CIR: obradowała Rada Ministrów (komunikat)

- CIR informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia Rada Ministrów przyjęła projekty ustaw:

- o zmianie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych oraz niektórych innych ustaw;

- o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów.

Rząd zapoznał się ze skargą Rzeczypospolitej Polskiej o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/2018 z dnia 15 listopada 2016 roku (notyfikowanej jako dokument nr C(2016) 7232) wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (DZ. URZ. UE L 312 z 18.11.2016, str. 26), w części wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej kwoty 38 984 850,50 EUR oraz 76 816 098,12 EUR, wydatkowane przez agencję płatniczą akredytowaną przez Rzeczpospolitą Polską wnoszoną w trybie artykułu 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej - przesłanki wniesienia, główne zarzuty i argumenty.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra rodziny, pracy i polityki społecznej.

Podniesienie standardów pracy tymczasowej, polepszenie warunków zatrudnienia pracowników tymczasowych i bezpieczeństwa prawnego pracodawców korzystających z usług agencji pracy tymczasowej, a także poprawa skuteczności kontroli przeprowadzanych przez Państwową Inspekcję Pracy w tym obszarze – to podstawowe cele proponowanych zmian.

Firmy coraz częściej korzystają z pracowników tymczasowych. Uważają, że taka forma pracy jest bardziej elastyczna i mniej obciążająca finansowo. W rezultacie rośnie liczba agencji pracy tymczasowej oraz przedsiębiorców korzystających z ich usług. Jednocześnie coraz częściej pojawiają się informacje o nadużywaniu tej formy zatrudnienia oraz nieprzestrzeganiu praw pracowników tymczasowych. Dlatego ministerstwo przygotowało pakiet rozwiązań służących uporządkowaniu rynku pracy tymczasowej oraz zabezpieczeniu interesów i praw pracowników tymczasowych.

Zmiany w ustawie o zatrudnianiu pracowników tymczasowych

Doprecyzowano przepisy dotyczące prac, których nie można powierzać pracownikom tymczasowym. Chodzi o wykonywanie tego samego rodzaju pracy, jaką wcześniej wykonywał pracownik zatrudniony na stałe przez ostatnie 3 miesiące, a który został zwolniony przez pracodawcę użytkownika, z przyczyn od niego niezależnych. Ponadto, taka praca nie będzie mogła być wykonywana w jakiejkolwiek jednostce organizacyjnej pracodawcy użytkownika położonej w gminie, w której znajduje się lub znajdowała jednostka organizacyjna, w której zatrudniony był zwolniony pracownik. Dzięki temu PIP będzie oceniała rodzaj pracy powierzonej pracownikowi tymczasowemu, a nie stanowisko pracy zajmowane przez zwolnionego pracownika.

Zaproponowano rozwiązanie, które umożliwi agencji pracy tymczasowej ustalenie prawidłowego i niedyskryminacyjnego wynagrodzenia pracownika tymczasowego. Pracodawca użytkownik będzie musiał przedstawiać agencji do wglądu (na jej wniosek) treść regulacji wewnętrznych, dotyczących wynagradzania pracowników oraz przekazywać jej informacje o zmianach zasad wynagradzania pracowników.

Ustalono, że agencja pracy tymczasowej będzie musiała informować na piśmie osobę, której ma być powierzone wykonywanie pracy tymczasowej – przed zawarciem z nią umowy o pracę – o treści uzgodnień między agencją a pracodawcą użytkownikiem. Rozwiązanie to zlikwiduje nadużycia polegające na nieprzekazywaniu takich informacji przyszłemu pracownikowi albo przekazywaniu informacji niepełnej bądź ogólnikowej.

Zobowiązano agencje pracy tymczasowej do przekazywania pracownikom tymczasowym informacji umożliwiających nawiązanie bezpośredniego kontaktu z przedstawicielami agencji. Dzięki temu pracownicy tymczasowi będą mieli realną możliwość skontaktowania się ze swoim pracodawcą, jakim formalnie jest agencja pracy tymczasowej.

