Najnowsze wyniki fazy 3 badań klinicznych pokazują profil bezpieczeństwa i skuteczności preparatu INVOKANA® (kanagliflozyna) jako terapii dodanej w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych pacjentów

- Badanie wskazuje, że u pacjentów z nieodpowiednio kontrolowaną chorobą, którym podaje się metforminę oraz sulfonylomocznik, kanagliflozyna poprawia kontrolę glikemii i jest ogólnie dobrze tolerowana w porównaniu z placebo;

- Niniejsza informacja prasowa jest zgodna z opracowaniem #934 Europejskiego Stowarzyszenia ds. Badań nad Cukrzycą (EASD).

BARCELONA, Hiszpania, 24 września 2013 r. /PRNewswire/ - Firma Janssen Research & Development, LLC (Janssen) ogłosiła dzisiaj wnioski płynące z nowej 52-tygodniowej analizy wyników fazy 3, według których INVOKANA® (kanagliflozyna) przyniosła znaczną poprawę w zakresie kontroli glikemii pacjentów z nieodpowiednio kontrolowaną cukrzycą typu 2, którym podaje się metforminę oraz sulfonylomocznik, czyli dwie z najczęściej stosowanych terapii przeciwhiperglikemicznych. Wyniki te są w gronie 12 opracowań na temat kanagliflozyny prezentowanych podczas 49. Dorocznego Spotkania Europejskiego Stowarzyszenia ds. Badań nad Cukrzycą w Barcelonie, Hiszpania.

"Pacjenci mogą doświadczać trudności w uzyskaniu i utrzymaniu zalecanych przez lekarza poziomów glukozy we krwi, pomimo leczenia powszechnie stosowanymi i dostępnymi produktami leczniczymi. Wyniki te dostarczają dowodów na to, że kanagliflozyna może być skutecznym i ogólnie dobrze tolerowanym rozwiązaniem zapewniającym poprawę warunków glikemicznych w skojarzeniu z metforminą i sulfonylomocznikiem" - powiedział dr Guillame Charpentier, ordynator Oddziału Diabetologii w Szpitalu Sud-Francilien we Francji oraz jeden z autorów tego opracowania prezentowanego na forum EASD.

Wyniki 52-tygodniowego badania (znanego jako DIA3002) wskazują, że kanagliflozyna zarówno w dawce 100 mg, jak i 300 mg prowadzi do obniżenia poziomów glukozy i przynosi większe spadki w zakresie drugorzędowych punktów końcowych wagi ciała i ciśnienia tętniczego w porównaniu do placebo.

"Z przyjemnością ogłaszamy nasze 52-tygodniowe dane z tego kluczowego badania fazy 3, które przynoszą nam jeszcze większą wiedzę na temat trwałości odpowiedzi na leczenie u pacjentów z cukrzycą typu 2, a w szczególności pacjentów, u których choroba nie jest odpowiednio kontrolowana - powiedział dr Norman Rosenthal. FACE, FACP, lider Mieszanego Zespołu Rozwojowego dla kanagliflozyny w Janssen. - Te i inne dane zaprezentowane na EASD przyczyniają się do coraz szerszego postrzegania kanagliflozyny jako preparatu bezpiecznego, skutecznego i tolerowanego przez organizm pacjenta".

Kanagliflozyna obecnie przechodzi przez proces rewizji ze strony władz regulacyjnych. Komitet ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi Europejskiej Agencji Leków wydał pozytywną opinię (http://www.investor.jnj.com/releasedetail.cfm?ReleaseID=792032) rekomendującą stosowanie kanagliflozyny w leczeniu dorosłych pacjentów cierpiących na cukrzycę typu 2. W USA kanagliflozyna otrzymała zatwierdzenie (http://www.investor.jnj.com/releasedetail.cfm?ReleaseID=752405) pod marką INVOKANA® w marcu 2013 r. przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 i jest pierwszym w nowej klasie leków zwanych inhibitorami kotransportu glukozy i sodu 2 dostępnych w USA.

