainteresowane w partnerstwie strony. Działania publiczne mogą tworzyć przestrzeń prawną, organizacyjną i finansową, konieczne jest jednak przekonanie obywateli, że bezpośrednie zaangażowanie ma sens oraz przynosi wymierne korzyści społeczne i ekonomiczne.

- Przedsiębiorczym – umożliwiającym znalezienie miejsca dla kompetencji i społecznie użytecznych funkcji ekonomii społecznej w sektorze szeroko rozumianej przedsiębiorczości. Mankamentem ekonomii społecznej była do tej pory zbyt słaba promocja autentycznej przedsiębiorczości, rozumianej jako szczególny sposób produkcji dóbr i świadczenia usług, a w konsekwencji tworzenia miejsc pracy, przynoszący także wymierną społeczną wartość dodaną. Dlatego kwestia wzmocnienia problematyki przedsiębiorczości musi znaleźć swoje istotne miejsce w programowaniu nowego systemu wsparcia.

Jednym z najważniejszych warunków rozwoju ekonomii społecznej jest jej trwałe i wieloaspektowe osadzenie oraz zakorzenienie we wspólnocie samorządowej przez funkcjonowanie silnego sektora obywatelskiego, aktywnie uczestniczącego w życiu społecznym i gospodarczym oraz planowaniu strategicznym.

Ważnym czynnikiem funkcjonowania odpowiedzialnej wspólnoty jest także zwiększenie udziału podmiotów ekonomii społecznej w realizacji usług społecznych, co wzmocni te podmioty i zwiększy zaangażowanie lokalnej wspólnoty w realizację polityk publicznych. Niezbędne jest wreszcie budowanie powiązań kooperacyjnych na poziomie ponadlokalnym, czemu służyć mają m.in. klastry, partnerstwa, franczyza społeczna. Nawiązywanie trwałych, stabilnych więzi gospodarczych może mieć istotny wpływ na konkurencyjność sektora.

Środki finansowe przeznaczane na rozwój ekonomii społecznej powinny być przeznaczane głównie na wsparcie bezpośrednie przedsiębiorstw społecznych i sektora ekonomii społecznej. Wsparcie finansowe przedsiębiorstw społecznych świadczone będzie w formie dofinansowania (na założenie przedsiębiorstwa społecznego i prowadzenie działalności pożytku publicznego) oraz pożyczek i poręczeń (na rozwój gospodarczy istniejących przedsiębiorstw społecznych).

Pomoc finansowa dla przedsiębiorstw społecznych powinna być ściśle powiązana z ofertą szkoleń i doradztwem oraz sprecyzowanymi oczekiwaniami dotyczącymi efektów ich działania. Dzięki takiemu kierunkowi wsparcia zwiększą się efekty społeczne i gospodarcze działających przedsiębiorstw społecznych.

Doświadczenia europejskie i krajowe wskazują, że ekonomia społeczna jest skutecznym narzędziem integracji zawodowej i społecznej osób wykluczonych społecznie, wzmacnia kapitał społeczny lokalnych społeczności, a także wkracza w niszowe obszary usług społecznych, w szczególności opiekuńczych.

* * *

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie udzielenia zgody na podpisanie umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Naczelnym Dowództwem Sojuszniczych Sił w Europie (SHAPE) dotyczącej stacjonowania, statusu prawnego i wsparcia 3. Batalionu Łączności NATO (3NSB), elementu podporządkowanego Grupie Systemów Łączności i Informatyki NATO (NCISG) dyslokowanego w Rzeczypospolitej Polskiej, przedłożoną przez ministra obrony narodowej.

Umowa tworzy podstawy prawne do funkcjonowania w Polsce 3. Batalionu Łączności NATO (3NSB).

Batalion stanowi element Struktury Dowodzenia NATO. Polska jest jednym z nowych państw NATO, na terytorium którego mieści się tak ważny element wsparcia dowodzenia Sojuszu Północnoatlantyckiego. Ma to znaczenie polityczne, operacyjne i istotnie wpływa na podniesienie bezpieczeństwa naszego kraju.