Wprowadzono większą ochronę pracownic w ciąży wykonujących pracę tymczasową. Ich umowy będą przedłużać się do dnia porodu, jeżeli miałoby dojść do ich rozwiązania po upływie trzeciego miesiąca ciąży. Dzięki temu pracownica otrzyma po porodzie zasiłek macierzyński.

Pracodawca użytkownik będzie musiał prowadzić ewidencję osób wykonujących pracę tymczasową na podstawie umów o pracę oraz na podstawie umów prawa cywilnego. Rozwiązanie to istotnie ułatwi kontrolę przestrzegania przepisów dotyczących limitów czasowych korzystania z pracy tymczasowej przez pracodawcę użytkownika oraz podejmowanie skutecznych kontroli przez inspektorów pracy.

Uszczegółowiono zasady obliczania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy pracownika tymczasowego oraz ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop. Nowe zasady powinny zapewnić pracownikom tymczasowym porównywalne traktowanie z pracownikami własnymi pracodawcy użytkownika, z zachowaniem specyfiki zatrudnienia tymczasowego.

Doprecyzowano przepisy dotyczące maksymalnego okresu wykonywania pracy tymczasowej. Agencja pracy tymczasowej będzie mogła skierować pracownika tymczasowego do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy. Jednocześnie pracodawca użytkownik będzie mógł korzystać z pracy tego samego pracownika tymczasowego przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy.

Zatem pracodawca użytkownik – niezależnie od tego czy pracownik tymczasowy będzie kierowany do wykonywania pracy tymczasowej z jednej czy z kilku agencji – nie będzie mógł korzystać z pracy tego samego pracownika, ponad limity wykonywania pracy tymczasowej określone w ustawie. Takie same limity czasowe będą obowiązywały w przypadku wykonywania pracy tymczasowej na podstawie umów prawa cywilnego, a także w sytuacji naprzemiennego wykonywania pracy tymczasowej, czyli raz na podstawie umowy o pracę, a następnie na podstawie umowy prawa cywilnego lub odwrotnie (chodzi o ograniczenie możliwości obchodzenia limitów czasowych pracy tymczasowej). Celem tej regulacji jest utrzymanie istoty pracy tymczasowej, polegającej na ograniczonym czasowo jej świadczeniu przez danego pracownika tymczasowego na rzecz danego pracodawcy użytkownika.

Rozszerzono ochronę procesową pracowników tymczasowych. Będą oni mogli, tak jak inni pracownicy, wybrać sąd pracy właściwy do rozpatrzenia ich roszczeń wobec agencji pracy tymczasowej. Jednocześnie rozszerzono zakres obowiązujących regulacji, stosowanych wobec osób wykonujących pracę na podstawie prawa cywilnego, co powinno poprawić warunki wykonywania pracy tymczasowej na podstawie takich umów.

Poszerzono katalog przypadków objętych sankcjami za nieprzestrzeganie przepisów przez agencje pracy tymczasowej i pracodawców użytkowników. Wysokość grzywny za wykroczenia przeciwko prawom pracownika ustalono na takim samym poziomie jak w Kodeksie pracy, tj. od 1 000 do 30 000 zł.

Zmiany w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych

Wprowadzono dwa rodzaje agencji zatrudnienia: 1) świadczące usługi pośrednictwa pracy, doradztwa personalnego i poradnictwa zawodowego; 2) świadczące usługi pracy tymczasowej. Przyjęto, że przedsiębiorcy zagraniczni z UE/EOG, zamierzający świadczyć usługi pracy tymczasowej w Polsce, będą zobowiązani do dokonania wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia.

