CIR: komunikat po posiedzeniu Rady Ministrów (komunikat)

- CIR informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia Rada Ministrów przyjęła:

- projekt ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary;

- projekt ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw;

- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.

Projekt zakłada zwiększenie skuteczności wymierzenia sankcji podmiotom zbiorowym (osobom prawnym), zwłaszcza w przypadku zwalczania poważnej przestępczości gospodarczej i skarbowej. Zaproponowano także przepisy chroniące osoby sygnalizujące nieprawidłowości, tzw. sygnalistów.

Obecny system odpowiedzialności podmiotów zbiorowych jest nieefektywny, a liczba spraw prowadzonych w sądach wobec podmiotów zbiorowych jest niewielka.

W 2017 r. do sądów wpłynęło 14 spraw, w 2016 r. – 25, a w 2015 r. – 14. Analizy wskazują na nieznaczną wysokość nakładanych kar, co może wskazywać na to, że są one używane głównie wobec małych podmiotów zbiorowych. Wypacza to koncepcję odpowiedzialności osób prawnych i prowadzi do wniosku, że aktualny model nie stanowi skutecznego narzędzia do walki z tego typu przestępczością.

Efektywność przepisów dotyczących odpowiedzialności podmiotów zbiorowych ma istotne znaczenie ze względu na zobowiązania międzynarodowe wynikające z instrumentów prawnych Unii Europejskiej, Rady Europy oraz Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oraz ONZ. Instrumenty te przewidują obowiązek wprowadzenia sprawnie funkcjonującego systemu odpowiedzialności podmiotów zbiorowych, które mają podlegać skutecznym i odstraszającym sankcjom, proporcjonalnym do wagi popełnionych przestępstw.

Projekt przewiduje m.in.:

- poszerzenie podstaw odpowiedzialności podmiotów zbiorowych;

- rezygnację z wymogu uprzedniego uzyskiwania prejudykatu (wyroku skazującego osobę fizyczną);

- odpowiedzialność podmiotu zbiorowego dotyczyć ma wszystkich czynów zabronionych pod groźbą kary, jako przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.

Zgodnie z projektem, podmiot zbiorowy będzie można pociągnąć do odpowiedzialności finansowej i odszkodowawczej w przypadku uzyskania przez niego korzyści majątkowej z popełnionego czynu zabronionego.

Zaproponowane rozwiązania ustanawiają odpowiedzialność podmiotów zbiorowych jako tzw. odpowiedzialność represyjną zbliżoną do odpowiedzialności karnej, z zastrzeżeniem odpowiedzialności finansowej i odszkodowawczej za czyny zabronione, z których podmiot zbiorowy uzyskał korzyść, zbliżonej do odpowiedzialności cywilnej.

Projektowane podstawy odpowiedzialności podmiotu zbiorowego uzależnione będą od wykazania faktu popełnienia przestępstwa oraz od wystąpienia winy w nadzorze, wyborze czy organizacji, które doprowadziły do popełnienia tego przestępstwa.

Analogiczne rozwiązania funkcjonują w większości państw UE i OECD. Przykładowo, odpowiedzialność karną podmiotów zbiorowych przewidziano w USA, Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii czy Holandii. W większości państw OECD odpowiedzialność represyjna podmiotów zbiorowych jest niezależna od skazania osób fizycznych. OECD, oceniając obowiązujące w Polsce rozwiązania, zaleciła w raporcie z 2013 r., podjęcie pilnych kroków w kierunku wyeliminowania obowiązku uprzedniego skazania osoby fizycznej, jako warunku ścigania osoby prawnej.

Również takie rozwiązania, jak likwidacja osób prawnych założonych tylko w celu popełniania poważnych przestępstw, czy nadzór sądowy funkcjonują z powodzeniem we Francji, USA czy Wielkiej Brytanii. W praktyce za granicą wielkie koncerny często są karane za popełniane przestępstwa lub zawierają ugody o poddaniu się odpowiedzialności.

Zaproponowano także przepisy chroniące osoby zgłaszające informacje o nieprawidłowościach w funkcjonowaniu podmiotu zbiorowego, które doprowadziły albo mogą doprowadzić lub ułatwić popełnienie czynu zabronionego – tzw. sygnalistów.

Wprowadzono zasadę, zgodnie z którą zgłoszenie informacji określonych kategorii będzie oznaczało obowiązek przeprowadzenia wewnętrznego korporacyjnego postępowania wyjaśniającego. Dotyczy to przypadków, gdy zgłoszone informacje będą mogły mieć znaczenie dla odpowiedzialności podmiotu zbiorowego za czyn zabroniony.

Zwiększy się także zakres odpowiedzialności podmiotu zbiorowego, który nie usunął stwierdzonych nieprawidłowości. W takiej sytuacji przewidziano możliwość zwiększenia nakładanej sankcji dwukrotnie. Ponadto, sądy będą mogły przeciwdziałać negatywnym konsekwencjom wyciąganym wobec sygnalistów. Chodzi np. o możliwość orzeczenia obowiązku przywrócenia do pracy, jeżeli współpracę z określoną osobą zakończono z przyczyn związanych z sygnalizowaniem nieprawidłowości. W przypadku zasądzenia odszkodowania, jego wysokość będzie mogła odpowiadać utraconym zarobkom za cały okres pozostawania bez pracy, co jest rozwiązaniem korzystniejszym niż ogólne przepisy Kodeksu pracy.

