Konferencja prasowa dotycząca wystawy pt. „Świat polskich Wazów. Przestrzeń - ludzie - sztuka”

Czwarta i zarazem największa wystawa Roku Wazowskiego jest spektakularnym artystycznym finałem obchodzonej w tym roku przez nas czterechsetnej rocznicy ukończenia rozbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie, zainicjowanej przez Zygmunta III Wazę. W jej wyniku nowa rezydencja królewska stała się centralnym punktem życia politycznego, kulturalnego i dworskiego Rzeczypospolitej na kolejne dziesięciolecia. Jubileusz jest okazją do wyjątkowego uczczenia dynastii oraz jej czasów, co oddaje skala ekspozycji: dwanaście sal, niemal 300 obiektów wypożyczonych od 77 instytucji, wyrafinowana scenografia, film z rekonstrukcją cyfrową wazowskiego Zamku.

Wystawa jest próbą scalenia rozproszonej przez lata wazowskiej kolekcji artystycznej. Udało się to dzięki współpracy z Zamkiem Królewskim na Wawelu, a także wieloma innymi muzeami krajowymi i zagranicznymi, m.in. ze Sztokholmu, Wiednia, Monachium, Rzymu, Paryża, czy wreszcie z prywatnymi kolekcjonerami. Stąd na wystawie obiekty, które wracają do Zamku po 350 latach, takie jak „Panorama Warszawy” Christiana Melicha ze starej Pinakoteki. Z National Gallery w Londynie udało się sprowadzić niezwykle cenne „Porwanie Europy” Guido Reniego, namalowane na zamówienie Władysława IV, a z Drezna - do niedawna przypisywany Rembrandtowi - „Portret starca” z kolekcji Jana II Kazimierza. Z Florencji - konterfekt Władysława Zygmunta jako wybranego cara moskiewskiego, z Pałacu Kwirynalskiego zaś - cenny kilim z herbem Zygmunta III, rozpoznany dopiero niedawno. Złotolita figura ze skarbca katedry wrocławskiej poraża pięknem i wyrafinowaniem artystycznym, dokumentując rozmach kolekcjonerski królów-mecenasów. Bezprecedensowe jest także np. zestawienie dwóch szkicowników Giovanniego Battisty Gisleniego - scenografa i architekta polskich Wazów. Uwagę zwracają także cenne obiekty z mało znanej kolekcji sióstr Wizytek czy ponad 5-metrowy portret zbiorowy dworu Jana Kazimierza i Ludwiki Marii z Łowicza. Pierwszy raz pokazywane w Polsce, sprowadzone z Berlina miniatury portretowe w wosku dowodzą, że nawet tak kruche „waziana” zachowały się w europejskich kolekcjach. Z Drezna przybył wybity w Gdańsku, do niedawna uznawany za zaginiony, unikatowy medal Władysława IV, a z Francji batalistyczny obraz „Bitwa pod Kircholmem” Pietera Snayersa, zamówiony przez Zygmunta III w 1619 roku. Pochodzący z kolekcji prywatnej portret Zygmunta III Wazy pędzla Rubensa również nie był dotąd pokazywany w Polsce. W epilogu prezentujemy wybór wazowskich reliktów architektonicznych wydobytych z Wisły w latach 2011–2015, w towarzystwie filmu.

Wystawa czynna będzie dla publiczności od 6 listopada br. do 14 stycznia 2020 roku.