Konferencja prasowa poświęcona otwarciu wystawy „Marcello Bacciarelli. Najpiękniejsze portrety”

Konferencja prasowa poświęcona będzie ekspozycji w Galerii Wystaw Czasowych Zamku Królewskiego w Warszawie, czynnej od 9 czerwca br. do 9 września br., która została zaaranżowana z okazji 200. rocznicy śmierci Marcella Bacciarellego, nadwornego malarza króla Stanisława Augusta.

Prezentacja obejmie aż 45 dzieł mistrza, reprezentujących cały chronologiczny przekrój jego portretowego oeuvre - od wczesnych, utrzymanych jeszcze w duchu rokoka kompozycji z końca lat 50. XVIII w., poprzez kameralne wizerunki królewskiej rodziny z końca lat 70. czy efektowne konterfekty królewskich przyjaciółek z lat 80., aż po ostatnie dzieła artysty, powstałe w początkach XIX stulecia. Niektóre spośród wystawianych dzieł nigdy dotąd nie były pokazywane w Polsce.

Po raz pierwszy będzie można podziwiać m.in. do niedawna uznawany za zaginiony „Portret Franciszka Salezego Potockiego” z paryskiej kolekcji Izabeli d’Ornano, dwa piękne portrety Lorda i Lady Stormont z kolekcji hrabiów Mansfield w Scone Palace w Szkocji, znakomitą wersję „Portretu Stanisława Augusta z klepsydrą” z prywatnej kolekcji w Paryżu, portret Stanisława Poniatowskiego, bratanka króla, pochodzący z tych samych zbiorów, a o istnieniu którego przed rozpoczęciem prac nad wystawą w ogóle nie było wiadomo, czy wreszcie ważny dla ikonografii portretowej Stanisława Augusta jego słynny portret „z gestem dyskusji” ze zbiorów Uffizi.

Podczas selekcji dzieł na wystawę równie ważnym kryterium, co artystyczna wartość portretu, była też bezsprzeczność autorstwa Bacciarellego. W przypadku tego artysty właściwa atrybucja zawsze stanowiła wyzwanie, gdyż w kierowanej przez niego Malarni powstawało mnóstwo kopii jego obrazów wykonanych przez uczniów, o samym zaś Bacciarellim wiadomo, iż rzadko sygnował swoje prace.

Prócz czysto malarskiego ciekawym i istotnym wydaje się także historyczno-kulturoznawczy aspekt wystawy. Prezentowane portrety poszczególnych osób składają się bowiem jednocześnie na swoisty portret zbiorowy określonej grupy społecznej - XVIII-wiecznej elity towarzyskiej, orbitującej wokół królewskiego dworu. Obserwując uważnie detale ubioru czy entourage’u odwzorowanych postaci, wiele możemy się dowiedzieć na temat mody, gustów czy obyczajów tej ekskluzywnej sfery.