Szczegóły i wnioski z badania

DIA3002 to 52-tygodniowe randomizowane badanie kliniczne fazy 3, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowane placebo przeprowadzone u 469 dorosłych pacjentów z nieodpowiednią kontrolą glikemii na maksymalnie skutecznych dawkach metforminy i sulfonylomocznika. Podczas 26-tygodniowego okresu kluczowego, pacjenci wylosowani do jednej z trzech grup badawczych otrzymywali raz dziennie kanagliflozynę w dawce 100 mg, 300 mg lub placebo. Następnie rozpoczął się 26-tygodniowy okres rozszerzenia, podczas którego pacjenci otrzymywali te same leki.

Wyniki poziomu glukozy we krwi uzyskano z pomiarów zmian w wyjściowym poziomie hemoglobiny A1c (A1C), wskaźnika średniego poziomu glukozy we krwi w okresie pierwszych dwóch do trzech miesięcy. Wśród drugorzędowych kryteriów oceny skuteczności znalazły się zmiany w stężeniu glukozy w osoczu na czczo, ciśnienie skurczowe, masa ciała i stężenie lipidów w osoczu na czczo oraz udział pacjentów z poziomem A1C niższym niż 7 procent.

U pacjentów leczonych kanagliflozyną w dawkach 100 mg i 300 mg zaobserwowano istotne statystycznie i ważne klinicznie spadki poziomu A1C w porównaniu do placebo po 52 tygodniach (procent zmian kolejno -0,74 i -0,96 w porównaniu do 0,01). Kanagliflozyna w dawce 100 mg i 300 mg spowodowała również istotny spadek w porównaniu do placebo stężenia glukozy w osoczu na czczo (kolejno -1,1 i -1,5 mmol/L w porównaniu do 0,6 mmol/L) oraz masy ciała (zmiany procentowe -2,2 oraz -3,2 w porównaniu do -0,9). Dla dawki 100 mg i 300 mg spadło również ciśnienie skurczowe (odpowiednio -3,7 oraz -2,9 mmHg w porównaniu z 0,1 mmHG). W porównaniu do placebo dla obu dawek zaobserwowano także wzrost stężenia cholesterolu lipoprotein wysokiej gęstości (HDL-C) (zmiany procentowe 6,6 i 8,2 w porównaniu do 3,3); dla dawki 300 mg kanagliflozyny doszło do wzrostu (zmiana procentowa 13,3) cholesterolu lipoproteiny niskiej gęstości (LDL-C), podczas gdy dawka 100 mg przyniosła wyniki podobne do placebo (zmiana procentowa odpowiednio 4,8 i 5,4).

Całkowita liczba przypadków zdarzeń niepożądanych pojawiających się w trakcie stosowania badanego leczenia była nieznacznie niższa dla kanagliflozyny 100 mg (67,5%) niż dla kanagliflozyny 300 mg i placebo (odpowiednio 73,1% oraz 71,2%). Liczba przypadków poważnych zdarzeń niepożądanych była niższa dla kanagliflozyny 100 mg i 300 mg niż dla placebo (4,5% i 5,1% w porównaniu do 8,3%); odstawienie leku ze względu na zdarzenia niepożądane było częstsze w grupach kanagliflozyny 100 mg i 300 mg niż w grupie placebo (odpowiednio 7,0% i 7,7% w porównaniu do 4,5%).

