CyberGov: inteligentne miasta to lepszy transport, czystsze środowisko, szerszy dostęp do kultury

„Miasto zaczyna być inteligentne, gdy ludzie tym miastem zarządzający dochodzą do wniosku, że technologia cyfrowa jest świetnym narzędziem do tego, by lepiej wykorzystywać zasoby, które miasto ma, i – na koniec – sprawić, by mieszkańcy byli bardziej szczęśliwi” – powiedział PAP Jaczyński.

Czy inteligentne miasto jest rozsądne? Czy sztuczna inteligencja jest inteligentna? Czy cyberbezpieczeństwo w mieście jest sensowne? Na te pytania próbowali odpowiedzieć uczestnicy debaty podczas konferencji CyberGov, która odbyła się w Warszawie.

„Miasto to nie jest maszyna. Miasto to bardziej ekosystem, bowiem oprócz maszyn zamieszkują je posługujący się tymi maszynami ludzie. Musimy się zastanowić, co z rzeczy, jakie chcemy robić w inteligentnym mieście, jest bezpieczne, dopuszczalne prawnie i społecznie odpowiedzialne” – powiedział Rafał Jaczyński.

Zdaniem Rafała Jaczyńskiego niepotrzebnie podchodzimy z nieufnością do pojęcia sztuczna inteligencja. „Sztuczna inteligencja jest póki co bardziej sztuczna niż inteligentna. Gdybyśmy wobec niej zastosowali ludzkie kryteria IQ, byłby to poziom 5-6–latka” – uspokaja.

Z punktu widzenia bezpieczeństwa, w inteligentnym mieście należy chronić te systemy, które analizują dane i pomagają podjąć decyzje. Ale również musimy chronić peryferyjne części układu, które stosunkowo łatwo jest przejąć, a to może poczynić duże szkody w funkcjonowaniu całego organizmu.

Rolą państwa, miasta i administratora systemu jest zbudowanie i przestrzeganie norm, określających wykorzystanie systemu zgodne z prawem i normami społecznymi.

Jedną z technologii działających w inteligentnym mieście jest choćby monitoring wizyjny – w tym rozpoznawanie twarzy. Ta technologia w niektórych miastach na świecie wykorzystywana jest do kontrolowania całych grup społecznych. Takie wykorzystanie technologii wzbudza sprzeciw ze względów etycznych.

Jednak pozytywnym przykładem wykorzystania rozpoznawania twarzy są systemy pozwalające na odnalezienie w rekordowym czasie osób zaginionych lub porwanych. Znane są przykłady, kiedy od momentu zgłoszenia do momentu identyfikacji i lokalizacji porywacza – dzięki zastosowaniu monitoringu i technik analizy obrazu – mijały jedynie dwie godziny.

Zaletą inteligentnego miasta może być także pamiętanie o ludziach i ich potrzebach, np. swobodny dostęp do sieci czy rozrywka. „Nie zapominajmy o ludziach, którzy nie mogą pójść na stadion i do muzeum. Nie wykorzystujemy w pełni technologii rozszerzonej wirtualnej rzeczywistości, dzięki której poszerza się możliwość obcowania choćby z kulturą i sztuką” – dodał przedstawiciel Huawei.

Zastrzega jednocześnie, że miasto inteligentne nie zdejmuje z nas konieczności myślenia. „W nazwie sztuczna inteligencja czai się niebezpieczeństwo nieporozumienia. To są algorytmy efektywnie przetwarzające ogromną ilość danych, które potrafią się dostosowywać i uczyć, ale one nie myślą” – powiedział ekspert.

Zapytany, czy większym problemem dla rozwoju smart cities będą technologie czy ludzie, Rafał Jaczyński odpowiada: „Oczywiście ludzie, ale po obu stronach, to znaczy i użytkownicy, i twórcy tych projektów”.

„Technologia nie ma dla nas ograniczeń. Jednak, mieszkając w tej części Europy pamiętamy wszechwidzącego Wielkiego Brata. Dlatego konstruując system zarządzania bezpieczeństwem miasta inteligentnego musimy brać pod uwagę kwestie etyczno–prawne” – dodał dyrektor regionalny Huawei ds. cyperbezpieczeństwa.

Według niego, w budowie schematu przykładowego smart city można wyszczególnić infrastrukturę, kanał łączności i chmurę.

Infrastruktura to urządzenia i czujniki kontaktujące się ze światem zewnętrznym, informujące o urządzeniu, a czasem również nim sterujące. Dane i sygnały z infrastruktury wędrują poprzez sieci i platformy komunikacyjne do chmury – miejsca, gdzie wszelkie dane z czujników i urządzeń są gromadzone i przetwarzane. Ze względu na ilość danych chmura danych jest jedynym rozwiązaniem na tanie i elastyczne przechowywanie i przetwarzanie danych.

Jaczyński porównuje czujniki i sieci do obwodowego układu nerwowego miasta. Tym samym chmura – dzięki analityce, wsparciu decyzyjności i sztucznej inteligencji – staje się mózgiem tego organizmu.