Zobowiązano marszałków województw do sprawdzania raz na kwartał (za pośrednictwem systemów teleinformatycznych prowadzonych przez ministra pracy), czy agencje pracy tymczasowej nie zalegają z opłacaniem obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników pracy tymczasowej. Marszałek województwa będzie sprawdzał, czy agencja zatrudnienia świadcząca usługi pracy tymczasowej nie ma zaległości w obowiązkowych płatnościach na ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz Fundusz Emerytur Pomostowych.

Przywrócono obowiązek posiadania lokalu przez agencje zatrudnienia, w których będą one świadczyć swoje usługi. Rozwiązanie to ułatwi kontrolowanie działalności agencji zatrudnienia przez Państwową Inspekcję Pracy (kontrola tzw. wirtualnych biur jest trudniejsza).

Kierowanie do pracy za granicą za pośrednictwem agencji zatrudnienia ma się odbywać bezpośrednio do pracodawców zagranicznych.

Nowe regulacje mają obowiązywać od 1 czerwca 2017 r., z wyjątkiem części przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, dla których termin wejścia w życie wyznaczono na 1 stycznia 2018 r.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.

Przewidziano monitorowanie drogowego przewozu paliw płynnych, alkoholu skażonego i suszu tytoniowego, czyli towarów często będących przedmiotem nieprawidłowości w rozliczeniu podatku VAT i akcyzowym, a w efekcie powodujących znaczne uszczuplenia podatkowe.

Zaproponowano regulacje, które uszczelnią system podatkowy i przede wszystkim pomogą ujawnić przedsiębiorców wyłudzających i unikających płacenia VAT, przy zapewnieniu ochrony rzetelnym podatnikom, a także przyczynią się do ograniczenia nieuczciwej konkurencji. Uszczelnienie systemu podatkowego, a zwłaszcza ograniczenie wyłudzeń podatku VAT premier Beata Szydło zapowiadała w exposé.

Nowa ustawa jest kolejnym narzędziem walki z nieuczciwymi firmami i regulacją uzupełniającą tzw. pakiet paliwowy, który wszedł w życie w sierpniu 2016 r. i ma zapobiegać wyłudzeniom podatku VAT w wewnątrzwspólnotowym obrocie paliwami ciekłymi.

Nowe rozwiązania spowodują wzrost dochodów budżetowych z podatków VAT i akcyzy. W latach 2017-2026 do budżetu państwa powinno wpłynąć ok. 6,5 mld zł z tytułu podatku VAT i akcyzowego.

Rozwiązania proponowane w projekcie ustawy uwzględniają doświadczenia Niemiec, Węgier i Portugalii związane z rejestrowaniem i monitorowaniem przewozu „towarów wrażliwych”. W Polsce system monitorowania przewozu towarów będzie obejmował gromadzenie i przetwarzanie danych o przewozie towarów, w szczególności z zastosowaniem środków technicznych oraz kontrolę obowiązków wynikających z ustawy.

Systemem rejestracji i monitorowania objęte zostaną m.in. paliwa silnikowe i ich pochodne, w tym biodiesel; dodatki do paliw; oleje smarowe; odmrażacze na bazie alkoholu etylowego; rozcieńczalniki i rozpuszczalniki; alkohol etylowy częściowo i całkowicie skażony oraz susz tytoniowy.

W projekcie ustawy wskazano podmioty zwolnione z obowiązków wynikających z ustawy, ze względu na zadania jakie wykonują i umowy międzynarodowe. Będą to np. polskie siły zbrojne i siły zbrojne państw NATO oraz siły zbrojne uczestniczące w Partnerstwie dla Pokoju.

Monitorowanie przewozu towarów umożliwi rejestr zgłoszeń, który będzie prowadzony w systemie teleinformatycznym przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej. W rejestrze będą gromadzone dane: zawarte w zgłoszeniach, uzupełnieniach zgłoszeń i ich aktualizacjach oraz dotyczące przeprowadzonych kontroli przewozu towarów.

W projekcie ustawy szczegółowo określono obowiązki podmiotów uczestniczących w przewozie towarów – podmiotu wysyłającego i odbierającego towar oraz przewoźnika.