Następujące zdarzenia niepożądane występowały częściej w grupach, gdzie podawana kanagliflozynę w dawce 100 mg i 300 mg w porównaniu do placebo: odpowiednio: zdarzenia niepożądane związane z grzybicą narządów płciowych u mężczyzn (7,9% i 5,7% w porównaniu do 1,3%) oraz u kobiet (18,5% i 18,8% w porównaniu do 5,0%); zdarzenia niepożądane związane z diurezą osmotyczną (zwiększone wydalanie moczu), 5,7% oraz 7,1% w porównaniu do 1,9%; oraz zdarzenia niepożądane związane ze zmniejszeniem objętości płynu wewnątrznaczyniowego, 0,6% i 3,8% w porównaniu do 1,9%. Nasilenie zdarzeń niepożądanych związanych z zakażeniami narządów płciowych i diurezą osmotyczną było na ogół łagodne lub umiarkowane i nieczęsto prowadziło do odstawienia leków; większość infekcji narządów płciowych odpowiadało na leczenie miejscowe lub doustne leki przeciwgrzybiczne. Odsetki zakażeń układu moczowego były wyższe dla grup, u których podawano kanagliflozynę 100 mg i 300 mg w porównaniu do placebo (8,3% w obu grupach w porównaniu do 7,7%). Odsetki udokumentowanej hipoglikemii dla kanagliflozyny 100 mg, 300 mg i placebo wynosiły odpowiednio 33,8%, 36,5% oraz 17,9%.

Aby zobaczyć odpowiednie opracowanie, należy wejść na stronę Wirtualnego spotkania EASD (http://www.easdvirtualmeeting.org/) i wyszukaj streszczenie nr 934.

Wyniki dla badań fazy 3 kanagliflozyny zostały opublikowane (1, 2, 3) i zaprezentowane w trakcie dorocznych sesji naukowych Amerykańskiego Stowarzyszenia Diabetyków (ang. ADA, American Diabetes Association) w czerwcu 2012 r. (http://www.investor.jnj.com/releasedetail.cfm?ReleaseID=681707http://www.investor.jnj.com/releasedetail.cfm?ReleaseID=681707) i czerwcu 2013 r. (http://www.investor.jnj.com/releasedetail.cfm?ReleaseID=773315), na dorocznym spotkaniu Europejskiego Stowarzyszenia ds. Badań nad Cukrzycą (EASD) w październiku 2012 r. (http://www.investor.jnj.com/releaseDetail.cfm?releaseid=710584), oraz podczas Światowego Kongresu Kontrowersje i Konsensus w Sprawie Cukrzycy, Otyłości i Nadciśnienia (CODHy) w listopadzie 2012 roku (http://www.investor.jnj.com/releasedetail.cfm?releaseid=720047).

Janssen i jej instytucje stowarzyszone dysponują prawem do kanagliflozyny za pośrednictwem umowy licencyjnej z Mitsubishi Tanabe Pharma Corporation. Janssen Pharmaceuticals, Inc. posiada prawa do wprowadzania leku do obrotu w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, na Bliskim Wschodzie, w Afryce, Australii, Nowej Zelandii i części Azji.

Cukrzyca typu 2

Według Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej, na cukrzycę cierpi 371 mln osób na świecie (4). W Europie na tę chorobę cierpi szacunkowo 55 mln osób, z czego 36,8% przypadków nie zostało zdiagnozowanych. W USA cukrzyków jest około 25,8 mln, a więc 8,3% ludności całego kraju. Tam też według szacunków cukrzyca jest siódmą najczęstszą przyczyną śmierci (5). Światowa Organizacja Zdrowia przewiduje, że w roku 2030 będzie ona również siódma na całym świecie (6).

Głównym problemem wywoływanym przez cukrzycę jest wysokie stężenie glukozy we krwi. Stężenie glukozy we krwi wynika ze skoordynowanego działania wielu hormonów, w tym insuliny, inkretyn, glukagonu i innych; oraz narządów, w tym trzustki, wątroby, nerek oraz tkanki mięśniowej i tłuszczowej (7). Rola nerek w regulacji stężenia glukozy we krwi jest często niedoceniana, mimo że jest ona wyjątkowo istotna, ponieważ w przeciwieństwie do innych organów, nerki są zdolne do syntezy glukozy, jej wykorzystania jako paliwo, ponownego przekazania jej do krwiobiegu oraz jej wydalenia (8).