Dowództwo 3NSB funkcjonuje w Bydgoszczy od 2010 r., znajduje się tam także kompania zabezpieczenia i wsparcia oraz mobilny moduł łączności (DCM A).

Lokalizacja batalionu w Polsce umożliwia naszym żołnierzom służącym w 3NSB dostęp do najnowszych technologii teleinformatycznych, stwarza warunki do wykształcenia specjalistów w zakresie łączności, informatyki, logistyki i planowania.

Głównym zadaniem 3NSB jest zabezpieczenie systemu łączności na potrzeby wspólnych działań obronnych NATO. Batalion stanowi element wsparcia dla operacji natowskich, a także ćwiczeń i treningów organizowanych w ramach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.

Obecnie batalion działa na terenie Polski na podstawie umowy NATO SOFA i tzw. Protokołu Paryskiego. Dokumenty te wyznaczają jedynie podstawy i ogólne ramy funkcjonowania jednostek natowskich w Polsce. Dlatego konieczne jest zawarcie szczegółowej umowy, która określi zasady działania 3NSB w naszym kraju. Zawarcie takiej umowy między polskim rządem a SHAPE, stanowi niezbędny warunek do określenia statusu prawnego i zakresu wsparcia 3NSB.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

* * *

Rada Ministrów zajęła stanowisko wobec poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo bankowe oraz ustawy Kodeks postępowania cywilnego (druk nr 2251), przedłożone przez ministra finansów.

Rząd pozytywnie ocenia poselską propozycję dotyczącą nałożenia na bank obowiązku informacyjnego, odnoszącego się do skutków wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego (bte). Regulacja taka przyczyni się do zwiększenia poziomu świadomości prawnej klientów banku. Pozytywnie oceniono też przepis dotyczący badania realizacji tego obowiązku przez sąd w toku postępowania o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu.

Zastrzeżenia rządu dotyczą szczegółowych rozwiązań, które mogą prowadzić do powstania wątpliwości interpretacyjnych w kwestii bte. Zdaniem rządu, należałoby wprowadzić przepisy ujednolicające praktykę banków w tym zakresie i tym samym zlikwidować możliwość posługiwania się przez sądy niejednolitą wykładnią.

Ponadto, niejasne wydają się przepisy dotyczące obowiązkowego pouczenia. Z konstrukcji przepisu nie wynika bowiem, czy badanie sądu ma polegać na sprawdzeniu, czy dłużnik oświadczył, że został pouczony o skutkach wystawienia bte, czy też, że bank poinformował klienta o tych skutkach. Należy także rozważyć wydłużenie terminu na wydanie przez sąd postanowienia o nadaniu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności.

Rząd negatywnie ocenił również zmianę przepisów określających termin przewidziany na wniesienie przez dłużnika zażalenia na postanowienie sądu o nadaniu klauzuli wykonalności bte. Obecne przepisy wyrażają słuszną wykładnię, że ideą jest zaskoczenie dłużnika wszczęciem egzekucji i szybkie zajęcie jego majątku. Zdaniem rządu, nie należy tej zasady zmieniać.

Według rządu, nie do zaakceptowania jest też rozwiązanie przewidujące obligatoryjne zawieszenie postępowania egzekucyjnego, niezależnie od jego zasadności czy też uprawdopodobnienia roszczeń dłużnika. Oprócz innych ważnych komplikacji, takie rozwiązanie mogłoby spowodować przewlekłość procesu windykacji wierzytelności bankowych.

Rząd sugeruje prowadzenie dalszych prac legislacyjnych dotyczących zmian w Prawie bankowym i Kodeksie postępowania cywilnego z uwzględnieniem przedstawionych w stanowisku uwag i wątpliwości.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)

kom/ tnt/