Na przykład wskazano, że podmiot wysyłający towar będzie musiał przesłać do rejestru – przed rozpoczęciem przewozu – zgłoszenie przewozu, a następnie uzyskać numer referencyjny dla tego zgłoszenia. Podmiot wysyłający, uzyskany numer referencyjny będzie musiał przekazać przewoźnikowi i podmiotowi odbierającemu.

Ponadto, przewoźnik korzystając z komputera, będzie musiał zgłosić do systemu: swoje dane (imię i nazwisko albo nazwę oraz adres zamieszkania albo siedziby) oraz swój NIP (albo numer za pomocą którego jest identyfikowany na potrzeby poboru VAT), numer rejestracyjny środka transportu, datę faktycznego rozpoczęcia przewozu, planowaną datę jego zakończenia, numer zezwolenia, zaświadczenia albo licencji (jeśli są wymagane), dane adresowe miejsca dostarczenia towaru albo miejsce zakończenia przewozu, a także numer dokumentu przewozowego.

Numer referencyjny (unikatowy identyfikator nadawany dla zgłoszenia) będzie istotnym elementem systemu monitorowania drogowego przewozu towarów: przewoźnika zobowiązano – przed rozpoczęciem przewozu – do przekazania kierującemu numeru referencyjnego lub dokumentów go zastępujących. Kierujący w momencie rozpoczęcia przewozu ma posiadać numer referencyjny lub dokumenty go zastępujące – jeśli ich nie otrzyma musi odmówić przewozu towaru. Numer referencyjny będzie ważny 10 dni od dnia jego nadania. Będzie można go przekazywać sms-em, e-mailem lub w formie wydruku. W przypadku kontroli numer referencyjny posłuży do identyfikacji przewozu w rejestrze.

Projekt ustawy na podmioty: wysyłający i odbierający ładunek oraz przewoźnika nakłada obowiązek aktualizowania danych zawartych w zgłoszeniu, w takim zakresie w jakim byli oni zobowiązani do ich podawania. Przesyłanie, uzupełnianie i aktualizacja zgłoszenia będzie następować za pośrednictwem Platformy Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych.

Zgodnie z projektem ustawy, dostęp do danych zgromadzonych w rejestrze i ich przetwarzania w celu kontroli przewozu będą mieli: funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej, Policji i Straży Granicznej oraz inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego. Dodatkowo, szef Krajowej Administracji Skarbowej – na wniosek Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego i Służby Kontrwywiadu Wojskowego – będzie udostępniał dane z rejestru, jeżeli będą one niezbędne do realizacji ich ustawowych zadań.

Kontrola przewozu towarów ma polegać na sprawdzeniu przestrzegania obowiązków: dokonywania, uzupełniania i aktualizacji zgłoszenia; zgodności danych zawartych w zgłoszeniu ze stanem faktycznym; posiadania numeru referencyjnego lub dokumentów go zastępujących. Zasadniczo kontrolę przewozu towarów będą przeprowadzać funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej, a także – przy wykonywaniu swoich zadań – funkcjonariusze Policji, Straży Granicznej i inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego.

Ponadto, jeżeli w trakcie kontroli przewozu zostanie stwierdzone, że towar nie odpowiada co do rodzaju, ilości, masy lub objętości towarowi wskazanemu w zgłoszeniu albo przewóz towarów wiąże się ze zwiększonym ryzykiem – na środek transportu lub towar mogą zostać nałożone zamknięcia urzędowe. W przypadku stwierdzenia przez kontrolującego konieczności pobrania próbki lub nałożenia zamknięć urzędowych będzie mógł on wezwać do dokonania tych czynności funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej. Wskazano też, że jeżeli w trakcie kontroli przewozu towarów zostanie ujawnione niedokonanie zgłoszenia albo nie zostanie przedstawiony przez kierującego numer referencyjny lub dokumenty go zastępujące – to środek transportu lub towar może zostać zatrzymany.