Cukrzyca typu 2 występuje u 90% cukrzyków (9), jest przewlekła i wpływa na zdolność organizmu do metabolizowania cukru (glukozy). Charakteryzuje ją również niewydolność komórek beta trzustki uniemożliwiająca zaspokojenie zapotrzebowania organizmu na insulinę.

Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że 44% przypadków cukrzycy na świecie jest spowodowanych nadwagą i otyłością (10). Około 1 miliarda dorosłych osób na świecie uważa się za mających nadwagę, a kolejne 475 milionów za otyłych (11). U większości osób z ryzykiem zachorowania na cukrzycę typu 2, otyłość powoduje, że organizm przeciwstawia się wszelkiemu działaniu insuliny, natomiast gdy komórki beta trzustki nie są w stanie wytworzyć odpowiedniej ilości tej substancji, dochodzi do wystąpienia hiperglikemii i cukrzycy typu 2.

Niemal połowa dorosłych osób cierpiących na cukrzycę typu 2 nie osiąga odpowiednich poziomów kontroli glukozy (12, 13). Pozostawiona bez kontroli glukoza typu 2 może prowadzić do poważnych powikłań (14). Wykazano, że lepsza kontrola glikemiczna zmniejsza częstość występowania i postęp takich powikłań (15).

Lek INVOKANA® (kanagliflozyna)

Kanagliflozyna to znajdujący się w fazie badań eksperymentalnych lek doustny przeznaczony dla pacjentów dorosłych cierpiących na cukrzycę typu 2. Nerki osób z cukrzycą typu 2 reabsorbują większe ilości glukozy do organizmu niż w przypadku osób z cukrzycą, co może przyczyniać się do podwyższonego poziomu glukozy we krwi. (16) Kanagliflozyna, selektywny inhibitor kotransporteru glukozy i sodu 2 (SGLT2), blokuje reabsorpcję glukozy przez nerki, zwiększając jej wydalanie i obniżając poziom glukozy we krwi.(17)

Janssen Research & Development, LLC

W firmie Janssen podejmujemy starania, aby sprostać najważniejszym obecnie występujących problemów zdrowotnych z dziedziny onkologii, immunologii, neurologii, chorób zakaźnych i szczepionek, jak również chorób układu sercowo-naczyniowego i zaburzeń metabolizmu. Z myślą o naszych pacjentach z zaangażowaniem tworzymy innowacyjne produkty, usługi i rozwiązania z zakresu opieki zdrowotnej, aby służyć pomocą pacjentom na całym świecie. Janssen Research & Development, LLC oraz Janssen Pharmaceuticals, Inc. należą do oddziału Janssen Pharmaceutical wchodzącego w skład koncernu Johnson & Johnson. Więcej informacji na stronie http://www.janssenrnd.com.

Źródła:

1. Schernthaner G i in. "Diabetes Care" ("Leczenie cukrzycy"), 5 kwietnia 2013 r.. [Wersja internetowa publikacji wydana przed wersją drukowaną]

2. Yale JF i in. "Diabetes Obes Metab" ("Cukrzyca, otyłość i metabolizm"), maj 2013 r.; 15(5):463-73.

3. Stenlöf K i in. "Diabetes Obes Metab", kwiecień 2013 r.; 15(4):372-82.

4. Międzynarodowa Federacja Cukrzycy, Atlas cukrzycy, wydanie 5 uzupełnione z 2012 r., New estimates for 2012 of diabetes prevalence, mortality, and healthcare expenditures (Nowe oszacowania na rok 2012 dotyczące występowania cukrzycy oraz umieralności na tę chorobę i wydatków na jej leczenie). Dostępne pod adresem: http://www.idf.org/worlddiabetesday/toolkit/gp/facts-figures?language=ru. Dostęp 4 kwietnia 2013 r.