Zaproponowane rozwiązania wejdą w życie po 6 miesiącach od ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

# # #

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi.

Przedłużono na 2019 r. rozwiązanie zastosowane w 2018 r., polegające na umożliwieniu rolnikom, ubiegającym się o przyznanie płatności bezpośrednich lub płatności obszarowych w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW), złożenie – zamiast wniosku o przyznanie tych płatności – oświadczenia, w którym potwierdzą brak zmian w porównaniu do wniosku z roku poprzedniego.

W 2018 r. z możliwości tej skorzystało ok. 400 tys. rolników. Szacuje się, że w 2019 r. będzie to podobna liczba rolników, co stanowi ok. 30 proc. wszystkich beneficjentów systemu wsparcia bezpośredniego.

Wprowadzone w 2018 r. rozwiązanie pozwoliło znacznie uprościć procedurę wnioskowania o płatności, co było szczególnie istotne w związku z koniecznością wypełnienia obowiązku wdrażania tzw. geoprzestrzennego wniosku (GSAA) nałożonego na państwa Unii Europejskiej.

Ponieważ 2019 r. jest dopiero drugim rokiem, w którym wszystkie wnioski o przyznanie pomocy w ramach systemów pomocy obszarowej oraz wnioski o płatność w ramach środków wsparcia obszarowego mają być składane na elektronicznym formularzu geoprzestrzennego wniosku, konieczne jest wydłużenie przejściowego rozwiązania, aby zapewnić sprawne wypełnienie tego obowiązku.

Tak samo jak w 2018 r., złożenie oświadczenia będzie oznaczało wnioskowanie o te same płatności, co w roku poprzednim. Rolnicy będą mogli składać oświadczenia w terminie od 15 lutego do 14 marca (czyli w miesięcznym okresie poprzedzającym podstawowy okres składania wniosków o przyznanie płatności), na formularzu opracowanym i udostępnionym przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Z możliwości złożenia oświadczenia będą mogli skorzystać rolnicy, w gospodarstwach których nie nastąpiły żadne zmiany, które miałyby wpływ na treść składanego wniosku. Z tego względu, wzorem roku ubiegłego, projektowane przepisy przewidują możliwość składania oświadczeń zastępujących wnioski o przyznanie płatności w szczególności przez rolników, którzy w 2018 r. wnioskowali wyłącznie o jednolitą płatność obszarową, płatność za zazielenienie, płatność dodatkową, płatność związaną do powierzchni uprawy chmielu, płatność do owiec, płatność do kóz lub płatność niezwiązaną do tytoniu, a powierzchnia gruntów ornych zawarta we wniosku złożonym w 2018 r. wynosiła mniej niż 10 ha.

Ponadto, zgodnie z projektem, wszyscy rolnicy, którzy złożyli w poprzednim roku wnioski o przyznanie płatności otrzymają od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa częściowo wypełnione wnioski w formie papierowej wraz z materiałami graficznymi, co ułatwi wypełnianie wniosków w formie elektronicznej.

Nowe przepisy mają wejść w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra cyfryzacji.

Projekt przewiduje nowe rozwiązania związane z gospodarowaniem częstotliwościami, urządzeniami radiowymi oraz opłatami za częstotliwości. Nowe przepisy dostosowują także polskie prawo do regulacji Unii Europejskiej.

Zaproponowano m.in.:

- rozszerzenie katalogu przypadków, w których zmiana decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości wymaga przeprowadzenia konsultacji z rynkiem telekomunikacyjnym;

- przepisy umożliwiające zmianę przeznaczenia pasma 700 MHz;

- usprawnienie postępowania związanego z rezerwacją częstotliwości;

- modyfikację zasad przyznawania rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, w tym w szczególności wprowadzenie dodatkowego warunku odmowy dokonania przez prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (UKE) takiego przedłużenia (chodzi o sytuację, w której uniemożliwiałoby to realizację zobowiązań wynikających z prawa Unii Europejskiej lub wiążących Polskę umów międzynarodowych dotyczących gospodarowania częstotliwościami);

- umożliwienie prezesowi UKE ogłoszenia z własnej inicjatywy przetargu, aukcji albo konkursu na rezerwację częstotliwości, nie tylko w przypadku posiadania wiedzy o zainteresowaniu zasobami częstotliwości, które są już dostępne (postępowanie będzie mogło być ogłoszone także w stosunku do zasobów, które będą dostępne dopiero w przyszłości z zastrzeżeniem, że częstotliwości te będą mogły być wykorzystywane po tym jak staną się dostępne);

- umożliwienie ministrowi cyfryzacji określenia harmonogramu rozdysponowania niektórych zasobów częstotliwości, tak aby realizować politykę państwa związaną z gospodarką częstotliwościami.

- umożliwienie prezesowi UKE (w drodze decyzji), zmianę przydzielonych rezerwacji częstotliwości w celu zapewnienia ładu w gospodarce częstotliwościami oraz zwiększenia efektywności wykorzystywanych częstotliwości.

Nowe przepisy mają wejść w życie po 30 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi odpowiedzialność za jego treść – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe.(PAP)

kom/ nmk/