MSZ: 25. rocznica odnowienia stosunków dyplomatycznych Polski i Gruzji (komunikat)

- MSZ informuje:

28 kwietnia 1992 roku Polska i Gruzja ponownie nawiązały stosunki dyplomatyczne. Dziś obchodzimy 25-rocznicę tego wydarzenia.

Oficjalne kontakty dyplomatyczne z Państwem Gruzińskim nawiązaliśmy prawie 100 lat temu. Demokratyczna Republika Gruzji proklamowała niepodległość 26 maja 1918 r . Rzeczpospolita Polska uznała ją już 29 stycznia 1919 r. – dwa lata przed uznaniem Gruzji de iure przez Radę Najwyższą Ententy.

„Mam honor zakomunikować Panu, iż Rząd Polski gotów jest uznać Rząd Gruzji jako niezależną organizację de facto wcześniej, nim konferencja pokojowa przyzna Gruzji status zgodny z wolą jej narodu” – pisał ówczesny minister spraw zagranicznych Stanisław Patek w specjalnej depeszy adresowanej do swojego gruzińskiego odpowiednika Ewgenija Gegeczkori – „Rząd Polski wyraża zdecydowaną nadzieję, że wspólne interesy narodów obu państw, jak i wzajemna sympatia sprzyjać będą ustanowieniu w bliskiej przyszłości pomiędzy Gruzja a Polską więzów przyjaznej współpracy. W tym celu Rząd Polski byłby rad przyjąć w Warszawie przedstawiciela Gruzji. Dla zadokumentowania swej sympatii Rząd Polski wyznaczył misję specjalną pod przewodnictwem pana Tytusa Filipowicza, która w celu nawiązania bezpośrednich przyjaznych stosunków winna w najbliższym czasie wyjechać do Tyflisu.”

Depesza dotarła do Tyflisu (tak wówczas nazywało się Tbilisi) 24 marca 1920 r., a już 30 marca do gruzińskiej stolicy na czele Misji Specjalnej Rzeczpospolitej Polskiej na Kaukaz Południowy przybył minister pełnomocny Tytus Filipowicz. Dzień po przybyciu wręczył szefowi gruzińskiej dyplomacji listy uwierzytelniające.

Przedstawicielem dyplomatycznym Gruzji w Warszawie był od 1919 r. Giorgi Sidamon-Eristavi. W czasie wojny polsko-bolszewickiej poselstwo gruzińskie zostało ewakuowane wraz z personelem do Poznania.

Działalność polskiej Misji Specjalnej przerwał przewrót bolszewicki na Kaukazie Południowym. Część personelu Misji wraz z Tytusem Filipowiczem została aresztowana i internowana. Wkroczenie Armii Czerwonej do Gruzji wiosną 1921 r. oraz udanie się członków gruzińskiego rządu na emigrację, uniemożliwiło wysłanie do Tyflisu misji dyplomatycznej i otwarcie w gruzińskiej stolicy Ambasady RP.

Polski rząd nie uznał sowieckiej aneksji Gruzji i siłowego jej włączenia do Zakaukaskiej Federacyjnej Republiki Sowieckiej. Władze RP utrzymywały kontakty z przedstawicielami gruzińskiego rządu emigracyjnego w Paryżu, a Marszałek Józef Piłsudski otworzył granice dla podchorążych i oficerów armii gruzińskiej, którzy jako oficerowie kontraktowi Wojska Polskiego uczestniczyli w kampanii wrześniowej i walczyli w szeregach Armii Krajowej, w tym również w Powstaniu Warszawskim.

70-letnia dominacja sowiecka skończyła się wraz z ponownym proklamowaniem niepodległości Gruzji wiosną 1991 roku. Wkrótce potem Polska po raz drugi w XX wieku uznała niepodległe i suwerenne Państwo Gruzińskie. 24 marca 1992 r. Rada Ministrów RP przyjęła w tej sprawie uchwałę.

Oficjalne wznowienie stosunków dyplomatycznych nastąpiło 28 kwietnia 1992 r., podczas wizyty gruzińskiego wiceministra spraw zagranicznych Micheila Ukleby w Warszawie. Podpisano wówczas Protokół o nawiązaniu stosunków dyplomatycznych między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Gruzji.

20 listopada 1995 r. powołano Ambasadę RP w Tbilisi, która rozpoczęła funkcjonowanie jesienią 1997 r.

Od 2001 r. w Polsce była akredytowana Ambasada Gruzji w Berlinie. W latach 2003-2004 gruzińska placówka dyplomatyczna funkcjonowała już w stolicy Polski. Ponownie Ambasada Gruzji w Warszawie została otwarta w 2005 r.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi odpowiedzialność za jego treść – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe. (PAP)

kom/ mż/