Za nieprzestrzeganie przepisów ustawy przewidziano kary pieniężne. Mają one charakter dyscyplinujący i prewencyjny.

Na przykład, jeśli podmiot wysyłający nie dokona zgłoszenia, będzie można na niego nałożyć karę pieniężną w wysokości 46 proc. wartości netto przewożonego towaru, podlegającego obowiązkowi zgłoszenia – nie mniej niż 20 000 zł. Ponadto, gdy przewoźnik nie dokona zgłoszenia przewozu towaru lub jeśli zostanie stwierdzone, że towar nie odpowiada danym podanym w zgłoszeniu – na przewoźnika (wykonującego przewóz w tranzycie) zostanie nałożona kara pieniężna 20 000 zł. Jeśli przewoźnik nie uzupełni zgłoszenia o dane wymagane w systemie, zostanie ukarany karą pieniężną 5000 zł. Z kolei w przypadku stwierdzenia rozpoczęcia przewozu towaru bez numeru referencyjnego lub dokumentów go zastępujących, na kierującego zostanie nałożona grzywna w wysokości od 5000 do 7500 zł.

Ustawa ma wejść w życie 1 marca 2017 r.

# # #

Rada Ministrów zapoznała się ze skargą Rzeczypospolitej Polskiej o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/2018 z dnia 15 listopada 2016 roku (notyfikowanej jako dokument nr C(2016) 7232) wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), w części wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej kwoty 38 984 850,50 EUR oraz 76 816 098,12 EUR, wydatkowane przez agencję płatniczą akredytowaną przez Rzeczpospolitą Polską wnoszoną w trybie artykułu 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej - przesłanki wniesienia, główne zarzuty i argumenty, przedłożoną przez ministra spraw zagranicznych.

Rząd zdecydował o skorzystaniu przez Polskę z prawa do wniesienia skargi do sądu Unii Europejskiej o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej z 15 listopada 2016 r., wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, w części wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej 38 984 850,50 euro oraz 76 816 098,12 euro, wydatkowane przez agencję płatniczą akredytowaną przez Polskę.

W kwestionowanej decyzji Komisja Europejska zastosowała wobec Polski korekty finansowe w odniesieniu do wydatków poniesionych przez nasz kraj w latach budżetowych 2012 i 2013 w ramach środka „Owoce i warzywa – wstępnie uznane grupy producentów” w łącznej kwocie 115 800 948,62 euro. Podstawą zastosowania przez Komisję Europejską korekt finansowych były rzekome uchybienia dotyczące przeprowadzenia przez władze polskie kontroli u wstępnie uznanych grup producentów owoców i warzyw korzystających z unijnej pomocy. Zdaniem KE, poważne niedociągnięcia w systemie kontroli uznawania i kontroli inwestycji nie pozwalały na weryfikację, czy unijna pomoc jest wypłacana zgodnie z prawem. Komisja zarzuca Polsce również uchybienia dotyczące odzyskiwania pomocy wypłaconej grupom producentów, które ostatecznie nie uzyskały uznania.

W skardze Ministerstwo Spraw Zagranicznych podniesie przede wszystkim, że ustalenia Komisji są błędne, ponieważ wszystkie wydatki zostały dokonane zgodnie z wymogami unijnymi. Władze polskie prawidłowo stosowały przepisy dotyczące odzyskiwania pomocy wypłaconej grupom producentów oraz kontroli inwestycji. Ponadto, Komisja Europejska zastosowała korektę ryczałtową w wysokości rażąco nadmiernej w stosunku do ryzyka ewentualnej straty finansowej dla budżetu Unii. MSZ wskaże ponadto, że okres objęty korektą finansową jest dłuższy niż pozwalają na to przepisy unijne (tzn. przekracza 24 miesiące poprzedzające otrzymanie przez Polskę uwag Komisji).

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi odpowiedzialność za jego treść – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe.(PAP)

kom/ kkr/