5. Centers for Disease Control and Prevention. National diabetes fact sheet: national estimates and general information on diabetes and prediabetes in the United States (Ośrodki Kontroli i Prewencji Chorób. Krajowe zestawienie podstawowych wiadomości o cukrzycy: szacunki krajowe i ogólne informacje na temat cukrzycy i stanu przedcukrzycowego w USA), 2011. Atlanta, GA: Amerykański Departament Zdrowia i Opieki Społecznej, Ośrodki Kontroli i Prewencji Chorób, 2011.

6. Światowa Organizacja Zdrowia. Media Centre. Diabetes. Fact sheet 312 (Centrum medialne, Cukrzyca, karta informacyjna 312) Marzec 2013. Dostępne pod adresem: http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs312/en/index.html. Dostęp: 31 maja 2013 r.

7. Defronzo RA. "Med Clin N Am". 2004; 88(4):787-835.

8. Gerich JE. "Diabet Med". 2010; 27(2):136-42.

9.     Definition, diagnosis and classification of diabetes mellitus and its complications. Part 1: Diagnosis and classification of diabetes mellitus (Definicja, diagnoza i klasyfikacja diabetes mellitus i jej powikłań. Część 1: Diagnoza i klasyfikacja diabetes mellitus). Genewa, Światowa Organizacja Zdrowia, 1999 (WHO/NCD/NCS/99.2).

10.   Światowa Organizacja Zdrowia, Media Centre, Obesity and overweight, Fact sheet Number 311 (Centrum medialne, Otyłość i nadwaga, karta informacyjna nr 311). Dostępne pod adresem: http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs311/en/. Dostęp: 1 kwietnia 2013 r.

11.   International Obesity Taskforce (Międzynarodowy Oddział Specjalny ds. Otyłości), Obesity & Research, Obesity the Global Epidemic (Otyłość i badania nad nią, otyłość jako ogólnoświatowa epidemia). Dostępne pod adresem: http://www.iaso.org/iotf/obesity/obesitytheglobalepidemic/. Dostęp: 1 kwietnia 2013 r.

12. Bailey CJ. "Trends Pharmacol Sci". 2011;32(2):63-71.

13. Casagrande SS i in. "Diabetes Care" ("Opieka diabetologiczna"). 2013 luty 15. [Wersja internetowa publikacji wydana przed wersją drukowaną].

14. Światowa Organizacja Zdrowia, Media Centre, Diabetes, Fact sheet Number 312 (Centrum medialne, Cukrzyca, karta informacyjna 312). Dostępne pod adresem: http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs312/en/. Dostęp 1 kwietnia 2013 r.

15. Centers for Disease Control and Prevention. National diabetes fact sheet: national estimates and general information on diabetes and prediabetes in the United States (Ośrodki Kontroli i Prewencji Chorób. krajowe zestawienie podstawowych wiadomości o cukrzycy: szacunki krajowe i ogólne informacje na temat cukrzycy i stanu przedcukrzycowego w USA), 2011. Atlanta, GA: Amerykański Departament Zdrowia i Opieki Społecznej, Ośrodki Kontroli i Prewencji Chorób, 2011.

16. Gerich J. "Diabetes Med". 2010; 27: 136-42.

17. Rosenstock i in. "Diabetes Care" ("Opieka diabetologiczna"). 2012 Jun; 35(6):1232-8. doi: 10.2337/dc11-1926. Epub 2012 9 kwietnia.

Źródło: Janssen Research & Development, LLC

KONTAKT:

Świat:

Christina Chan

tel. (908) 927-5769

tel. kom. (908) 635-2406

e-mail: cchan20@its.jnj.com

-

Europa, Bliski Wschód i Afryka:

Brigitte Byl

tel. +32014607172

tel. kom. +32473839426

e-mail: bbyl@its.jnj.com

-

Inwestorzy:

Stan Panasewicz

tel. (732) 524-2524

-

Louise Mehrotra

tel. (732) 524-6491

Źródło informacji: PR Newswire